Code Rood, deel 3

Naar aanleiding  van  mijn vorige twee stukken “Code Rood” zijn er nogal wat reacties binnengekomen.

Bovendien blijkt dat ik, uiteraard daartoe niet te beroerd, moet erkennen dat ik op één punt in elk geval de fout ben in gegaan. Weer een teken dat er nog zorgvuldiger onderzocht moet worden of bepaalde informatie op waarheid berust. In dit geval blijkt ook nog eens, en dat is zorgwekkender, dat de “waarschuwingen” of zijn het “onderbuikgevoelens” van Johan Berends gedeeld moeten worden.

Waar gaat het over. Volgens diverse bronnen is er al sinds ca. 2013 een kat-en-muis spelletje aan de gang tussen onze vereniging en de Raad van Beheer ten aanzien van het Verenigings Fok Reglement. Gingen we er nog vanuit dat ons bestaande fokreglement, waar ik al eerder over schreef, door de Raad geaccepteerd zou blijven, niets blijkt minder waar. We moeten zorgen voor een nauwkeurig omschreven VFR zoals dat ook in de reglementen van de Raad is opgenomen.

Het blijkt dat al een paar jaar de Raad steeds niet akkoord gaat met wat onze vereniging voor ogen heeft. Zo iets kan natuurlijk gebeuren, maar zorgwekkender is dat de Raad zelfs aan de bel moet trekken waar de reactie van de vereniging blijft. Vervolgens blijkt dan dat het verantwoordelijk bestuurslid zeer ergerlijke ambtelijke trekjes heeft gekregen: hij heeft alles, figuurlijk gesproken, in de la gesmeten en er tijden niet meer naar om gekeken.

Je moet dan bewondering krijgen voor de Raad dat zij zoveel geduld betrachten met onze vereniging en de NVSWH niet uiteindelijk hetzelfde lot hebben laten delen als die andere rasvereniging die onlangs het lidmaatschap ontnomen is. Ook vanwege de perikelen rond het VFR.

Aan de andere kant is het natuurlijk mogelijk te begrijpen dat onze vereniging zoveel moeite heeft te voldoen aan de eisen van de Raad t.a.v. dat VFR. De Raad maakt duidelijk dat iedere vereniging verantwoordelijk is voor het eigen fokreglement, maar dat, wanneer er meerdere verenigingen per ras zijn, die verschillende fokreglementen niet teveel mogen afwijken ten opzichte van elkaar. Voor de Saarlooswolfhond geldt dus dat het VFR van de NVSWH niet teveel mag afwijken van dat van de AVLS.

De vraag is dan ook: wat is teveel? Kijk, dat de dieren waarmee gefokt gaat worden onderzocht worden op bijvoorbeeld PRA is duidelijk. Hoewel je zou verwachten dat na een zoektocht van meer dan 10 jaar nu eindelijk eens duidelijk geworden zou zijn welke vorm van PRA zich voordoet bij de NVSWH of dat eindelijk eens geconcludeerd moet worden dat er sprake is van een andere aandoening dan PRA die bij het merendeel van de honden gezien wordt. Laten we duidelijk zijn, de vorm van PRA die bij een groot aantal honden buiten de NVSWH is aangetroffen is bij onze vereniging nog niet gezien. Bij de meeste honden is sprake van een ander beeld.

Het wordt al wat lastiger wanneer je andere aandoeningen bij de gezondheidsonderzoeken gaat betrekken. Het merendeel van de op HD onderzochte honden krijgt de uitslag HD-A of HD-B. Twee uitslagen waar niemand wakker van ligt en geen reden die honden van de fokkerij uit te sluiten. Je zou bijna zeggen dat HD niet voorkomt, dus dat onderzoek zou je eigenlijk achterwege kunnen laten.

Hierna wordt het lastiger. Bij de NVSWH zijn tot op heden nog steeds geen honden aangetroffen die de kenmerken van DM vertonen, noch zijn er ooit honden aangetroffen die maar iets met Dwerggroei te maken hebben of hadden. Het kan dan toch niet zo zijn, dat de Raad gaat eisen dat de NVSWH op deze aandoeningen verplicht gaat testen omdat die twee aandoeningen massaal voorkomen bij de populatie buiten de NVSWH.

Om met de woorden van Dhr. Wauben te spreken: “Het is onzin te testen op een aandoening die niet binnen jouw ras voorkomt”. In dit verband vervang “ras” door “populatie”.

Dus wat is het probleem aan de hand van het oude fokreglement een nieuw VFR in elkaar te flansen dat aan alle eisen voldoet. Behalve dan natuurlijk het feit dat dit bestuur blijk geeft van de dynamiek van een loden deur.

Volgens andere bronnen zou men, al dan niet met tegenzin, ingestemd hebben met het publiceren van de namen van de nieuwe leden. Dat zou er in elk geval voor gezorgd hebben dat, dankzij de leden, duidelijk zou worden wie van die nieuwelingen tevens lid is van een andere SWH-vereniging. Die kennis ontbreekt namelijk bij dit bestuur. Maar van een dergelijke publicatie is nog nooit sprake geweest. Kan ook niet wanneer je geen clubblad uitgeeft. Waardoor je als NVSWH dus het risico loopt leden binnen te halen die al jaren lid zijn van een andere SWH-vereniging en derhalve mogelijk een heel andere agenda hebben.

Ook wordt rond het laatst geboren nestje, met dat ene pupje, nog meer bekend. De moederhond loopt te boek met de HD-uitslag A/C. Wat moet je hiervan maken? In Nederland hanteren we de klassificatie A, B, C, enz. In het buitenland kom je vaak tegen A-1, A-2, B-1, enz. Maar wat moet je met A/C? Is de ene heup dan HD-A en de ander HD-C? Geldt dan de slechtste uitslag? Dan zou deze hond dus HD-C hebben en daarmee voor, mogelijk, een unicum zorgen binnen de NVSWH omdat het heel lang geleden is dat een hond een dergelijke uitslag kreeg. Als dat zo is, dan is het onbegrijpelijk dat men voorstelde die teef te laten dekken door een hond met HD-B. Dan wordt het duidelijk waarom de fokster haar eigen zin doordreef en voor een andere reu koos. Maar dat maakt dan ook gelijk duidelijk dat het terecht is wanneer men stelt dat binnen het bestuur totaal geen kennis omtrent fokkerij aanwezig is.

Intussen breidt volgens insiders de soap rond dat in Duitsland geboren pupje zich steeds verder uit. De fokster had gekozen voor die bewuste reu, zo zegt men, omdat die aan alle door de NVSWH gestelde gezondheidseisen voldaan had. Maar, blijkbaar was de eigenaar van de reu destijds niet van zins of niet bij machte de kosten voor die onderzoeken op zich te nemen en heeft de vereniging die dus maar betaald. Nou heb ik van diverse leden gehoord dat juist daarom destijds dat zgn. HD-fonds in het leven geroepen was. De eigenaar van de fokreu of fokteef kreeg vanuit dit fonds een bijdrage voor het laten verrichten van HD-onderzoeken.
Maar goed, mochten de geruchten rond deze reu op waarheid berusten, dan wordt het onmiddellijk duidelijk waarom de eigenaar van die reu EIST, ja u leest het goed, dat hij of dekgeld of die pup krijgt. Geld dus, daar draait het om. Waarbij deze persoon voor het gemak vergeet welke kosten de fokster heeft moeten maken. Die zijn vele malen hoger dan de kosten die hij gemaakt heeft.

Maar ik ben wel van mening, en ik neem aan dat meerdere van mijn lezers hierbij instemmend zullen knikken, dat het bestuur onmiddellijk paal en perk had moeten stellen aan deze absurde gedragingen van die reuen-eigenaar. Er zijn geen wettelijke overeenkomsten getekend tussen beide eigenaren en er wordt gefokt onder de noemer “centraal fokbeleid”. Maar ja, ook dit probleem zal wel weer “meegenomen” worden. Kan er niets aan doen, maar vindt het gewoon een mooie uitspraak.

Ik heb eens op internet gezocht naar voorbeelden bij andere rassen en/of verenigingen met betrekking tot het begrip dekgeld. De ene eigenaar van een dekreu stelt geen geld te vragen vanwege het minimale werk dat zij heeft haar reu beschikbaar te stellen. Bij anderen variëren de bedragen, afhankelijk van het ras, van € 200,00 tot € 1500,00 euro. Bij de hogere bedragen gaat men namelijk uit van de prijs van een pup. Een sympathieke regeling, in mijn ogen dan, stelt dat de eigenaar van de dekreu een vergoeding ontvangt van 10% van de puppy-prijs per geboren pup. Stel dus dan een pup € 700,00 kost en er worden er 5 geboren dan is de vergoeding dus 5 x € 70,00 is € 350,00.

Dat zou dus betekenen dat in ons geval de eigenaar van die dekreu een bedrag zou ontvangen van ca. € 90,00 omdat de prijs van een pup in 2012 naar € 900,00 verhoogd is.

Alleen bij de NVSWH krijgt de fokker dat bedrag per pup niet. Er gaan nog wat kosten vanaf. Ooit circuleerde er binnen de vereniging een documentje waarin de puppenprijs gespecificeerd was. Misschien dat iemand daarover opheldering kan verschaffen.

Tot slot. Er zijn zelfs gevallen bekend dat wanneer uit een combinatie slechts één pup geboren werd, de eigenaar van de reu of de helft van het dekgeld vroeg of er helemaal van afzag. Maar ook dat hij pas een vergoeding kreeg wanneer bij een volgende combinatie van zijn reu met die teef meerdere puppen geboren werden.

Dat ook buiten de NVSWH sprake is van een “code Rood” is inmiddels bij iedereen duidelijk. Op internet valt nu te lezen dat de Franse kennel “du Bois de Viranloup” gerangschikt moet worden onder het kopje “broodfokker”. In mijn ogen geldt dat voor meer Franse fokkers, maar dat terzijde.

Eerder was al te lezen dat de fokker gefraudeerd zou hebben met de fokgegevens. Hij/zij maakt(e) melding van een nestje gefokt uit de reu “Hayden” en de teef “Ismène du Bois de Viranloup”. Insiders weten te melden dat voor de reu “Hayden” gelezen moet worden de reu “I’Baïkal du Bois de Viranloup” zijnde de nestbroer van genoemde teef. Als dat zo is, is er sprake van regelrechte oplichting.

Maar ook in Noorwegen is er sprake van een opmerkelijke dekking. Daar heeft in 2014 een zoon/moeder dekking plaatsgevonden. Tenminste als ik de berichten daarover moet geloven.

Op 26-9-2013 is geboren uit de combinatie Wolfsirius Prince of the Wolves x Wolfsirius Susi de reu Lupus. Op 1-12-2014 zijn bij die zelfde fokker geboren de honden Xena, Ylva, Lexie en Loke uit de combinatie van eerder genoemde Lupus x Wolfsirius Susi. Of die puppen inmiddels een Noorse stamboom hebben gekregen is mijn berichtgever niet duidelijk.

Ten aanzien van dat fraude-nest in Frankrijk twijfelt niemand eraan dat er gewoon stambomen voor de nakomelingen worden uitgegeven, tenslotte betreft het geen puppen van een Frans ras. Waarom moet dan in Nederland en een paar andere landen DNA-afstammingsonderzoek plaatsvinden wanneer andere kennelclubs dat geen klap interesseert.

Ondanks dat de Raad van Beheer zich niet mag bemoeien met het beleid van de andere bij de FCI aangesloten kennelclubs, kan met zich toch tot die kennelclubs wenden. Net zoals men een aantal jaren gelden gedaan heeft met betrekking tot dat fraudenest waar een aantal (ex) AVLS-leden bij betrokken was. Ook daarbij heeft men de VDH ingelicht omtrent dit geval.

Tenslotte is de Raad toch de “Belangenbehartiger van onze Nederlandse Rassen”.

Afsluitend wens ik u allen gezegende Kerstdagen en voor u, uw familie en natuurlijk uw honden alle goeds voor het nieuwe jaar.

Code Rood, deel 2

Het centrale fokbeleid, nogmaals er vanuit gaand dat dit nog bestaat, heeft ook ten doel puppen uit te zetten bij leden van de vereniging. Ik begrijp uit de verschillende reacties dat men hierbij vraagtekens zet. Zo zijn er van de laatste nesten, dus geboren tussen december 2012 en mei 2015 redelijk veel puppen terecht gekomen bij bestuursleden of ex-bestuursleden, zoals dhrn. V.d. Geer, v. Asten, de familie Verbeeck en de dames Pau en Mertens. Stonden er dan werkelijk zo weinig leden op de wachtlijst? Of zijn er überhaupt zo weinig leden overgebleven dat men het lidmaatschap voor iedereen heeft opengesteld? Of, en dat is ook een mogelijkheid, zijn die puppen op naam van die bestuursleden blijven staan maar wel naar “gewone” leden gegaan.

