Corrie Keizer

Onderstaande kreeg ik toegestuurd door een lezer(es) die dit bericht op een Facebook pagina had gevonden en, vanwege de grootte, niet in staat was dit als reactie te plaatsen.

"This decision from the Raad van Beheer is an important one, paving the way for other measures and sanctions against her.

The Dutch kennel club Raad van Beheer also sends a strong message internationally: the reference country were the Saarloos breed is born does not allow Cornelia Keizer to produce any SWH with Dutch papers anymore.

Seeing that their Dutch counterparts have taken firm and definitive actions against her may also incline the French kennel club SCC to take Cornelia Keizer's case into even more serious consideration and to investigate it with more diligence.

Her use of numerous French kennel names is almost of public knowledge. The SCC also appointed her as show judge for several breeds, among which the SWH.
It is therefore also the duty of the SCC to evaluate to which extent Cornelia Keizer respects or not her duties as show judge, especially with regards to the FCI code of commitment to the welfare of pure bred dogs.
This code of commitment states that a show judge must be a good representative for dog breeding and for the world of purebred dogs, and this is clearly not the case given the pitiful state in which were the dogs taken from her.
Therefore her case must be assessed and appropriate actions taken by the SCC.

In the meantime Cornelia Keizer remains with her title of show judge and she still appears on the official listing of show judges published by the SCC (http://www.scc.asso.fr/Annuaire-des-juges-et-responsables...).

However she has already become 'persona non grata' at dog shows. At the last show where she appeared to judge dogs, other show judges made her clearly understand that she was not welcome.
This recent show was also hopefully the last of her career as show judge, since she is not scheduled anymore on any dog show anywhere in France in the foreseeable future.
"

Voor de niet-Engels sprekende lezers:
"
Het besluit van de Raad van Beheer is heel belangrijk omdat dit de weg vrijmaakt voor andere maatregelen en sancties tegen haar.
De Nederlandse kennelclub, Raad van Beheer, geeft tevens een sterk internationaal signaal af: het "moederland" van de Saarlooswolfhond staat niet langer toe dat Cornelia Keizer ooit nog Saarlooswolfhond puppen in het Nederlandse Stamboek (NHSB) kan inschrijven. (Noot: de kennelnaam "de Louba-Tar" is door de Raad van Beheer ingetrokken).

Gelet op het feit dat de zustervereniging, Raad van Beheer, stevige en onherroepbare actie tegen haar heeft genomen is het te hopen dat de Franse Kennel Club, de SCC, de zaak Cornelia Keizer net zo serieus neemt en dit met de nodige vasthoudendheid onderzoekt.

Haar gebruik van talloze Franse kennelnamen is zo goed als publiek geheim.
De SCC heeft haar ook benoemd als tentoonsgtellingskeurmeester van verschillende rassen , waaronder de Saarlooswolfhond. Het is daarom de plicht van de SCC te onderzoeken tot op welke hoogte Cornelia Keizer haar plichten als Tentoonstellingskeurmeester respecteert, vooral met betrekking tot de FCI verplichting jegens het welzijn van rashonden. Deze verplichting houdt in dat een tentoonstellingskeurmeester een goed vertegenwoordiger dient te zijn met betrekking tot fokkerij en de wereld van de rashond. Met andere woorden: de kynologie in zijn geheel. En hiervan is duidelijk geen sprake gelet op de deerniswekkende gezondheid van de honden die bij haar in beslag genomen zijn.
Daarom moet haar "zaak" zorgvuldig beoordeeld worden en dienen door de SCC passende maatregelen genomen te worden.

In de tussentijd echter blijft Cornelia Keizer haar titel "Tentoonstellingskeurmeester" houden en staat zij nog altijd op de officiele lijst van tentoonstellings keurmeesters die door de SCC gepubliceerd wordt (http://www.scc.asso.fr/Annuaire-des-juges-et-responsables...)

