Vraagtekens

Zoals in mijn reactie op mijn vorige stuk te lezen valt, ben ik opgelucht dat bij de onderzochte honden van de avls geen sprake is van Retina Dysplasie (RD). Wat het wel is, is onduidelijk maar de honden mogen voor de fokkerij ingezet worden. Gelukwensen voor de eigenaren dus.
Maar toch blijf ik met vraagtekens zitten. Trouwens, ik niet alleen is gebleken.

De geconstateerde oogafwijking kan mogelijk veroorzaakt zijn door een worminfectie of door toxoplasma. De naam toxoplasma verwijst echter naar de boogvorm van de eencellige  parasiet (toxoplasma gondii) die deze ziekte veroorzaakt, maar de ziekte zelf heet toch echt toxoplasmose.

Ik adviseer u eens wikipedia te raadplegen v.w.b. deze aandoening. U leest dan dat toxoplasmose bij veel diersoorten voorkomt, maar bij katachtigen een seksuele voortplantingssyclus heeft. Anders gezegd, de katachtigen zijn de eindgastheer en de overige diersoorten, inclusief de mens, zijn tussengastheer. Over het algemeen zult u als eigenaar van zo’n besmet dier weinig merken van die seksuele activiteiten maar voor de parasieten zelf zult u beducht moeten zijn. Trouwens, bij ratten is gebleken dat besmette dieren zelfs de katten opzoeken in plaats van op de vlucht te slaan. Mensen met toxoplasmose blijken vaker risico’s te nemen terwijl mensen met schizofrenie vaker dan gemiddeld een toxoplasma-besmetting hebben. Mocht één van mijn lezers zich aangesproken voelen, dan berust die vergelijking geheel op toeval. Ik geef slechts weer wat ik op internet gelezen heb.

De hond kan deze aandoening oplopen door een besmet dier te eten, ontlasting van besmette katten te eten of voedsel of drinken te nuttigen dat besmet is.

De parasiet zal zich vervolgens via bloed en lymfevocht naar andere organen, zoals bijv. het oog, verspreiden en kan vervolgens orgaansterfte opwekken.

Besmette dieren kunnen diverse symptomen vertonen, bijv. ooguitvloei of neurologische symptomen. Normaal bloedonderzoek zal niet altijd besmetting aantonen, terwijl een speciale test (de Elisa test) wel toxoplasma kan opsporen en ook kan aantonen van wat voor soort infectie sprake is. Na bewezen besmetting zullen gedurende enige weken medicijnen toegediend moeten worden.

Dat men als mens moet oppassen voor een besmetting met deze parasiet blijkt wel uit het feit dat geadviseerd wordt dat zwangere vrouwen op veilige afstand van de kattenbak blijven en het uit den boze is deze te verschonen.

Het is daarom interessant te vernemen of er bij de onderzochte honden daadwerkelijk sprake is van Toxoplasmose. Zo ja, dan is het wel heel opmerkelijk dat het honden van verschillende eigenaren betreft. Zelfs de combinatie vader/dochter is opmerkelijk, tenzij beide dieren bij dezelfde eigenaar zitten en daar op één of andere wijze de besmetting hebben opgelopen.
Hebben die eigenaren dan allemaal een besmette kat, hebben de honden dan toevallig allemaal thuis een besmetting opgelopen of hebben deze honden heel toevallig allemaal tijdens een gezamenlijke wandeling een besmetting opgelopen?

Zelfs wanneer sprake zou zijn van een doorstane worminfectie is het opmerkelijk dat de aandoening bij dit aantal is geconstateerd en dat zij ook nog eens toevallig op dezelfde dag onderzocht zijn.

Het zou mij daarom niet verbazen wanneer er meer aan de hand is en dat de dieren voorlopig het voordeel van de twijfel hebben gekregen. Toch lijkt het mij heel verstandig deze dieren aan die speciale Elisa test te onderwerpen om Toxoplasmose definitief als boosdoener aan te wijzen dan wel uit te sluiten. Het is in elk geval minder ingrijpend voor het dier dan het aftappen van hersen- of ruggemergvocht.

Afgelopen week kreeg ik van een lezer een paar bestanden toegestuurd met betrekking tot een discussie op een forum.

Die discussie ging over de kans op het verkrijgen van toestemming voor een outcross bij de Saarlooswolfhond nadat de Raad van Beheer groen licht gegeven had voor een outcross bij de Wetterhoun.

