Echte (vervolg)

In mijn vorige stuk merkte ik direct aan het begin al op dat ik iets had willen schrijven over de “echte” fokkers, maar dat de KCM van de NVSWH een tijdelijke streep door de rekening haalde.
Nou is in de loop van de jaren op verschillende fora of forums, maakt het ook uit, al vaak genoeg over dit onderwerp geschreven. Maar toch.

Met, ook weer, in het achterhoofd wat er op het forum van de Tsjechoslowaakse wolfhond geschreven werd over de fokpuinhoop in onder meer Frankrijk, heb ik eens gekeken naar de resultaten van een Saarlooswolfhondenfokker uit dat land. Nou zitten er voldoende dus keuze genoeg. Maar de grote “jongens” moeten we eerder rangschikken onder de noemer “vermeerderaar” dan “fokker”.
Kijk bijvoorbeeld eens naar de kennel “Canens Africae”. Let wel, dit is wat ik terug kon vinden op internet en is dus geen garantie dat het een totaalbeeld betreft. Het eerste nest is gefokt in december 2007. Vervolgens krijgt de fokker of krijgen de fokkers de smaak te pakken want nu in 2015 staat de teller op 37 nesten. Totaal 174 puppen, dus een gemiddelde van 4,7 pup per nest. Een mooi aantal. Een aantal keren slechts één of twee puppen per nest, maar dat is dan waarschijnlijk te wijten aan de inteeltdepressie van Berends cs.

Dit is slechts 4,9 nesten per jaar gemiddeld. Maar als daar dan jaren bij zijn met zo’n 7 nesten dan ben je volgens mij geen fokker meer met belangstelling voor het ras, maar gaat dit uitsluitend nog om de eigen bankrekening. Vooral ook wanneer je gaat kijken naar de gebruikte honden en de afstammingen van die dieren. Dan zie je in alle lijnen, je zou bijna zeggen uiteraard, dezelfde dieren terugkeren. Zouden dat nog echte Saarlooswolfhonden zijn, dan kon je er nog begrip voor opbrengen. Alleen nu betreft het allemaal dubieuze afstammingen, Skog, Zazi Zen, Perneault om er maar drie te noemen. Als je dan ziet dat ook nog eens in Finland gefokte honden in de lijnen zitten, weet je al gelijk dat je een dikke streep kunt zetten door “Echte Saarlooswolfhond”. Wat het verder nog intrigerender maakt is het feit dat er met regelmaat meerdere nesten tegelijk liggen bij die fokker. Argwanend als ik ben bekruipt mij dan het gevoel dat er best wat met puppen geschoven kan zijn tussen de nesten. Tenslotte is dit bij een andere SWH-fokker, toevallig ook in Frankrijk, naar verluidt ook gedaan. Kijk maar naar de verhalen rond Perneault. Ik zeg niet dat het gedaan is, maar de mogelijkheid bestond wel. In ieder geval zorgt zo’n fokker dan voor de nodige overeind staande nekharen.
Je ziet verder ook dat er teven zijn die slechts één nest hebben gekregen, maar ook teven die voor vier nesten de zorg op zich mochten nemen. Ook kwam ik drie teven tegen die onder meer dan één kennelnaam voor nageslacht hadden gezorgd. Bijvoorbeeld Canens Africae Ghana, in 2013 bij Canens Africae en in 2014 een nest zonder kennelnaam bij een andere fokker. Guetta Guérande de Louba Tar is nummer twee. In 2013 een Canens Africae nest en in 2015 een d’Emozioni Breizh nageslacht. Nummer drie is Berkana Andiamo. In 2007 een nestje bij du Havre de Delphy en vervolgens in 2009, 2010 en 2011 bij Canens Africae.

Trouwens, deze fokker heeft er toch al een handje van verschillende teven een aantal jaren op rij voor nakomelingen te laten zorgen. In één geval zelfs met krap 10 maanden tussenruimte, Caliente d’Armor d’Emozioni Breizh.

Maar als echte fokker trek je je daar niets van aan. 

Datzelfde geldt ook voor de fokker van de nesten uit Swany, die naar verluidt 5 nesten heeft gekregen bij Talik. Maar ook haar nestzus Sybelle. 6 nesten waarvan 3 van Talik en drie van Dawak. Is dit een “echte”? De vraag stellen is de vraag beantwoorden,.

