Regeltjes

Bij het nogmaals doornemen van de clubbladen van de avls viel mij in nieuwsblaadje nummer 2 van 2016 het stuk op van de scheidend voorzitter van Wattum. Hij blijkt kandidaat-notaris te zijn. Ik hoop voor zijn klanten dat hij van de regels waar hij in dat vak mee te maken heeft meer verstand heeft dan van de kynologische regels.

Wat valt in dat interview op blz. 10 te lezen:

“Een andere doorn in het oog is het lidmaatschap van de Raad van de NVSWH. Volgens de regels van de RvB moet een rasvereniging in de laatste drie jaren ten minste dertig honden van het desbetreffende ras in de Nederlandse hondenstamboekhouding hebben ingeschreven. “
Reinier: “Anders vervalt het bestaansrecht. Wel, de NVSWH fokt al jaren geen enkele pup meer in Nederland, behalve twee pups uit een oepsnestje eind vorig jaar. Draagt in ons land dus niets bij aan de instandhouding van het ras. Maar hebben door hun lidmaatschap bij de Raad van Beheer wel een vinger in de pap. Dat klopt helemaal niet.”

Nee, dat klopt niet. Althans wat van Wattum beweert. Omdat we, althans volgens de meteorologische deskundigen een mogelijk zeer warme Kerst krijgen, dus geen sneeuw, enz. en je dus beter wat anders dan skiën of sneeuwruimen kunt doen, wil ik van Wattum adviseren het KR en het Huishoudelijk Reglement er nog maar eens bij te halen en heel goed te gaan bestuderen. Want wat hij beweert staat namelijk nergens in de regels van de Raad. Populair gezegd, hij “lult gigantisch uit zijn nek”. Met excuses naar mijn lezers die deze uitspraak te “plat” vinden in de aanloop naar Kerst.

In het KR/HH wordt slechts op één punt verwezen naar 30 puppen.

Onder “Beoordeling van de aanvraag van het lidmaatschap”, artikel 6 punten d en e (blz. 21/22 van dat document) wordt ten aanzien van die 30 puppen uitsluitend verwezen naar de aanvraag van het lidmaatschap. Nergens staat dat een aangesloten vereniging moet blijven voldoen aan die regel.

Ook die man uit Rotterdam, waarvan ik de naam niet meer zou noemen, heeft dat te pas en te onpas geroepen. Blijk gevende net zo'n grote kynologische onbenul te zijn als nu van Wattum blijkt te zijn. Maar ja, hij was dan ook betrokken bij dat interview. Je vraagt je dan af hoe het met de andere avls-”notabelen” gesteld is op dit gebied. Ik heb mijn twijfels.

Gelukkig blijkt van Wattum niet vrij van humor. Even verder in dat interview wijst hij erop dat de kwaliteit van de avls honden niet onderdoet voor de honden van de NVSWH. Dat zou blijken uit de tentoonstellingsuitslagen. Welke uitslagen? Bij het merendeel van de Tentoonstelling Organiserende Verenigingen zou de vlag uitgehangen worden als men zou merken dat een avls gefokte hond voor die tentoonstelling was ingeschreven. Let wel, grote nationale en internationale tentoonstellingen dus. Geen clubmatches. Die enkele keer dat op zo'n grote show een avls-hond met de eer gaat strijken is wanneer er geen NVSWH-hond ingeschreven is en zijn verder op de vingers van één hand te tellen.

Kijk bijvoorbeeld naar afgelopen Winner tentoonstelling. De AVLS zou aanwezig zijn met een stand, zoals in het verleden ook al het geval was.
Ingeschreven totaal 9 Saarlooswolfhonden. Daarvan in ieder geval 4 van leden van de NVSWH, drie geen idee of die lid zijn van een vereniging en twee mogelijke leden van de AVLS. Die twee laatste honden werden beloond met een G resp. ZG, terwijl die vier van de NVSWH een U ontvingen. Hoezo niet onderdoen in kwaliteit? Althans, voor de leek. Geen idee hoe de honden gepresenteerd werden, want dat kan ook een rol spelen. Het is echter wel veelzeggend. Wat ook veelzeggend is, is het feit dat de avls wel nadrukkelijk zichzelf presenteert op tentoonstellingen met een stand, maar dat men niet de moeite neemt in de ring het gangwerk van de honden te tonen. Nee, niet inschrijven als exposant, alleen aanwezig zijn om pup-afzet te bewerkstelligen. Zo komt het over.

Ik geef gelijk toe dat ik in een vorig stuk in de fout gegaan ben ten aanzien van die stamboomregeling voor NHSB-honden die in landen zitten waar het ras niet erkend is en waarmee een nestje gefokt wordt. Persoonlijk vind ik het voor de Saarlooswolfhond een bezopen regeling. Er lopen meer dan genoeg honden rond die onder dat ras gerangschikt zijn. En nu, met de mogelijkheid tot het doen van een outcross, zijn er voldoende mogelijkheden het ras in stand en gezond te houden.

Dat het verder met de kennis van een aantal avls-leden droevig gestemd is, blijkt ook al uit de overlijdensaankondiging op blz. 11 van datzelfde clubblaadje. Overleden zou zijn HaskoHarvey Timberley, gefokt door Hanneke Huisman. Hé, volgens mij behoort deze kennelnaam toe aan een heel ander persoon. Dus hoe kan mevr. Huisman dan een nest fokken onder die naam als de betreffende teef haar eigendom is. Bovendien, als je als fokker geen kennelnaam hebt, mag de door jou gefokte pup, volgens de regels van de RvB, slechts één voornaam hebben. Dus ook HaskoHarvey is onmogelijk. Als de redactie van dit nieuwsblaadje even de moeite had genomen op de website van de Raad te kijken, hadden ze gezien dat deze hond simpelweg Hasko heette.

Derhalve ook op dit punt nog maar eens het KR en het HH doornemen. Dan voorkom je dit soort blunders en pas dan gaat het erop lijken dat, zoals van Wattum beweert, de avls een professioneel bestuur heeft en er veel kennis aanwezig is. Uit dit interview en die overlijdensaankondiging blijkt dit in het geheel niet. In tegendeel. Amateurisme is troef.

Maar niet getreurd. Het is bij vele hondenclubs het geval. Ook bij de NVSWH. In de wandelgangen gaat het gerucht dat er binnen het bestuur al onenigheid of ontevredenheid is betreffende de fokkerij en nu moet je als fokker, als je uit je eigen nest een pup wilt houden, ook al een bedrag aan de vereniging storten.

Kan iemand mij vertellen bij welk ras dit nog meer gebruikelijk is? Het is een heel aparte regeling. Van de puppen die via de vereniging, centraal fokbeleid, uitgezet worden onder de leden worden al bemiddelingskosten afgedragen. Dan moet je, terwijl de vereniging voor die ene pup niets hoeft te doen, als fokker ook betalen. Terwijl je al, mogelijk, grote kosten hebt moeten maken en je ongetwijfeld verlies maakt bij een klein nestje. Vreemd, toch?

Een beetje krom geredeneerd is dat hetzelfde als wanneer ik een maaltje tuinbonen kweek in mijn eigen moestuin, ik aan de moestuinvereniging, waar ik toevallig lid van ben, een bedrag moet gaan betalen omdat ik die bonen opgekweekt heb en ze zelf op eet.

Je vraagt je dan ook ernstig af of de leden wel bij zinnen waren die bewuste ledenvergadering toen deze regeling in het leven geroepen werd.

Intussen is door de NVSWH gereageerd op een aankondiging op internet dat bij een lid van de vereniging een nest geboren is uit een zgn. NVSWH-teef en een reu van buiten. Om met de woorden van de voorzitter te spreken, een “outcross” nest dus. Maar ja, het blijkt dat dit buiten het gecentraliseerde fokbeleid om is gegaan, dus vraagt het bestuur zich vertwijfeld af wat ze daar mee moeten en geeft als reactie dat men dit op de ALV in februari met de leden gaat bespreken. Stel nu dat deze fokker een pup uit dit nest wil houden, moet hij/zij dan ook de volledige puppy-prijs betalen aan de vereniging? Of, en dat is natuurlijk ook mogelijk, wordt dit lid uit de vereniging gezet. Interessant in dat geval, omdat er een aantal buitenlandse leden rondlopen met niet-NVSWH gefokte honden die zich mogelijk ook niet aan het centraal fokbeleid gaan houden. Wat doe je daar dan weer mee?

Dat het bestuur op andere punten lak heeft aan de leden blijkt wel uit de aankondiging dat in september weer een KCM plaatsvind in dat in het zuiden gelegen plaatsje De Mortel. Lekker makkelijk voor de in België wonende bestuursleden, hoeven ze niet zo ver te rijden. Dat de in het noorden van het land wonende leden een paar uur moeten rijden om daar aanwezig te zijn, is onbelangrijk. Hadden ze daar maar niet moeten gaan wonen. Het zou een zegen zijn, wanneer men eindelijk weer eens een activiteit in het midden van het land gaat organiseren. Zodanig dat het merendeel van de leden ongeveer evenveel tijd kwijt is om op dat adres te komen.

Maar vooruit, met de Kerstdagen in zicht wil ik verder mild blijven. Derhalve wens ik al mijn lezers hele fijne en gezellige Kerstdagen en een bijzonder voorspoedig 2017. Niet alleen voor de bestuursleden van beide verenigingen, in de hoop dat die eindelijk het licht gaan zien, maar meer voor de gezondheid en welbevinden van de honden. In de hoop, dat de Saarlooswolfhonden die nu nog in kennels gehouden worden, eindelijk een keer als lid van het gezin beschouwd worden en derhalve in de huiselijke kring gehouden gaan worden.
Maar ja, ik ben en blijf wat dat betreft een optimist want ik weet dat dat echt niet het geval zal zijn.

Fraudegevoelig

Nog even terugkomend op mijn vorige stuk en dan met name over dat gedeelte betreffende het verstrekken van stambomen door de Raad van Beheer aan puppen geboren in bijvoorbeeld Engeland, omdat daar de SWH (nog) niet erkend is.

Het geheel nog eens lezend, heeft dit ook betrekking op puppen geboren in de Verenigde Staten van Noord Amerika. Want ook daar is het ras volgens mij niet erkend, maar er zitten wel degelijk Saarlooswolfhonden. In ieder geval honden gefokt in Finland, volgens de mij toegestuurde gegevens. Eén van die fokkers wordt er op een forum voor Tsjechoslowaakse Wolfhonden van beschuldigd te kruisen met “vreemde” rassen. Zou dat ook met de SWH gebeurd zijn?
Wat let vervolgens die Amerikaanse eigenaren om, in navolging van gevallen uit het verleden hier in Europa, deze honden op papier over te schrijven op een Nederlandse eigenaar om op die manier een NHSB-nummer aan te vragen. Nadat die verstrekt is, wordt de hond weer overgeschreven op de naam van de Amerikaanse eigenaar. Het betreffende beestje is zelfs niet eens in Nederland geweest.

Daarna besluit deze, met het ras betrokken eigenaar (!), met het teefje te fokken. Uiteraard een teef, omdat hij anders geen puppen heeft waarvoor een stamboom aangevraagd kan worden. Om aan alle voorwaarden van de Raad te voldoen.