Uit reacties kwam naar voren dat, in ieder geval bij één lid van die outcross-commissie van de avls, mijn hemel weer een commissie erbij, de voorkeur uitgaat naar het inzetten van de Zwitserse Witte Herdershond.

Dit is schrikken en veelvuldig slikken.

De Zwitserse Witte Herdershond inzetten om de gezondheidsproblemen bij de Saarlooswolfhond buiten de NVSWH aan te pakken!

Ik weet niet hoe het u vergaan is, nadat dit u onder ogen gekomen is.

Omdat er inmiddels in Nederland drie rasverenigingen zijn voor de Witte Herder heb ik eens op de websites van die verenigingen gekeken wat zij melden over de gezondheid van dat ras. Bij slechts één van die verenigingen kom ik uitgebreide gezondheidsinformatie tegen.

Schreef op dat forum al één van de deelnemers dat het onverstandig zou zijn dat ras te kiezen, de informatie op internet steunt dat voor meer dan 100%

De Zwitserse Witte Herdershond is, in de ogen van de Duitse Herdermensen, zeer wel een miskleun. Miskleun vanwege de niet-erkende kleur. Deze witte Herdershonden werden in het verleden direct na de geboorte afgemaakt. Desondanks zijn er toch in Amerika eigenaren geweest die met de witte kleuren verder zijn gaan fokken en daaruit uiteindelijke de Witte Amerikaans-Canadese Herdershond hebben ontwikkeld, die tegenwoordig als Zwitserse Witte Herdershond door het leven gaat. Tot zover in vogelvlucht de ontstaansgeschiedenis van dat ras.

Hoe staat het momenteel met de gezondheid van dat ras.

• Het blijkt echter dat in de Witte Herdershond in ieder geval dezelfde genetische aandoeningen voorkomen die ook bij de Duitse Herdershond voorkomen, namelijk Dwerggroei en DM.
• Daarnaast echter komen ook Elleboog Dysplasie en Heupdysplasie voor.
• Ook blijken er dieren te zijn die een afwijking hebben aan het MDR1 gen waardoor zij verkeerd reageren (overgevoeligheid) op een reeks van geneesmiddelen. Zij kunnen zelfs daardoor komen te overlijden. Deze aandoening is vooral bekend van de Collie-achtigen.
  Hoe komt hij dan bij de Witte Herder?
• Ook is bekend dat bij de Witte Herder dieren rondlopen die een extra of 8^e lendenwervel hebben en daardoor een verhoogde kans hebben op spondylose. Deze aandoening was heel berucht bij de Duitse Herdershond.
• Ook zijn er dieren met Exocriene Pancreas Insufficiëntie.
• Daarnaast kan ook Congenitale of Aangeboren Doofheid voorkomen als gevolg van de Merle-factor die bij sommige dieren aanwezig zou zijn.
• Progressieve Retina Atrofie komt uiteraard voor, waar niet.
• Ook wordt beschreven dat Pannus, een hoornvlies-aandoening, voorkomt bij dit ras. Deze aandoening komt trouwens vooral voor bij de Duitse Herder, Belgische Herder en aanverwante rassen en kruisingsproducten van deze rassen. Dus zo vreemd is het dus niet bij de Witte Herder.
• Ook schijnen slokdarmproblemen voor te komen. Ik neem aan, dat dit niet slechts een incidenteel geval betreft omdat het nadrukkelijk op de website van die vereniging vermeld wordt.
• Tenslotte wordt op dat eerder genoemde forum nog gemeld dat bij de Witte Herder sprake is van een hoog inteeltpercentage. Dit wordt trouwens ook op diverse andere websites vermeld.

Als je dan kijkt naar de (erfelijke) aandoeningen bij de Zwitserse Witte Herdershond én de erfelijke aandoeningen bij de Saarlooswolfhondenpopulatie vertegenwoordigd door de avls, kan je je toch afvragen welk genie met de Zwitserse Witte Herder op de proppen gekomen is. Dit kan toch alleen maar berusten op een totaal gebrek aan realiteitszin. Zo iemand moet je met de grootst mogelijke spoed op laten nemen in een kliniek voor ernstig geesteszieken en met dezelfde spoed uit zo’n outcross-commissie zetten.

Ik kan dan ook alleen maar vermoeden dat de keuze voor de Zwitserse Witte Herdershond alleen maar ingegeven wordt door de ongebreidelde wens tot het fokken van een witte of crème-witte Saarlooswolfhond. Deze wens wordt al decennia lang geuit door fokkers en eigenaren van Saarlooswolfhonden buiten de NVSWH en alleen maar omdat door pure toeval (?) het gen voor wit niet voorkomt buiten de NVSWH. Anders had volgens mij allang een witte Saarlooswolfhond buiten de NVSWH het levenslicht gezien.