Laten we maar ophouden over de knoeiers in Frankrijk.

Gelet op ervaringen van bezoekers aan de KCM van de NVSWH over de buitenlandse honden, dus honden gefokt buiten de NVSWH, is het in andere landen al niet veel anders. Brandhout en lijkt nergens op, waren nog de meest nette bewoordingen die ik langs zag komen. Ga je dan op internet kijken of van die honden foto’s te vinden zijn, schrik je nog meer. In veel gevallen is de Duitse Herder jaloers op die zadeldekken, die helemaal niet bij de Saarlooswolfhonden horen voor te komen. Ik ben daarom bang dat er heel wat stambomen niet kloppen met de werkelijkheid.
Ik schreef het al. Schande dat dit soort honden dan op tentoonstellingen nog in de prijzen vallen.

Echte fokkers zullen natuurlijk ook proberen hun puppen te verkopen voor de hoofdprijs. Als je alle kosten bij elkaar neemt, zal je bij een verkoopprijs ongeveer € 900,00 netto één pup winst maken. Maar ja, je hebt een nieuwe auto nodig, een nieuwe breedbeeld TV, nieuwe badkamer, of wat anders in je op komt, dus gooi je de puppenprijs omhoog. Prijzen van meer dan € 1200,00 zijn niets bijzonders. Er zijn altijd fokkers/vermeerderaars die vinden dat het volkomen gerechtvaardigd is zo’n prijs te vragen omdat de Saarlooswolfhond een “exclusief” ras is. Jammer genoeg zijn er altijd gekken die vinden dat zij die prijs inderdaad moeten betalen om nog enigszins boven de ‘grauwe massa’ uit te steken. Jammer genoeg kopen ze vaak ook nog een dier met erfelijke afwijkingen. Maar ja, je bent dan wel een “echte” kenner of liefhebber.

Dan heb je ook nog “echte” kenners die durven beweren dat bijv. hun chocoladekleurige hond voldoet aan de rasstandaard van de Saarlooswolfhond zoals die voor hun land geldt. Jammer genoeg nemen die mensen voetstoots aan dat de in hun taal gestelde standaard correct is. Zij vergeten echter dat die vertaling veelal voor rekening komt van enthousiastelingen die, met behulp van woordenboeken en/of internet denken in staat te zijn een standaard te vertalen, maar die geen flauw benul hebben hoe het ras eruit moet zien. Dan krijg je inderdaad die vreemde gedachtekronkels. Men vergeet voor het gemak, dat die vertaalde standaard veelal het papier niet waard is waarop die geschreven is omdat er geen barst van klopt. Maar ja, het is wel een “echte”.

Laten we ook niet vergeten dat er “echte” fokkers rondlopen die van mening zijn dat een hondje van net één jaar oud, oud genoeg is om een nestje te krijgen. Zouden we dit vertalen naar de mensenmaatschappij dan beslist dus zo iemand dat een meisje van 7 tot 10 jaar oud genoeg is om een kind te krijgen. In dat geval roept iedereen moord en brand, worden met gezwinde spoed de ontelbare jeugdinstanties erbij geroepen, enz. enz. In het geval van een hond wordt dit echter normaal gevonden. Ook bij de Saarlooswolfhond.
Dan zijn er de “echte” fokkers die van mening zijn dat hun hondje geestelijk aan een nest toe is. Dat dat nestje vervolgens op dat moment gepland is wanneer dat hun als eigenaar het beste uitkomt, tussen allerlei feesten en partijen door, doet niet ter zake. Dat ook in dit geval nog steeds geldt dat een pup een pup krijgt omdat een Saarlooswolfhond pas rond de vier jaar volledig volwassen is, telt niet. Nee, als je daar rekening mee moet gaan houden, ben je geen “echte”.