Echter, zij is inmiddels al verklaard tot "persona non grata" op honden tentoonstellingen. Op de laatste tentoonstelling waar zij als keurmeester zou ambteren lieten haar collega keurmeesters overduidelijk merken dat zij niet welkom was. Deze, kort geleden gehouden tentoonstelling, was hopenlijk de laatste uit haar carriere als tentoonstellingskeurmeester, aangezien zij voor de nabije toekomst niet meer ingedeeld is als keurmeester op enige tentoonstelling in Frankrijk.
"

(Noot : een paar jaar geleden was Corrie Keizer ook als eens een jaar geschorst als keurmeester door de Franse Kennelclub. Daarnaast is alleen bij de NVSWH terug te vinden dat de kennelnaam is ingetrokken. De AVLS en de Ned. Ver. van Tsjechoslowaakse Wolfhonden hebben dit (nog) niet bekend gemaakt.
Het is jammer dat de NVSWH ruim 15 jaar geleden geen gehoor kreeg met betrekking tot de wanpraktijken van deze mevrouw. Gelukkig echter dat er nu wel eindelijk actie is ondernomen.)

Racisme

Zo vlak voor mijn vakantie is er weer de nodige reuring op Facebook ontstaan. Althans, als ik alle berichten die ik toegestuurd kreeg moet geloven en waarom zou ik niet. Dus voordat ik mij dit weekend in het drukke vakantieverkeer stort nog even mijn mening.

Allereerst wordt een Nederlandse keurmeester beschuldigd van racisme. Voordat u in de pen kruipt, het betrof racisme jegens een paar honden en het heeft dus geen klap te maken met huidskleur, geloof, of dergelijke. Ik heb geen idee of deze vorm van racisme in de wereld van de hondententoonstellingen voorkomt, zo niet dan is dit een primeur.
Het schijnt dat een Nederlandse rasspecialist onlangs in Frankrijk op een tentoonstelling de Saarlooswolfhond mocht keuren. Volgens de eigenaar en fokker van een paar van die ingeschreven honden was de keurmeester racistisch bezig door te melden dat de honden niet of onvoldoende aan het rasbeeld van de Saarlooswolfhond voldeden en derhalve kregen zij slechts de kwalificatie “Goed”.

Eén van mijn volgers heeft meerdere malen laten doorschemeren dat ik geen verstand van de SWH heb, hetgeen ik voor waarheid moet aannemen omdat deze mevrouw dit ras al vele jaren heeft en ik niet. Ik heb ook begrepen dat deze mevrouw enige tijd geleden een hondje uit Frankrijk heeft geïmporteerd, dus zal zij ongetwijfeld een hond waar zij niet meer mee kan of wil fokken de deur uitdoen. Geruchten gaan althans dat zij die eerder opgevangen teef uit Zwitserland al weer op de herplaatslijst heeft gezet. Ben daarom benieuwd wat zij met dat jonge hondje gaat doen nu die een, in haar ogen, teleurstellende HD-uitslag heeft gekregen. Volgens mijn informatie wordt door velen zonder probleem een hond met HD-C ingezet in de fokkerij, uiteraard wel in combinatie met een hond met HD-A of minimaal HD-B.
Dit even tussendoor, maar het geeft wel aan hoe over mijn stukjes gedacht wordt door sommige lezers.

Wanneer u in de tentoonstellingsreglementen kijkt ziet u waaraan een hond moet voldoen om een “Uitmuntend” te krijgen. Let wel, de kwalificaties voor baby's en puppen laat ik even buiten beschouwing. Uitmuntend dus. Een hond die ten aanzien van de rasstandaard dus fouten vertoont krijgt in zo'n geval een “Zeer Goed” of een “Goed”. Zou het nog minder worden, dan moet je je afvragen of het wel zin heeft nog een keer naar een tentoonstelling te gaan. Maar wanneer een keurmeester, rasspecialist, dus besluit dat een hond in zijn ogen niet meer verdient dan een “Goed” moet er wel iets mis zijn. Als u derhalve de foto's bekijkt van die betreffende honden, I-Salem Wolfblood de Luna Canis Lupus, Jari-Kyn des Rives du Fleuve de Lena en de reu Islander Wonderful de Luna Canis Lupus mag u zelf uitmaken of deze keurmeester gelijk had of dat hij een slechte dag had.
Als ik de berichten over deze keurmeester mag geloven, heeft hij gelijk gehad. Ik waag mij er niet aan, omdat ik, nogmaals, er geen verstand van heb.