Verwijzend naar eerdere stukken op blogs: die witte zogenaamde Saarlooswolfhonden die een aantal jaren geleden in Duitsland geboren zijn, tel ik niet mee. Volgens diverse 'deskundigen' op internet klopt daar iets niet helemaal of helemaal niet. U mag het zeggen. Ook het feit dat in Frankrijk een bijna compleet nest witte geboren zou zijn, althans volgens een Franse website, roept vraagtekens op omdat van die honden niets meer gehoord is. Dat is net zo raszuiver als die bijna zwarte Saarlooswolfhonden uit Frankrijk, zoals op een forum is te lezen. Ook dat is onmogelijk.

Terug naar een eventuele outcross.

Ik ben geen kynoloog, geen fokker, of meer van dat soort dingen.
Ik kan me echter heel goed voorstellen dat er, al dan niet erkende, rassen op deze aardbol rondlopen die veel beter geschikt zijn om in te kruisen bij de Saarlooswolfhond mocht dat daadwerkelijk noodzakelijk zijn.
Met nadruk wijs ik er dan op, dat ik hierbij niet denk aan de Tsjechoslowaakse Wolfhond omdat die al voldoende is ingekruist en ook de nodige erfelijke afwijkingen kent. Ook denk ik niet aan een wolf of wolfhybride. Ik denk dat de eerste nakomelingen nou niet direct onder de huishond gerangschikt kunnen worden, althans niet wanneer ik lees hoe nieuwsgierig een wolf kan zijn. Ook de Alaskan Malamute en de Mechelse Herder zitten al door de SWH, dus dat is ook geen optie.

Nou, deskundigen. Komt u maar met suggesties. Wat zou, volgens u, dan de beste keuze zijn om de gezondheidsproblemen binnen de Saarlooswolfhond aan te pakken? Bedenk wel, dat de populatie onder beheer van de NVSWH niets van de al eerder genoemde gezondheidsproblemen kent, met uitzondering echter van een vorm van PRA. Een outcross zal mogelijk in de toekomst ook invloed hebben op die populatie, dus moet je ervoor zorgen dat daar geen nieuwe aandoeningen ingekruist worden. Dan raak je van de regen in de drup en schiet je je doel helemaal voorbij.

Nee, het moet een ras zijn waar nauwelijks nog erfelijke aandoeningen in voorkomen. Een ras ook dat v.w.b. bouw en uiterlijk raakvlakken heeft met de Saarlooswolfhond, maar vooral ook een ras dat v.w.b. karakter net zo sociaal, vriendelijk, maar wel terughoudend is als de raszuivere Saarlooswolfhond.

Veel succes.

Hij of zij die met de best mogelijke keuze komt, krijgt een hand van Sinterklaas, een knuffel van Zwarte Piet (tenslotte zijn zij weer in het land) en over een maand een vrolijke groet van de Kerstman. Prijzen zijn niet inwisselbaar!
Tot die tijd: geniet van de boterletter en de warme chocolademelk, uiteraard met slagroom.

 

 

’T Is niet waar!

Voor hen die het wel en wee van de Saarlooswolfhond volgen blijven het roerige tijden en wordt je derhalve gedwongen meer aan nieuwsgaring te doen dan je je voor wat betreft tijd eigenlijk kunt veroorloven.

Allereerst natuurlijk afgelopen tijd de melding van de NVSWH dat er weer een nestje op komst is. Tenminste, er heeft een dekking plaatsgevonden. Wie een beetje oplettend is, heeft natuurlijk gemerkt dat de betreffende teef voor de derde maal mogelijk moeder gaat worden. De gebruikte reu wordt voor de derde maal vader. Okee, niet driemaal dezelfde combinatie. Laten we dat voorop stellen. Dat dit bij andere fokkers geen probleem is, is iedereen bekend zodat we daar niet op doorgaan.

Je kunt je echter afvragen waarom beide honden voor de derde maal gebruikt zijn. Waren er nou werkelijk helemaal geen andere honden waarmee gefokt kon worden? Als dat zo is, is het bij onze vereniging nog treuriger gesteld dan iedereen voor mogelijk hield. Werkelijk niet één lid, eigenaar van een teef, die de moeite wil nemen een nestje te fokken om de raszuivere Saarlooswolfhond in stand te houden? Het zal toch niet waar zijn.