Er waren rond de fokkerij nog andere geruchten rond. Het is bekend dat onze voorzitter in een grijs verleden zijn kynologische opleiding gevolgd heeft bij dhr. Pielanen. Dat heette toen nog de AKK-cursus (Algemene Kynologische Kennis). Na slagen voor het examen hiervoor kon men zich via de cursus Exterieur en Bewegingsleer verder gaan bekwamen richting het keurmeesters-examen om zodoende dus aspirant keurmeester te kunnen worden. Als Belgisch onderdaan kon dhr. Verbeeck in Nederland echter geen examen doen.
In België schijnt men de regel te hanteren dat men niet alleen voor dat AKK-examen moet slagen, wat dus voor de voorzitter geen probleem hoeft te zijn, maar ook dat men een x-aantal kampioenen gefokt moet hebben. Het vermoeden bestaat derhalve dat de wens keurmeester te worden één van de redenen is dat de voorzitter zoveel honden op naam houdt en zo vaak onder eigen kennelnaam fokt. Of dit waar is, is niet bekend. Maar het wordt als een plausibele verklaring beschouwd.

In "Code Rood, deel 1" schreef ik over het niet bekendmaken van de vernieuwde Statuten en het HH. Voor het beruchte jaar 2012 kwam gemiddeld vier maal per jaar een clubblad uit. Wel zag het bestuur regelmatig kans vlak voor het uitkomen van een clubblad de leden via de mail een “Nieuwsbrief” toe te sturen met informatie die makkelijk in het clubblad had gekund en dan bij alle leden terecht was gekomen. Het leek toen echter meer op een ander bekend Nederlands spelletje “Redactie pesten”.

Na 2012 werd de gang van zaken rond het clubblad aangepast en volledig elektronisch afgehandeld. Dit jaar echter, hebben we nog maar twee clubbladen gezien waarbij één blad nagenoeg geheel gewijd was aan de Kampioens Clubmatch. Ook het aantal Nieuwsbrieven is tot een minimum beperkt gebleven terwijl het nieuws daarin nou niet echt schokkend was. Met andere woorden: de leden worden door dit bestuur in zijn geheel in het ongewisse gelaten.

Ook de geheimzinnigheid rond dat laatste in Duitsland geboren nest zorgt voor gefronste wenkbrauwen. Waarom die geheimzinnigheid. Alle andere dekkingen worden in geuren en kleuren op de website geplaatst, maar rond dit nest bleef het stil. Met als argument dat de eigenaren van de reu en de teef dit zo wilden. Dit gelooft geen mens. Volgens het geruchtencircuit blijkt er meer aan de hand.
In het verleden was het zo dat de eigenaar van de dekreu een vergoeding kreeg gelijk aan de verkoopprijs van een pup. Betrof het uiteindelijk een klein tot zeer klein nest, dan werd de vergoeding vaak in redelijkheid aangepast of zag de eigenaar van de dekreu zelfs van een vergoeding af. De fokker heeft, zelfs bij één pup, te maken met extra kosten. De eigenaar van de dekreu van het door mij bedoelde nest heeft daar schijnbaar geen boodschap. Hij schijnt zelfs de pup op te eisen omdat hij nestkeus zou hebben! Het is te hopen, dat hij dan een getekende overeenkomst kan overleggen, anders heeft hij natuurlijk geen poot om op te staan. Maar het tekent wel de mentaliteit van deze man. Als bestuur zou ik zo’n reuen-eigenaar zoveel mogelijk buiten het fokcircuit houden. Geeft alleen maar problemen. Tenzij deze reu-eigenaar, volgens het gerucht, een "vriendje" van één of meer bestuursleden is. Dan verklaart zijn houding alles.

Ik begrijp uit reacties dat de animo om mee te werken aan de fokkerij ook getemperd wordt door de bemiddelingskosten die de vereniging opeist. Geen idee hoe dit geregeld is maar als dit werkelijk zo is, moet er iets aan gebeuren. Het bestuur moet op dit punt ook openheid van zaken geven.

In het verleden was het trouwens een goed gebruik dat teven-eigenaren, in verband met de fokkerij en zij dus een nestje wilden fokken, doorgaven dat de teef loops geworden was. De persoon verantwoordelijk voor de fokkerij kwam dan desgevraagd met een lijstje met potentiële reuen en mocht de aanstaande fokker zelf een keus bepalen. Tegenwoordig schijnt het zo te zijn, dat de fokkerij-verantwoordelijke of zelfs het gehele bestuur zo’n teven-eigenaar verwonderd te woord staat of aan zit te kijken met een blik van “Nou en, wat moeten wij daarmee?” wanneer deze meldt dat de teef loops geworden is. Vervolgens krijgt die aspirant-fokker te horen dat hij zelf maar op zoek moet naar een geschikte reu. En dit noemt men dan “Centraal Fokbeleid” en dit is dan een taak die onze voorzitter zich in 2012 heeft toegeëigend. Dit geeft het nodige te denken omtrent zijn kennis betreffende de fokkerij.

Dat het met die kennis heel droevig gesteld is, blijkt ook wel uit de nesten die hij afgelopen jaren onder zijn (familie)kennelnaam gefokt heeft. Een deel daarvan kan al voor de fokkerij afgeschreven worden omdat die veel te nauwe familiebanden hebben met elkaar. Geweldig gedaan dus.

Eveneens in mijn stuk van september schreef ik over de kosten die de vereniging maakt voor haar website, € 346,-- per jaar waarbij ik aangaf dat voor minder dan € 100,-- per jaar bij andere providers dezelfde functionaliteit geboden wordt. Bovendien, wees nou eens heel eerlijk. Afgezien van het uiterlijk van de site stelt het geen barst voor. Het enige wat u tegenkomt zijn de behaalde resultaten op tentoonstellingen. Slechts in een zeer uitzonderlijk geval leest u iets anders, bijvoorbeeld hoeveel puppen geboren zijn. Ook een verwijzing naar Facebook gaat mank. Dat medium is niet geschikt tot het plaatsen van bestuursmededelingen. Korte verwijzing naar een wandeling of zo kan je daarop kwijt, meer niet.
Maar zelfs op de website verzaakt men lezers te informeren over die vernieuwde Statuten en dat nieuwe Huishoudelijk Reglement.

Diverse leden hebben mij erop gewezen dat de voorzitter beloofde binnen twee weken na afloop van dat symposium voorafgaand aan de KCM die presentatie op de website te plaatsen. Wat denkt u? Er is voorheen regelmatig te lezen geweest dat de voorzitter bepaalde vragen en/of voorstellen zou “Meenemen”. Dat is ongetwijfeld ook hier gebeurd. Niets, helemaal niets is er te vinden op de website. Of, en dat is natuurlijk ook mogelijk, wordt er gewacht op een volgend symposium. Waarvan trouwens niemand weet wanneer dat gaat plaatsvinden, maar dat zal dan worden “meegenomen”. Zo langzamerhand begin je je af te vragen of er iets met het collectieve geheugen van het bestuur aan de hand is.

Dat het bestuur niet in staat is tot communiceren blijkt uit nog wat anders. Wederom wordt door dhr. Berends van de AVLS erop gewezen dat, volgens zijn informatie, de NVSWH nog steeds niet over een door de Raad van Beheer goedgekeurd fokreglement, het zgn. VFR, beschikt. De AVLS wijst in verband hiermee naar de maatregelen van de Raad richting de Shih Tzu Vriendenclub.

Navraag leert mij dat in 2001 het Fokreglement van de NVSWH conform de eisen van de Raad is goedgekeurd. Dit fokreglement is nog steeds van kracht en komt aardig overeen met de huidige VFR’s zoals die door de Raad verlangd worden. Er is dus geen reden voor de AVLS, lees dhr. Berends, zich hierover zorgen te maken. Bovendien is het een zaak tussen de NVSWH en de RvB waar de AVLS geen barst mee te maken heeft.
En mocht u denken dat de NVSWH een briefje stuurt naar dhr. Berends of naar zijn echtgenote, secretaris van de AVLS, dat hij eens moet ophouden met dat gezeur, dan heeft u het mis. Men laat het op z’n beloop. Gewoon een kwestie van “elkaar vragend aankijken maar vooral stevig op je handen blijven zitten”.

De onkunde van het huidige bestuur, waarbij ik eerlijkheidshalve de nieuwe bestuursleden buiten beschouwing moet laten en meer moet verwijzen naar de heren Verbeeck en v.d. Geer en mevr. Minten, betreffende de populatie van de NVSWH is stuitend. Wederom gaat men een inventarisatie houden. Ook in 2012 of 2013 heeft men dit gedaan. Weet men dan nu nog steeds niet welke leden welke honden in eigendom hebben, weet men nog steeds niet welke honden nog in leven zijn, wat ze eventueel mankeren, enz. Het is dat de penningmeester aan de hand van de contributie kan zien wie lid is anders zou je je zelfs afvragen of het bestuur ook hiervan niet van op de hoogte is.

In 2012 verklaarde het bestuur dat men zich onder meer dynamisch zou gaan opstellen. Het is daarom onthutsend de reacties van de leden te lezen. Van die aangekondigde dynamiek blijkt niets. Men geeft niet alleen blijk van bestuurlijke onkunde, maar ook van kynologische onkunde. Nogmaals, de huidige penningmeester, secretaris en één bestuurslid wil ik hierbij buiten beschouwing laten omdat zij nog te kort zitting hebben. Hoewel toch ook zij hun stem kunnen en moeten laten horen binnen het bestuur omdat zij mede verantwoordelijk gehouden (kunnen) worden voor het verenigingsbeleid.
Bij menig andere vereniging hadden de leden, die toch betrokken moeten zij bij het ras, allang aan de bel getrokken en het bestuur een ultimatum gesteld. Zoals het bestuur momenteel bezig is, is men het eigen graf aan het graven en jaagt men daarmee gelijktijdig de raszuivere Saarlooswolfhond de vergetelheid en het graf in. Tijd dus voor de leden actie te ondernemen. Tijd om te eisen dat het bestuur in het clubblad duidelijkheid verschaft over het reilen en zeilen binnen de vereniging en de onrust onder de leden wegneemt. Tijd ook om uitgebreid tekst en uitleg te geven over het smijten met geld de afgelopen jaren. Is het daadwerkelijk gebruikt voor het ras? Bijvoorbeeld, zoals een aantal jaren geleden al voorgesteld werd door de, toen dat het bestuur beter uitkwam met turbo-snelheid afgeserveerde, kandidaat-secretaris, door de ouders van de laatst geboren nesten te laten controleren op erfelijke afwijkingen, waarbij de vereniging een deel van de kosten betaald heeft? Is het gebruikt om leden te fêteren, taxi-kosten van bepaalde leden te vergoeden, enz. enz.
Doet men dit niet, dan blijft tijdens eerstkomende ALV of zoveel eerder als leden wenselijk achten en volgens de regels vastgelegd in de Statuten en het HH alleen een “Motie van Wantrouwen” richting het voltallige bestuur over.
Dan gaat het met de NVSWH dezelfde kant op als bij andere verenigingen. Men denkt verstand van zaken te hebben, belooft de leden van alles maar beseft niet of men is te arrogant toe te geven, dat men niet in staat is een vereniging te leiden.

Code Rood, deel 1

Naar aanleiding van mijn vorige stuk zijn een aantal reacties binnen gekomen, die mij noodzaken daar wat nader op in te gaan.

Eerst nog even terug naar mijn stuk van 2 september van dit jaar, getiteld “Geschrokken”. In dat stuk ging ik in op het financieel overzicht zoals geplaatst in het clubblad van onze vereniging. Ik wees u toen onder meer op de stijging van de uitgaven van de “bestuurskosten”. In 2011 bedroegen die € 585,-- en in 2014 maar liefst € 5300,--. Wederom voor het rekengemak de bedrag afgerond op hele euro’s. Dit betekent een stijging van 806 procent ten opzichte van 2011.
Dit is een percentage waar dhr. M. van dat Afrikaanse land Z maar ook dhr. M. van dat Zuid-Amerikaanse land V nog wat van kunnen leren.

Dan te bedenken dat voor 2012 het bestuur nauwelijks kans zag met 5 personen een bestuursvergadering te organiseren, terwijl het erop lijkt dat men nu met 7 personen alleen nog maar aan het vergaderen is.

Bezorgde leden vragen zich af of die stijging veroorzaakt is door gestegen kilometer vergoedingen voor (één of meer) bestuursleden. Verder moet men zich afvragen hoe hoog die kosten in 2012 en 2013 waren. Het kan toch niet zo zijn, dat alleen al door die absurde stijging de kasmiddelen uitgedund worden.