Deze fok- en stamboomregeling rammelt natuurlijk aan alle kanten, zeker wanneer je goed bevriend bent met de betreffende dierenarts. Wie bewijst dat de kopie van de stamboom die opgestuurd wordt, tezamen met een DNA-profiel, dat dit daadwerkelijk afkomstig is van de opgegeven Saarlooswolfhond reu. Dat deze vraag niet zo vreemd is, bewijst wederom het verleden toen er hier in Nederland een afstammingsonderzoek gevraagd werd. De gedaagde kwam met een buisje bloed opdraven, dat van betrokken vaderhond afkomstig zou zijn. Achteraf bleek, volgens een verklaring van de eigenaar van die reu, dat van zijn hond nooit bloed was afgenomen.

Dus dit zou, in het Amerikaanse voorbeeld, ook zomaar het geval kunnen zijn.

Verder rekening houdend met het feit dat in Amerika nogal wat rassen rondlopen waar, naar men zegt, wolven in voorkomen en die honden derhalve op Saarlooswolfhonden kunnen lijken, geen reden om te gaan juichen. Kijk maar eens naar de verhalen rond de Amerikaanse Wolfhond en laten we ook de Indian Dog niet vergeten. Wordt je niet vrolijk van, zeker wanneer je beseft dat deze ruim vertegenwoordigd zijn in Nederland, Belgie en Duitsland, om maar een paar landjes te noemen.

Wanneer je op je gemak op internet gaat zoeken, vindt je tientallen foto’s van Saarlooswolfhonden waarvan je je afvraagt hoe die in hemelsnaam onder dat ras gerangschikt kunnen worden. Dan wil ik het nog niet eens hebben over die opmerkelijke chocoladekleurige Saarlooswolfhonden die er rondlopen.

Met andere woorden, de Raad loopt het risico mee te werken aan grootschalige fraude.

Ik ben daarom blij, dat ik van een lezer een stukje toegestuurd kreeg betreffende een onderzoek door de KMSH (Koninklijke Maatschappij St. Hubertus), de Belgische Kennelclub in samenwerking met de FCI naar stamboomvervalsingen bij de Mechelse Herders.

In dit onderzoek schijnt ook een in Nederland geregistreerde Mechelse Herder reu te zijn of worden meegenomen.

Om deze mogelijke vervalsingen een verder halt toe te roepen, zijn op verzoek van de FCI alle honden die onderzocht worden geschorst voor de duur van het onderzoek. Dat betekent concreet dat voor de nesten waarvoor deze “Nederlandse reu F-….” als dekreu wordt ingezet, geen stambomen wordt verstrekt.

Kijk, je kan zeggen van de Belgen wat je wilt, maar dit getuigt van daadkracht. Hier kan de Raad van Beheer een voorbeeld aan nemen.

Als de Raad, in samenwerking met de FCI, eenzelfde onderzoek zo’n 30 jaar geleden bij de Saarlooswolfhond had uitgevoerd, hadden er nu geen duizenden look-a-likes rondgelopen. Dan waren er dus geen tientallen puppen geboren op dat beruchte adres in Kapel-Avezaath bij die leden van de AVLS, die nooit al die puppen opgemerkt hadden. Zie één van mijn eerdere stukken. Zogenaamd in Nederland geboren, omdat die fokster, naar verluidt, in Frankrijk geen foktoelating had, daar dus geen stambomen kon aanvragen en de puppen derhalve naar Nederland transporteerde zodat ze hier getatoeëerd en/of gechipt konden worden.

Al het bewijsmateriaal werd door de Raad onder het vloerkleed geveegd. Enerzijds omdat het dossier te omvangrijk was, anderzijds omdat daardoor een aantal ‘gerespecteerde’ leden van de Raad doelbewust aan die fraude blijken te hebben meegewerkt.

Had de Raad de fraude bij de Saarlooswolfhond daadkrachtig aangepakt, dan hadden er geen honderden honden rondgelopen met het genenpakket voor Dwerggroei en DM. Om van een aantal andere aandoeningen die buiten de NVSWH voorkomen maar niet te spreken.

Dit wil niet zeggen, dat de NVSWH uiteindelijk niet gedwongen zou worden ook over te gaan tot een outcross. Uiteindelijk had men daaraan niet ontkomen, zoals ook door de vorige voorzitter al jaren geleden werd aangegeven.
Of men dan gekozen had voor het inkruisen van een Witte Herder of een “working” Husky blijft de vraag.

Zoals het er echter op dit moment naar uitziet heeft de huidige voorzitter van de NVSWH het bij de keuze voor een outcross wat makkelijker door dat 30 jaar lang de andere kant opkijken door de Raad. Nu kan onze voorzitter roepen dat een kruising met een SWH van buiten de NVSWH in feite ook een outcross is. Dat is dan wel weer meegenomen.

Wat verder zorgelijk is, is het gegeven dat de NVSWH nu ook leden kent die in het bezit zijn van of zelfs fokken met honden die uit die “fraude”populatie komen. Volgens welke regels fokken deze leden. Volgens het fokreglement van de NVSWH of blijven zij hun eigen regels hanteren.

Dit probleem speelt trouwens bij alle rassen waar meerdere verenigingen van zijn en waar men dus lid kan zijn van al die verenigingen. Volgens welk fokreglement fokken die mensen? Zoals het het beste uitkomt?

Dan kan je bij de NVSWH wel roepen dat het centraal fokbeleid gehandhaafd blijft, maar ten aanzien van de fokkerij zelf wordt dat een heel moeilijke zaak.

Het zal mij benieuwen hoelang dit beleid nog stand houdt.

Nou ja, tijdens komende donkere dagen genoeg om over na te denken. Alvast prettige feestdagen gewenst.

Opmerkelijk

Een aantal van mijn lezers wees mij op een stukje op de facebook pagina van mevr. Pielanen. U weet nog wel, die mevrouw die vanaf eind jaren 70 van de vorige eeuw tot die beruchte ledenvergadering in 2012 belast was met de redactie van het clubblad van de NVSWH, de pupbemiddeling, herplaatsing, enz. En die toen door het dynamische bestuur van de ene op de andere dag uit haar functies gezet was omdat men, lees “bestuur”, alles in eigen hand wilde nemen.
Juist, die mevrouw.

Oke. Deze mevrouw had een tip gekregen dat er in het laatste clubblad van de NVSWH iets opmerkelijks te zien was. Op laatst gehouden clubmatch van de NVSWH werden rozetten uitgereikt waarvan het lint gekleurd was in de kleuren van de Belgische vlag. Nee, denk nou niet aan een “slip of the pen”, een tikfout zo u wilt. Nee, niets van dat. Gewoon de kleuren van de Belgische vlag.
Iets treurigers kan toch niet. Een Nederlandse vereniging, die in Nederland een clubmatch organiseert voor een Nederlands ras, reikt rozetten uit in de kleuren van de Belgische vlag. U wilt mij niet wijsmaken dat dat iets te maken heeft met het feit dat de voorzitter ook nog eens de Belgische nationaliteit heeft.

Ik weet niet of ons bestuurslid “Feesten en Partijen”, een feestje mag je een clubmatch toch wel noemen, verantwoordelijk was voor het bestellen van die rozetten. Als dat zo is, heeft hij toch wel op een bijzondere manier blijk gegeven van het feit dat hij in België woonachtig is. Misschien voelt hij zich na al die jaren wel Belg, heeft zich tot Belg laten naturaliseren, zodat hij geen verblijfsvergunning meer hoeft aan te vragen.

Het gaat te ver te veronderstellen dat men een dergelijk rozet heeft uitgereikt aan de eigenaar van de winnende hond, omdat die toevallig in België woont. Dan zou men ook rozetten moeten hebben in de kleuren van de andere landen waar leden van onze vereniging woonachtig zijn. Dan moet men alle rozetten in veelvoud bestellen, met verschillende linten natuurlijk, of men moet op voorhand al beslist hebben uit welk land de winnaars gaan komen, opdat men de rozetten met de juiste lintkleuren kan bestellen.

Of men heeft stomweg zitten slapen tijdens de naaikransjes, zoals de bestuursvergadering ooit genoemd werden.

Zullen we het maar op deze laatste mogelijkheid houden. Het blijft desondanks heel opmerkelijk.

Maar niet getreurd. Ook op de website van de avls is iets heel opmerkelijks te lezen. Met dank, wederom, aan een zeer oplettende lezeres van mij stukjes.
De avls weet te melden dat de puppen uit de kruising van Jakan en Aiwa Pett’s Wolf als eerste SWH-puppen een NHSB nummer in Engeland krijgen. Het nest voldoet echter niet aan het VFR van de avls, vanwege de leeftijd van de reu. Dit laatste is natuurlijk geheel onbelangrijk. Als de eigenaar van de teef in Engeland woonachtig is, en dat is hij/zij omdat de puppen daar een NHSB nummer krijgen, zal het VFR van de avls hem een worst wezen. Dat blijkt ook wel uit het feit dat de teef al eerder, op de leeftijd van 2 jaar en 4 maanden, een nest heeft gekregen. Alleen was zij toen nog illegaal in Engeland, ofwel was het ras daar nog niet erkend.

Voor dat u zich afvraagt of dit nou zo opmerkelijk is, moet u bovenstaande alinea nog eens goed lezen. De puppen krijgen een NHSB nummer in Engeland! Gaat er een chipper van de Raad van Beheer naar Engeland om de puppen daar te chippen en dus ook van een NHSB nummer te voorzien?
Nee, natuurlijk niet. Engeland heeft al tientallen jaren een eigen stamboek waar de honden in ingeschreven worden, volgens mij nog voor dat Nederland aan iets dergelijks ging denken. Dus heeft men daar ook een eigen registratie-systeem. Men heeft bij de Kennel Club, zoals de Engelse Raad van Beheer te boek staat, het hele NHSB niet nodig. Voor alle duidelijkheid ten behoeve van de (bestuurs)leden van de avls: de N staat voor Nederlands.

Dus hoe de avls er bij komt dat de puppen een NHSB-nummer krijgen is mij een raadsel. Of, de fokker brengt ze illegaal naar Nederland naar een stro-adres, bijv. Kapel-Avezaath (om maar eens een willekeurige plaats te noemen), laat ze daar chippen en brengt ze weer illegaal naar Engeland.

Laten we eerlijk zijn, op dat adres, leden van de avls bovendien, zijn vele tientallen puppen geboren zonder dat die mensen dat in de gaten hebben gehad. Dus deze paar Engelse kunnen er ook wel bij.

Ik ben alleen bang dat dat illegaal ex- en vervolgens weer importeren niet aan de aandacht van de Engelse douane zal ontsnappen en dat die niet staat te trappelen aan deze fraude mee te werken.

Dus, is er maar één conclusie. Degene bij de avls die dit stuk de wereld in geslingerd heeft en de rest van de avls-leden die hierover nooit aan de bel hebben getrokken, geven wederom blijk van hun absolute en totale kynologische onkunde. Om het netjes te houden: deze mensen zijn het nog niet waard om mee te kunnen doen aan het Wereldkampioenschap 1 meter figuurzagen met bochten. Nog afgezien van het feit dat men daaraan toch al niet had meegedaan omdat het een WK is en als overtuigd lid van de avls blijf je daar verre van.

Het enige wat in dit verhaal zou kunnen kloppen, is dat de puppen als eerste Saarlooswolfhond  een Engelse stamboom krijgen.

Het blijft wel opmerkelijk die kennis bij de avls.