Datzelfde geldt echter voor de eigenaren van een reu. Niemand die de moeite heeft genomen zijn reu beschikbaar te stellen?

Er is aan dit verhaal echter nog een mogelijke andere kant. De leden zijn niet benaderd door dit verjongde en dynamische bestuur.
Kijk eens hoe het zit. De betreffende teef, Norah, is eigendom van onze voorzitter en is in huis bij verzorger v. Asten, bestuurslid van onze vereniging. De reu, Luthor, is eveneens eigendom van een bestuurslid.

Nemen we de laatste nesten echter in ogenschouw dan valt nog meer op.

Juni 2011 nestje van Tzigane x Baruch (Tzigane eigendom van de dochter van de voorzitter of van de voorzitter zelf maar dan verzorgd door één van zijn dochters); april 2012 nestje Norah x Abel (zoals gezegd Norah eigendom van de voorzitter); december 2012 nestje Whitefang’s Ajia x Joshua (beide eigendom van de voorzitter).

Nou gaat u mij niet vertellen dat alleen de voorzitter nog bereid is te fokken. Dat zal toch niet waar zijn?

Is het dan zo droevig gesteld bij de NVSWH dat niet één lid nog bereid is mee te werken aan de fokkerij? Wel profiteren van de inspanningen van anderen, wel massaal afgeven op het zo lang moeten wachten op een pup. En er vervolgens voor zorgen dat ook anderen onnodig lang moeten wachten op een pup! Ik had een dergelijke demonstratie van egoïsme niet verwacht van onze leden. Het geeft daarom alleen duidelijk aan dat we met mensen te maken hebben die het geen barst interesseert wat er met de raszuivere Saarlooswolfhond in de toekomst gaat gebeuren, zolang zij op dit moment van hun hondje kunnen genieten.

Tja, ook dat is een filosofie.

Vandaar natuurlijk dat er dit jaar slechts één nest geboren gaat worden, als alles goed gaat.

Daar staat uiteraard tegenover dat buiten de NVSWH er volop gefokt wordt. Daar zijn wel mensen die bereid zijn tijd (en geld) te steken in het op de wereld zetten van een nestje, in hun ogen, Saarlooswolfhonden zodat ook anderen van dit ras kunnen genieten. Dat die nieuwe eigenaren aan alle kanten beduveld worden met de benaming Saarlooswolfhond voor dat fokproduct is een ieder, die in het SWH-wereldje thuis is, allang bekend.

De vlag dekt de lading niet, om zo te zeggen. Dat dit middels een foto van een aankomend nestje, Byorka x Akon Kadin, niet treffender duidelijk gemaakt had kunnen worden kan niemand ontkennen. Want, laten we eerlijk zijn, Akon is toch de zoveelste Saarlooswolfhond die totaal niet op een Saarlooswolfhond lijkt. Mijn hemel, die kleur klopt toch van geen kant. Over de rest zal ik het niet hebben, ik ben geen deskundige op dat gebied. Bovendien ligt hij en dat maakt het een stuk lastiger om een oordeel te vellen.

Verder valt op dat er een stevige discussie gevoerd wordt op het forum van de avls over de aandoening RD, of wel Retina Dysplasie. Moet je deze honden nu wel of niet uitsluiten van de fokkerij, enz. enz.

Het gaat, zeker nu het zo aktueel is, dezelfde kant op als vroeger toen PRA, of wat daar voor door moet gaan, bij de Saarlooswolfhond ontdekt werd. De NVSWH heeft toen direct actie ondernomen en heeft de aanbevelingen van de heren doktoren, Stades en Boevé in dit geval, opgevolgd.

In de loop van de jaren werd de NVSWH echter steeds meer verweten doelbewust (met) PRA-honden gefokt te hebben. Het kwam er zelfs op neer, dat de NVSWH de schuld in de schoenen geschoven kreeg dat die aandoening bij de Saarlooswolfhond opdook.

Gaan we nu ditzelfde krijgen met RD?

Het zal daarom interessant zijn te vernemen of en bovendien wanneer de eerste gevallen van RD bij de NVSWH opduiken. Natuurlijk zal een zekere importmossel daarover wel weer zijn licht laten schijnen, als ervaringsdeskundige zijnde. Althans in zijn ogen natuurlijk.