Op dat zelfde stuk kwam in oktober een reactie van ene mevrouw Gerdine. Zij wees erop dat het HD-fonds nog steeds bestond. Dhr. v.d. Geer had haar er zelfs ongevraagd op gewezen. Daarna is het echter stil gebleven rond het bestaan van het zgn. SWH-hulpfonds waar in 2011 nog een bedrag van € 6200,-- voor beschikbaar was. Tot op heden heeft niemand een tip van de sluier opgelicht of dit fonds nog steeds bestaat. Zo ja, hoeveel geld is daar nu voor beschikbaar en zo nee, wat is er met dat geld gedaan. Of heeft het bestuur uit dit fonds geput om hun kilometervergoeding te betalen? Op vragen van leden wordt door het bestuur ontwijkende antwoorden of helemaal geen antwoord gegeven. Als dat fonds nog bestaat, geef dat dan gewoon toe. Als dat fonds echter niet meer bestaat, stinkt dat naar de misdaad om een populaire uitdrukking te gebruiken. Het bestuur heeft dan heel wat uit te leggen.

In 2012 bood dhr. Grotenhuis zijn medewerking aan voor het moderniseren van de Statuten en het Huishoudelijk Reglement van de vereniging. Sinds die tijd is daar niets meer over vernomen. Gebleken  is echter dat na drie jaar stilte begin dit jaar de vernieuwde Statuten en het vernieuwde Huishoudelijk Reglement zijn goedgekeurd en aangenomen. Het bestuur heeft echter gemeend dit totaal niet naar de leden te communiceren. Niet via de website, noch via Nieuwsbrief of zelfs maar het Clubblad. Uitsluitend de leden die met de vernieuwing akkoord gingen zijn op de hoogte. Een grove schoffering van de leden.

In mijn vorige stuk vroeg ik mij af of die mevrouw de Graaff inmiddels weer lid van onze vereniging is omdat zij liet weten naar de bijeenkomst van zaterdag 21 november te gaan. Het gerucht waarde al enige tijd rond dat zij lid zou zijn en inmiddels heeft zij mij via de mail bevestigd weer lid te zijn. Zij vond het zelfs heel normaal dat zij weer lid is van de NVSWH!

Je vraagt je af hoe dit in hemelsnaam mogelijk is.

Even een korte uitleg hieromtrent.

Jaren geleden was er een akkefietje rond deze mevrouw waarop zij door de toenmalige voorzitter en secretaris, resp. dhr. Pielanen en dhr. Mast, voor een gesprek werd uitgenodigd.  In dat gesprek beloofde zij zich voortaan als loyaal lid aan de spelregels van de NVSWH te houden. Die belofte brak zij nagenoeg onmiddellijk weer waarop zij als lid van de vereniging werd uitgeschreven. Een normale gang van zaken.

Jarenlang heeft deze mevrouw zich voorts samen met haar toenmalige kompaan dhr. Strijk via een door haar opgezet internetforum afgezet tegen alles wat NVSWH was. Niets deugde er aan de NVSWH zowel wat vereniging als wat bepaalde (bestuurs)leden betrof, fokkers daarbuiten deden het beter ondanks het gigantische geknoei met afstammingen. Vervolgens was deze mevrouw betrokken bij de oprichting van de AVLS, enige tijd bestuurslid daarvan waarna zij daar opstapte uit onvrede of iets dergelijks. Op zich verder niet belangrijk.

Mevrouw schijnt door het huidige bestuur van de NVSWH als lid te zijn geaccepteerd mede vanwege haar kennis van de SWH buiten de NVSWH.
Dit betekent dus dat het bestuur zelf totaal geen benul heeft wat er zich afspeelt in de SWH-wereld, iets wat velen allang wisten. Ik heb mij ook laten vertellen dat de clubbladen van de bevriende rasverenigingen destijds ongeopend vanuit het secretariaat, mevr. van Onna, naar de toenmalige voorzitter, dhr. Pielanen, gingen. Met andere woorden: het bestuur, m.u.v. de toenmalige voorzitter Pielanen dus, interesseerde zich totaal niet voor alles wat zich in de kynologie afspeelde. En dat moet dan het ras vertegenwoordigen!

Gaan we nu ook meemaken dat nog meer leden die wegens, noem het maar wangedrag om andere onsmakelijke bewoordingen te vermijden, als lid werden uitgeschreven weer met open armen ontvangen worden? Hebben we ook al te maken met leden die van nog meer SWH-verenigingen lid zijn. Dus bijvoorbeeld lid van zowel de NVSWH als de AVLS of van de Belgische Vereniging? Tenslotte wordt vanuit de NVSWH reclame gemaakt voor de clubmatch van die Belgische vereniging. Dus de vraag: hoeveel leden van de NVSWH zijn tevens lid van de AVLS. Ik denk dat het bestuur hier geen antwoord op kan of wil geven.

Wat dan als die mensen eigenaar worden van een teef gefokt binnen de NVSWH populatie. Houden zij zich dan aan het centrale fokbeleid van de NVSWH, als dat nog bestaat, of gaan zij vervolgens hun eigen weg, fokken volgens de regels van die andere vereniging en gebruiken zij dus die raszuivere hond voor de fokkerij buiten de NVSWH omdat de populatie daar dood- en doodziek is. Lees: barst van de erfelijke afwijkingen.

Echter, door het binnenhalen van nieuwe leden met hun eventuele “look-a-like” Saarlooswolfhonden en die in te zetten in de centrale fokkerij bereik je natuurlijk wel dat aan de wens van de leden voldaan wordt: “Outcross liefst met Saarlooswolfhonden van buiten de NVSWH”. Wat hiervan het risico is, weet iedereen die een beetje nadenkt.

Dat dit een mogelijk is blijkt wel uit het feit dat een in 2015 gefokte reu van de NVSWH, om het maar even populair te houden, naar een lid uit Frankrijk gegaan is. Deze meneer echter is of was volgens zeggen eigenaar van de teef Canens Africae Galadriel, geboren in 2011 en drager van het gen voor DM en van de teef Canens Africae Herein, geboren in 2012. Beide honden afkomstig uit de fokkerij van een in mijn ogen, gelet op het aantal gefokte nesten, broodfokker. Uit ditzelfde NVSWH-nest is een reu naar een in Duitsland wonend lid gegaan. Deze heeft twee jaar geleden haar buiten de NVSWH gefokte hond verloren. Erg lang heeft zij dus niet hoeven wachten.

Een ander in Duitsland wonend lid is eveneens vele jaren geleden eigenaresse geweest van een buiten de NVSWH gefokte Saarlooswolfhond. Alleen heeft zij vele jaren moeten wachten alvorens zij lid mocht worden en heeft zij zich alle jaren daarna netjes aan de regels van de vereniging gehouden.

Ook mevrouw Immers, inmiddels bestuurslid van de NVSWH, heeft vroeger een hond gehad gefokt buiten de NVSWH. Zij heeft zich, nog wel niet openlijk, gedistantieerd van de praktijken van de fokkers buiten de vereniging. 

Om het verhaal enigszins leesbaar te houden, volgt deel 2 over een paar dagen.

Missen

De avls heeft bekend gemaakt dat dhr. Berends, ons Johanneke dus, gaat stoppen met zijn werkzaamheden als redacteur van hun nieuwsblaadje en dat men derhalve op zoek is naar een opvolger.
Zoals al eerder geschreven werd dhr. Piers ook ooit als redacteur verwelkomd, dus zou hij met mevr. Liefting overblijven. Lijkt mij toch meer dan voldoende. Maar deze oproep doet vermoeden dat Peter al enige tijd geleden weer uit de redactie afgevoerd is. Of, en dat is natuurlijk ook heel goed mogelijk, heeft uitgeverij LieBer zoveel opgebracht dat ook mevr. Liefting kan gaan rentenieren van de revenuen. Alles is mogelijk bij de avls.

Ik heb, en dat is toch wel erg sneu voor Johan, van diverse kanten vernomen dat men hem niet zal missen. Oei, daar doe je dan bijna tien jaar je best die andere, eerste, vereniging zwart te maken en dan blijkt dat niet gewaardeerd te worden. Dat zal erin hakken.
Maar, één troost, een bosje bloemen of een treurwilgje in pot zal er nog wel vanaf kunnen als dank voor bewezen diensten.

Helaas heb ik de bijeenkomst van de NVSWH betreffende de toekomst van het ras wegens familie-omstandigheden moeten missen. Had er anders graag bij geweest. Ik was echter in de veronderstelling dat deze bijeenkomst bedoeld was voor de leden van onze vereniging, maar via de Facebook-pagina van de NVSWH kreeg ik de indruk dat ook een niet lid, mevr. de Graaff, deze bijeenkomst wilde bijwonen en ook bijgewoond heeft.
Dat wekt de, wellicht misplaatste, indruk dat buitenstaanders mogen mee beslissen hoe onze vereniging in de toekomst te werk zal gaan om de populatie veilig te stellen, en dergelijke. Dan had het toch logischer geweest een grotere zaal af te huren en de hele Nederlandse SWH-gemeenschap uit te nodigen om mee te beslissen. Dan kan er met goed fatsoen gemeld worden dat beide verenigingen tot innige samenwerking hebben besloten.
Of ik moet wat gemist hebben natuurlijk in de relatie van die mevrouw tot onze vereniging.

Trouwens, die samenwerking zal toch niet zo innig zijn als menigeen mag wensen. Tenslotte heeft die van Wattum zich rond de eerste outcross-besprekingen zeer laatdunkend over onze voorzitter uitgelaten. Met andere woorden: beide heren zullen zeer waarschijnlijk heel moeizaam door één deur kunnen, als dat al mogelijk is.

Intussen blijft het echter akelig stil rond de nieuwe gewenste outcross bij de avls. Die had dit jaar toch moeten plaatsvinden, maar niets. Kan men geen geschikt ras vinden om te kruisen met één van de teven uit hun populatie?

Ik hoop in elk geval dat men niet de kant opgaat die men bij de Wetterhoun gekozen heeft door een poedel in te kruisen. Lijkt mij toch een behoorlijk verschil in vachtstructuur, dus trimmen zal nodig blijven bij deze eerste nakomelingen.

Wel zullen er nog wel van horen.

Op de website van de avls is te lezen dat zij met een stand aanwezig zullen zijn komende tentoonstelling in Amsterdam, zowel de dag van de Holland-cup als beide dagen van de Winner.
Je vraagt je af waarom men zich alleen bezig houdt met raspromotie door de honden te tonen die in de stand rustig liggen te liggen of dergelijke. Het gangwerk van de honden van de avls kan men niet bewonderen. Daarvoor moeten die honden eigenlijk in de ring verschijnen en het is bij de avls gebruikelijk dat niet te doen. Met andere woorden: op tentoonstellingen, anders dan de “Nationale”, zoals die show voor Nederlandse rassen tegenwoordig heet, zult u die honden missen. Men komt niet, omdat dat “niet des Saarlooswolfhonds is” volgens die komiek uit de Jan Sibeliusstraat, Rotterdam. Het is niet bekend wat zijn gemoedstoestand is wanneer zijn (v)echtgenote toch besluit in te schrijven als exposante voor een show.
Maar om eerlijk te zijn, diverse exposanten hebben laten weten hem de laatste jaren niet echt gemist te hebben.

De eerlijkheid gebiedt te melden dat de organisaties van de laatste tentoonstellingen wel de leden van de NVSWH node gemist zullen hebben.

Maar ook de NVSWH is diezelfde drie dagen met een stand aanwezig. Hebben ze geleerd van het verleden, toen men bedacht alleen op de dag dat het ras gekeurd werd aanwezig te zijn? Dat had de avls toch beter bekeken destijds.

In elk geval mogen we er dit keer vanuit gaan dat onze leden wel hebben ingeschreven voor beide tentoonstellingen. Niet alleen dus het ras in een stand mooi laten wezen, maar het publiek en de aanwezige buitenlandse keurmeesters wijzen op en laten genieten van het mooie gangwerk van een raszuivere Saarlooswolfhond. Door het gemis van de avls-honden wordt het verschil in gangwerk helaas niet duidelijk. Dat is wel een gemis.

Een groot gemis, eigenlijk een zeer grote domper voor een groot aantal Nederlandse fokkers is het besluit die zogenaamde 15-weken regel te blijven hanteren. Met andere woorden, puppen mogen pas na de leeftijd van 15 weken ingevoerd of uitgevoerd worden vanwege de rabies-vaccinatie. Als je met hart voor het ras fokt, heb je er geen probleem mee de puppen tot die leeftijd thuis te houden, verder zindelijk te maken, op te voeden, enz. enz. Als je echter naar de financiële kant van de zaak kijkt, en volgens mij doen zeer veel fokkers dat, dan is het een gemis dat die regel niet soepel gehanteerd wordt. Maar u weet toch, dat het een heel oud Nederlands spel is: “de inwoners van dit land in de portemonnee treffen”. Dat is van alle dag en niet afhankelijk van de politieke partij die het voor het zeggen heeft.