Ook opmerkelijk is echter wat de fokkers van dit nest op hun website melden. Intussen is het nest namelijk geboren. Eén wolfsgrauw teefje, geboren op 3 oktober en luisterend naar de naam Phoenix. Zij schrijven dat deze pup een FCI stamboom krijgt. Nee, dat kan niet. Engeland is niet bij de FCI aangesloten. Engeland heeft een convenant afgesloten met de FCI, waardoor de FCI de stambomen van Engeland erkent, en omgekeerd natuurlijk ook. Met andere woorden, deze pup krijgt gewoon een Engelse stamboom, die door de FCI erkend wordt. Niets bijzonders dus.

Wel bijzonder is dat deze mensen schrijven dat dit de eerste Saarlooswolfhond is die bij hun kennel geboren is en hun kennelnaam draagt. Misschien kunnen zij, eventueel via een privé mailtje, vertellen wat er gebeurd is met het pupje dat op 4 november 2014 geboren is uit de kruising van Aiwa Pett’s Wolf met Ups Beothuk Tachunga. Een bosbruin teefje met de naam Ochre Serenity at Accalia (draagster van het gen voor DM en Dwerggroei, maar wel met gezonde ogen). Met dank aan internet natuurlijk, ik neem niet aan dat de “stamboomvorsers” die mij van informatie voorzien toegang hebben tot alle mogelijke stamboeken.

Omdat in beide nesten van teefje Aiwa slechts één pup geboren is, neem ik direct aan dat men bij de avls weer gaat roeptoeteren dat ook hier dus sprake is van inteelt depressie en dat dit derhalve rechtvaardigt dat men in de komende jaren nog meer rassen gaan inkruisen.

Dat men, doordat men steeds een hond van ander ras gebruikt, straks het overzicht kwijt is wanneer er plotseling een tot dan onbekende afwijking opduikt, is niet belangrijk lijkt het. Uit welk ras komt die nieuwe afwijking? Waarom niet simpel, zoals de echte deskundigen verklaren, gekozen voor een aantal honden van hetzelfde ras. En dan graag wat anders dan die mislukte Duitse Herder. Dat witte ding. Dan weet je tenminste waar je moet zoeken wanneer er zich iets voordoet. Ook hoor ik al geruchten dat men niet bepaald staat te juichen over de nakomelingen uit die hardwerkende Husky. Men houdt het hart vast voor het resultaat over een aantal generaties.

Het laatste opmerkelijke nieuws komt weer bij de NVSWH vandaan. Ook dit betreft een dekking. Opmerkelijk is in elk geval dat de NVSWH bekend maakt dat er überhaupt een dekking heeft plaatsgevonden. Natuurlijk weer bij de voorzitter, dat is niet zo opmerkelijk, omdat hij zo’n beetje de enige fokker binnen de NVSWH is. Of, maar dat is een ander verhaal, de enige die mag fokken binnen de NVSWH.

Nee, extra opmerkelijk is dat de teef mogelijk door twee reuen gedekt is. Zowel door Leff v.d. Wolfsdreuvnik als door Joscha v.d. Wolfsdreuvnik. Volgens ingewijden is dit in sommige FCI-landen een normale gang van zaken, dus waarom de voorzitter hierover nou zo krampachtig doet, is niet bekend.

Het enige krampachtige is dat dit heeft kunnen gebeuren. Hoewel sommige leden van de NVSWH dit ook niet echt opmerkelijk vinden, omdat het op één of andere manier nooit normaal kan gaan rond de Saarlooswolfhonden bij de voorzitter. De lijst met “incidenten” is opmerkelijk.

Bravo

Onlangs heeft de avls een kort verslag gepubliceerd betreffende een eerste indruk van de pups geboren uit de kruising van een SWH-teefje met een kruising SWH/Zwitserse Witte Herder reu. U weet wel, die eerste outcross combinatie.

Werden in het verleden heel sporadisch Saarlooswolfhonden geboren met een wolfsklauwtje, dit nest spant de kroon. Op één pupje na hebben ze allemaal één of twee wolfsklauwtjes, al dan niet met een botje erin. Volgens mijn, leken, oordeel is een wolfsklauwtje zonder botje gewoon een stukje wild vlees. Het probleem is alleen dat die dingen niet meer verwijderd mogen worden anders dan op medische gronden. Een beetje fokker weet samen met zijn dierenarts daar wel een mouw aan te passen, zoiets van: de hond blijft constant daarmee in het hoogpolig tapijt hangen, of meer van die verhaaltjes. Hup, roesje, weg met die dingen.

Ik vraag me af hoe de nieuwe eigenaren de puppen hebben uitgezocht. Misschien iets in de trant van: “Doe mij maar die ene met twee wolfsklauwtjes met botje” of “Liever die ene met dat wolfsklauwtje zonder botje”. Keuze genoeg, toch.

Vraag mij echter niet waarom die dingen nou zo nodig wolfsklauwtjes moeten heten. Ik heb diverse websites met foto’s van wolven bezocht, boeken doorgebladerd, maar tot nu toe geen foto’s gezien van wolven met die dingen. Ongetwijfeld kan één van mijn lezers dit wel ophelderen, al verwacht ik daar ook weer niets van omdat bijna niemand durft toe te geven dat mijn stukjes stukgelezen worden.

In ieder geval bravo voor de avls voor het weer introduceren van die ondingen binnen de SWH. Dit kan er ook nog wel bij, naast al die erfelijke aandoeningen waarmee de populatie buiten de NVSWH behept is.

‘Gelukkig’ echter voor de ware liefhebber is de aankondiging door de avls van de kruising tussen een SWH-reu en dat SWH/ZWH teefje. Ik vind echter de redenatie dat dit teefje maar eenmaal ingezet mag worden voor de fokkerij van geen kant deugen. Althans, als ik de eigenaar van dat teefje zou zijn.

Het teefje heeft nl. LPG, jawel u leest het goed Vloeibaar Gas, in de linkervoorpoot. Mens, dat is toch een economische voltreffer. Geen gedoe meer bij de pomp. Gewoon die poot in de gastank hangen, even aan de staart zwengelen en je kunt weer een paar honderd kilometer rijden.

Het wordt natuurlijk wel wat anders, wanneer je na elke wandeling met het teefje naar de pomp moet om die poot te laten vullen. Opladen zou ik het niet willen noemen, gas en electra is geen gelukkige combinatie.

Dus dankzij de avls hebben we nu naast de raszuivere Saarlooswolfhond en de look-a-like populatie ook een gasgevulde Saarlooswolfhond. Ik hoop van harte dat die hond dus een met een bordje gaat lopen, dat mobiel telefoneren, roken en open vuur in haar nabijheid verboden zijn. Stel je voor dat zij als gevolg van onvoorzichtigheid als ballon gaat functioneren.

Volgens mij moet je voor een auto op LPG namelijk extra wegenbelasting betalen. Het is daarom  wel te hopen voor de eigenaren van dat teefje dat zij geen extra hondenbelasting hoeven te betalen, als die geldklopperij in hun woonplaats nog steeds van kracht is, omdat de hond op LPG loopt.

Onzin natuurlijk allemaal. Het geeft echter wel weer hoe het met de kennis van aandoeningen bij honden gesteld is binnen de avls. Nul komma nul, dus.

Er is bij dit hondje sprake van Elleboog Dysplasie (ED), waaronder gerekend wordt de aandoening LPC. Juist, met een C. Een relatief vaak voorkomende erfelijke aandoening waarbij een stukje bot heeft losgelaten. Sommige rassen zijn hier berucht om. Nee, ik ga ze niet noemen want de fokkers van die hondjes willen ook hun producten kwijt. Maar bij de Saarlooswolfhond komt of kwam het slechts heel sporadisch voor. Zeker niet in die mate dat er sprake is van een echte erfelijke aandoening binnen de populatie(s).

Maar omdat je als vereniging, zeker als zelfverklaarde redder van het ras, je wilt blijven profileren, moet je een hondje met een dergelijke aandoening wel inzetten. Voor het gemak wordt daarbij vergeten dat, indien dit genetisch bepaald is, het verantwoordelijke gen of de verantwoordelijke genen tot in de lengte der jaren in de populatie blijven en op zeker moment weer naar boven komen.

Volgens deskundigen is het trouwens een onbegonnen zaak een ras middels outcrosses dusdanig uit het slop te halen zodat het in de toekomst weer gezond door het leven gaat, wanneer je gaat kiezen voor het inkruisen van honden van verschillende rassen. Het mogelijke grote aantal verborgen gebreken dat je inkruist is enorm. Beter is het om te kiezen voor een aantal honden van hetzelfde ras. Eventuele erfelijke problemen zijn dan veel beter in de hand te houden.

Alleen kom je na dat traject niet tot de ontdekking dat je een nergens op lijkend fikkie gefokt hebt, maar dat mag de pret niet drukken. In hondenland geldt niet de reclameslogan: “Het is alleen Rang als er Rang opstaat”. In hondenland kruip je achter de computer, stickervelletje in de printer en via je tekstverwerker print je een etiket uit met de tekst “Hond, variëteit Saarloos” of iets dergelijks en dat plak je hem/haar op het hoofd. Ziet gelijk iedereen wat het is en hoef je alleen nog uitleg te geven wat dat Saarloos betekent.
Voor Saarloos kan je natuurlijk ook lezen AVLS, Zevenhuizerplas, Frankrijk, enz. Als ze chocoladebruin zijn, wordt het natuurlijk Oosteuropees.

Tentoonstelling kun je ook gelijk afschaffen, want met zoveel variëteiten is er voor de keurmeesters geen touw meer aan vast te knopen en, omdat er al zo weinig honden van de avls naar de show gaan, is elke hond die daar verschijnt gelijk kampioen. Geen lol meer aan, als je tentoonstellingen tenminste leuk vindt.

Ik ben daarom ook heel benieuwd wat dit weekeinde de conclusies van de keurmeesters zullen zijn op die KCM van de avls. Ik meen gelezen te hebben, dat er ook honden uit Engeland ingeschreven zijn.
Volgens mij, en op internet terug te vinden, is er een aantal jaren geleden een grote groep honden vanuit Frankrijk naar Engeland verscheept. De nieuwe Engelse eigenaren, gelijktijdig fokkers met een bijzonder grote kennis van de Saarlooswolfhond, ondanks dat het ras daar verboden was, riepen gelijk massaal dat men de Husky zou inkruisen om het ras te verbeteren.

Hoeveel krulstaart, witte staartpunten, en meer uiterlijke Husky kenmerken zullen we bij die honden terugzien komende zondag.

Ook is bekend dat er in het voormalige Oostblok niet al te secuur gewerkt wordt in de fokkerij met de Saarlooswolfhond. Ik blijf voorzichtig, maar foto’s die op internet circuleren voorspellen weinig goeds in relatie tot de rasstandaard.

Het zullen ongetwijfeld leuk uitziende honden zijn, maar zijn het Saarlooswolfhonden? Ik wens de keurmeesters veel wijsheid.

Bijten

Ik kreeg van één van mijn lezers een heel interessant stukje (“gevaarlijke rassen”) toegestuurd dat van een Facebook pagina gekopieerd is en betrekking heeft op de bijtincidenten door honden van afgelopen tijd. Naast de reeds bekende rassen die, volgens zeggen, meer dan gemiddeld bij dit soort incidenten betrokken zijn of waren, werden ook de Belgische Herder(s) en de Zwitserse Witte Herdershond genoemd.

Deze laatste is opmerkelijk. Dat is toch dat ras dat door de avls ingekruist werd? En dan betrokken bij bijtincidenten. Oeps.

Duidelijk en op zich niet zo verwonderlijk is, dat de meeste bijtincidenten in huiselijke kring plaatsvinden en het merendeel van de slachtoffers kinderen betreft.

