Code Rood, deel 3

Naar aanleiding  van  mijn vorige twee stukken “Code Rood” zijn er nogal wat reacties binnengekomen.

Bovendien blijkt dat ik, uiteraard daartoe niet te beroerd, moet erkennen dat ik op één punt in elk geval de fout ben in gegaan. Weer een teken dat er nog zorgvuldiger onderzocht moet worden of bepaalde informatie op waarheid berust. In dit geval blijkt ook nog eens, en dat is zorgwekkender, dat de “waarschuwingen” of zijn het “onderbuikgevoelens” van Johan Berends gedeeld moeten worden.

Waar gaat het over. Volgens diverse bronnen is er al sinds ca. 2013 een kat-en-muis spelletje aan de gang tussen onze vereniging en de Raad van Beheer ten aanzien van het Verenigings Fok Reglement. Gingen we er nog vanuit dat ons bestaande fokreglement, waar ik al eerder over schreef, door de Raad geaccepteerd zou blijven, niets blijkt minder waar. We moeten zorgen voor een nauwkeurig omschreven VFR zoals dat ook in de reglementen van de Raad is opgenomen.

Het blijkt dat al een paar jaar de Raad steeds niet akkoord gaat met wat onze vereniging voor ogen heeft. Zo iets kan natuurlijk gebeuren, maar zorgwekkender is dat de Raad zelfs aan de bel moet trekken waar de reactie van de vereniging blijft. Vervolgens blijkt dan dat het verantwoordelijk bestuurslid zeer ergerlijke ambtelijke trekjes heeft gekregen: hij heeft alles, figuurlijk gesproken, in de la gesmeten en er tijden niet meer naar om gekeken.

Je moet dan bewondering krijgen voor de Raad dat zij zoveel geduld betrachten met onze vereniging en de NVSWH niet uiteindelijk hetzelfde lot hebben laten delen als die andere rasvereniging die onlangs het lidmaatschap ontnomen is. Ook vanwege de perikelen rond het VFR.

Aan de andere kant is het natuurlijk mogelijk te begrijpen dat onze vereniging zoveel moeite heeft te voldoen aan de eisen van de Raad t.a.v. dat VFR. De Raad maakt duidelijk dat iedere vereniging verantwoordelijk is voor het eigen fokreglement, maar dat, wanneer er meerdere verenigingen per ras zijn, die verschillende fokreglementen niet teveel mogen afwijken ten opzichte van elkaar. Voor de Saarlooswolfhond geldt dus dat het VFR van de NVSWH niet teveel mag afwijken van dat van de AVLS.

De vraag is dan ook: wat is teveel? Kijk, dat de dieren waarmee gefokt gaat worden onderzocht worden op bijvoorbeeld PRA is duidelijk. Hoewel je zou verwachten dat na een zoektocht van meer dan 10 jaar nu eindelijk eens duidelijk geworden zou zijn welke vorm van PRA zich voordoet bij de NVSWH of dat eindelijk eens geconcludeerd moet worden dat er sprake is van een andere aandoening dan PRA die bij het merendeel van de honden gezien wordt. Laten we duidelijk zijn, de vorm van PRA die bij een groot aantal honden buiten de NVSWH is aangetroffen is bij onze vereniging nog niet gezien. Bij de meeste honden is sprake van een ander beeld.

Het wordt al wat lastiger wanneer je andere aandoeningen bij de gezondheidsonderzoeken gaat betrekken. Het merendeel van de op HD onderzochte honden krijgt de uitslag HD-A of HD-B. Twee uitslagen waar niemand wakker van ligt en geen reden die honden van de fokkerij uit te sluiten. Je zou bijna zeggen dat HD niet voorkomt, dus dat onderzoek zou je eigenlijk achterwege kunnen laten.

Hierna wordt het lastiger. Bij de NVSWH zijn tot op heden nog steeds geen honden aangetroffen die de kenmerken van DM vertonen, noch zijn er ooit honden aangetroffen die maar iets met Dwerggroei te maken hebben of hadden. Het kan dan toch niet zo zijn, dat de Raad gaat eisen dat de NVSWH op deze aandoeningen verplicht gaat testen omdat die twee aandoeningen massaal voorkomen bij de populatie buiten de NVSWH.