Als deze maatregel daadwerkelijk leidt tot een verminderde invoer van doodzieke puppen uit het buitenland, lijkt het mij een goede zaak. Teveel doodzieke dieren worden geïmporteerd door allerlei goedwillende landgenoten om ze vervolgens hier een goed tehuis te geven. Volgens mij mist men in veel gevallen het inzicht dat men daarmee een hele industrie in het leven houdt. Op het moment dat men met een auto vol met die diertjes wegrijdt van dat buitenlandse adres, wordt daar aan de achterdeur de volgende lading al weer afgeleverd. Wachten op de volgende goedwillende westerling, die in de meeste gevallen ook nog eens voor het eigen “goede gevoel” te werk gaat. Terwijl de Nederlandse asiels vol zitten met dieren die op een nieuw huis hopen.

Soms kom je daar ook Saarlooswolfhonden tegen, die door hun eigenaar gedumpt worden omdat die zich verkeken heeft op het karakter van dit ras. Onbegrijpelijk dat die mensen dan niet met de rasvereniging of de fokker contact opnemen. Alhoewel, als je zo links en rechts hoort hoe sommige fokkers, waaronder ook een enkel lid van de NVSWH, zich opstellen is het geen wonder dat die honden naar zo’n opvang moeten. Persoonlijk kan ik zulke mede-leden missen als kiespijn.

Een aantal leden van onze vereniging heeft mij laten weten de indruk te hebben dat onze voorzitter een, voor hen althans, onduidelijk fokbeleid voert. Toch wordt de indruk gewekt dat hij wel degelijk een onderliggende gedachte heeft omtrent dit beleid. Ik hoop dat men mij wat meer duidelijkheid kan verschaffen. Wees gerust, uw naam wordt door mij niet geopenbaard. Belangrijk is dat duidelijk wordt waarom de laatste paar jaar alleen bij in het buitenland wonende leden puppen geboren zijn en waarom, natuurlijk heel toevallig, vele daarvan de kennelnaam dragen van de familie van onze voorzitter.

Email

Beste lezers,
Het blijkt dat mijn antwoorden via de e-mail, wanneer u vragen stelt onder één van mijn artikelen niet bij u aankomen. Daarom een dringend verzoek uw mails met vragen en/of reacties te sturen via het mail-adres (swh.barend@gmail.com) dat ook aan de rechterzijde van de pagina is vermeld wanneer u van mij antwoord via de mail terug wenst.
Zou u mij via eerder genoemd mailadres informatie willen verstrekken omtrent alles wat maar met de SWH te maken heeft en u wenst niet dat uw naam genoemd wordt, wordt daar door mij rekening mee gehouden. 
Alle overige reacties kunt u gewoon plaatsen onder mijn artikelen zodat die voor iedereen zichtbaar worden.

Barend

Mistig

Afgelopen dagen werd Nederland geconfronteerd met de jaarlijks terugkerende mistgebieden. Werd het hier in het westen van het land redelijk snel weer zonnig(er), in het oosten bleef regelmatig hardnekkige mist hangen.

Zo mistig als de weersomstandigheden, zo mistig is het nog steeds in Saarlooswolfhondenland.

De voorzitter van de avls, van Wattum, laat weten dat zijn teefje drachtig is en dat er dus puppen verwacht worden. Hoeveel? Dat is niet bekend gemaakt. Voor van Wattum en uiteraard het teefje zelf is te hopen dat het er meer dan één is, anders krijgt van Wattum ongetwijfeld problemen met goeroe Berends. Die zal, hem kennende, onmiddellijk luidkeels gaan verkondigen dat, in geval van een heel klein nestje, dat het gevolg is van inteeltdepressie. Tenslotte roept hij dat ook wanneer dat bij de NVSWH het geval is.

Ik heb echter begrepen dat er ook andere oorzaken debet kunnen zijn aan de geboorte van (hele) kleine nesten zodat van inteeltdepressie geen sprake hoeft te zijn.

Zoals u weet, wordt inteeltdepressie aangegrepen als één van de redenen tot het doen van verschillende outcrosses waarvan de eerste inmiddels heeft plaatsgevonden. Als we echter kijken naar de lijnen waar de teef van van Wattum uitkomt, blijkt dat zowel vader als moeder stamt uit lijnen waar een Tsjechoslowaakse Wolfhond gebruikt is (C.. z Polonin). Bovendien blijkt ook Zazi Zen nog eens voor te komen en ook daarvan is bekend dat zijn afkomst met mistvelden is omgeven.

Rond het aangekondigde nest van de NVSWH is de mist opgetrokken. Wel mistig is de verklaring dat de fokster dekking en dracht “geheim” wilde houden terwijl dat in het verleden niet nodig gevonden werd.

Vooral wanneer je in aanmerking neemt dat te lezen valt dat er onlangs weer een nieuwe dekking heeft plaatsgevonden. Mochten nu dan wel de namen van de reu en de teef bekend gemaakt worden? Deze teef staat op naam van onze voorzitter en zijn familie, weer een buitenlands nest dus voor een Nederlandse rasvereniging. De vraag is echter of het verstandig was deze reu (Lothar) te kiezen. Zo te zien blijft men in een heel klein kringetje fokken, wat funest is voor de populatie.

Is het dan echt zo slecht gesteld met de mentaliteit of beleving van de Nederlandse teven-eigenaren dat zij niet willen fokken met hun teefje? Als dat werkelijk zo is, zou ik als bestuur toch maar eens heel goed gaan nadenken over een plan die mensen te enthousiasmeren voor de fokkerij. Want op deze manier gaat het echt goed fout en het is toch niet de bedoeling dat in een zekere straat in Rotterdam de champagnekurken de lucht in knallen, anders dan op Oudjaarsavond, om de ondergang van de NVSWH te vieren. Want dan wordt natuurlijk weer alles uit de kast getrokken om de landelijke pers, geschreven en in beeld, in te lichten over het “goede werk” van Berends-Eggink.

Dit mistige fokbeleid van onze voorzitter roept vragen op met betrekking tot de aangekondigde bijeenkomst later deze maand (zie de website van de NVSWH) over een eventuele outcross. Ik vrees dat een outcross, zou onze vereniging daartoe overgaan, een gigantisch fiasco wordt omdat uit het fokbeleid, waar onze voorzitter sinds 2012 verantwoordelijk voor is, alleen maar naar voren komt dat hij er geen barst van snapt. Maar ook dat de rest van ons bestuur er geen klap van begrijpt en daardoor ook niet kan ingrijpen. 

Ik ben daarom heel benieuwd welk konijn onze voorzitter uit zijn hoed gaat toveren tijdens die bijeenkomst over een eventuele toe te passen outcross bij onze eigen populatie. Afgelopen ledenvergadering is dit ter sprake gekomen, afwachten daarom waar onze opper-illusionist mee komt en wat de aanwezigen voor ideeën hebben. Ik vrees dat de uitkomst mistig is, doordat de wensen van de aanwezigen, om een uitspraak van één van mijn lezers aan te halen, "meegenomen worden". Waar naartoe blijft in nevelen gehuld.

Leendert Saarloos werd verweten moedwillig zijn “ras” naar de knoppen te helpen door zijn fokbeleid in de jaren 60 van de vorige eeuw. Gaat onze voorzitter diezelfde kant op met zijn fokbeleid. Het begint er sterk op te lijken.

Wat mij ook verbaast is het aantal nesten dat de afgelopen jaren geboren is, in zijn totaliteit genomen dan. Ik meen dit jaar al bijna 60 en vorig jaar rond of meer dan 50. Wat ik te horen krijg, zijn daar hele kleine nesten bij maar ook nesten van rond 10 puppen. Er is dus voldoende spoeling. In een groot aantal gevallen echter lijkt het alsof de honden (en dus ook de puppen) gefotografeerd zijn door een dikke mist veroorzaakt door rookpotten. Ze lijken niet eens op een Saarlooswolfhond. Ik heb het al vaker geschreven en ik ben niet de enige zo blijkt via internet, dat het uitsluitend te danken is aan de grote onbekendheid met het ras en aan de mentaliteit “het interesseert ons geen barst waar het op lijkt” van de diverse kennelclubs dat men deze honden nog stambomen durft te geven als zouden het raszuivere Saarlooswolfhonden zijn.

 

Intussen blijft het ook zeer mistig rond dat boek over de Saarlooswolfhond uitgebracht door de gelegenheidsuitgeverij Lieber. Ik krijg zo langzamerhand het idee dat men in de mist is blijven steken, omdat er totaal niets over te horen of lezen valt. Lezen wordt natuurlijk lastig wanneer het zicht tot nul gereduceerd is, maar horen moet mogelijk zijn. Maar nee hoor, oorverdovende stilte alom en ik ben nog lang niet toe aan een gehoorapparaat.

Vorige keer haalde ik ook even die Franse SWH-database aan en wenste ik de stamboom uitpluizers veel plezier. Er blijken toch redelijk veel van die puzzelaars rond te lopen in de SWH-wereld. Veel reacties, een aantal positief en redelijk veel negatief. De meest positieve reactie die eruit sprong was dat men honden tegenkwam waarvan men het bestaan nooit had vermoed. Ook fokkers waarvan men nog nooit gehoord had. De meest negatieve reacties hadden betrekking op de betrouwbaarheid van de gegevens. Van diverse NVSWH-honden uit het verleden, waarbij men doelt op honden die al meer dan 10 jaar geleden overleden zijn, wordt doodleuk vermeldt dat zij drager waren van het gen voor DM. Uit niets blijkt echter waarop dat gebaseerd is.

Bij andere honden staat dat zij lijder waren of zijn aan DM, wordt bij hun nakomelingen vermeldt dat zij of drager of lijder zijn terwijl de andere ouder DM-vrij gegeven is. Mistig dus.

Maar ook wordt bij een aantal honden doodleuk gemeld dat zij PRA-lijder waren, terwijl van die honden het oordeel nooit het niveau “Voorlopig Niet Vrij” ontsteeg. Het bewijs dat zij lijder waren is nooit geleverd.

Doch al die puzzelaars waren het over één ding eens: als je niets van de afkomst van de honden weet moet je in geen geval vertrouwen op die database omdat je dan gigantisch de mist in gaat.

Dat dit geen fabeltje is blijkt uit een discussie op Facebook over een hond, niet van de NVSWH overigens, die wel of geen epilepsie zou hebben of drager van het gen daarvoor zou zijn. De fokker is in alle staten, op zijn zachts gezegd “not amused” over die beschuldiging. Het grappige, waarmee ik niet bedoel dat epilepsie grappig is, van het geheel is echter dat deze man, ik noemde hem al eens eerder een “import-mossel” nu met insinuaties geconfronteerd wordt die hem persoonlijk raken. Hij heeft vele jaren dezelfde soort ongenuanceerde uitlatingen over internet gestrooid met betrekking tot honden van de NVSWH. Het betrof dan een andere aandoening, maar zijn uitspraken waren in overgrote meerderheid net zo insinuerend als onwaar. Maar dat mocht, in zijn beleving. Laten we het er maar op houden dat ook hij in die gevallen met zijn hoofd in de mist zat.

Ook schreef ik vorige keer over dat onderzoek naar rauwe voeding. Gelukkig is rond dit onderwerp de mist iets opgetrokken. Het blijkt dat het toch wat genuanceerder ligt dan in eerste instantie gemeld werd. Nu komt men met de verklaring dat men rekening moet houden met de noodzakelijke vitaminen en mineralen die de dieren mogelijk tekort kunnen komen wanneer uitsluitend rauwe voeding, lees botten, gevoerd krijgen. Nog steeds zit ik dan met de vraag hoe wilde dieren dat oplossen? Of nemen zij als tussendoortje wat ander voer? Bijvoorbeeld de maaginhoud van hun prooi? Grassprieten zullen het niet zijn, die zorgen niet voor voeding. Vis? Moet er natuurlijk wel viswater in de buurt zijn.

Nee, ik denk dat het allemaal wel meevalt met die bangmakerij. Ik denk dat nagenoeg iedere eigenaar die zijn hond rauwe voeding geeft, weet waar hij mij bezig is. Die zal zich verdiept hebben in deze materie. Ik denk dat het overgrote deel van de hondeneigenaren de hond uitsluitend brokken of andersoortig van dat kant-en-klare voer voorzet. Veel van die honden zullen ook voer krijgen van de supermarkt, dat over het algemeen goedkoper is dan dat uit de dierenspeciaalzaak.

Nog even en ook voor onze huisdieren wordt een “schijf van vijf” opgesteld door de “Dieren Gezondheidsraad”.

Hieruit blijkt ook maar weer eens dat omtrent voeding de achtergrond van die adviezen in veel gevallen overduidelijk in nevelen gehuld zijn.