Eigenlijk logisch. Ten eerste is vaak de hond eerder aanwezig dan het kind, dus dat kind is een nieuwkomer in de groep. Op zeker moment gaat dat kind kruipen en wekt het de nieuwsgierigheid van de hond en weer wat later gaat dat kind van alles onderzoeken. Zo ook het geduld en de anatomie van de hond. En iedereen vindt dat schattig in plaats van dat kind duidelijk te maken, dat dat ongewenst gedrag is. Ja, ook kinderen kunnen ongewenst gedrag vertonen dat duidelijk gecorrigeerd moet worden. Maar ja, iedereen weet hoe het gaat. Het is toch je kind en een hond is maar een hond.

Wat dat betreft kan ik de uitspraak van Chantal Jansen wel waarderen naar aanleiding van de geboorte van de zoon van Carice van Houten: “Ik zou hem wegdoen, je kunt beter een hond of een kat nemen”. De rest laat ik maar achterwege.

Terug naar dat artikel. Daarin wordt aangehaald dat het gedrag van de hond door een aantal factoren bepaald wordt, o.a. opvoeding/milieu en inteeltpercentage.

Zeer zeker zullen opvoeding en het milieu waarin de hond opgroeit een grote rol spelen. De laatste jaren schijnt het mode zijn honden net zo op te voeden als kinderen. Dus niet bestraffen als iets fout gedaan wordt, maar belonen als iets goed gaat. Het lijkt alsof men in sommige gevallen de discussie aangaat met de hond: “Beste Fikkie, besef je wel wat je gedaan hebt? Heb je enig idee hoe dat andere hondje zich voelt? Stel dat het jou overkomt! Mama is nu erg verdrietig…….” Enz. 

Stel dat men trouwens gelijk heeft dat de hond niet alleen op klanken/intonatie reageert maar ook de woorden letterlijk begrijpt. Dan zou hij toch in bovenstaand voorbeeld gelijk denken: "Mens, laat je nakijken met je stompzinnige uitspraken". 

Ik heb altijd begrepen dat een hond duidelijkheid nodig heeft. Tenminste, zo komt het over als je naar films op tv kijkt waarin een groep dieren gevolgd wordt. De jonge dieren mogen veel tot op zekere hoogte en tot een bepaalde leeftijd. Als ze te ver gaan, wordt ze dat onmiddellijk duidelijk gemaakt zodat ze die fout niet nog een keer maken.

Gelijktijdig wordt in dat stuk verwezen naar onder andere Martin Gaus en Cesar Millan. Feit is dat dhr. Gaus heel veel goeds gedaan heeft t.a.v. de gedragsproblematiek bij honden. Althans, zo kwam het destijds op tv over. Geen idee of dat in werkelijkheid ook zo was, omdat blijkbaar veel hondenmensen niets met hem ophadden en hebben. Ook die Cesar heeft veel aanhangers. In het laatste geval echter wordt beweerd dat het er achter de schermen helemaal niet zo vriendelijk aan toe gaat. Het schijnt zelfs dat zijn methode in Oostenrijk verboden is, heb ik mij laten vertellen.

Het is nou eenmaal niet mogelijk het iedereen naar het zin te maken.

Maar dan. Inteeltpercentage. Ik weet niet of dat laboratoriumonderzoek (muizen, ratten, honden, ?) door dhr. Gubbels is uitgevoerd. Ik heb mij laten vertellen, en dat is ook nog steeds op internet terug te vinden, dat hij betrokken is/was bij een proefdierenfokkerij, ook of misschien wel uitsluitend honden bestemd voor de vivisectie (labradornet.com/FokkersGazet/gubbels.html en ook interessant labradornet.com/FokkersGazet/LP1.html)

Er wordt de laatste jaren door, voornamelijk leden van de avls, gewezen op het hoge inteeltpercentage bij de NVSWH. Dan zou je, in combinatie met dat laboratoriumonderzoek verwachten dat de Saarlooswolfhond ook in het rijtje bijtgrage honden moet voorkomen. Ik krijg echter de indruk dat dit totaal niet het geval is.

Let wel, ik moet daarbij afgaan op wat ik te horen krijg. Het meest ernstige bijtincident waar een SWH bij betrokken was en dat de publiciteit haalde dateert al weer van vele jaren terug en betrof een SWH die een paar eendjes had doodgebeten. Tja, die diertjes waren op het verkeerde moment op de verkeerde plaats of de eigenaresse van de hond had zich niet aan de regels gehouden en het dier los laten lopen. Mijns inziens had dit incident totaal niets met inteelt te maken.

Wel speelde vele jaren geleden ook het probleem dat sommige mensen heel sterk last hadden van dat zgn. Roodkapje-syndroom, waardoor zelfs in de Tweede Kamer stemmen opgingen om ook de SWH op het lijstje “Gevaarlijke Honden” te plaatsen, alsof het een soort Pitbull-achtige hond was. Gelukkig is dat plan de grond in geboord door meer verstandige lieden.

De schrijver van dat op FB geplaatste artikel verwijst verder naar de fokkerij van honden uit zgn. werklijnen en, zoals hij schrijft, zijn er honden die niet gefokt zijn om op zondag gezellig mee uit wandelen te nemen.

Klopt. Ik ben ervan overtuigd dat onder de Tsjechoslowaakse Wolfhond exemplaren rondlopen die heel lief en gezellig zijn. Maar als ik dan hoor hoe sommige Tsjechen zich gedragen op tentoonstellingen, wordt je wel gedwongen met een grote boog om die dieren heen te lopen. Laten we niet vergeten dat dit ras bewust gefokt is om destijds in toenmalig Tsjechoslowakije de grens te bewaken. Om dat te bereiken heeft men doelbewust geselecteerd op zgn. scherpe honden.

Jammer genoeg hebben daarna een aantal, op geld bewuste?, fokkers/knoeiers het nodig gevonden dit ras door de Saarlooswolfhond te kruisen. Tot nu toe, zo lijkt het omdat niet bekend is wat er in andere landen gebeurt, zonder bijtincidenten of andere gedragsproblemen bij de SWH. Wat niet is kan echter nog komen, omdat er nog steeds gerotzooid wordt.

Wat anders.

Intussen heeft de NVSWH ook weer een clubblad bij de leden laten bezorgen. Hierin onder andere een stuk van de voorzitter met betrekking tot fokkerij en outcross. Hij stelt dat, door het toelaten als lid van (buitenlandse) eigenaren van niet door de NVSWH gefokte Saarlooswolfhonden de stap naar een outcross dichterbij komt. Inderdaad, doordat die honden uit een andere populatie komen en in veel gevallen stammen uit lijnen waarin gerotzooid is, kan je spreken van outcross.

Alleen zou ik voorstellen toch met de grootst mogelijke voorzichtigheid die honden in te zetten. Tot nu toe zijn bij de NVSWH nog steeds geen honden gevonden die drager zijn van het gen voor DM of voor Dwerggroei. Laat staan dat er lijders gevonden zijn. Het blijkt echter dat tenminste drie honden van buitenlandse eigenaren, die tevens lid zijn van de NVSWH, wel drager zijn van genoemde defecte genen. Dus loop je als vereniging het grote risico die aandoeningen in je populatie te fokken door die bewuste honden in te zetten.

Ook de vraag hoe die leden zich zullen opstellen richting het Centraal Fokbeleid en het Verenigings Fok Reglement van de NVSWH is interessant. Eén van die leden heeft op haar website al laten weten dat er, ondanks dat zij als lid gehouden is aan dat VFR, een nest op komst is wat niet aan de regels van de NVSWH voldoet. Gaat de NVSWH voor dit nest eigenaren zoeken of doet de fokster dat zelf, zoals zij ook deed alvorens zij lid van de vereniging werd. Of, hoeft zij zich niet aan de fokkerijregels van de NVSWH te houden, omdat zij in het buitenland woonachtig is? In dat geval hoeven natuurlijk ook de overige buitenlandse leden, waaronder bijvoorbeeld de voorzitter, zich ook niet aan die regels te houden.

Dit gaan zeker interessant worden.

Nog een zinnetje in dat bewuste clubblad waar sommigen zich in vast zullen bijten. Bij de uitslagen van afgelopen clubmatch van de vereniging staat bij een teefje dat die een knikje in de laatste staartwervel heeft. Wordt er nu bedoeld dat er sprake is van een knikstaart? Zo ja, dan zullen velen roepen dat deze hond niet voor de fokkerij ingezet mag worden en dat bij deze hond sprake is van een (mogelijk) ernstige skeletafwijking. Dit alles gebaseerd op die, wat ik al vaker aangehaald heb, zeer discutabele uitspraak van wijlen mevr. Brooijmans. Discutabel, voor alle duidelijkheid, omdat bij honden tot op heden niet wetenschappelijk is aangetoond dat een knikstaart per definitie duidt op een probleem ergens anders in het skelet. Die problemen zijn aangetoond bij een onderzoek bij muizen ergens in de zestiger jaren van vorige eeuw.
Maar kom zeg. Het was wel mevr. Brooijmans die dat rondbazuinde.

Eisprong

Ik had gehoopt deze aflevering in het teken van epilepsie te kunnen zetten. Helaas heb ik van één van mijn lezers nog niet het verhaal ontvangen over het leven met een hond die aan deze aandoening lijdt. Hopelijk volgende keer beter.

Desondanks blijft er, ook al is het komkommertijd, nog wel wat over om over te schrijven.

In juni maakte de avls bekend dat zij, wanneer Lica drachtig zou blijken te zijn, dit op de website zou melden. Maar zowel op de site van de avls als die van fokster Eggink bleef het angstwekkend stil.

Zou dit betekenen dat Lica niet drachtig zou zijn? Vraagtekens alom.

Maar, dit had wel een indicatie kunnen en moeten zijn voor de potentiële pupkopers. Als die er al zouden zijn, zouden ze in elk geval niet rijen dik voor de deur van Eggink bivakkeren. Het fokkersechtpaar heeft overdrijven in de loop der jaren tot kunst verheven.

Gelukkig is het raadsel rond Lica opgelost. Ze is bevallen van welgeteld één pup. Dus al (?) die pupkopers, op één na, konden hun tranen de vrije loop laten. Een geluk bij een ongeluk, er is nu hooguit kans op één design Saarlooswolfhond met witte staartpunt, krulstaart en wegloopneigingen.

Voor studenten kynologische kennis deel 1 heb ik een tip. Bezoek met regelmaat de website van de avls en u leert de meest vreemde rassen kennen.

De pups uit het eerste outcross-nest van de avls komen uit een SWH-teef x Witte Herder reu. Zijn zij dan Saarlooswolfhond, wolfsgrauwe Zwitserse Witte Herder of Zwitsaar dan wel Saarzwitloos? Verzin maar wat. Het antwoord is simpel: zij hebben een bewijsje dat zij Saarlooswolfhond zijn.

De pup uit Lica x Working Husky wordt wat lastiger. Een Working Husky is namelijk geen ras. Dus in principe zou deze reu een bastaard zijn. Hoe goed ik ook gezocht heb, er bestaat alleen een Siberian Husky. Dus wat is een Working Husky? Een husky met een baan? Een husky die voor een karretje of slee gebruikt wordt? Of een Husky die als dekreu voor zijn brood moet werken? In het laatste geval heeft hij zijn werk niet goed gedaan.