Om met de woorden van Dhr. Wauben te spreken: “Het is onzin te testen op een aandoening die niet binnen jouw ras voorkomt”. In dit verband vervang “ras” door “populatie”.

Dus wat is het probleem aan de hand van het oude fokreglement een nieuw VFR in elkaar te flansen dat aan alle eisen voldoet. Behalve dan natuurlijk het feit dat dit bestuur blijk geeft van de dynamiek van een loden deur.

Volgens andere bronnen zou men, al dan niet met tegenzin, ingestemd hebben met het publiceren van de namen van de nieuwe leden. Dat zou er in elk geval voor gezorgd hebben dat, dankzij de leden, duidelijk zou worden wie van die nieuwelingen tevens lid is van een andere SWH-vereniging. Die kennis ontbreekt namelijk bij dit bestuur. Maar van een dergelijke publicatie is nog nooit sprake geweest. Kan ook niet wanneer je geen clubblad uitgeeft. Waardoor je als NVSWH dus het risico loopt leden binnen te halen die al jaren lid zijn van een andere SWH-vereniging en derhalve mogelijk een heel andere agenda hebben.

Ook wordt rond het laatst geboren nestje, met dat ene pupje, nog meer bekend. De moederhond loopt te boek met de HD-uitslag A/C. Wat moet je hiervan maken? In Nederland hanteren we de klassificatie A, B, C, enz. In het buitenland kom je vaak tegen A-1, A-2, B-1, enz. Maar wat moet je met A/C? Is de ene heup dan HD-A en de ander HD-C? Geldt dan de slechtste uitslag? Dan zou deze hond dus HD-C hebben en daarmee voor, mogelijk, een unicum zorgen binnen de NVSWH omdat het heel lang geleden is dat een hond een dergelijke uitslag kreeg. Als dat zo is, dan is het onbegrijpelijk dat men voorstelde die teef te laten dekken door een hond met HD-B. Dan wordt het duidelijk waarom de fokster haar eigen zin doordreef en voor een andere reu koos. Maar dat maakt dan ook gelijk duidelijk dat het terecht is wanneer men stelt dat binnen het bestuur totaal geen kennis omtrent fokkerij aanwezig is.

Intussen breidt volgens insiders de soap rond dat in Duitsland geboren pupje zich steeds verder uit. De fokster had gekozen voor die bewuste reu, zo zegt men, omdat die aan alle door de NVSWH gestelde gezondheidseisen voldaan had. Maar, blijkbaar was de eigenaar van de reu destijds niet van zins of niet bij machte de kosten voor die onderzoeken op zich te nemen en heeft de vereniging die dus maar betaald. Nou heb ik van diverse leden gehoord dat juist daarom destijds dat zgn. HD-fonds in het leven geroepen was. De eigenaar van de fokreu of fokteef kreeg vanuit dit fonds een bijdrage voor het laten verrichten van HD-onderzoeken.
Maar goed, mochten de geruchten rond deze reu op waarheid berusten, dan wordt het onmiddellijk duidelijk waarom de eigenaar van die reu EIST, ja u leest het goed, dat hij of dekgeld of die pup krijgt. Geld dus, daar draait het om. Waarbij deze persoon voor het gemak vergeet welke kosten de fokster heeft moeten maken. Die zijn vele malen hoger dan de kosten die hij gemaakt heeft.

Maar ik ben wel van mening, en ik neem aan dat meerdere van mijn lezers hierbij instemmend zullen knikken, dat het bestuur onmiddellijk paal en perk had moeten stellen aan deze absurde gedragingen van die reuen-eigenaar. Er zijn geen wettelijke overeenkomsten getekend tussen beide eigenaren en er wordt gefokt onder de noemer “centraal fokbeleid”. Maar ja, ook dit probleem zal wel weer “meegenomen” worden. Kan er niets aan doen, maar vindt het gewoon een mooie uitspraak.