Bij toeval las ik een stuk op Facebook over een ter herplaatsing aangeboden Indian Village Dog. De reden van herplaatsing is, op zijn zachtst gezegd, triest. Triest voor de hond dat hij in een omgeving terecht is gekomen waar het makkelijk is de tuin uit te gaan. Gelukkig weet de overgrote meerderheid van de wolfhondeneigenaren dat je alleen aan zo’n ras moet beginnen als je tuin een soort dependance van de EBI in Vught is.
Nou had ik al eens gehoord van de Indian Dog, dus toch maar even op onderzoek uit. Tja, dan krijg je een pagina van een “echte”, fantast in dit geval. Deze persoon beweert dat dit ras behoort tot de rasgroep “Spitsen en Oertypen”. Onzin. De Indian Dog, ook al zou het een zeer oud ras zijn en zou het gebruikt zijn op de manier waardoor honden wel tot die rasgroep behoren, is niet erkend door de FCI en hoort dus niet in die rasgroep thuis.
Ik heb voorts altijd gedacht dat de afdeling GGW van de Raad van Beheer uitsluitend van honden van erkende rassen de HD-foto’s beoordeelt. Van alle overige honden is het de dierenarts zelf die de foto’s bekijkt en zijn mening kenbaar maakt. Maar goed, de mogelijkheid bestaat dat de Raad zich ook verantwoordelijk voelt voor de gezondheid van zgn. bastaarden.

Maar de hond die ter herplaatsing wordt aangeboden is nog interessanter. Het is volgens de eigenaar een Indian Village Dog. Ik heb toch echt mijn best gedaan, maar op internet is over een dergelijk “ras” absoluut niets terug te vinden, dus deze rasbenaming is geheel uit de duim van de eigenaar gezogen. Tenzij deze hond stamt uit de fokkerij van een lid van de vroeger zo bekende groep “Village People”. Dan kan het wel. Gelukkig krijg je er wel papieren bij. Helaas hebben die papieren nul en generlei waarde. Iedereen kan zijn eigen stambomen uitgeven. Dat die dan niet meer waard zijn dan de kosten voor de inkt en het papier zelf, wordt er niet bij vermeldt.

Ook het dynamisch bestuur van de NVSWH is nog steeds van mening dat zij “echt” open zijn naar de leden. Zoals iedereen zo langzamerhand weet, besloot het bestuur in 2012 het heft in eigen hand te nemen. Met andere woorden, alle taken binnen de vereniging zouden door het bestuur uitgevoerd worden. Daarom besloot men onder andere ook het bestuur uit te breiden naar 7 personen.
Pas geleden bleek echter dat een deel van de taken van de penningmeester werden uitgevoerd door een gewoon lid. Gewoon in de zin van het lidmaatschap. Niet gewoon in de zin van de relatie tot de penningmeester. In elk geval is vanuit het bestuur niet publiekelijk gemaakt dat zij niet gelukkig was met het feit dat dat gewone lid mailtjes stuurde naar de leden die wat traag van betalen waren. Publiceer dan in het kader van de openheid de namen van alle wanbetalers in het clubblad. Of zorg dat “gewone” leden helemaal geen kennis daarvan kunnen nemen.
Wat het nog spannender maakt, is dat dit “gewone” lid nu plotsklaps via Facebook te kennen geeft de fokproducten van een niet-lid (Amicii Lupi) te waarderen. Ze maakt er zelfs reclame voor. Houdt dit in dat onze vereniging vanaf nu ook dit soort fokkers in de gelederen gaat verwelkomen? Misschien wel vooruitlopend op een ooit uit te voeren outcross? Wie zal het zeggen. Tenslotte hebben de puppen van die fokker aan vaderskant Perneault, dus al verdacht, en aan moeders kan C. z Polonin, een TWH. Het blijft vreemd, maar misschien is dit verenigingslid ook wel een “echte” kenner?