Dat het nog erger kan, werd ook deze week weer bewaarheid. Er circuleren foto's op Facebook van de hond Farkas d'Emozioni Breizh. De fokster en natuurlijk de eigenaresse hiervan beweren bij hoog en bij laag dat dit een raszuivere Saarlooswolfhond is. Een Duitse “kenner” geeft aan dat het allemaal niet zo erg is als het lijkt, maar dat de hond in de rui is. Nooit gelezen of gehoord dat een hond ook op het hoofd kan verharen. Als ik het echter zo eens bekijk en de reacties van andere kenners lees, moet deze mevrouw maar één ding doen. Een pluche hondje aanschaffen en de Saarlooswolfhond links laten liggen, er dus ook nooit mee fokken. Deze mevrouw laat overduidelijk merken er nog veel minder verstand van te hebben dan ik en dat is op zich al prijzenswaardig.
Op één van de facebook pagina's meldt een “deskundige” uit Noorwegen, ene O. Nord, dat het gaat om een kruising tussen een Akita en een Herder-mix. Tja, hij kan het weten. Een door hem gefokte hond zit in de lijn van dat Franse misbaksel. Deze Farkas, heeft namelijk Skog en Skrim in de voorouders van vaderskant. Skog zou, volgens berichten op Facebook door een jager zijn doodgeschoten omdat hij helemaal was doorgedraaid omdat hij niet meer mocht dekken. Belangrijker is dat de persoon die dit meldde, er gelijk bij schreef dat Skog een “Wolfhybride” was. Laat dat nou kloppen of aardig richting de waarheid gaan. Enige jaren geleden heeft, volgens iemand op een forum, de fokker van Skog, die O. Nord dus, toegegeven dat Skog of zelf of een nakomeling van een wolfhybride was. Met andere woorden, deze kenner en ooit door de avls bestempeld als keurmeester heeft aan alle kanten de boel belazerd, dus gefraudeerd. Met andere woorden, ook deze persoon moet helemaal niet serieus genomen worden.

In elk geval is men het erover eens dat deze Farkas in het geheel niets van een Saarlooswolfhond heeft, maar veel eerder een Akita is. Dat betekent dus, dat of aan vaderskant of aan moederskant een fokker gerotzooid heeft.
Dat dit geen sprookje is, blijkt uit het relaas van één van de deelnemers aan die, voor de NVSWH, zo succesvolle deelname jaren geleden aan de Wereld Tentoonstelling in Polen. Die betreffende deelnemer had even het idee dat hij in de verkeerde ring stond met zijn pup toen naast hem een Akita pup opdook. Ook deze reu was ingeschreven als zijnde Saarlooswolfhond. Gelukkig, ook in dit geval, was de keurmeester een heel andere mening toegedaan. Maar toen hoorde je niemand over racisme.

Dat het allemaal mogelijk is, ook in Frankrijk, bewijst een ander fokproduct. Lijkt deze keer niet op een Akita, maar op een Anatolische herdershond. En toch rondlopen met een stamboom als zijnde SWH. Ik bedoel natuurlijk Canens Africae Image. Gelukkig is met deze hond, voor zover bekend, (nog) niet gefokt. Als u kijkt op internet ziet u dat deze hond stamt uit lijnen van de Louba Tar, waar toevallig ook een Anatolische Herdershond rondliep jaren geleden, maar dat ook Zazi Zen in de lijn voorkomt. En iedereen weet dat dit een kruising Tsjechoslowaakse Wolfhond was.

Het blijft daarom een raadsel waarom nog steeds puppen uit dat land gehaald worden.

Al hoewel. Met de plannen van de avls, met goedkeuring van de RvB, is tegenwoordig alles mogelijk. Het is nu zelfs al mogelijk je Jack Russell teefje aan te laten keuren als Saarlooswolfhond op voorwaarde natuurlijk dat haar naam minimaal “Wolvin” of “Wolfje” is.
Duidelijk is wel, dat het ras Saarlooswolfhond zoals we dat al vele jaren kennen, aan het uitsterven is. Ik betwijfel namelijk of in de toekomst de honden die dan tot dit ras behoren en onder verantwoording van de avls gefokt zijn, nog op de honden van nu lijken. Als je ziet wat er buiten de NVSWH rondloopt, lijkt dat niet waarschijnlijk.

Desondanks een heel prettige vakantie.