Ik heb eens op internet gezocht naar voorbeelden bij andere rassen en/of verenigingen met betrekking tot het begrip dekgeld. De ene eigenaar van een dekreu stelt geen geld te vragen vanwege het minimale werk dat zij heeft haar reu beschikbaar te stellen. Bij anderen variëren de bedragen, afhankelijk van het ras, van € 200,00 tot € 1500,00 euro. Bij de hogere bedragen gaat men namelijk uit van de prijs van een pup. Een sympathieke regeling, in mijn ogen dan, stelt dat de eigenaar van de dekreu een vergoeding ontvangt van 10% van de puppy-prijs per geboren pup. Stel dus dan een pup € 700,00 kost en er worden er 5 geboren dan is de vergoeding dus 5 x € 70,00 is € 350,00.

Dat zou dus betekenen dat in ons geval de eigenaar van die dekreu een bedrag zou ontvangen van ca. € 90,00 omdat de prijs van een pup in 2012 naar € 900,00 verhoogd is.

Alleen bij de NVSWH krijgt de fokker dat bedrag per pup niet. Er gaan nog wat kosten vanaf. Ooit circuleerde er binnen de vereniging een documentje waarin de puppenprijs gespecificeerd was. Misschien dat iemand daarover opheldering kan verschaffen.

Tot slot. Er zijn zelfs gevallen bekend dat wanneer uit een combinatie slechts één pup geboren werd, de eigenaar van de reu of de helft van het dekgeld vroeg of er helemaal van afzag. Maar ook dat hij pas een vergoeding kreeg wanneer bij een volgende combinatie van zijn reu met die teef meerdere puppen geboren werden.

Dat ook buiten de NVSWH sprake is van een “code Rood” is inmiddels bij iedereen duidelijk. Op internet valt nu te lezen dat de Franse kennel “du Bois de Viranloup” gerangschikt moet worden onder het kopje “broodfokker”. In mijn ogen geldt dat voor meer Franse fokkers, maar dat terzijde.

Eerder was al te lezen dat de fokker gefraudeerd zou hebben met de fokgegevens. Hij/zij maakt(e) melding van een nestje gefokt uit de reu “Hayden” en de teef “Ismène du Bois de Viranloup”. Insiders weten te melden dat voor de reu “Hayden” gelezen moet worden de reu “I’Baïkal du Bois de Viranloup” zijnde de nestbroer van genoemde teef. Als dat zo is, is er sprake van regelrechte oplichting.

Maar ook in Noorwegen is er sprake van een opmerkelijke dekking. Daar heeft in 2014 een zoon/moeder dekking plaatsgevonden. Tenminste als ik de berichten daarover moet geloven.

Op 26-9-2013 is geboren uit de combinatie Wolfsirius Prince of the Wolves x Wolfsirius Susi de reu Lupus. Op 1-12-2014 zijn bij die zelfde fokker geboren de honden Xena, Ylva, Lexie en Loke uit de combinatie van eerder genoemde Lupus x Wolfsirius Susi. Of die puppen inmiddels een Noorse stamboom hebben gekregen is mijn berichtgever niet duidelijk.

Ten aanzien van dat fraude-nest in Frankrijk twijfelt niemand eraan dat er gewoon stambomen voor de nakomelingen worden uitgegeven, tenslotte betreft het geen puppen van een Frans ras. Waarom moet dan in Nederland en een paar andere landen DNA-afstammingsonderzoek plaatsvinden wanneer andere kennelclubs dat geen klap interesseert.

Ondanks dat de Raad van Beheer zich niet mag bemoeien met het beleid van de andere bij de FCI aangesloten kennelclubs, kan met zich toch tot die kennelclubs wenden. Net zoals men een aantal jaren gelden gedaan heeft met betrekking tot dat fraudenest waar een aantal (ex) AVLS-leden bij betrokken was. Ook daarbij heeft men de VDH ingelicht omtrent dit geval.

Tenslotte is de Raad toch de “Belangenbehartiger van onze Nederlandse Rassen”.

Afsluitend wens ik u allen gezegende Kerstdagen en voor u, uw familie en natuurlijk uw honden alle goeds voor het nieuwe jaar.