Laat ik maar een tip van de sluier oplichten, voordat men mij met allerlei boze reacties gaat bestoken: een “working husky” is het type dat in de rasstandaard als ideaal gezien wordt. Ook hier dus het verschil tussen een werkhond en een showhond, net zoals we bij diverse andere rassen zien. Het zgn. “showtype” is zwaarder gebouwd en is korter in de rug, althans zo is op internet te lezen. Dat zou betekenen dat dit type dus niet aan het ideaal uit de rasstandaard voldoet. Er wordt ook nog wel eens gesproken over een “Alaskan Husky”. Maar, er wordt slechts een “Siberian Husky” erkend. Dus die Working Husky is simpelweg een Siberian Husky.

Omdat deze reu al voor meerdere nakomelingen gezorgd heeft, zou je kunnen veronderstellen dat Lica getroffen is door een, volgens dat fokkersechtpaar, veel voorkomende aandoening bij de Saarlooswolfhond. Namelijk INTEELTDEPRESSIE. Dan heb je dus een probleem. Niet meer gebruiken deze teef. Dit laatste zal waarschijnlijk toch al het geval zijn, aangezien dit Lica’s derde nest is.

Intussen echter heeft de avls een tip van de sluier opgelicht. Het heeft geen klap te maken met inteeltdepressie. Er bleken simpelweg bij de eisprong onvoldoende eitjes te zijn vrijgekomen om voor een groot nest te zorgen. Een gebeuren dat iedereen met een klein beetje kennis van fokkerij allang wist, maar pas nu tot de avls, i.c. dat bewuste echtpaar, is doorgedrongen.

Het haalt echter wel één van de pijlers van hun outcross-project onderuit. Jarenlang heeft dat Rotterdamse echtpaar, ondanks dat ze voorheen in Hilversum en Frankrijk hebben gewoond hou ik het maar op de Maasstad, geroepen dat de kleine nesten bij de NVSWH het gevolg van die inteeltdepressie waren. Nu het henzelf overkomt, is dat plots niet het geval.

Hypocrisie kunnen we dit echtpaar niet ontzeggen.

Maar terug naar dat ras. Wat voor hondje is nou die pup uit deze kruising? Is dat een Saarky of een Husloos. Omdat de reu een zgn. Working Husky is, kunnen we natuurlijk ook kiezen voor Saarwork of Workloos, al snel verbasterd tot werkeloos. U ziet, keuze genoeg.

Ook de opmerking dat “veel pupkopers” teleurgesteld moesten worden, lijkt heel veel op “de huid verkopen voor de beer geschoten is”. Iedere fokker of hij/zij die zich daarvoor uitgeeft houdt een grote slag om de arm en wacht tot de pups geboren zijn, alvorens hij belangstellenden benadert. Op die manier wordt niemand teleurgesteld. Maar ja, u weet hoe het gaat: “de wens, de vader en die gedachte” en vooral de zelf toebedachte titel “redders van het ras”.

Ik zou als avls maar gelijk weer bij de Raad aan de bel trekken om de volgende onwaarschijnlijke outcross-kruising aan te kondigen.

Wat zal dat worden? Geen Zwitserse Witte Herder en geen Working Husky? Misschien een Huis Husky of Luierende Husky! Rassen die al ingekruist zijn, moeten afvallen. Ik ga ze niet noemen, iedereen die zijn best doet, kan ze zo opnoemen. Er blijven verder nog genoeg andere rassen over, zelfs wanneer we al die jachthonden uitschakelen.

Een tip: laat ook de poedel achterwege. Jaren geleden was er al commotie rond die in Frankrijk gefokte Saarlooswolfhond, op papier dan, met die poedelvacht. Dan nog, keuze genoeg. Wel goed zoeken.

Natuurlijk is het ook mogelijk in overleg met de NVSWH te komen tot een volgende outcross. Tenslotte maakt de vereniging bekend dat de voorzitter een toelichting zal geven op het outcross project van de NVSWH. Geen idee hoe men binnen het fokbeleid van de verenging dit wil aanpakken, aangezien het erop lijkt dat er nog slechts één lid is die daadwerkelijk wil fokken. De voorzitter zelf. De rest van de leden, eigenaar van een teef, vertikt het simpelweg of, ook heel goed mogelijk, de voorzitter wil die teven niet gebruiken omdat zij niet op zijn naam staan.

Aan de andere kant, wanneer u op de website van de NVSWH kijkt, wordt u “bedolven” onder de tentoonstellingsuitslagen. Afgezien van, wederom, verkrachting van de Nederlandse taal ziet u daar honden die niet onder auspiciën van de vereniging gefokt zijn, maar waarvan de eigenaar wel lid is van de vereniging. Met andere woorden: wanneer besloten wordt die honden te gebruiken voor het fokprogramma van de NVSWH heeft de voorzitter, verantwoordelijk voor het fokbeleid, zijn noodzakelijke outcross bereikt.

Ik ben benieuwd welk konijn er uit de hoge hoed komt.

Testen

Afgelopen weken heb ik van diverse kanten mailtjes gekregen met betrekking tot het onderwerp testen.
Dit is niet alleen op internet een “hot item”, maar toevallig ook in één van de kynologische tijdschriften.

Zo schijnt er op internet een hele discussie gevoerd te worden, met beschuldigingen en al, over een hond die, in ieder geval, drager van DM blijkt te zijn volgens de eigenaar waarbij de fokker zich verschuilt achter “niet weten dat zijn honden drager van dat gen waren”.
Zo’n fokker is natuurlijk geen knip voor zijn neus waard en zou zich met deze uitspraak niet eens fatsoenlijk kunnen verweren indien het tot een rechtszaak zou komen.
Niet geheel toevallig speelt dit zich in Frankrijk af, waar men het over het algemeen toch al niet zo nauw neemt met de controle op de gezondheid van de honden. In dit geval echter zit die betreffende fokker natuurlijk uit zijn Franse nek te kletsen.

Er is een test beschikbaar, het is algemeen bekend dat in een bepaalde subpopulatie van de Saarlooswolfhond het gen voor DM alom vertegenwoordigd is, dus ben je een sufferd wanneer je je honden niet laat testen. Zeker wanneer je er mee wilt fokken.

Eigenlijk had ik het anders willen schrijven, maar nu kan ik in ieder geval niet aangevallen worden op “onnet” taalgebruik. Tja, er zijn nu eenmaal mensen, ook onder mijn lezers, die zich daarover kunnen opwinden.

Ook in dat artikel in dat hondenblad wordt uitgebreid ingegaan op het testen op verschillende  erfelijke aandoeningen. Wanneer in jouw ras een erfelijke aandoening voorkomt en er is een test beschikbaar om te controleren of jouw hond dat gen al dan niet heeft voor die bepaalde aandoening, is het logisch dat je je verantwoording neemt en die test laat uitvoeren, zeker wanneer je de betreffende hond inzet voor de fokkerij. Het wordt echter wat anders wanneer je gaat testen op aandoeningen die nog nooit of slechts incidenteel in het gehele ras zijn opgedoken.

Klein voorbeeld. Er blijken redelijk wat Saarlooswolfhonden te zijn of te worden getest op het voorkomen van het MDR1 gen, of de foute variant ervan. De foute variant van dit Multi Drug Resistance gen 1 komt voor bij een aantal rassen waaronder de Zwitserse witte herder. Volgens mij is het tot op heden nog niet aangetoond bij de Saarlooswolfhond. Dus waarom testen? Alleen omdat het bij de Witte Herder voorkomt? Opvallend echter is dat er al Saarlooswolfhonden getest werden op dit gen nog voordat er sprake was van het officieel inkruisen van de Witte Herder. Of, en dat is natuurlijk heel goed mogelijk, was men er allang van op de hoogte dat dit ras al ingekruist was.

Een zeer omstreden test, althans in SWH-land, is die op het al dan niet voorkomen van het gen voor DM. De mogelijkheid, volgens de deskundigen, bestaat dat deze aandoening veroorzaakt wordt door meerdere defecte genen. Bekend is dat bij de Berner Sennenhond inmiddels twee mutaties van het bewuste gen voorkomen, terwijl de mogelijkheid bestaat dat er nog meer mutaties zijn.
Bij de Saarlooswolfhond is tot op heden slechts één mutatie bekend waarop getest kan worden. Het is echter wel heel opvallend dat dit defecte gen nog steeds niet is aangetroffen bij de populatie van de NVSWH. Je kunt je dus afvragen waarom een aantal honden van die populatie het etiket “drager DM” opgeplakt hebben gekregen. Toevallig omdat die honden, meestal vanwege de leeftijd, een aandoening aan de achterhand hadden?

De tegenstanders van de NVSWH hadden dan allang onder tromgeroffel, klaroengeschal en knallende champagnekurken uitgebreid de wereld in kennis gesteld indien ook maar van één hond het genetisch bewijs geleverd was. Omdat dat niet gebeurd is, wordt door sommigen geroepen dat er bij de NVSWH een ander gen verantwoordelijk is voor deze aandoening, maar dat dat gen nog niet is aangetoond. Die mogelijkheid bestaat natuurlijk altijd. Alleen is het, zoals geschreven, dan allemaal wel heel toevallig als een andere mutatie uitsluitend bij de honden van de NVSWH-populatie voorkomt, terwijl de reeds bekende mutatie bij de, laten we zeggen, AVLS-populatie rondwaart.

Ik schreef hierboven al over die discussie rond een Franse fokker.

Er schijnt nog veel meer aan de hand te zijn. U moet echter wel de Franse taal machtig zijn om de verschillende discussies te volgen. De voertaal is namelijk Frans, ondanks dat de titel van die FB-site in het Engels gesteld is.

Eén van de gevoerde discussies gaat over wolfhybriden in relatie tot stamboeken, inbeslagname, enz. Onder hybriden moet u dan verstaan wolfhybriden, maar ook Amerikaanse Wolfhonden en Saarlooswolfhondbastaareden.

Er schijnt zelfs iemand te zijn die Saarlooswolfhonden houdt vanwege de vacht. Net als schapen worden die honden, wanneer de vacht lang genoeg is, geschoren. Hoe ziek kan iemand zijn? Dit even tussendoor.

Eerlijk gezegd begrijp ik niet goed waar men zich eigenlijk zo druk over maakt. Dat geduvel rond hybriden zijn praktijken die al vele jaren plaatsvinden. Vele honderden kruisingen hebben ten onrechte een stamboom gekregen en niet alleen door gebruik te maken van de mogelijkheid tot het laten aankeuren van een hond.

We weten allemaal van die kruising SWH/TWH die in Duitsland als stamboom-Saarlooswolfhond door het leven gaat, zo hij nog in leven is. Ook andere landen kennen het fenomeen aankeuren. Als het dier in de ogen van de betreffende keurmeester in de verste verte maar op het gewenste ras leek, kreeg het een stamboom

Het zou mij niet verbazen als dat ook in Nederland gaat gebeuren. Er komen steeds meer rassen waar men officieel tot outcross overgaat, dus is het logisch dat men ook “de boer opgaat” om honden te vinden die men tot het betreffende ras kan gaan rekenen. Dit alles om de inteelt in te perken en dus de genenpoel te verbreden.

Aan de andere kant kan je een fokker, die niet bij een erkende vereniging is aangesloten, het niet kwalijk nemen als hij voor zijn nestje geen stambomen aanvraagt, ondanks dat de ouderdieren wel een stamboom hebben. Het scheelt een hoop geld, je kan je puppen wat goedkoper in de verkoop gooien en als de nieuwe eigenaar wel een stamboom voor zijn hondje wil, regelt hij dat zelf maar middels aankeuren. Daarnaast moet hij zelf ook maar zorgen voor het bepalen van het DNA-profiel van zijn nieuw aangeschafte hondje. Kosten voor die eigenaar.