Het blijft echter spannend voor de leden hoe het financiële plaatje van de vereniging eruit ziet. De secretaris schreef in zijn jaarverslag heel optimistisch dat we voor de forse daling van cq aanslag op de financiële positie het verslag van de penningmeester moesten bekijken. Ik heb toch echt heel zorgvuldig het clubblad doorgenomen maar geen financieel verslag noch een begroting aangetroffen. Misschien dat dit er onderweg uit gevallen is, maar ik heb mijn twijfels. Opvallend, ook dat is al vaker geschreven, dat er sinds 2012 geen financieel verslag meer opgenomen is in het clubblad en dat dus de leden die niet naar de ALV gaan totaal in het ongewisse gelaten worden. Maar, ook dat hoort bij “echte” openheid.
Het moet toch niet zo moeilijk zijn het bestuur tijdens de ALV de opdracht te geven het verslag verenigingsbreed te publiceren. Tenslotte is het bestuur gekozen door de leden en hebben zij maar te doen wat de leden willen. In alle redelijkheid natuurlijk, maar dit is een alleszins redelijk punt. Er is toch niets geheimzinnigs aan of heeft het bestuur de kas tot op de laatste cent geplunderd?
Tja, dan heb je “echte” problemen.

Echte

In eerste instantie had ik onder deze kop willen verwijzen naar bepaalde fokkers, maar gelet op de uitslagen van de Kampioensclubmatch van de NVSWH moet dat onderwerp maar even terug in de la.

Afgelopen Paasweekeinde dus de KCM van onze vereniging. Omdat ik traditioneel tijdens deze dagen andere verplichtingen  heb, was ik niet aanwezig en moet ik het doen met wat bezoekers en  exposanten mij stuurden en wat ik verder op internet tegenkwam.
Allereerst mijn complimenten voor de catalogus. In diverse talen tekst en uitleg over de tentoonstelling zelf, de rasstandaard, Kynologische termen, enz. Volgens mij kom je zoiets niet vaak tegen. Ook complimenten voor de snelle publicatie van de uitslagen waarbij, in tegenstelling tot vorig jaar, nu wel alle gegevens van de honden zijn opgenomen.

Voorafgaand aan deze KCM was door de organisatie openbaar gemaakt hoeveel inschrijvingen er waren en vervolgens ook nog eens een overzicht van de inschrijvingen per land. Ook deze statistieken zijn in de catalogus opgenomen. Eén overzichtje van die pagina moet u gelijk vergeten, namelijk het overzicht “Stamboom”. Dit slaat nergens op. Er staan honden in de catalogus die bij een Nederlandse eigenaar zitten, maar nog steeds rondlopen met een buitenlandse stamboom. Omgekeerd komt ook voor. Waarom die mensen de hond niet laten overschrijven naar het stamboek van het land waar zij woonachtig zijn, is mij een raadsel. Ik heb hier al eerder over geschreven omdat het mij opviel dat onze voorzitter een hond inschreef op een show onder het oorspronkelijke VDH (Duitse)-stamboek nummer terwijl de hond ook een Belgisch (LOSH) nummer had.

Bij het doorbladeren van de catalogus met de uitslagen heb ik daarom op een andere manier naar de inschrijvingen gekeken.
Er waren honden ingeschreven van 6 Duitse, 2 Belgische, 4 Franse, 1 Zwitserse en 17 Nederlandse fokkers. Op zich leuk voor de statistieken, maar je koopt niets voor een dergelijk staatje. Maar dan.
Dan moet je gaan kijken naar de kwalificaties die de honden van die fokkers hebben gekregen. Dan valt op dat de meeste malen Matig of Goed is gegeven aan honden van buitenlandse fokkers. In een enkel geval ook aan Nederlands gefokte honden. Kijk je dan nog wat nauwkeuriger naar die honden dan blijken die bijna allemaal te komen uit lijnen waar wat mee aan de hand is. En dan bedoel ik natuurlijk lijnen waarvan afstammingen dubieus zijn vanwege de honden die daarin voorkomen. Dan zie je bijna overal de namen Perneault, Zazi Zen, C(ar) of C(ek) z. Polonin, Chrop (Ch. Rop) en/of Skog opduiken. Het kostte wat moeite dit te achterhalen, je moet heel wat tijd op internet doorbrengen maar dan heb je ook wat. Dat die namen niet op papier staan beseft ook iedereen die zich wat meer in het ras verdiept heeft.