Vraagtekens

Op een eerder artikel van mij, “Geschrokken”, is van een lezeres een reactie gekomen. Deze mevrouw heeft bij het bestuur van de NVSWH aangedrongen op het publiceren van de financiële gegevens. Derhalve vindt mevrouw dat niet ik maar zij het bestuur achter de vodden gezeten heeft. Van mij mag het. Het belangrijkste is dat die gegevens eindelijk voor de leden beschikbaar kwamen.
Maar zoals ik in mijn antwoord op die reactie schreef, blijft het vreemd dat niemand iets hoort over dat HD- en het SWH-fonds. In mijn stuk “Geschrokken” schreef ik daar ook over. Tenslotte bevatten beide fondsen totaal circa € 8200,00. Volgens de laatste reactie van deze lezeres bestaat het zgn. HD-fonds nog steeds, maar is het SWH-fonds haar onbekend. Een reden om dat nog eens na te vragen bij de penningmeester. Mocht mevrouw nog geen lid geweest zijn toen dhr. Pielanen zijn laatste financiële overzicht publiceerde kan zij wellicht bij een ander lid het bewuste clubblad uit 2012 opvragen waarin dit fonds is opgenomen in het betreffende overzicht.

De laatste tijd wordt er het nodige gepubliceerd waar toch door velen de nodige vraagtekens bijgeplaatst worden.

Zo was onlangs te lezen dat twee artsen, de één verbonden aan het Medisch Dierencentrum Amsterdam en de ander aan de Universiteit voor Kleine Gezelschapsdieren van Utrecht, tot de conclusie waren gekomen dat rauwe voeding slecht was. Niet alleen voor de dieren, maar ook voor de eigenaren.

Dit omdat daardoor het lichaam resistent zou worden voor bacteriën en dat derhalve zou lijden tot gezondheidsproblemen, zowel voor mens als dier.

Opmerkelijke uitspraken, want dat zou in de eerste plaats betekenen dat het personeel in de slachthuizen maar ook de slagers behoorlijk in de problemen kunnen komen. Moeten daarom de slachthuizen en slagerijen maar gesloten worden?

Eveneens ten aanzien van de dieren opmerkelijke uitspraken. Hoe hebben dan in hemelsnaam in het wild alle dieren die van prooidieren leven het zo lang uitgehouden. Dichter bij huis, wat moeten wildparken en dierentuinen dan gigantische medische kosten maken als zij bijvoorbeeld leeuwen, tijgers, hyena’s, wolven, enz. huisvesten. Nog dichter bij huis, moeten dan de eigenaren die hun honden (gedeeltelijke) natuurlijke of rauwe voeding geven dan daarmee stoppen?

Heel wat vragen die naar boven komen, totdat je leest wat zij als vervanging adviseren. Brokken! Dan is meteen, als je sceptisch bent, duidelijk waar deze uitspraken vandaan komen. Althans, je krijgt het idee dat de betreffende onderzoeken gefinancierd zijn door (de) fabrikanten van kant-en-klare hondenbrokken. Dat is dan zo’n “wetenschappelijk” onderzoek waarvan de uitkomst van te voren al vast staat en waarbij onderzoekers hun bevindingen moeten publiceren richting de uitslag.

Het is duidelijk dat je bij deze onderzoeken grote vraagtekens moet plaatsen. Vooral ook omdat niemand hierbij gedacht schijnt te hebben aan de gigantische bergen ontlasting die door die brokken geproduceerd worden. Waar moet je die laten? De ontlasting van die natuurlijke voeding bestaat veelal uit kalkresten vanwege de botten die in die voeding zit en die vanzelf in het milieu verdwijnen. Maar die brokkenontlasting? Daarvan wordt, als iedereen dat advies zou opvolgen, zoveel geproduceerd dat je daarmee binnen de kortst mogelijke tijd de complete Grand Canyon in Amerika dichtgegooid hebt. Aan de andere kant, het is natuurlijk wel een product, afgezien van de stank en de vliegen, waarmee je Nederland dusdanig kunt verhogen dat niemand last van natte voeten krijgt als de zeespiegel stijgt.

Of u op die oplossing zit te wachten is misschien een vraagteken, maar voor mij hoeft dat niet.

De laatste uitgave van het kynologisch maandblad “De Hondenwereld” bevat een heel interessant artikel over Instinct. Dank aan een lezer die mij dat artikel toestuurde. Vooral dat gedeelte in het artikel waarin gesproken wordt over oxytocine is heel interessant. Voor de leek: oxytocine wordt (vaak) ingespoten om, in geval van weeënzwakte, de weeën op te wekken en de geboorte in stand te houden. Vooral voor het geboren laten worden van de eerste pup wordt regelmatig naar dit middel gegrepen, omdat veelal daarna de aanmaak van dit hormoon gestimuleerd wordt door het zogen van die eerste pup.

Ik wil niet ingaan op alle medische zaken rond dit hormoon. Wel interessant is dat geschreven wordt dat er aanwijzingen zijn dat de aanmaak van dit hormoon instinctief geremd kan worden wanneer de teef zich niet veilig voelt en het daarom van het grootste belang is ervoor te zorgen dat de teef zich in een rustige omgeving bevindt. Nog belangrijker is de uitspraak dat het niet aanmaken of onvoldoende aanmaken van dit hormoon, doordat de teef zich niet prettig voelt, gezien wordt als weeënzwakte. Bovendien zitten er risico’s aan het kunstmatig toedienen van dit hormoon, omdat daardoor de baarmoeder zich te snel kan samentrekken waardoor het indalen van een pup verhinderd wordt. Met de dood van die pup of pups tot gevolg.

Bovendien teveel oxytocine zorgen voor een relatief lange periode van onrust wat ook voor het nest, als de pups desondanks toch geboren zijn, niet bevorderlijk is. Opmerkelijk dat dit nu in dit artikel staat, waar onze vroegere voorzitter dat al tientallen jaren riep.

Al heel lang is bekend wat dit hormoon doet, het is wel te hopen dat vele fokkers dit artikel goed lezen om zich nog eens goed bewust te worden van de werking van dit hormoon. Het is te hopen dat ook een zekere, zeer dominante, familie binnen de avls dit artikel ook goed doorneemt. Hoe het dan komt dat een dierenarts verklaart niet bekend te zijn met de werking van dit hormoon is derhalve een vraagteken. Hoe het komt dat diezelfde familie zich durft te beroepen op weeënzwakte en dus naar dit hormoon laat grijpen is ook een vraagteken.

Het hoeft geen betoog dat de uitspraken van sommige figuren binnen de wereld van de Saarlooswolfhond dat het ter wereld brengen van dode pups door teven van de NVSWH het gevolg is van weeënzwakte en dat dit door inteelt veroorzaakt wordt met de publicatie van dit artikel naar het rijk der fabelen verwezen kan worden. Er kunnen heel andere oorzaken aan ten grondslag liggen. Iets wat binnen de NVSWH ook al langer bekend was.

In een ander, omkadert, deel van dit artikel wordt kort ingegaan op het mislukken van dekkingen. Ook omtrent dit onderdeel kunnen een aantal vraagtekens worden weggenomen. Volgens deskundigen heeft het ondermeer te maken met het feit dat veel dekreuen gewone huishonden zijn en dat daardoor bepaalde natuurlijke gedragingen worden onderdrukt dan wel afgeleerd. Het gevolg is dat de reu zijn instinct niet durft te volgen omdat zijn baas hem “in de weg zit”.

Net zo’n groot vraagteken levert de huisvesting van de pups op. Pups die in huis geboren zijn, doen veel meer indrukken op dan pups die in een schuur, kennel of dergelijke geboren zijn en daar moeten blijven tot zij naar de nieuwe eigenaar gaan. Je kunt je dus afvragen of het verstandig is bij zo’n “fokker” een pup aan te schaffen. Vraagtekens dus rond de opvoeding. De moederhond zal in de meeste gevallen wel haar best doen, maar sociale vaardigheden die de pups in huiselijke omstandigheden leren zijn ook noodzakelijk. Vandaar waarschijnlijk de vele vraagtekens bij de nieuwbakken eigenaren van “sociaal zwakke” honden. Is de betreffende fokker ook nog eens lid van een rasvereniging, dan moet je ook vraagtekens plaatsen bij het beleid en de geloofwaardigheid van zo’n vereniging.

Nog steeds blijft het een wazig en met vraagtekens omkadert verhaal van de NVSWH dat er onlangs een succesvolle dekking heeft plaatsgevonden, maar dat de eigenaren van betrokken honden de namen (nog) niet willen bekendmaken. Deze succesvolle dekking heeft inmiddels zolang geleden plaatsgevonden dat toch bekend moet zijn of de betreffende teef drachtig is of niet. In het eerste geval kan je toch gewoon bekend maken hoeveel pups er gezien zijn, als er althans een echo gemaakt is, zodat belangstellenden zich alvast kunnen instellen op het eventueel in aanmerking komen, maar vooral op het gaan bekijken van de puppen. In het tweede geval, dus het niet drachtig zijn, kan ik me voorstellen dat je er geen ruchtbaarheid meer aan geeft en hoopt dat de berichtgeving vanzelf doodbloedt, zodat er geen kritische opmerkingen geplaatst kunnen worden door tegenstanders van onze vereniging.

Opmerkingen die op die gebarsten grammofoonplaat staan: inteelt, enz.

Terwijl ook buiten de NVSWH, want daar slaan die kreten altijd op, met zeer grote regelmaat nesten geboren worden die slechts uit één of twee puppen bestaan.

Een paar van mijn lezers hebben grote vraagtekens bij de inhoud van die nieuwe Saarlooswolfhonden database op internet. U weet wel, die Franse. De vraagtekens hebben voornamelijk betrekking op het aantal hierin opgenomen honden die veroorzaakt wordt doordat een aantal twee- of driemaal opgenomen zijn, maar waarin ook het zelfbedachte ras Marxdorfer Wolfshund is of was opgenomen. Bovendien zijn ook niet geregistreerde Franse kruisingen van de Saarlooswolfhond met de Zwitserse Witte Herder opgenomen, terwijl de ingekruiste Tsjechoslowaakse Wolfhonden weer achterwege gelaten zijn. Met andere woorden: vraagtekens omtrent de betrouwbaarheid van die database.
Ook vraagtekens omtrent het opnemen van keurmeestersnamen in die database terwijl diezelfde mensen ook via de website van de FCI en veelal ook de landelijke kennelclubs zijn  terug te vinden.

Maar vooruit, stamboomuitpluizers kunnen daar hun hart ophalen.

Een groot vraagteken kunnen we echter plaatsen bij de berichtgeving dat het gebruik van zgn. slipkettingen niet langer is toegestaan of verboden wordt op tentoonstellingen vanwege de negatieve gevolgen voor de gezondheid van de hond.
Dit besluit zou dan inhouden dat er, pakweg 10 jaar geleden, nog ontzettend veel honden rondliepen met beschadigingen aan keel, nek of hals. Maar hoe zit dat dan met die hele dunne showlijntjes? Snijden die niet in de keel? Bestaat er niet het gevaar dat, bij het gebruik van een halsband, de hond zich eruit weet te wringen en er vandoor gaat? De praktijk heeft uitgewezen dat dit vaak voorkomt. Dus waar is dat besluit, als dat inderdaad doorgaat, op gebaseerd?

Of is ook dit gebaseerd op onderzoekingen uitgevoerd door, al dan niet in opdracht, de fabrikanten van leren of nylon halsbanden?

Evenzo kunnen we vraagtekens zetten bij de afwezigheid van NVSWH-leden op Nederlandse tentoonstellingen. Zag je in het verleden steeds een vaste groep deelnemers, de laatste tentoonstellingen, buiten die zgn. “Nationale”, zie je niemand meer van onze vereniging. Zo was in Maastricht één SWH ingeschreven, een Franse omdat de eigenaresse in Frankrijk woonachtig is. In Zwolle ook weer één, deze keer van een ex-lid van onze vereniging. Zo maar twee voorbeelden.
Maar wel maakt een bestuurslid reclame voor een grote tentoonstelling in Moskou. Is het soms de bedoeling met een aantal leden daar naartoe te gaan? Als dat zo is, moeten die mensen onmiddellijk een afspraak maken bij GGZ. Dan is er echt iets aan de hand in de bovenkamer. Gelet op de keurmeester is het weggegooid geld, omdat die alleen maar bekend is met al die surrogaat-Saarlooswolfhonden en het echte type dus niet herkent.
Gaan men daar niet naartoe dan blijven de vraagtekens staan. Waar blijft men? Geen raspromotie meer, terwijl er toch zoveel mooie jonge honden rondlopen.

Raszuiver

Hoewel ik al eerder had geschreven over het artikel in het gecombineerde juli/augustus nummer van “De Hondenwereld” kom ik toch nog even terug op het interview met de dochter van Leendert Saarloos. Ondanks dat dit hele interview in feite niets meer is dan een samenraapsel van alle eerdere interviews en beschrijvingen over het ontstaan van de Saarlooswolfhond. Bladvulling dus.