 

Al met al moet je toch wel heel wanhopig zijn wanneer je een Saarlooswolfhond in Frankrijk gaat aanschaffen. Vooral wanneer je ziet dat veel fokkers daar ook honden van andere rassen fokken, waaronder een aantal die in het verleden al met de SWH gekruist zijn. Je moet een intensieve zoektocht starten naar een werkelijk betrokken fokker, maar dan nog krijg je in de meeste gevallen een hond uit een lijn waar van alles  door gefokt is en met een zeer grote kans op erfelijke aandoeningen. Probeer dan eerst maar eens alle testresultaten boven water te krijgen.

Ik heb het al eerder geschreven, als je sommige Saarlooswolfhonden ziet vraag je je af hoe zo’n dier aan een stamboom is gekomen. Het lijkt niet eens op een SWH, soms is zelfs niet bekend wie de ouders zijn en toch zo’n papiertje. Een onbewuste medewerking door de betreffende kennelclub of vertegenwoordigende vereniging aan een outcross.

Nee, als je dan toch gaat testen, zorg dan dat je test op de reeds bekende aandoeningen. Ga niet testen om het testen. Dat kost handenvol geld en is in veel gevallen totaal zinloos. Besteed het geld dat je daarmee bespaart liever aan onderzoeken waarvoor nog geen test bekend is. Zo wordt er al zo’n 15 jaar gezocht naar het gen verantwoordelijk voor PRA bij de Saarlooswolfhond. Ik heb me laten vertellen dat er van meer dan 100 honden van de NVSWH-populatie genetisch materiaal is aangeleverd voor dat onderzoek. Bekend is dat ook van een aantal overleden honden de ogen beschikbaar zijn gesteld voor dat onderzoek.
Ook van de populatie van buiten de NVWH is bloed bij datzelfde laboratorium ingeleverd. Zelfs van honden die daadwerkelijk blind werden door deze aandoening. Maar nog steeds is niet bekend welk gen of welke genen verantwoordelijk zijn.

Het schijnt dat men in, ieder geval, op die plekken waar bij andere rassen het verantwoordelijke gen is aangetroffen bij de SWH niets heeft gevonden. Niet zo vreemd, omdat de genmutatie bij de verschillende rassen op andere plaatsten blijk te liggen.

Ik geef onmiddellijk toe dat het geen eenvoudige zoektocht is, omdat er meerdere vormen van PRA bekend zijn, maar niets. Geen spoortje. En het blijft heel stil rond die zoektocht.

Enige jaren geleden werd met veel bombarie kond gedaan van de zoektocht door een laboratorium naar het gen verantwoordelijk voor epilepsie. Het voorkomen hiervan bij de SWH zou door een actief avls-lid in kaart gebracht worden, genetisch materiaal zou opgestuurd worden en jawel, ook hier stilte alom. Er is niets meer over vernomen. Terwijl het toch nog steeds voorkomt en er zelfs met epilepsiehonden of nestgenoten van epilepsiehonden gefokt wordt.

Ik hoop binnenkort wat dieper op dit onderwerp in te kunnen gaan.

Voorlopig blijft dus staan: test bij een voorgenomen kruising de potentiële ouderdieren op die aandoeningen waarop genetisch getest kan worden, gebruik in ieder geval geen lijder om de verspreiding van die aandoening te beperken en test alleen dan de nakomelingen wanneer één van de ouders drager is. Zijn beide drager, dan op zoek naar een andere partner. Bovendien, het inzetten van een lijder zorgt ervoor dat alle nakomelingen altijd drager zijn.
Alleen op deze manier kan je meehelpen de aandoeningen in de loop der tijd uit het ras te fokken.

Genieten?

Enige weken geleden schreef ik ietwat lovende woorden over de vernieuwde website van de avls. Ik moet echter mijn mening herzien.

Ja, het ziet er nog steeds goed uit maar dan moet u geen andere pagina bezoeken dan uitsluitend de startpagina. Na twee keer klikken hangt het u de strot uit.

Allereerst die schermgrote afbeelding. Althans in mijn geval. Maar vooral die vallende tekst die de naam van de vereniging voluit weergeeft. Op zo ongeveer elke pagina die u bezoekt donderen die letters omlaag. Nee, na twee muisklikken ben je genezen en bezoek je die website niet meer.

Ook het laatste nieuwsblaadje van de avls is om te huilen. Het ziet er niet uit. Maar vooral het interview met de vorige eindredacteur, u weet wel die man wiens naam ik niet meer zou noemen, is tenenkrommend.

Met name dat deel waar hij schrijft over de dood van de puppen van Shala. Voor het gemak en omdat het past in het straatje om tegen de NVSWH te trappen, vergeet hij te vertellen dat hij voorafgaand aan de bevalling continue via telefoon en e-mail in contact stond met de toenmalige voorzitter van de NVSWH en zijn vrouw. Hij vindt het niet nodig te vertellen dat hij hun adviezen in de wind sloeg en uiteindelijk besloot de teef zoveel wee-opwekkende injecties te (laten) geven dat de puppen wel moesten overlijden. Later verklaarde hij zelfs dat de Franse dierenarts had verteld niet eens te weten wat de werking van die injecties was.Dit alles is destijds uitgebreid beschreven op internet en in het clubblad van de NVSWH.

Ik heb begrepen dat de hele mailwisseling nog beschikbaar is waaruit blijkt dat meneer en mevrouw te eigenwijs waren. Dan nog durven vertellen dat ze een trap na kregen omdat door “menselijk falen” de puppen overleden waren.

Wat wel klopt is dat je destijds, maar ook nu nog, lid diende te zijn van de NVSWH om in aanmerking te komen voor een pup. Bij de avls hoeft dat niet maar wel gold lange tijd, geen idee of dat nu nog zo is, de regel dat puppen eerst aan leden van de vereniging dienden te worden aangeboden en daarna pas aan niet-leden mochten worden verkocht. Dus zoveel verschilt dat beleid niet. Het voordeel bij de NVSWH is of was dat daardoor in geval van herplaatsing ook altijd binnen het ledenbestand een nieuw tehuis voor de hond gevonden kon worden en de hond dus niet, zoals bij avls de (ex-)leden via internet de pup hoeven aan te bieden.

Ook bij de NVSWH is het beleid gewijzigd t.a.v. het lidmaatschap. Daar lopen nu ook leden rond die tevens lid zijn van de avls of honden hebben die uit de Franse (commerciële) fokkerij stammen. Laten we het er maar op houden dat het in het laatste geval een voorschot is op de onvermijdelijke outcross.

Nog steeds is onbegrijpelijk dat men bij de avls gekozen heeft voor een Husky als tweede outcross ras. Bovendien, zo valt te lezen, een hond uit een zogenaamde “werklijn”. Althans, dat maak ik op uit het feit dat de eigenaar 12 honden in kennels heeft zitten. Dus gaan we de nakomelingen uit de kruising binnenkort als trekhond zien, maar in elk geval als “Saarlooswolfhonden”, met nadruk op het plaatsen tussen aanhalingstekens, die in elk geval niet los kunnen kopen omdat zij er vandoor gaan, en die vooral opvallen door hun krulstaart. Maar ook Saarlooswolfhonden met witte staartpunten, alhoewel die al rond lopen. Met dank aan de fokster en de “deskundigheid” van die selectiecommissie.

Waarom niet gekozen voor een Malamute. Tenslotte schijnt die er vele jaren geleden al ingekruist te zijn.

Dat bewuste interview heeft natuurlijk te maken met de bewieroking van een man die, volgens insiders,  betrokkenen was bij die omstreden kruising van jaren geleden. U weet wel, twee honden die op naam van een nieuwe eigenaar gezet werden vanwege een dekking, waar vervolgens een andere reu voor ingezet werd en waarbij uiteindelijk de puppen geen stamboom kregen omdat betrokkenen weigerden in te stemmen met afstammingsonderzoek. Een kruising waar volgens de betrokkenen en volgens insiders een spandoek met het woord Fraude boven de werpkist hing.

Later heeft één van de betrokkenen “huilend” tijdens een bestuursvergadering erkend dat de hele boel één grote oplichting was, verklaarde die man uit Zeeland ook dat hij vanaf het begin hiervan op de hoogte was en werd verklaard dat dat echtpaar uit Rotterdam zelfs had aangedrongen op deze malversatie.

Maar ach, de grote Leider is teruggetreden maar mag niet in de vergetelheid raken.

Ik vraag me intussen af wat er gaat gebeuren wanneer de bestuurstermijn van de huidige secretaris van de avls afloopt. Stelt zij zich weer beschikbaar, treedt zij terug zodat een ander op papier secretaris wordt om na afloop van die termijn, of zoveel eerder, weer secretaris te worden. De “Heintje Davids” van de avls? Voor wie niet weet wie Heintje Davids was: een Nederlandse variété artieste die steeds weer terugkwam na haar afscheid. Zij stond aan de wieg van het zgn. heintjedavidseffect: omstandigheid dat iemand steeds weer gaat optreden nadat hij allang afscheid heeft genomen.

In dit nieuwsblaadje wordt ook gemeld hoeveel nesten er vorig jaar geboren zijn, althans bij de leden van de avls. 10 nesten variërend in grootte van 1 tot 10 pups. Hè, vervelend een nestje met slechts één pup. Dat is, in de ogen van de avls uiteraard, natuurlijk het gevolg van inteeltdepressie. Maar met 61 puppen totaal niet slecht. Wel jammer dat er in Nederland sprake was van 6 doodgeboren puppies. Vreemd alleen dat de buitenlandse leden niet hebben laten weten of daar pups dood ter wereld gekomen zijn of kort na de bevalling zijn overleden.

Wie echter de moeite neemt en er uiteraard tijd voor over heeft, komt tot de ontdekking dat er in Saarlooswolfhondenland in 2015 circa 80 dekkingen hebben plaatsgevonden, waaruit ongeveer 425 puppen geboren zijn. Niet al die fokkers zijn natuurlijk lid van de avls en niet al die honden lijken op Saarlooswolfhonden, maar ze hebben wel een papiertje waarop staat dat ze dat zijn. Met zoveel puppen, moet het toch mogelijk zijn dusdanige combinaties te bedenken dat het inteeltpercentage omlaag gaat. Helaas niet het aantal erfelijke aandoeningen.

Mijn aandacht werd gevestigd op een facebook-pagina waar een discussie stond over een Franse fokster die de boel beduveld zou hebben vanwege een erfelijke aandoening (DM) bij een Saarlooswolfhond. Betrokken fokster verdedigde zich door te stellen dat zij geen idee had dat haar honden het gen voor die aandoening bij zich hadden. Dat is natuurlijk de grootst mogelijke onzin. Het geeft aan dat die fokster haar verantwoordelijkheid niet genomen heeft door haar honden niet te laten testen. Helaas is dat een praktijk die bij veel (buitenlandse) fokkers meer regel dan uitzondering is.