Dubio

Dit lijkt mij een aardige titel voor dit stukje.
Naar aanleiding van het gebeuren rond de honden van Cornelia Keizer, wel of niet in beslag genomen, wel of niet vrijwillig afgestaan, enz. heeft de NVTW (Nederlandse Vereniging van Tsjechoslowaakse Wolfhonden) zelf een onderzoek ingesteld. Althans, zo blijkt uit een nieuwsbrief die ik toegestuurd kreeg.

De onderzoekers hebben in diverse asiels of pensions slechts 4 honden teruggevonden. Vier kruisingen SWH/TWH. Ik vraag me dan af waar die bijna 130 andere honden gebleven zijn die in diverse asiels van de Franse dierenbescherming zijn opgenomen en die bij Corrie vandaan kwamen. Bovendien schijnt de hele zaak nu onder justitie te berusten en ik neem niet aan dat men dit doet wanneer het om slechts 4 hondjes gaat.
Daarnaast heeft de NVTW op vragen aan Corrie geen reacties gekregen.

Je kunt je dus afvragen of het onderzoek door de NVTW wel zorgvuldig is uitgevoerd of dat men zo geschrokken is van de uitkomst, dat men dit de leden niet durft te openbaren omdat Corrie tenslotte erelid is van de NVTW.

Volgens andere berichten zitten er in diverse asiels van de Franse Dierenbescherming nog steeds sterk verwaarloosde honden die Corrie al dan niet vrijwillig heeft afgestaan.

Laten we het er maar op houden dat ergens iets niet klopt.

Dat het daar in Frankrijk al jaren een puinhoop is, is bekend. Teven worden van de ene fokker naar de andere overgeschreven en krijgen vervolgens onder de nieuwe kennelnaam weer een nest. Dezelfde combinatie vier of vijf maal uitvoeren, geen probleem. Als er maar puppen geboren worden.
Zoals iedereen weet dat op papier Senna vader is van puppen terwijl hij, volgens zijn eigenaar, nog nooit gedekt heeft, wat maakt het uit.
Zo kreeg ik ook te horen dat een naar Engeland verscheepte reu, letterlijk en figuurlijk op de valreep nog voor een succesvolle dekking zorgde, terwijl de Engelse eigenaresse van niets wist en dus ook haar handtekening nooit onder de dekformulieren had gezet. En toch stond haar handtekening er op.

Wel toevallig dat hierbij steeds dezelfde Nederlands/Franse persoon betrokken was. Maar ach, dat ligt in het verleden. Mocht u van mening zijn, dat zij in de jaren daarna nog heiliger dan heilig in de kynologie rondwaarde, dan gelooft u in sprookjes.

Dus, rekening houdend met bovenstaande, had de titel van dit stuk best kunnen luiden “Kop in het zand steken”. Er kwam echter nog ander nieuws waardoor ik als titel ook “To be or not to be” had kunnen kiezen.

De avls heeft bekendgemaakt, dat met instemming van de RvB, iedereen die van mening is dat zijn hond lijkt op een Saarlooswolfhond, dat dier kan laten aankeuren om op die manier een stamboom te krijgen zodat de hond officieel als SWH door het leven gaat. Alsof het de hond wat uitmaakt.

Dus iedere Tamaskan, waar toch al SWH in zit, kan aangekeurd worden en kan dus, als de keurmeesters daarmee akkoord gaan, vanaf die dag getooid met een sjerp met de tekst “Saarlooswolfhond” over straat gaan en zelfs op tentoonstellingen verschijnen.

Ditzelfde geldt voor alle honden die rondlopen als zijnde Marxdorfer Wolfhond of Schattenwaldwolfhond, Italiaanse Wolfhond, enz. Rassen die niet erkend zijn, maar waar, in elk geval bij de eerste twee, ook al de SWH en/of TWH en/of Witte Herder in gekruist zijn.

Echter, ook eigenaren van de Zwitserse Witte Herder kunnen een poging wagen hun hond aangekeurd te krijgen als zijnde de Witte Saarlooswolfhond. Tenslotte heeft de zuiver witte SWH een zwarte neus, net als het merendeel van de Witte Herders. Maakte je met je witte Herder geen indruk, als witte Saarlooswolfhond staat de halve SWH-wereld te dringen voor een dekking. Eindelijk weer eens witte Saarlooswolfhonden, iets wat buiten de NVSWH sinds de erkenning van het ras nog niet is voorgekomen.
En doe me een lol, vergeet dat feestnestje dat jaren geleden in Duitsland geboren is. Volgens mijn bronnen kon uit die kruising nooit wit geboren worden.