Of moeten we het gooien op “reclame” voor de avls? Mogelijk dat de schrijfster lid is van die vereniging of er aandelen in heeft, het begint er behoorlijk op te lijken.

Zoals ook al eerder geschreven is in dit artikel niet terug te vinden, natuurlijk zou je bijna denken, dat de dochter samen met haar Frans/Nederlandse vriendin het ras naar de knoppen geholpen heeft. Niet alleen door het inkruisen van al die Tsjechoslowaakse Wolfhonden maar ook het inzetten van tenminste twee  wolfhybrides, genaamd Skog en broer Skarv. Tenslotte heeft de fokker daarvan, die “keurmeester” uit Noorwegen per ongeluk een mailtje aan een persoon gestuurd waarin hij toegaf dat deze dieren uit een wolfhybride stamden. Jammer dat die mail naar de verkeerde persoon werd gestuurd en jammer dat die persoon de inhoud daarvan op internet plaatste. Althans, jammer voor die fokker en overige betrokkenen. Tja, foutjes kunnen gebeuren.

Met excuses aan mijn lezers, dat ik wat in herhaling treed. Men zegt echter wel eens dat hoe meer je herhaalt, hoe beter het blijft hangen.

Ook in dit artikel is niet terug te vinden het jarenlang geknoei van de weduwe en de dochter Saarloos, dames die het ras nog verder naar de afgrond brachten, en de rol van de NVSWH in de opbouw van het ras na de erkenning ervan in 1975. Een dieptepunt in het bestaan van het ras waardoor de NVSWH genoodzaakt was tot die draconische maatregelen in 1982 door de fokkerij te gaan centraliseren omdat er anders helemaal geen Saarlooswolfhond meer had rondgelopen. Volgens sommige eigenaren, die zeer begaan zijn met het ras, was dat misschien zelfs een betere optie geweest. Was er nu niet al die ellende geweest. Gelijktijdig geeft men te kennen dat men dat nooit had kunnen genieten van de prachtige karaktertrekken en het schitterende voorkomen van al die raszuivere honden.

Laten we wel zijn, een fokker die doelbewust een zeer ernstig epileptische hond inzet, een dringend beroep doet op de eigenaar van de nestgenoot van die hond om zijn hond voor haar fokkerij beschikbaar te stellen, maar ook een fokker die doelbewust een agressieve hond gebruikt voor de eigen fokkerij of  aan de inhoud van de portefeuille de voorkeur geeft, kan je niet rangschikken onder de noemer “fokkers begaan met het ras”. Nee, dan was en is er sprake van geldelijk gewin. Let wel, dit was dus al rond 1982.

Nee, dan een aantal fokkers van de NVSWH. Zij waren daadwerkelijk begaan met ras en vereniging. Het geld dat zij overhielden na de verkoop van hun pups werd aan de vereniging geschonken om de financiële mogelijkheden te verbeteren. Wat ook noodzakelijk was, want de vereniging kampte nog steeds met de ellende door de verduistering van de kasmiddelen door de penningmeester uit de periode rond 1975.

Maar goed. U weet allemaal hoe het daarna gelopen is. Een aantal leden werd uit de vereniging gezet en begon voor zich zelf. Het resultaat kennen we. De ene bastaard na de andere zag het licht en met medewerking van onder meer toenmalige medewerkers van de Raad van Beheer werden vrolijk stambomen aan die dieren gegeven. Een praktijk die tot op heden nog steeds voortduurt, zij het dan dat het merendeel van die dieren officieel niet in Nederland geboren is, maar wel met een Nederlandse stamboom rondloopt. Naar men zegt, mede doordat die Frans/Nederlandse fokster uitsluitend een vergunning had voor het houden van circa 50 “Film- en showhonden”, maar er in werkelijkheid meer dan 100 Saarlooswolfhonden en Tsjechoslowaakse wolfhonden had zitten en daardoor in Nederland diverse stro-adressen en stro-kennelnamen gebruikte. Waaronder van leden van de avls, die nooit iets gemerkt hebben van al die honden die op hun terrein geboren zijn. Goh, ik zeg niet wie schuldig was maar toevallig werden die twee rassen een aantal malen door elkaar gekruist.

Daarom is het eigenlijk ook zo lachwekkend te lezen in dat genoemde interview dat men laat optekenen dat de nakomelingen van de officiële outcrosses zullen worden teruggekruist op de RASZUIVERE Saarlooswolfhond.
Lachwekkend, tenzij de NVSWH bereid is hieraan mee te werken want de avls heeft, zoals iedereen weet, geen raszuivere Saarlooswolfhonden. Diverse kenners hebben het al meer dan eens geschreven, en ik moet daarop afgaan en vertrouwen dat zij gelijk hebben. Wanneer u de stambomen van alle Saarlooswolfhonden gefokt buiten de NVWWH uitpluist, ziet u een aantal combinaties waarvan iedereen weet dat die nooit zijn uitgevoerd. Dat weten ook de leden en bestuursleden van de avls, maar zij zullen (noodgedwongen) blijven ontkennen omdat, ik schreef dat al meerdere malen, dan hun hele outcross exercitie overbodig is.
Toch nog even recapitulerend: wanneer u in de stamboom van uw hond de reu Quick tegenkomt, moet u lezen: C(ar) of C(ek) z. Polonin. Een TWH.

Komt u in de stamboom tegen de naam Zazi Zen dan moet u lezen dat zijn vader Ch. Rop z. Kladenske is, eveneens een TWH en niet Senna. Als u dan bedenkt dat Zazi Zen tenminste twaalf maal gedekt heeft, is de kans wel heel groot dat hij een voorvader van uw hondje is.

Wanneer u vervolgens in gedachten houdt dat op het Engelstalige forum van de TWH een Finse fokster ervan beschuldigd wordt een ander ras door de TWH te kruisen, de nakomelingen daarvan als TWH te laten inschrijven in het Finse stamboek en dat deze fokster heel toevallig ook de Saarlooswolfhond fokt, moet u bij de raszuiverheid van die puppen ook een slag om de arm houden.

Wanneer u vervolgens ziet dat in Oost-Europa Saarlooswolfhonden geboren worden met een kleur die bij het ras nog nooit is voorgekomen en dat datzelfde ook in Frankrijk het geval is, waar bovendien diverse fokkers rondlopen die naast de SWH heel toevallig ook de TWH en nog een paar andere rassen fokken, die in het verleden ook al ingekruist zijn, dan is het toch duidelijk dat het met die raszuiverheid buiten de NVSWH zeer droef gesteld is.

Neem vervolgens in gedachten dat de eerder genoemde Skog in, naar men zegt, meer dan 20 lijnen voorkomt, maar dat ook zijn broer Skarv gebruikt is, dat er Saarlooswolfhonden rondlopen die het hoofd en de kleur hebben van een Malamute, dat er honden rondlopen waarvan het uiteinde van de staart een echte haak vormt, dan is de cirkel rond.

Het probleem rond die raszuiverheid kan volgens een aantal van mijn lezers heel makkelijk opgelost worden. DNA-onderzoek is het tovermiddel. En dan met name onderzoek naar het Y-chromosoom dat in de loop der jaren nauwelijks verandert maar wel duidelijk de afkomst in mannelijk lijn weergeeft.
Omdat bij de NVSWH nog nooit een hond van een ander ras is ingekruist, moet dat genetisch onderzoek duidelijk maken dat de onderzochte reuen aan elkaar verwant zijn. Men roept toch dat alleen de honden die uit de nakomelingen van de laatst ingekruiste wolvin (1963) stammen een stamboom hebben gekregen, dan moet dat genetisch patroon model staan voor het verdere onderzoek. Vervolgens neem je een aantal, zeer vaak of zeer populaire, reuen van de avls en ook hiervan bepaal je dat patroon. Is er nauwelijks genetische variatie dan heeft de NVSWH het al die jaren mis gehad. Is er echter wel duidelijk sprake van variatie dan heeft de NVSWH dus gelijk gekregen en is de andere populatie bewezen niet raszuiver.

Maar zowel de NVSWH als de avls kennende zullen die daar geen aktie op gaan ondernemen. Nee, bij de NVSWH gaat men liever met een paar mensen wandelen. Had men dit jaar geen Kampioensclubmatch en seminar georganiseerd dan was er geen sprake geweest van Nederlandse Vereniging van Saarlooswolfhonden, maar van Nederlandse Vereniging van Saarloos Wandel Hobbyisten. Het is te hopen dat er bij de volgende wandeling dan meer dan, zo te zien, vier personen/honden meegaan.

De avls gaat kijken of het mogelijk is de genenvariatie van de SWH in kaart te brengen zodat men kan zien welke honden het beste met elkaar gekruist kunnen worden. Als men nu eens gewoon de stambomen erbij pakt, de ingekruiste honden/rassen invult, dan ziet men dat zo’n genetisch onderzoek niet nodig is. Pas je database aan en de fokcombinaties zullen zich aandienen. Hoewel, genetisch onderzoek spreekt meer tot de verbeelding en doet voorkomen dat je met deskundigen op fokgebied te maken hebt. Maar dat is t.a.v. bepaalde leden van de avls net zo’n sprookje als de beweerde raszuiverheid van hun populatie.

Gelukkig heeft de NVSWH bekend gemaakt dat er een succesvolle dekking heeft plaatsgevonden. Jammer genoeg hebben de eigenaren van betrokken honden er de voorkeur aan gegeven de namen van die honden (nog) niet bekend te maken, dus de speculaties zullen niet van de lucht zijn. Eén ding is zeker, als beide honden NVSWH gefokt zijn, zijn de nakomelingen zeker raszuiver. En dat is geen sprookje.

Ook de avls heeft laten weten dat er weer een succesvolle dekking heeft plaatsgevonden. Het lijkt erop dat men heel goed luistert naar die fokkerij-deskundigen die roepen dat er per jaar minimaal x-aantal nesten geboren moeten worden opdat het ras in stand blijft. Het enige probleem is dat die deskundigen er niet gelijk bij vermelden dat je dan wel pup-afzet moet hebben. Vandaar ook dat de avls gelijk weer een oproep doet liefhebbers zich te melden voor een pup. En iedereen maar denken dat ook de avls een lijstje had met liefhebbers. Nee, dus. Anders doe je die oproep niet. Ondanks de beweringen van de deskundigen zullen de pups niet raszuiver zijn. Tenslotte kom je zowel aan vaders- als aan moederskant een TWH tegen. Vervang de vader van Zazi Zen (Senna) maar door …….. juist.

Geschrokken

Op mijn vorige stuk zijn een aantal reacties binnengekomen. De tweede reactie, van dhr. v.d. Mee, was de aanleiding tot dit stuk. Ik zou u willen adviseren, mocht u dat stuk en die reacties nog niet gelezen hebben, dit alsnog te doen alvorens hier verder te lezen.

In feite bevestigt dhr. v.d. Mee met zijn reactie nogmaals wat in 2012 dhr. Pielanen al verwoordde in zijn gewraakte artikel in het clubblad van de NVSWH en waardoor de “coupe” plaatsvond.
Ook toen werd het toenmalige bestuur al verweten de zaken voor zich uit te schuiven waardoor bestuursvergaderingen meer op een theekransje leken dan op een zakelijk gebeuren. In de jaren daarna is er dus geen klap veranderd.

Het nieuwe dynamische bestuur, zoals het zichzelf destijds presenteerde, blijkt totaal onkundig. Dus niet berekend op zijn taak, het besturen van een vereniging. Dit is helaas een veel voorkomend euvel bij veel verenigingen, het is alleen in dit geval triest dat de Saarlooswolfhond hier de dupe van is. En dan met name de populatie die door de NVSWH vertegenwoordigd wordt.

Laten we de zaken nog eens op een rijtje zetten v.w.b. de invulling van de functie van secretaris.
Dhr. Mast was wegens persoonlijke omstandigheden gedwongen zijn functie neer te leggen, waarop mevr. v. Onna gekozen werd tot secretaris. In 2012 stelde mevr. v. Onna zich niet meer beschikbaar voor een nieuwe termijn. Bovendien bleek ook nog eens dat mevr. v. Onna eigenlijk nooit het volledige secretariaatschap had gedragen, maar meer functioneerde als een veredelde notulist van de vergaderingen.

Gelet op de ontwikkelingen rond de Saarlooswolfhond, haar kennis van het ras en haar kennis van de reglementen werd mevr. in ’t Veld als kandidaat voor het secretariaatschap voorgesteld. Een kandidatuur die, zo deed het bestuur naar de leden toe voorkomen, door het gehele bestuur gedragen werd.

Naar aanleiding van het stuk van dhr. Pielanen in het clubblad en zijn per direct, afgedwongen, aftreden als penningmeester en gelijktijdig het opzeggen van zijn lidmaatschap werd door het bestuur onmiddellijk de kandidatuur van mevr. in ’t Veld de prullenbak in gegooid. De reden hiervoor was, zoals dhr. Verbeeck de leden meedeelde een vertrouwenskwestie. M.a.w. men vertrouwde mevr. in ’t Veld niet (meer). Daar sta je dan met je bijna 30 jaar lidmaatschap: je bent niet te vertrouwen.