Intussen werd ik ook gewezen op een hoogst interessante mededeling op een andere facebook-pagina over Saarlooswolfhonden. De mededeling betrof een actie van een Kennelclub naar aanleiding van een bewezen fraudegeval met stambomen. De stambomen, in dit geval van de Shiba Inu, zijn alsnog ingetrokken. De meldster gaf gelijk aan dat wat haar betrof dan ook stambomen van honden gefokt onder de kennelnamen Crying Wolf (Hongarije), La Louva Blanche, de Louba Tar (beide Frankrijk), Foresta Incantata en Passo del Lupo (beide Italie) ingetrokken dienden te worden wegens stamboomfraude.
Ik heb die kennelnamen eens opgezocht en het blijken allemaal fokkers van Tsjechoslowaakse Wolfhonden te zijn. Op één na, in ieder geval.

Over die fokster van de Louba Tar is op internet al herhaaldelijk het nodige geschreven. Ook over het fraude-dossier dat de NVSWH zo’n 10 jaar geleden al bij de Raad van Beheer heeft ingediend en waar ook over deze fokster gesproken en geschreven werd. Het dossier bevat verklaringen van getuigen en andere betrokkenen, zo werd destijds tijdens een ledenvergadering door de toenmalige secretaris medegedeeld. De Raad echter vond het dossier te uitgebreid en besloot het onder in de la te leggen omdat het teveel tijd kostte het dossier door te nemen.

Dat dit een hoofdpijndossier is voor de Raad is duidelijk. De betrokken fokster woont in Frankrijk, is Frans keurmeester, maar laat/liet haar honden in het Nederlandse stamboek inschrijven omdat zij met één of ander onduidelijk papiertje de Raad heeft wijsgemaakt dat zij in Nederland woont. Ik heb daar al eens wat over geschreven. U weet misschien nog wel, op dat adres van die leden van de avls, waarmee jaren geleden een interview in hun nieuwsblaadje stond, maar die nooit gemerkt hebben dat er zoveel puppen op hun terrein geboren zijn.

Tja, dan wordt het natuurlijk extra pijnlijk als de Raad moet concluderen dat zij zelf hebben meegewerkt aan de “vervuiling” van het NHSB, om het netjes te houden.

Intussen heeft de NVSWH de statuten en het huishoudelijk reglement op de website geplaatst, zoals door de leden gevraagd werd. Opvallend hierin blijft het punt dat het bestuurslidmaatschap eindigt zodra betrokken persoon de leeftijd van 70 jaar bereikt. Theoretisch kan dus iemand van 69 jaar en 11 maanden gekozen/benoemd worden als bestuurslid en dient hij/zij een maand daarna alweer af te treden. Te oud!

Iemand van die leeftijd is niet te oud om, bijvoorbeeld, president van de VS te worden, of een andere (inter)nationale politieke of publieke functie te bekleden, maar voor de NVSWH ben je te oud. Hup, weg ermee. Nee, je mag wel gewoon lid blijven van de NVSWH, je mag gewoon je honden voorbrengen op tentoonstellingen, je mag zelfs nog als keurmeester over de hele wereld honden keuren, maar als bestuurslid wordt je afgedankt.

Ik heb mij laten vertellen dat we daarom binnenkort weer een nieuwe penningmeester kunnen verwachten. Als dat zo is, zijn we ook gelijk af van mailtjes die via het mailadres van haar vriendin verzonden worden.

Kunt u zich nog herinneren wat de reden was dat in 2012 twee leden van onze vereniging uit hun functies gezet werden? Het bestuur ging alles in eigen hand nemen. Dat merken we dus. Allereerst dus die mailtjes, maar als u kijkt in de catalogus van de laatste clubmatch, ziet u dat een deel van de werkzaamheden door een niet-bestuurslid verricht zijn. Juist, alweer die vriendin van.

Met andere woorden: het bestuur neemt alles in eigen hand en “huurt” vervolgens een externe kracht in om werkzaamheden te verrichten. Typisch een geval van zelfoverschatting.

Tranen

De clubmatch van onze vereniging is weer achter de rug. Lovende woorden in het algemeen over de entourage, de aanwezige honden, enz. enz.

Mijn petje af voor de keurmeester. 35 Saarlooswolfhonden keuren, zo eerlijk mogelijk, en weten dat er toch exposanten zullen zijn die het niet met je eens zijn. Ook nu dus. Het hondje kreeg een “Matig voldoende”, terwijl zij volgens de eigenaresse overal elders een “Uitmuntend” haalde.

Een groot verschil, zelfs al zou het hondje haar dag niet gehad hebben. Het schijnt dat de keurmeester zelfs de eigenaresse had verteld dat het diertje meer op een TWH dan op een SWH leek. Grappig, want waar komt dat vandaan? Ik heb de stamboom van dat teefje eens uitgeplozen, maar zo’n 95% van de voorouders stamt uit lijnen van de NVSWH. Dus waar die Tsjech vandaan moet komen, geen idee.

Dat het gangwerk van het diertje niet helemaal zou zijn, zoals het zou moeten, is niet abnormaal. Het lopen op een grasveld is iets heel anders dan het lopen op een betonvloer in een tentoonstellingshal. Dan ziet het gangwerk er ook heel anders uit.

Als je echter de foto op facebook ziet waar dit hondje in draf op staat en je vergelijkt dat met andere foto’s van de clubmatch van dravende honden, zie je toch een groot verschil. Een verschil in het nadeel van dit teefje. Helaas dus, deze eigenaresse was derhalve niet zo te spreken over het keurrapport. Volgende keer beter dan maar. Uiteraard bij een andere keurmeester.

Gelukkig heeft onze “top huis fotograaf” of “huistopfotograaf” gezorgd voor een groot aantal foto’s. En, net als bij een vorige gelegenheid, mag of moet u betalen als u zo’n foto hebben wilt. Tja, de beste man moet tenslotte ook leven. Daarnaast is het in deze tijd niet meer in de mode nog iets voor je vereniging of je mede-leden over te hebben. Dus gratis is “not done”. Betalen zal je!

Bij het zien van de foto’s vraag je je af waar het naar toe moet met de NVSWH. Leden, die om één of andere reden zelf hun lidmaatschap hebben opgezegd, leden die geroyeerd zijn en/of uitgeschreven, zijn of weer lid geworden maar in elk geval nadrukkelijk weer aanwezig op bijeenkomsten van de NVSWH.

Tranen met tuiten op een Facebook pagina van een nieuw, tegelijkertijd ook ex-lid, van onze vereniging omdat zij een 9 jaar oude reu heeft moeten doen herplaatsen. De reden: vechtpartij(en) met de 10 jaar oude teef die ook in dat huis rondwaart. Vechtpartijen tussen reu en teef! Dan is er toch iets ernstig mis in de verhoudingen daar.

Een normale, gezonde reu en zeker een Saarlooswolfhondreu vecht niet met teven. Dat is m.i. tegen-natuurlijk.

Ook nu weer heb ik de stambomen van beide honden opgezocht op internet en dan kom je tot de ontdekking dat die Saarlooswolfhondteef aan moederskant deels komt uit een Tsjechoslowaakse Wolfhond. Zou dat karakter dan doorgegeven zijn? Aan de andere kant, het is niet de eerste keer dat een hond van dit gezin herplaatst moet worden. Ik heb me zelfs laten vertellen dat er vele jaren geleden ook al eens een hond ge-euthanaseerd werd vanwege een knokpartij.

Dit wekt een beetje de indruk dat men niet erg zorgvuldig is in het uitkiezen van de honden of dat men teveel honden op een te kleine ruimte houdt.

Intussen heeft de avls bekend gemaakt dat een reutje uit het eerste outcross-nest, u weet wel met die Zwitserse Witte Herder, gekruist is met een SWH-teefje. Ook nu weer in het kader van het outcross-project. Laten we hopen dat de nakomelingen van deze kruising niet op hun ouders lijken, want die zien er niet uit. Geen voorbeelden van het ras Saarlooswolfhond.

Werden de geruchten steeds sterker dat de avls voor de volgende outcross een hond van een heel ander ras gaat gebruiken, namelijk de Siberische Husky, vandaag is bekend geworden dat inderdaad een kruising met een Husky heeft plaatsgevonden.

Eerst kiest men voor een “mislukte” Duitse Herder en nu gaat men voor de Husky. Een ras dat, mogelijk wat cru gesteld, bekend staat als “wegloper” (wat zelfs de rasvereniging openlijk op haar website schrijft). Ik weet wel dat de Saarlooswolfhond, met name de lichtgrijze, vaak wordt aangezien voor een Husky, maar om er dan daadwerkelijk één in te gaan kruisen! Ik krijg de indruk dat die zogenaamde selectiecommissie ergens een bingo-molen op de kop getikt heeft, de genummerde balletjes heeft vervangen door balletjes met een willekeurig ras er op en vervolgens enthousiast is gaan zitten zwengelen met als gevolg dat de Husky als eerste uit de bus gekomen is. Hoe verzin je het. Het geeft wel aan dat verstand van honden ver te zoeken is en het is des te onbegrijpelijker dat de Raad van Beheer akkoord is gegaan met deze outcross.

Als deze procedure ook bij andere rassen gevolgd gaat worden waar men tot outcross wenst over te gaan, hebben we over een aantal jaren alleen nog maar viervoeters rondlopen van het ras “Hond”. Niets lijkt dan meer op het oorspronkelijke ras. Genenspreiding heeft men wel bereikt, maar gelijktijdig heeft men ook bereikt dat het aantal erfelijke aandoeningen drastisch is toegenomen omdat alles op één hoop gegooid is.

Is er dan geen goed nieuws te melden? Ja natuurlijk, hoewel het er wel vanaf hangt wat u onder goed verstaat. De avls heeft bekend gemaakt dat er weer een nestje geboren is. Bij een Duitse fokker in dit geval. Zo langzamerhand ga je je afvragen of de meeste buitenlandse fokkers, de Franse daar gelaten, lid zijn van de avls. Of de avls voelt zich geroepen voor deze fokkers reclame te maken in het kader van “Kijk eens hoeveel wij fokken en dat allemaal in het belang van de Saarlooswolfhond”. Om positief te blijven.

Wat dat betreft hoeft de NVSWH zich geen zorgen te maken over het gebrek aan medewerking in de fokkerij van de eigen leden. De NVSWH krijgt steeds meer leden die van meerdere verenigingen lid zijn, ook van de avls, zelfs buiten de NVSWH gefokte honden meebrengen en dus hoef je niet zelf voor nieuwe pupaanwas te zorgen. Dat wordt voor je gedaan.

Je hoeft je dan ook niet druk te maken over een eventuele outcross. Je profiteert gewoon van de reeds plaatsgevonden outcrosses. Probleem opgelost.

Ook nog goed nieuws van de kant van de NVSWH. In augustus wordt u weer verwacht op een “doe-dag” aan de kust. Het is te hopen dat er nu meer honden met hun eigenaren aanwezig zijn dan vorige keer. De foto’s van die happening gaven duidelijk weer dat de leden helemaal geen belangstelling hebben voor activiteiten van onze vereniging. Maar dat is al jaren zo, dus niets nieuws onder de zon.

Vraagtekens

En weer heeft de NVSWH in haar clubblad een verantwoording over de financiële staat gepubliceerd. Zoals gebruikelijk echter bij dit bestuur geen woord over het HD- en het SWH-fonds. Waarom niet?
Ook na afloop van de laatste ALV heb ik van niet één van de leden iets gezien of gehoord over deze beide rekeningen. Mogen de leden dan niet weten wat er met deze fondsen gedaan is of wordt?

Of is het de bedoeling dat het bestaan van beide fondsen naar de achtergrond gedrongen wordt in de hoop dat de leden vanzelf vergeten dat ze bestaan om vervolgens vanuit die fondsen allerlei voor het bestuur leuke dingen te bekostigen?