Maar ook, en dat is veel zorgwekkender, de zgn. Amerikaanse Wolfhond. Vooral deze zal er mogelijk voor zorgen dat de SWH in het verdomhoekje terecht komt en als agressief te boek gaat lopen. Met hartelijke dank aan de avls, de RvB en de betrokken keurmeesters. Ik neem niet aan dat de kynologie hierop zit te wachten.

Voor andere eigenaren, bijvoorbeeld die van de hier in de stad zo veelvuldig voorkomende Haagse Puienzeiker, is het wel goed nieuws. Eindelijk is hun fikkie geen bastaardje meer. Als je vindt dat dat diertje op een wolf lijkt, zelfs al is hij/zij geboren uit de combinatie van een hoogbenige teckel en een ruwharige Shih Tzu met duinroosachtige oortjes, laat van je horen. Wie weet, wie weet. Als het even mee zit, gaat je hond de boeken in als stamvader van een hele nieuwe tak van Saarloze Wolfshonden, zoals de SWH in de volksmond heet. Trouwens, ook vele zgn. kynologen of hondenkenners zijn van mening dat dit de juiste rasbenaming is.

In ieder geval kunnen de goedgekeurde honden opgenomen worden in bijlage G-0 van het NHSB. Omdat ze, volgens de regels, dan bijdragen aan de verbetering van het ras of de verbreding van de genenpoel.

Terugkomen op wat ik zelf al eerder heb geschreven, maar wat voor mij ook al door vele andere is opgemerkt, zijn er al de nodige honden van andere rassen ingekruist. Dus de verbreding van de genenpoel is al meer dan 25 jaar aan de gang.

Hierbij wordt echter onder de mat geveegd dat die verbreding ook aan de basis heeft gestaan van al die erfelijke aandoeningen die bij een deel van de SWH-populatie voorkomen. Volgens de kracht van de herhaling, in ieder geval DM en Dwerggroei. Gelet echter het grote aantal honden dat getest wordt op Elleboog Dysplasie (ED) en het MDR1-gen, moet je aannemen dat dat ook een erfelijk probleem is geworden. In ieder geval bij de populatie buiten de NVSWH, want daar vinden die testen plaats. Ik heb in elk geval geen signalen ontvangen dat een defect MDR1-gen bij honden van de NVSWH voorkomt of dat ED als erfelijke aandoening rondwaart.

Wat zijn dan de risico's wanneer je stamboomloze honden laat aankeuren en die vervolgens gaat inzetten in je fokkerij. Welke (verborgen) aandoeningen hebben die dieren. Je loopt dus het risico dat je als eigenaar van een dergelijk dier, of in de toekomst van een nakomeling van zo'n dier, opgezadeld wordt met het laten testen op talloze erfelijke aandoeningen alvorens ermee te kunnen gaan fokken. Want fokken doe je natuurlijk voor het ras, niet voor je hypotheek-aflossing!

Dat in andere landen ook de mogelijkheid bestaat je hond te laten aankeuren om hem/haar tot een erkend ras te laten behoren, is bekend. In het geval van de SWH zijn daardoor de meest vreemd uitziende dieren tot het ras gaan behoren. Tja, als die aankeuring geschiedt door een keurmeester die zijn bevoegdheid middels een spaaractie van de plaatselijke supermarkt heeft behaald, is dat niet verwonderlijk. Kijk onder andere maar naar die Canens Africae hond, die Anatolische Herder, die als SWH door het leven gaat. Zou mij niets verbazen als dat dier ook nog een een “confirmation” krijgt, m.a.w. mag voor stamboomhoudend nageslacht zorgen.

Zoals door velen gewenst wordt dat op Nederlandse tentoonstellingen Nederlandse rassen door Nederlandse keurmeesters gekeurd worden, zo zouden eigenlijk Nederlandse keurmeesters in het buitenland betrokken moeten zijn bij die aankeuringen. Het merendeel van de buitenlandse keurmeesters heeft nog nooit een Saarlooswolfhond in levende lijve gezien, maar mag wel bepalen dat die straatfik een SWH is.
Maar ja, de kynologie heeft haar eigen wetten en eigen logica.