Code Rood, deel 2

Het centrale fokbeleid, nogmaals er vanuit gaand dat dit nog bestaat, heeft ook ten doel puppen uit te zetten bij leden van de vereniging. Ik begrijp uit de verschillende reacties dat men hierbij vraagtekens zet. Zo zijn er van de laatste nesten, dus geboren tussen december 2012 en mei 2015 redelijk veel puppen terecht gekomen bij bestuursleden of ex-bestuursleden, zoals dhrn. V.d. Geer, v. Asten, de familie Verbeeck en de dames Pau en Mertens. Stonden er dan werkelijk zo weinig leden op de wachtlijst? Of zijn er überhaupt zo weinig leden overgebleven dat men het lidmaatschap voor iedereen heeft opengesteld? Of, en dat is ook een mogelijkheid, zijn die puppen op naam van die bestuursleden blijven staan maar wel naar “gewone” leden gegaan.

Er waren rond de fokkerij nog andere geruchten rond. Het is bekend dat onze voorzitter in een grijs verleden zijn kynologische opleiding gevolgd heeft bij dhr. Pielanen. Dat heette toen nog de AKK-cursus (Algemene Kynologische Kennis). Na slagen voor het examen hiervoor kon men zich via de cursus Exterieur en Bewegingsleer verder gaan bekwamen richting het keurmeesters-examen om zodoende dus aspirant keurmeester te kunnen worden. Als Belgisch onderdaan kon dhr. Verbeeck in Nederland echter geen examen doen.
In België schijnt men de regel te hanteren dat men niet alleen voor dat AKK-examen moet slagen, wat dus voor de voorzitter geen probleem hoeft te zijn, maar ook dat men een x-aantal kampioenen gefokt moet hebben. Het vermoeden bestaat derhalve dat de wens keurmeester te worden één van de redenen is dat de voorzitter zoveel honden op naam houdt en zo vaak onder eigen kennelnaam fokt. Of dit waar is, is niet bekend. Maar het wordt als een plausibele verklaring beschouwd.

In "Code Rood, deel 1" schreef ik over het niet bekendmaken van de vernieuwde Statuten en het HH. Voor het beruchte jaar 2012 kwam gemiddeld vier maal per jaar een clubblad uit. Wel zag het bestuur regelmatig kans vlak voor het uitkomen van een clubblad de leden via de mail een “Nieuwsbrief” toe te sturen met informatie die makkelijk in het clubblad had gekund en dan bij alle leden terecht was gekomen. Het leek toen echter meer op een ander bekend Nederlands spelletje “Redactie pesten”.

Na 2012 werd de gang van zaken rond het clubblad aangepast en volledig elektronisch afgehandeld. Dit jaar echter, hebben we nog maar twee clubbladen gezien waarbij één blad nagenoeg geheel gewijd was aan de Kampioens Clubmatch. Ook het aantal Nieuwsbrieven is tot een minimum beperkt gebleven terwijl het nieuws daarin nou niet echt schokkend was. Met andere woorden: de leden worden door dit bestuur in zijn geheel in het ongewisse gelaten.

Ook de geheimzinnigheid rond dat laatste in Duitsland geboren nest zorgt voor gefronste wenkbrauwen. Waarom die geheimzinnigheid. Alle andere dekkingen worden in geuren en kleuren op de website geplaatst, maar rond dit nest bleef het stil. Met als argument dat de eigenaren van de reu en de teef dit zo wilden. Dit gelooft geen mens. Volgens het geruchtencircuit blijkt er meer aan de hand.
In het verleden was het zo dat de eigenaar van de dekreu een vergoeding kreeg gelijk aan de verkoopprijs van een pup. Betrof het uiteindelijk een klein tot zeer klein nest, dan werd de vergoeding vaak in redelijkheid aangepast of zag de eigenaar van de dekreu zelfs van een vergoeding af. De fokker heeft, zelfs bij één pup, te maken met extra kosten. De eigenaar van de dekreu van het door mij bedoelde nest heeft daar schijnbaar geen boodschap. Hij schijnt zelfs de pup op te eisen omdat hij nestkeus zou hebben! Het is te hopen, dat hij dan een getekende overeenkomst kan overleggen, anders heeft hij natuurlijk geen poot om op te staan. Maar het tekent wel de mentaliteit van deze man. Als bestuur zou ik zo’n reuen-eigenaar zoveel mogelijk buiten het fokcircuit houden. Geeft alleen maar problemen. Tenzij deze reu-eigenaar, volgens het gerucht, een "vriendje" van één of meer bestuursleden is. Dan verklaart zijn houding alles.