Dan moet je haast concluderen dat het merendeel van de “Echte” Saarlooswolfhonden uit de stal van de NVSWH komt. Met dank aan de fam. Pielanen en de leden die hun fokbeleid steunden. Maar, om de waarheid geen geweld aan te doen, er zijn ook een paar honden die niet NVSWH gefokt zijn die toch met een Uitmuntend of Zeer Goed de ring verlieten. Kijk je dan naar de afstamming van die honden, dan zie je gelijk dat dat niet anders kan. In die gevallen zitten er NVSWH honden in de lijn. Deze hebben dan waarschijnlijk een dusdanige stempel op de nakomelingen gedrukt, ondanks dat het merendeels reuen waren, dat die “Uitmuntend” gerechtvaardigd is. Dus ook “Echte”. Dan moet je ook één van die buitenlandse fokkers een compliment geven voor de uitspraak jaren geleden dat zij streefde naar het type Saarlooswolfhond zoals dat bij de NVSWH gezien werd.
Dit is in de ogen van die andere “Echte” fokkers, waarvan een aantal ook bij de avls een onderdak gevonden heeft, natuurlijk een pijnlijke waarheid. Maar wel een “Echte”.

Zou je niet beter weten, dan zou je je gaan afvragen hoe het mogelijk is dat die “Onechte” in een aantal gevallen toch Kampioen geworden zijn. Ook nu geldt, dat een ieder die zich wat meer in de tentoonstellingsmaterie verdiept heeft, daar onmiddellijk antwoord op kan geven. Buitenlandse keurmeesters hebben in de meeste gevallen totaal geen benul hoe een “Echte” eruit moet zien. Zij zien op de tentoonstellingen waar zij keuren, meestal in Oost- of Zuideuropa, maar zeker ook in Frankrijk, alleen maar “Onechte” Tja, als je dan niet beter weet, krijg je van die vreemde snoeshanen die zich kampioen mogen noemen. Daarom niet zo vreemd, wat ik een paar weken geleden al verkondigde, die uitspraken op het Engelstalige Tsjechoslowaakse Wolfhondenforum, dat het in Frankrijk helemaal een grote puinhoop is rond de fokkerij van wolfhonden. Zowel TWH als SWH. Maar ook dat dit in andere landen voorkomt, kijk maar naar die vreemde kleuren van die zgn. “Echte” uit Oosteuropa.

Het zou misschien een goed idee zijn dat de FCI verplicht stelt dat keurmeesters die een bepaald ras mogen keuren regelmatig een seminar bijwonen waar een echte rasspecialist, dus een keurmeester uit het land van herkomst van dat ras, tekst en uitleg geeft. De nationale Kennelclub moet dus een dergelijke keurmeester uitnodigen in plaats van het verplicht stellen dat de keurmeesters massaal naar het land van herkomst van dat ras afreizen. Niet te betalen trouwens.

In het geval van deze KCM had, naar men zegt, de NVSWH dan ook een goede keus gemaakt door deze twee keurmeesters uit te nodigen.

Echter, ook nu blijken exposanten veelal niet op de hoogte te zijn van de eisen die volgens de standaard aan dat ras gesteld worden. Althans, als ik zo de discussies op Facebook bezie. Toevallig stuitte ik op een aantal reacties met betrekking tot de kwalificatie “Goed” van Flynn. Het was even zoeken voor mij maar het bleek te gaan om de hond Accidentally in Love Fifth Canon. Dan zie je gelijk een paar namen ertussen van mensen die op één of andere manier iets tegen de NVSWH hebben, alsof die invloed heeft op de wijze van keuren door de keurmeester. Iemand anders vindt dat de kwalificatie meer iets zegt over de keurmeester dan over de hond. Ik zelf ben van mening dat dit meer zegt over deze mensen dan over de keurmeester. Voor sommigen zijn deze mensen de “Echte” kenners. Eén daarvan heeft of had (Reek) iets te maken met de Belgische Vereniging. Ik hoorde zo’n 15 jaar geleden al een uitspraak van een Belgische exposant dat het in België onmogelijk was een goede Saarlooswolfhond aan te schaffen. Het zou allemaal brandhout zijn. Ik zou me dan als vertegenwoordiger van de Belgische Vereniging van Saarlooswolfhonden diep schamen.