Tijdens de volgende vergadering in 2012 werd dhr. v. Onna gekozen als penningmeester, waarvoor door dhr. Verbeeck de ballotagetermijn opgeschort werd omdat dhr. v. Onna officieel nog geen lid van de vereniging was. Als secretaris werd wederom gekozen dhr. Mast.

Ook werd het bestuur nog eens met twee extra leden uitgebreid vanwege de vele taken die de zittende bestuursleden hadden te verrichten.

De besluitvaardigheid van het bestuur bleek al heel snel. Mevr. Pielanen werd, zonder daarin gekend te zijn, van haar taak als redactielid van het clubblad ontheven. Ook de fokkerij en het, helaas soms noodzakelijk, herplaatsen van honden werd haar uit handen genomen. Gelijktijdig werd dhr. in ’t Veld uit zijn functies van webmaster en rasvoorlichter gezet. Eveneens zonder hem hierin te kennen. Voor zover ik begrepen heb, kwamen beide personen daar bij toeval achter.

In 2014, dus twee jaar na zijn aantreden, besloot dhr. v. Onna zijn functie neer te leggen en werd mevr. Pau tot penningmeester gekozen. Gelet op haar zakelijke achtergrond niet eens zo’n slechte keuze. Ook dhr. Mast legde zijn functie neer en werd opgevolgd door dhr. v.d. Mee. Het resultaat heeft u kunnen lezen in zijn eerder genoemde reactie. Maar eigenlijk mag hij nog niet klagen dat zijn naam nog steeds vermeld staat (stond) als secretaris terwijl hij dat al lang niet meer is (was). Het heeft bijna drie jaar geduurd voordat in de kynologische pers het adres van het secretariaat van de NVSWH werd aangepast. Dat is een echt voorbeeld van dynamiek.

Als het waar zou zijn, dat dhr. v. Asten in een mailtje ook al liet uitkomen dat dhr. Pielanen destijds gelijk had met zijn opmerking over “het theekransje” en dat dit nog steeds een legitieme benaming is voor de bestuursvergadering, moeten we toch het ergste gaan vrezen. Je kunt je dan ook afvragen waarom het bestuur in 2012 niet eerst eens bij zichzelf te rade is gegaan waarom dhr. Pielanen die opmerking plaatste in plaats van direct zo hoog van de toren te blazen. Je zou dan hooguit kunnen stellen dat zij zichzelf meer capaciteiten toedichten dan in werkelijkheid aanwezig.

Het is ook tekenend voor dit bestuur dat er richting de leden met geen woord gerept wordt over de reden waarom, in elk geval de secretaris een jaar na zijn aantreden al weer zijn functie neerlegt.

Nu wordt ook duidelijk waarom er in de clubblad geen rubriek “van de bestuurstafel” is terug te vinden. Als men alles voor zich uitschuift en geen besluiten neemt, valt er ook niets te melden. Maar dat kan je niet schrijven.

De leden moeten zich dan eens goed achter de oren gaan krabben en zich gaan afvragen of dit bestuur en dan met name voorzitter Verbeeck, dhr. v.d. Geer en mevr. Minten, die alle drie al jaren zitting hebben in het bestuur, wel capabel genoeg zijn voor hun functies. De dit jaar gekozen bestuursleden valt niets te verwijten, zij moeten zich nog bewijzen. Wat dhr. Cloosterman voor taak heeft, is mij niet bekend. Dus laat ik hem maar buiten beschouwing.

Hoe zuur ook, maar de reactie van dhr. v.d. Mee zal met knallende champagnekurken onthaald worden in “De Havenstad” van Nederland. Weer een stuk fundament onder de NVSWH weggeslagen, weer een stapje op weg naar de ondergang van de NVSWH en dat door toedoen van het bestuur zelf.

Verbazingwekkend was echter het feit dat het bestuur bij diverse gelegenheden voor Sinterklaas ging spelen, vooral op financieel gebied. Het leek er bovendien heel sterk op dat de leden hiervan niets mochten weten, want de financiële overzichten en begrotingen werden niet langer gepubliceerd in de clubbladen. Op die manier werden mogelijk (al te) kritische vragen voorkomen.

Dat mijn stukjes ook door (bestuurs)leden van de NVSWH gelezen worden, is duidelijk geworden in het laatste clubblad. Plotsklaps wordt er weer een financieel overzicht gepubliceerd. Ik heb voor u de cijfertjes een vergeleken. Voor het gemak heb ik de bedragen afgerond.
In 2011 totaal in kas (dus spaarrekening, bank, giro, contant) een bedrag van ruim
€ 48000,00

In 2014 was dit nog ruim € 38.500,00. Een verschil van € 9500,00

In 2011 bedroegen de bestuurskosten slechts € 585,00. In 2014 was dit opgelopen tot € 5300,00.
In 2011 bedroegen de kosten voor kantoor (zullen postzegels, enz. geweest zijn) en het clubblad bij elkaar opgeteld € 2800,00. In 2014 was dit bij elkaar opgeteld € 3600,00

In 2011 zijn de kosten van de website nergens terug te vinden, maar in 2014 bedroegen deze € 346,00. Een blik op internet bij de verschillende providers laat zien dat je voor nog geen € 100,00 al voldoende ruimte op internet kunnen “huren” om een website zoals die van de NVSWH in stand te houden.

In 2011 bedroegen de inkomsten uit contributie, incl. giften, zo’n € 6800,00. In 2014 was dit nog (maar) € 4000,00. Een negatief verschil van € 2800,00. Nou moet ik hierbij wel aantekenen dat in 2011 nog via acceptgiro’s betaald kon worden en, althans volgens de toenmalige penningmeester, veel leden een extra bedrag overboekten. Die accepts zijn afgeschaft dus blijft het nu een verrassing of de leden wat extra over maken. Toch doet dit bedrag vermoeden dat, naast dhr. v.d. Mee, nog meer leden hun lidmaatschap hebben opgezegd sinds 2012. Een zorgelijke ontwikkeling.

Erger is dat in 2011 nog prominent te lezen viel dat het HD-fonds een buffer had van € 2000,00 en het SWH-hulpfonds € 6200,00. Totaal dus € 8200,00. Waar zijn deze posten gebleven in het financieel overzicht van 2014? Is dit geld er nog of is ook dit door het bestuur over de balk gesmeten? Tenslotte waren deze bedragen gereserveerd voor de honden.

Nou bestaat natuurlijk de mogelijkheid dat in dit laatst gepubliceerde financieel overzicht een andere manier van boekhouden is gehanteerd dan voor 2012. Maar toch vraag ik me af hoe  dat verschil van € 9500,00 (bank/giro/enz.) te verklaren is en waar die € 8200,00 van HD-fonds en SWH-hulpfonds gebleven zijn. Dat is toch ruim € 17000,00.

Afwachten maar of het bestuur genegen is meer duidelijkheid te verschaffen.

Genoeg over de NVSWH.

Op diverse manieren wordt zeer nadrukkelijk reclame gemaakt voor het boek over de SWH wat door de avls op de markt is gebracht. Ik moet eigenlijk zeggen, dat de avls reclame maakt voor de uitgeverij die voor het op de markt brengen verantwoordelijk is. Tenslotte is het niet de minste uitgeverij die men in de arm genomen heeft. Uitgeverij Lieber. Deze uitgeverij vertegenwoordigt grote namen. Zoekt u maar op internet.

Niets gevonden? Nee. Dat klopt. Dit is een niet bestaande uitgeverij. Althans, op internet niet terug te vinden. Of dit bij de Kamer van Koophandel ook zo is, weet ik niet. Daar heb ik geen toegang toe.

Het zal mij niets verbazen wanneer deze naam staat voor LIEfting en BERends, de schrijvers van dat boek over de Saarlooswolfhond. Omdat ik toch met cijfertjes bezig was, komt de vraag op waar de eventuele winst van dat boek naar toe gaat. Is dat bestemd voor de kas van de avls of verdwijnt het in de zakken van de schrijvers? Herstel, gaat de winst naar de uitgeverij?

Gelet op het continue stimuleren van de zelfbevrediging van de verantwoordelijken voor dit boek bij de avls en gelet op alle commercie rond dit boek, zal men die winst hard nodig hebben voor de aanschaf van luststimulerende middelen.

Lef

Onlangs is dus het veelbesproken boek over de Saarlooswolfhond door een delegatie van de avls aan vertegenwoordigers van de Raad van Beheer overhandigd in bijzijn van een aantal eigenaren met hun hond.
In feite is zo’n boek niets bijzonders. Vele rasverenigingen zijn de avls voorgegaan. Het bijzondere aan dit geval is echter dat de andere verenigingen nooit zo nadrukkelijk de publiciteit hebben gezocht. Het boek werd geschreven, vervolgens aan de Raad overhandigd of toegezonden, waarna leden en belangstellenden het boek konden aanschaffen.

Nee, zoiets eenvoudigs past niet in het PR-straatje van de avls. Die presteren het zelfs de lokale tv voor hun karretje te spannen. Dit alles natuurlijk dankzij de contacten van beide redacteurtjes en de nieuwe/oude secretaris van de avls. Ik hoop niet dat dit de toekomst wordt van andere rasverenigingen, aangezien dit op de grote meerderheid overkomt als een zeer overtrokken zelfbevredigingsactie van dhr. Berends en de dames Eggink en Liefting. Het filmpje dat via die tv-zender bekeken kon worden, was te slecht van kwaliteit om er iets zinnigs over te kunnen zeggen.

Ook kan je je afvragen waarom de directeur van de Raad zich voor het avls-karretje liet spannen door dat boek in ontvangst te nemen. Tenslotte is hij, de Raad dus, behoorlijk in zijn hemd gezet door de avls met dat gedoe rond die beruchte kruising van de teef Noura. Weet u nog, geen stambomen uitgereikt door de Raad, wat volgens de avls niet haar bedoeling was maar waarover men ongetwijfeld schaterend van het lachen in de handen gewreven zal hebben. Zogenaamd omdat het een hond van de NVSWH betrof, terwijl die nergens mee te maken had. Hooguit doordat de hond uit de fokkerij van de NVSWH kwam, met dien verstande dat de fokster van die teef ook al geen lid meer was van onze vereniging. Maar vervolgens werd de Raad teruggefloten en werden alsnog de stambomen uitgereikt. Zoals het ook hoorde, omdat een stamboom geen gezondheidsverklaring is wat de Raad voor het gemak maar even vergeten was. Dan sta je als bestuurder van de overkoepelende organisatie behoorlijk voor gek.

Dan komt ook de Hondenwereld nog met een interview met Marijke Saarloos. Ook dit weer in het kader van 40 jaar erkenning van het ras Saarlooswolfhond. Is er geen interview geweest met de NVSWH, die toch gezorgd heeft voor het scheppen van een duidelijk herkenbaar ras uit de door Leendert en vervolgens Marijke en haar moeder nagelaten puinhoop. Het allegaartje dat in 1975 een stamboom kreeg, mocht je niet eens een ras noemen. Nee, alle aandacht naar de avls, waar men niet eens weet hoe een Saarlooswolfhond eruit dient te zien.

Bovendien, als ik alles wat op internet geschreven is betreffende afstammingen moet geloven, stonden in  dat artikel in de Hondenwereld ook nog eens grote fouten. Er wordt namelijk geschreven dat in 1963 Fleur 2 werd ingekruist door Leendert. Maar, Fleur 2, om dat nummer maar aan te houden, werd reeds in 1955 gebruikt. Mogelijk ook nog eens in 1963, hoewel dat ook Fleur 3 geweest kan zijn. Tenslotte gaf Leendert zelf toe dat hij 6 wolvinnen gebruikt had.
Waarom ook niet even aangegeven dat van de 28 nakomelingen uit Fleur en Gerard het merendeel, omdat Leendert ze toch niet nodig had, afgemaakt en in de rivier gegooid werd. In feite stelde het hele verhaal geen barst voor. Zeer oude koek, die voor de zoveelste keer verteld werd. Wat dat betreft had het een zomerse tv-uitzending kunnen zijn: De herhaling van de herhaling van de herhaling die voor de zoveelste keer herhaald werd.

Wel opvallend verder is dat je nergens iets leest over dat nieuwe boek. Geen positief noch negatief nieuws. Of hebben zij die het boek besteld hebben nog steeds niets ontvangen en moeten zij wachten tot de avls-clubdag in september? Zou ook nog kunnen.

Het laatste nieuwsblaadje van de avls stemt ook al niet tot vrolijkheid. Allereerst heeft men gemeend een Tsjechoslowaakse Wolfhond op de omslag te plaatsen. Dat geeft dus al aan dat men geen verstand van het ras heeft.