Ik begrijp uit reacties dat de animo om mee te werken aan de fokkerij ook getemperd wordt door de bemiddelingskosten die de vereniging opeist. Geen idee hoe dit geregeld is maar als dit werkelijk zo is, moet er iets aan gebeuren. Het bestuur moet op dit punt ook openheid van zaken geven.

In het verleden was het trouwens een goed gebruik dat teven-eigenaren, in verband met de fokkerij en zij dus een nestje wilden fokken, doorgaven dat de teef loops geworden was. De persoon verantwoordelijk voor de fokkerij kwam dan desgevraagd met een lijstje met potentiële reuen en mocht de aanstaande fokker zelf een keus bepalen. Tegenwoordig schijnt het zo te zijn, dat de fokkerij-verantwoordelijke of zelfs het gehele bestuur zo’n teven-eigenaar verwonderd te woord staat of aan zit te kijken met een blik van “Nou en, wat moeten wij daarmee?” wanneer deze meldt dat de teef loops geworden is. Vervolgens krijgt die aspirant-fokker te horen dat hij zelf maar op zoek moet naar een geschikte reu. En dit noemt men dan “Centraal Fokbeleid” en dit is dan een taak die onze voorzitter zich in 2012 heeft toegeëigend. Dit geeft het nodige te denken omtrent zijn kennis betreffende de fokkerij.

Dat het met die kennis heel droevig gesteld is, blijkt ook wel uit de nesten die hij afgelopen jaren onder zijn (familie)kennelnaam gefokt heeft. Een deel daarvan kan al voor de fokkerij afgeschreven worden omdat die veel te nauwe familiebanden hebben met elkaar. Geweldig gedaan dus.

Eveneens in mijn stuk van september schreef ik over de kosten die de vereniging maakt voor haar website, € 346,-- per jaar waarbij ik aangaf dat voor minder dan € 100,-- per jaar bij andere providers dezelfde functionaliteit geboden wordt. Bovendien, wees nou eens heel eerlijk. Afgezien van het uiterlijk van de site stelt het geen barst voor. Het enige wat u tegenkomt zijn de behaalde resultaten op tentoonstellingen. Slechts in een zeer uitzonderlijk geval leest u iets anders, bijvoorbeeld hoeveel puppen geboren zijn. Ook een verwijzing naar Facebook gaat mank. Dat medium is niet geschikt tot het plaatsen van bestuursmededelingen. Korte verwijzing naar een wandeling of zo kan je daarop kwijt, meer niet.
Maar zelfs op de website verzaakt men lezers te informeren over die vernieuwde Statuten en dat nieuwe Huishoudelijk Reglement.

Diverse leden hebben mij erop gewezen dat de voorzitter beloofde binnen twee weken na afloop van dat symposium voorafgaand aan de KCM die presentatie op de website te plaatsen. Wat denkt u? Er is voorheen regelmatig te lezen geweest dat de voorzitter bepaalde vragen en/of voorstellen zou “Meenemen”. Dat is ongetwijfeld ook hier gebeurd. Niets, helemaal niets is er te vinden op de website. Of, en dat is natuurlijk ook mogelijk, wordt er gewacht op een volgend symposium. Waarvan trouwens niemand weet wanneer dat gaat plaatsvinden, maar dat zal dan worden “meegenomen”. Zo langzamerhand begin je je af te vragen of er iets met het collectieve geheugen van het bestuur aan de hand is.

Dat het bestuur niet in staat is tot communiceren blijkt uit nog wat anders. Wederom wordt door dhr. Berends van de AVLS erop gewezen dat, volgens zijn informatie, de NVSWH nog steeds niet over een door de Raad van Beheer goedgekeurd fokreglement, het zgn. VFR, beschikt. De AVLS wijst in verband hiermee naar de maatregelen van de Raad richting de Shih Tzu Vriendenclub.