Verder zou ik toch mogen aannemen dat men een ruimer bedrag op de begroting op neemt dan 1000 euro voor een jaar waarin men een Kampioensclubmatch met symposium organiseert. Dan hoef je je niet te verantwoorden wanneer je ruim 4000 euro uitgeeft in plaats van het eerder genoemde bedrag.

Een volgend vreemd punt is de verklaring omtrent de bestuurskosten. Gerealiseerd ruim 5000 euro. Hierbij met de aantekening dat men een deel van die kosten weer als giften heeft terug gestort. Apart. Waarom dan kosten of vergoedingen in rekening brengen terwijl je er weer vanaf ziet. Zal wel een boekhoudkundig trucje zijn. Je kan natuurlijk ook als bestuurslid je declaraties hierop aanpassen. Kwaadwillenden kunnen nu ook denken, de leden hebben het bedrag en de verklaring voor zoete koek aangenomen, dus zal het volgend jaar niet opvallen wanneer het bedrag van de giften een stuk lager komt te liggen.

We wachten af.

Uit de verslaggeving rond de ALV blijkt verder dat het bestuur nog steeds niet weet hoeveel honden er binnen de NVSWH door de leden gehouden worden. Het aantal van 216 wordt genoemd, met een slag om de arm vanwege de honden van 10 jaar of ouder. Heeft dit te maken met de desinteresse van de leden, zo van: we hebben eindelijk een hondje van de NVSWH en verder zoekt men het maar uit? Of heeft het bestuur moeite met de communicatie met de leden. In ieder geval is met mijns inziens bedroevend dat de vereniging nog slechts de belangen van circa 216 honden behartigt.

Wat ik ook zo apart vind, is dat je als buitenlandse pupkoper een bedrag van 150 euro extra moet gaan betalen omdat die pup tot 15 weken bij de fokker moet blijven alvorens hij de grens over mag. De fokkerij gaat hiermee steeds meer de commerciële kant op. Als fokker, begaan met het ras, is dat toch onbelangrijk. Puppen gaan over het algemeen naar de nieuwe eigenaar met 9 weken. Je moet dan 6 weken langer voor zo’n diertje zorgen en nog wat vaccinaties betalen. Is dat nou echt te veel?
Ook zo vreemd, dat een fokker die besluit een pup zelf te houden hiervoor, naast alle kosten rond dekking, dracht en geboorte, nog eens 275 euro moet gaan neertellen. Stel je voor dat je maar één pupje in het nest hebt. Volgens mij is deze regeling bedacht door leden die nog nooit van hun leven gefokt hebben of die, zoals geschreven, meer belang hebben bij de financiële kant van de fokkerij.

In verband hiermee een gewetensvraag: Mij is verteld dat bij een lid van de NVSWH onlangs een nestje geboren is. Dit lid is woonachtig in Frankrijk en het nestje komt uit twee NIET-NVSWH gefokte honden waarvan hij ook eigenaar is. Moet dit lid nu ook aan de vereniging geld afdragen voor elke verkochte pup????? Denkt u nu werkelijk dat dit gaat gebeuren????

Ongetwijfeld niet, want ik heb bij onze vereniging nog geen blije melding over dit nest aangetroffen.

Verder is het wel erg apart dat een eigenaar van een reu geen vergoeding krijgt wanneer het nest waar zijn hond vader van is uit minder dan drie puppen bestaat. In veel gevallen heeft die eigenaar een vrije dag moeten nemen. Maar ook is gebruikelijk dat de “teef naar de reu” gaat, dus zal hij eventueel voor overnachting moeten zorgen. Hij moet voorts zorgen voor een plaats waar de dekking kan plaatsvinden. Maar ook hij moet zorgen dat zijn hond op eventuele erfelijke aandoeningen onderzocht is. En dat alles moet hij dan gratis doen. Is er soms een probleem geweest met een reu-eigenaar dat men dit nu expliciet meldt? Een redelijke vergoeding zou wel op zijn plaats zijn. Het is dan aan die eigenaar zelf om te beslissen daarvan af te zien.

Het bestuur geeft aan dat van iedere verkochte pup 275 euro naar de vereniging gaat voor allerlei zaken, zoals o.a. pupbemiddeling. Maar van die 275 euro gaat toch ook een deel naar eerder genoemde fondsen? Of ….??????? Als dat zo is, nogmaals waarom neemt de penningmeester die fondsen niet op in haar verantwoording?

Het verhaal over een eventuele toekomstige outcross is ook een beetje wazig. Indien een ander ras ingekruist moet of gaat worden, heb je daar officieel de toestemming van de Raad voor nodig. Met een buitenlandse kennelclub heb je niets te maken op het moment dat je kiest voor een Nederlandse SWH-teef. Bovendien is Nederland het land van oorsprong, dus heeft Nederland het voor het zeggen. Tenzij het natuurlijk zo gaat, dat ook in het geval van een outcross weer een hond van de voorzitter ingezet gaat worden?

Ook het verkrijgen van stambomen is toch geen probleem. Kijk maar naar dat outcross-nest bij de AVLS. Die drie puppen hebben toch ook een stamboom gekregen.

Ook de opmerking over de medewerking van een teef-eigenaar is vreemd. Dit betekent dus dat de leden van onze vereniging niet bereid zijn mee te werken aan het voortbestaan van het ras. In tegenstelling tot de leden van de AVLS. Waarbij ik mij toch al niet aan de indruk kan onttrekken dat die mensen veel meer begaan zijn met het ras dan onze leden. Een schandalige gang van zaken.

Heel opmerkelijk is dat nu plotseling vanuit de ledenvergadering gevraagd wordt de Statuten en het Huishoudelijk Reglement op de website te plaatsen en dat het bestuur daarin mee gaat. Tot voor kort presteerde men het de leden en belangstellenden die om die papieren vroegen te vertellen dat ze het niet in de openbaarheid mochten brengen. Uitsluitend voor privé-gebruik. Het lijkt dus dat in dit geval ook de “muur” gevallen is.

Tot slot van dit stukje over het clubblad nog een vraagje. Onze voorzitter heeft het over “pistes”. Welke bedoelt hij? Circuspistes, skipistes, of ….. We zijn toch een Nederlandse vereniging, dus mag ik toch ook Nederlands taalgebruik verwachten in een bestuursmededeling. Daaronder reken ik dan ook “Op dit moment betaald een pup koper….” Volgende keer graag betaalt met een T. Nederlands taalgebruik, weet u.

Op internet is een enthousiast stukje te lezen over de deelname van onze vereniging aan Animal Event. Er waren maar liefst 7 hondjes te bewonderen. 7 Stuks. Een schandalig laag aantal. Wederom een voorbeeld van de desinteresse van onze leden voor activiteiten waaraan onze verenging deelneemt. Tja, het was ook Moederdag zal er wel geroepen worden. Dan ga je dat oude mensje toch een dag eerder het bekende bosje bloemen en doosje chocola brengen.

Wel opmerkelijk is dat de AVLS dit jaar twee dagen aanwezig mocht zijn. Voorgaande jaren was de regeling: 1 dag NVSWH, 1 dag AVLS en de derde dag geen van beide verenigingen.

Is hier sprake van een uitgekiende PR-campagne van de AVLS, zou best kunnen. Heeft de NVSWH laten weten geen bezwaar te hebben tegen deze regeling, omdat leden ook naar de tentoonstelling in Dortmund wilden gaan? In ieder geval laat de vereniging zich weer eens het kaas van het brood eten. Nog even en niemand weet meer dat de NVSWH de oudste SWH-vereniging is en zal het een ieder een worst zijn dat deze vereniging ooit bestaan heeft.

Maar niet alleen opmerkelijke zaken bij de NVSWH. Ik kwam ook een apart, althans in mijn ogen, stukje tegen bij de AVLS.

Ik heb navraag gedaan en mij laten vertellen dat het heel gebruikelijk is dat een vereniging bij de organisatie van een clubmatch, letwel gewone clubmatch, een extra bedrag aan inschrijfgeld vraagt aan potentiële deelnemers indien zij geen lid zijn van die vereniging. Dit zou dan, omdat een clubmatch officieel alleen openstaat voor leden van de organiserende vereniging, als een vorm van tijdelijk lidmaatschap opgevat kunnen worden. De deelnemers tevreden en de Raad van Beheer tevreden.

Een Kampioensclubmatch staat volgens de regels van de Raad, en dus de FCI, open voor iedereen die in het bezit is van een hond waarvoor die KCM openstaat. Dan is het toch van de zotte dat de AVLS voor niet-leden 5 euro extra inschrijfgeld vraagt. Of dit officieel toegestaan is, is mij niet bekend. Het blijft heel opmerkelijk.

Het verslag van de laatste keuring van de outcross-pups op de website van de AVLS is heel interessant om te lezen. Een nadenkertje voor de toekomst.

De puppen uit deze outcross-combinatie zijn voor een Saarlooswolfhond eigenlijk te veel gehoekt en het teefje lijkt nog het meest op een Saarlooswolfhond. Wel blaffen zij te veel.

Zou de NVSWH ooit tot een weloverwogen outcross overgaan, zijn dit ook zaken om rekening mee te houden. De puppen moeten wel zoveel mogelijk op een Saarlooswolfhond lijken. Dus een kruising met een SWH gefokt buiten de NVSWH is nog niet eens zo’n gekke gedachte op voorwaarde dat men een reu neemt die volkomen vrij is van de momenteel bekende erfelijke aandoeningen zoals DM en Dwerggroei, waar genetische testen voor zijn, maar ook aangeboren epilepsie, PRA, HD, enz. PRA kan op gecontroleerd worden, net als op HD. Elleboogdysplasie (ED) is onzin om te controleren, omdat dat, in ieder geval bij de NVSWH, geen aangeboren afwijking is. Hoe het zit bij de andere populatie is mij niet bekend.

Wel dient men zorgvuldig te controleren of er in de lijnen van de beoogde partners geen epilepsie voorkomt, zodat men niet tegen een verrassing aanloopt zoals jaren geleden bij een nestje gefokt door een ex-bestuurslid van de NVSWH die “voor het gemak” vergat te melden dat zijn teef epilepsie had.

Daarnaast wordt in het clubblad geschreven dat voor een outcross gewezen werd op de Westsiberische Laika. Uit de reactie vanuit het bestuur wordt duidelijk dat men totaal geen benul heeft waar men het over heeft. “Er wordt gezegd dat dit ras geen fijn karakter heeft”. Ik zou willen adviseren toch eens de rasstandaard na te lezen en dan met name het onderdeel “Karakter”. Dit valt namelijk nogal mee. Dat dit ras vanwege andere kwaliteiten minder geschikt is om in te kruisen, bijvoorbeeld een gigantische krulstaart, wordt niet gemeld. Maar goed, ik ga er vanuit dat men vanwege dit “waanidee” niet eens contact met de betreffende rasvereniging heeft opgenomen. Een heel duidelijk voorbeeld dus van “de klok horen luiden, maar niet weten waar de klepel hangt”.

Een kleine tip wellicht: Praat eens met de voor de clubmatch uitgenodigde keurmeester mevr. Timmermans-Kadenko. Volgens de gegevens van de Raad mag zij dit ras keuren, dus weet zij ongetwijfeld een en ander van het karakter!

Het begint er in elk geval sterk op te lijken dat het bestuur, uit totale onkunde, de leden maar wat voorspiegelt.

Trouwens, is er als iets bekend over de volgende outcross bij de AVLS? Welk ras heeft men op het oog voor de reu???