Opvallend verder aan dit wijkblaadje is dat de redactie nog maar uit twee personen schijnt te bestaan. Dhr. Piers komt niet meer voor in dat lijstje van redacteuren. Niet dat daar veel aan verloren is, zijn naam dook toch al nauwelijks op.
Dit laatste nieuwsblaadje bevat het laatste deel van een verhaal over “de wolven van Noord-Amerika”. Door de vertaling en publicatie van dit artikel kan Johan Berends zich scharen in de lange rij van onnozelen omtrent wolvengedrag.
Voor de goede orde: ook ik hoor in dat rijtje thuis, hoewel ik toch op internet e.e.a. heb gevonden dat mij aan het denken heeft gezet.

Wat staat in dat artikel onder het kopje “Opstand”: ‘Als het tijd is voor een nieuwe leider sluit de hele roedel zich aan bij de opstand tegen de oude alpha. Ze zullen gezamenlijk de oude reu verdrijven. …….. enz.”  Volgens de laatste inzichten, hoewel die al weer meer dan 10 jaar geleden gepubliceerd zijn, bestaat zo’n wolvenroedel uit Pa, Ma en de kinderen. In de optiek van de schrijver van dat artikel, en dus Johan, wordt Pa door zijn kinderen het huis uitgezet en zal één van die kinderen de baas in huis worden. Dat zou dus ook betekenen dat hij op zeker moment zijn eigen moeder gaat dekken. Incest komt bij wolven niet voor en in dit geval zal de leid-wolvin, Ma dus,  zich helemaal niet door haar zoon laten dekken. Ze zou hem eerder vermoorden.

Vertaald naar menselijke begrippen: Pa en Ma hebben grijze haren door het in het gareel houden van de kinderen. De kinderen zetten hun vader dus het huis uit en één van zijn zoons duikt gelijk met zijn moeder het bed in. Wedden dat verschillende instanties gelijk in actie komen.

Een roedel wolven is niet democratisch en ook een groep honden verwacht geen democratie. Deze dieren verwachten regels en de ouders doen er alles aan dat de kinderen (pups/cups) zich aan die regels houden. Dit betekent niet dat eigen initiatief niet getolereerd wordt. Integendeel. Dat is onderdeel van de harde leerschool. Maar Pa wolf blijft tot zijn dood leider van zijn gezin.

Met andere woorden: Hier is de grootst mogelijke onzin op papier gezet. Bovendien, de termen Alpha, Beta, Omega-dieren worden al lang niet meer gebruikt. Dit zijn nog kreten uit een grijs verleden toen men veronderstelde dat de gedragingen van wolven in gevangenschap, en gehouden op een te kleine ruimte voor het aantal dieren, model stonden voor het gedrag van wolven in de vrije natuur.

Slechts één positief stukje tekst, heel klein echter, komt van de hand van mevr. Slenders. Namelijk waar zij aangeeft dat zij de hond Attika de Daim-Pré heeft opgevangen en wat zij voor dat dier gedaan heeft.
Maar, als die mevrouw dan daadwerkelijk zo begaan is met het lot van dat dier, had zij ook het lef moeten hebben naam en toenaam van de fokster of foksters, omdat het hier zeer waarschijnlijk een fokmaatschap betreft, publiekelijk gemaakt.

Mevr. Slenders houdt het erop dat zij al eerder een hond van deze fokster had, die echter in Nederland geboren was. Ja, m’n hoela. Iedereen weet dat die Frans/Nederlandse fokster haar honden gewoon in Frankrijk ter wereld laat komen om ze vervolgens in het NHSB te laten inschrijven, met medewerking van de Raad. Maar, als die Attika de kennelnaam de Daim Pré draagt zijn er twee fokkers bij betrokken: mevr. Keizer en mevr. Souquiére. Deze laatste was tot voor enige jaren de enige die deze kennelnaam gebruikte.

Waar is deze hond Attika dan vandaan gehaald door mevr. Slenders. Oorspronkelijk zou, zo werd mij verteld, iemand anders de eigenaresse zijn, maar dat zal wel “geweest zijn” moeten worden. Attika heeft namelijk, voor zover bekend, drie nesten gehad. In 2010 onder de kennelnaam Sun Gifu, de kennelnaam van de man die het hele boeltje van mevr. Keizer overgenomen zou hebben en ook op haar adres zou wonen. Deze naam is berucht vanwege de vele honden met chiardia die daar vandaan kwamen.
Vervolgens heeft Attika in 2011 en 2012 een nest gehad onder de kennelnaam ‘de Daim Pré’. Kwade tongen beweren dat dit alle ook kennelnamen zijn die door die Nederlands/Franse fokster gebruikt worden.

Maar zoals gebruikelijk onder de avls’ers past het niet die Frans/Nederlandse fokster in een kwaad doch waarheidsgetrouw daglicht te stellen. Wat dat betreft zijn het gewoon lafaards, want men is en dat is in het verleden al vele malen gebleken, wel branie genoeg om bepaalde mensen van de NVSWH met naam en toenaam van allerlei kwade zaken te betichten. Dat men daarbij de meest grove leugens de wereld in strooit wordt heel gewoon gevonden. Op het moment echter dat het gaat over misstanden in de fokkerij buiten de NVSWH houdt men angstvallig de mond dicht. Met als resultaat dat de onwetenden, als die er nog zijn in deze tijd van elektronische informatie, nog steeds bij die knoeiers een hond aanschaffen en daardoor de grootste kans lopen op een doodziek dier in huis te halen. Met dank aan al die supporters onder de avls’ers van die eerder genoemde fokster.

Zo is ook op internet te lezen dat bij kennel Canens Africae zonder schroom honden, dragers van het DM-gen en/of Dwerggroei gen met elkaar gekruist worden. Onderneemt de avls hiertegen actie in het kader van de gezondheidsregels en fokkerijregels van de FCI, tenslotte zijn voor beide aandoeningen genetische testen beschikbaar. Niet dat de Franse Kennelclub zich van eventuele protesten ook maar iets aantrekt, daar zijn zij stomweg te arrogant voor. Maar de avls zou, in haar streven naar het terugdringen van erfelijke aandoeningen binnen het ras, ook hiertegen moeten protesteren. Probleem is alleen dat de NVSWH hier niets mee van doen heeft, dus wordt het al minder interessant voor de avls. Waarmee ik, zoals u eigenlijk al begrepen heeft, natuurlijk het echtpaar Eggink/Berends bedoel omdat die al vele jaren uit zijn op de ondergang van de NVSWH zoals door Berends zelf toegegeven schijnt te zijn. En omdat dit echtpaar, zoals ook door vele avls-leden wordt toegegeven, de dienst uitmaakt binnen die club.

Laten we eerlijk zijn en ook nog even naar onze eigen NVSWH kijken. Op de website van de vereniging is het bewijs van de dynamiek van ons bestuur te bekijken. Op 2 augustus heeft men de keurverslagen van de Kampioens Clubmatch van April gepubliceerd. Daar heeft men bijna 4 maanden voor nodig gehad.
Allemachtig nog aan toe. Is er binnen het bestuur dan niemand die even in de handen spuugt en in een weekeinde die verslagen inklopt op de pc? Bijvoorbeeld mevrouw PR of meneer Feesten en Partijen? Vooruit, rekening houdend met het feit dat er brood op tafel moet komen, trekt men er een week voor uit. Maar bijna 4 maanden? Je zou bijna gaan vergeten dat die Clubmatch heeft plaatsgevonden.
Ik heb het al eens eerder geschreven of door laten schemeren: met dit dynamische bestuur vrees ik het ergste voor de toekomst. Vooral ook omdat diezelfde uitslagen ook in het clubblad zijn opgenomen. Met andere woorden: wegens gebrek aan kopie moeten die uitslagen zorgen voor bladvulling. Hoe triest.

Vooral ook nu men reclame gaat maken voor de clubmatch van de Belgische vereniging. Ik heb gezien dat zij een Franse keurmeester hebben uitgenodigd. De enige manier om die keurmeester te wijzen op het juiste type Saarlooswolfhond is wanneer de leden van de NVSWH massaal inschrijven voor de clubmatch. Zo niet, dan gaan alle prijzen en titels naar honden gefokt in Frankrijk, gelet op de corruptie binnen het fokkerijgebeuren in dat land.
Ook dat is al bekend: veel Franse fokkers fokken naast de SWH honden die moeiteloos door elkaar gekruist kunnen worden en waarvoor zonder problemen stambomen verleend worden. Ook de aankeuring op latere leeftijd zal niet voor problemen zorgen, vooral niet omdat een aantal Franse keurmeesters ook fokker zijn van de SWH en omdat in het verleden die bekende/beruchte Frans/Nederlandse fokster bestuurslid is geweest van de Franse club voor Hollandse Herdershondenrassen (BHCF). Bovendien schijnt die club uit te (mogen) maken wie keurmeester mag worden en wie waar mag keuren.

Maar, gaan we nu in de nabije toekomst meemaken dat de NVSWH gaat samenwerken met de Belgische vereniging? Of dat men bij de NVSWH tot de ontdekking is gekomen dat er geen bestaansrecht meer is als vereniging en derhalve de in België wonende leden een gespreid bedje vinden bij de Belgische vereniging en de Nederlandse leden worden verwezen naar de avls, waar zij, in beide gevallen, natuurlijk met open armen binnengehaald worden. Nee, niet de leden, maar de honden omdat dan in één pennenstreek de populatie uitgebreid wordt met raszuivere Saarlooswolfhonden.

Even had ik ook nog hoop dat ons nieuwe algemeen bestuurslid, mevr. Immers, het lef zou hebben openheid van zaken te geven omtrent haar ervaringen met de Saarlooswolfhond. Nee, dus. Het blijft bij een wazig algemeen verhaaltje dat zij de verhalen omtrent de NVSWH in het verleden geloofde, haar ogen dichtkneep bij gebeurtenissen buiten onze vereniging, enz. Ook voor haar geldt: als zij het lef had had ook zij de namen van die Franse en ook zeker de Duitse knoeiers genoemd. Maar, eerlijk is eerlijk, ook mevr. Immers kan aansluiten bij wat ik hier boven schreef bij die eerder genoemde mevr. Slenders. Dus in feite moeten we ook haar verantwoordelijk noemen wegens het in stand houden van die wanpraktijken.

Jammer genoeg hebben de aftredende bestuursleden niet het lef gehad aan te geven waarom zij hun functie ter beschikking hebben gesteld. Normaal gesproken wordt men gekozen voor een periode van drie jaar, maar beiden zijn na een jaar afgetreden.
Dhr. v. Asten zal zich dan ongetwijfeld beroepen op zijn naderende emigratie. Maar dat was volgens mij vorig jaar ook al bekend dus had hij zich niet herkiesbaar moeten stellen.
Is het dan toch omdat beiden uiteindelijk beseft hebben dat er van enige visie binnen dit bestuur geen sprake is. Kijkt u ook maar naar de uitleg omtrent de ALV betreffende een eventuele outcross. In geen geval inkruisen van honden die tot de werkhondenrassen behoren. Maar waar is de SWH uit ontstaan? Juist, uit een werkhond, de Duitse Herder. En zoals iedereen met een beetje kennis van zaken weet, het merendeel van de honden die tot de werkhondenrassen gerekend worden, worden gewoon als huishond gehouden. Ze zouden niet eens weten hoe hun oorspronkelijke werk eruit gezien heeft. Dus die reden is in feite onzin. Zeg dan gewoon, dat het ras al voldoende is voorzien van honden met een “herder”-achtergrond.

De grootste leugen is terug te vinden op de website van mevr. Keizer. Niet alleen is daar te lezen dat zij al meer dan 30 jaar actief is in de kynologie, niet alleen als keurmeester maar ook als (bestuurs)lid van o.a. diverse Nederlandse Verenigingen. Ik ben benieuwd welke dat zijn, want ik kan daar niets over terug vinden. Maar erger is nog dat op die website beweerd wordt dat zij als fokster van zowel de Tsjechoslowaakse Wolfhond als de Saarlooswolfhond altijd selecteerde op “schoonheid, gezondheid en karakter”. Je moet maar lef hebben te schrijven dat je oog had voor de gezondheid van de honden, als je beide rassen door elkaar gekruist hebt, verantwoordelijk bent voor het opdoemen van de erfelijke afwijkingen DM en Dwerggroei binnen de Saarlooswolfhond, je in Frankrijk woonachtig bent en als Frans keurmeester op tentoonstellingen actief bent en dan nog je honden in Nederland laat inschrijven in het NHSB, fokt onder diverse kennelnamen wat allang niet meer is toegestaan en, volgens getuigen, te onbeschoft bent op tentoonstellingen je tegenstander te feliciteren wanneer die met zijn/haar honden beter gepresteerd heeft dan jijzelf.

Maar gelukkig houden we nog in elk geval een weekje mooi weer.