In ieder geval zou de keurmeester de eigenaresse van Flynn hebben verteld dat haar hond te weinig kenmerken van een Saarlooswolfhond vertoonde om een “Zeer Goed” of een “Uitmuntend” te geven. Misschien dat deze mevrouw nog eens moet nalezen wat de betekenissen van deze kwalificaties zijn. Moet u wel even in het Kynologisch Reglement van de Raad van Beheer kijken. De eigenaresse vroeg zich af wat zij dan gekocht had. Nou mevrouw, geen “Echte” want uw hondje stamt uit een lijn van bastaarden die dankzij stamboomfraude tot Saarlooswolfhond gebombardeerd zijn.

Voor alle duidelijkheid, dit is allemaal op internet terug te vinden dus had u één en ander uitgezocht dan had u zich deze vraag niet hoeven stellen.
Laat ik toch maar het antwoord geven:
Aan vaderskant van deze Flynn: Overgrootvader is Zazi Zen Daoina Sidhe die uit de Tsjech. Wolfhond reu Chrop (Ch. Rop) z. Kladenske stamt. De juiste voornaam is nog steeds een punt van discussie. Verder kom je aan vaderskant Perneault tegen, waarvan iedereen zich afvraagt of dit wel een Saarlooswolfhond was en niet toevallig een Tsjechoslowaakse Wolfhond die als pup in een nestje Saarlooswolfhonden gelegd is. Kijk je dan naar moederskant, dan kom je daar weer Perneault tegen maar ook de Tsjechoslowaakse Wolfhond C. z. Polonin. Hierbij staat de “C” voor Car of voor zijn nestbroer Cek.

Het is daarom zo interessant dat, in het kader van die outcross, iedereen roept dat je na drie of vier generaties weer een nagenoeg “Echte” Saarlooswolfhond hebt gekregen. De uitslagen op deze KCM laten zien dat je na drie, vier of zelfs vijf generaties in een groot aantal gevallen nog steeds ziet dat er kenmerken opduiken die niet van de “Echte” Saarlooswolfhond afkomstig kunnen zijn.

Eén van de reacties over deze hond Flynn komt van een mevrouw die volgens mij ook keurmeester is, gelet op de naam en gelet op het feit dat zij op internet afgebeeld wordt met o.a. een Saarlooswolfhond. Gelukkig mag ze dit ras niet keuren maar moet zij het houden bij de Leonberger. Nogmaals, vooropgesteld dat het dezelfde persoon betreft, zo niet dan is het een wel heel toevallige samenloop van omstandigheden. Ik hoop dan dat zij meer verstand van de Leonberger heeft dan van de SWH. Wat opvalt is echter dat zij meent te moeten opmerken dat de keurmeester, dhr. de Gids in dit geval, “Vreemd plaatste”. Niet conform type “Flynn”.
Nee, natuurlijk niet. Mijn hemel waar zit je verstand. Als die hond, Flynn, te weinig kenmerken heeft om als “Echte” Saarlooswolfhond door het leven te gaan, ga je aan dat type toch niet de voorkeur geven. Ik heb voorts altijd gedacht dat keurmeesters elkaar niet publiekelijk afvallen. Je kan wel zeggen dat je zelf een andere voorkeur hebt maar opmerken dat je je collega “vreemd vindt plaatsen” past mijns inziens niet. Bovendien, ik weet niet hoelang deze mevrouw al keurmeester is maar ik heb begrepen dat dhr. de Gids de Saarlooswolfhond al ruim 20 jaar mag keuren, dat hij daarnaast nog vele andere rassen mag keuren en dat hij bovendien regelmatig ook in het buitenland een graag geziene keurmeester is. Maar, omdat mevrouw toevallig ook lid is van de avls kunnen we een dergelijke uitspraak verwachten. Dus ook een “Echte”.
De rest van de reacties door die andere “Echte” kenners zullen we maar laten voor wat ze zijn.

Het belangrijkste wat elke exposant in gedachten moet houden is dat zijn hond, “Echt” of “Onecht” simpelweg de mooiste is. Zij die daar de grootste problemen mee hebben zijn in veel gevallen ook de personen die hun hond als gelddrukkerij beschouwen. Fokken, fokken, fokken zolang je nog net niet over het randje van bedrijfsmatig heen komt. Kan je leuke reisjes maken, je hypotheek afbetalen en vooral de buitenwereld trachten duidelijk te maken dat jij een “Echte” fokker bent in plaats van een “Echte” vermeerderaar.