Navraag leert mij dat in 2001 het Fokreglement van de NVSWH conform de eisen van de Raad is goedgekeurd. Dit fokreglement is nog steeds van kracht en komt aardig overeen met de huidige VFR’s zoals die door de Raad verlangd worden. Er is dus geen reden voor de AVLS, lees dhr. Berends, zich hierover zorgen te maken. Bovendien is het een zaak tussen de NVSWH en de RvB waar de AVLS geen barst mee te maken heeft.
En mocht u denken dat de NVSWH een briefje stuurt naar dhr. Berends of naar zijn echtgenote, secretaris van de AVLS, dat hij eens moet ophouden met dat gezeur, dan heeft u het mis. Men laat het op z’n beloop. Gewoon een kwestie van “elkaar vragend aankijken maar vooral stevig op je handen blijven zitten”.

De onkunde van het huidige bestuur, waarbij ik eerlijkheidshalve de nieuwe bestuursleden buiten beschouwing moet laten en meer moet verwijzen naar de heren Verbeeck en v.d. Geer en mevr. Minten, betreffende de populatie van de NVSWH is stuitend. Wederom gaat men een inventarisatie houden. Ook in 2012 of 2013 heeft men dit gedaan. Weet men dan nu nog steeds niet welke leden welke honden in eigendom hebben, weet men nog steeds niet welke honden nog in leven zijn, wat ze eventueel mankeren, enz. Het is dat de penningmeester aan de hand van de contributie kan zien wie lid is anders zou je je zelfs afvragen of het bestuur ook hiervan niet van op de hoogte is.

In 2012 verklaarde het bestuur dat men zich onder meer dynamisch zou gaan opstellen. Het is daarom onthutsend de reacties van de leden te lezen. Van die aangekondigde dynamiek blijkt niets. Men geeft niet alleen blijk van bestuurlijke onkunde, maar ook van kynologische onkunde. Nogmaals, de huidige penningmeester, secretaris en één bestuurslid wil ik hierbij buiten beschouwing laten omdat zij nog te kort zitting hebben. Hoewel toch ook zij hun stem kunnen en moeten laten horen binnen het bestuur omdat zij mede verantwoordelijk gehouden (kunnen) worden voor het verenigingsbeleid.
Bij menig andere vereniging hadden de leden, die toch betrokken moeten zij bij het ras, allang aan de bel getrokken en het bestuur een ultimatum gesteld. Zoals het bestuur momenteel bezig is, is men het eigen graf aan het graven en jaagt men daarmee gelijktijdig de raszuivere Saarlooswolfhond de vergetelheid en het graf in. Tijd dus voor de leden actie te ondernemen. Tijd om te eisen dat het bestuur in het clubblad duidelijkheid verschaft over het reilen en zeilen binnen de vereniging en de onrust onder de leden wegneemt. Tijd ook om uitgebreid tekst en uitleg te geven over het smijten met geld de afgelopen jaren. Is het daadwerkelijk gebruikt voor het ras? Bijvoorbeeld, zoals een aantal jaren geleden al voorgesteld werd door de, toen dat het bestuur beter uitkwam met turbo-snelheid afgeserveerde, kandidaat-secretaris, door de ouders van de laatst geboren nesten te laten controleren op erfelijke afwijkingen, waarbij de vereniging een deel van de kosten betaald heeft? Is het gebruikt om leden te fêteren, taxi-kosten van bepaalde leden te vergoeden, enz. enz.
Doet men dit niet, dan blijft tijdens eerstkomende ALV of zoveel eerder als leden wenselijk achten en volgens de regels vastgelegd in de Statuten en het HH alleen een “Motie van Wantrouwen” richting het voltallige bestuur over.
Dan gaat het met de NVSWH dezelfde kant op als bij andere verenigingen. Men denkt verstand van zaken te hebben, belooft de leden van alles maar beseft niet of men is te arrogant toe te geven, dat men niet in staat is een vereniging te leiden.