Ik, en ik weet zeker velen met mij, ben heel benieuwd hoe het mogelijk is dat deze aandoening nu ontdekt wordt terwijl de betreffende honden al vele malen door ECVO-artsen onderzocht zijn. Dan had er toch al veel eerder iets op moeten duiken. Niemand die eerder iets gezien heeft. Vreemd, heel vreemd.

Jammer is dat er een paar begrippen door elkaar gegooid worden in die forumdiscussie. Volgens de één staat RD voor Retina Dysplasie, die autosomaal recessief verervend is en waarbij 2 netvlieslagen niet goed aan elkaar vast zitten.

Volgens een ander staat RD voor Retina Dystrofie, waarbij hoofdzakelijk de staafjes zijn aangedaan maar ook voor Retina Degeneratie, waarbij pas op latere leeftijd afwijkingen zichtbaar worden.

Ik krijg het idee dat er van alles door elkaar gegooid wordt.

Gelukkig hebben we internet en het blijkt dat RD staat voor Retina Dysplasie. De kenmerken schijnen ook door een virus-infectie veroorzaakt te kunnen worden maar honden met de milde vorm (RD1) zullen er geen last van ondervinden.

Retina Dystrofie zelf kan ik nergens terug vinden. Voor wat op het forum beschreven wordt, moet men zoeken onder CD (Cone Dystrophy) en onder CRD (Cone-Rod Dystrophy). Omdat deze aandoening echter progressief verloopt, heet de aandoening PRCD (logisch toch).

Nu komt het. Even een zijstapje. Bij PRA staat de A voor Atrofie, officieel “vermageren” of “wegkwijnen (van een orgaan) door een stoornis in de voeding”. Degeneratie staat voor “langzaam achteruit gaan in levensvatbaarheid”. Volgens mij lijkt dit wel op elkaar, maar daar mag u zelf uiteraard anders over denken.

Van PRA is inmiddels bekend dat er zeven specifieke vormen bekend zijn, afhankelijk van het gen dat verantwoordelijk is voor deze aandoening. Deze genen zijn wel bekend, maar nog niet bij ieder ras gevonden waarvan men wel weet dat de aandoening daar voorkomt. Met andere woorden, men weet dat bij de Saarlooswolfhond PRA voorkomt, maar men weet nog niet welk gen verantwoordelijk is, dus is ook nog niet bekend met welke vorm men rekening moet houden.

Om het nog lastiger te maken: PRCD wordt gerangschikt onder PRA.
 

In ieder geval is intussen duidelijk geworden dat de aandoening RD voorkomt bij Amigo (Angus Cara mo Anam) en een nakomeling van hem, een teefje uit de combinatie met Karolottes Hester Riva. Dat kan dus alleen Byela van Riva Sunna Devi of Byela van Riva Freya Hera zijn. Maar ook blijken bij twee nestgenoten van een nestje Baka Inu de verschijnselen geconstateerd te zijn, naast nog een paar andere honden.

Genoemd worden bijv. Igor (Abigor Aegir Sawoduwhi?), een andere Igor kan ik niet vinden buiten de NVSWH, maar nakomelingen van hem zijn bij mij niet bekend. Ook een Loki is niet bekend bij mij. Wel is te zien dat in het Baka Inu nest uit 2009 net als bij het nestje van Amigo en Riva in de voorouders weer die Tsjechoslowaakse Wolfhond terug te vinden is.

Het blijft daarom opmerkelijk en verdacht dat bij al die aandoeningen die buiten de NVSWH opduiken steeds weer die bekende Tsjechen in de voorouders van de betreffende honden zitten.

Let wel, ik vind het erg dat weer een nieuwe aandoening is opgedoken. Gelukkig dat Marianne Eggink hiervan het positieve inziet. Althans zo laat zij het uitkomen in één van haar reacties op die discussie.

Weer moet ik een aantal begrippen uitleggen.

Focaal staat voor “haard” of “oorspronkelijk gebied met betrekking tot of in de focus” terwijl Focus staat voor “brandpunt” of “centrum van een ziekteproces”

Ter verduidelijking, uitsluitend in context tot het onderwerp RD heb ik deze begrippen neergezet. Iedereen begrijpt dat Multi staat voor “Meer dan één”.

Vocaal echter heeft betreking op de “stem”. Dus ook “gezongen in de mondholte gevormd spraakgeluid waarbij……..” de rest is niet van belang.

Had ik al eerder een aantal mensen voorgedragen voor een literatuurprijs, uiteraard bleek ik de enige te zijn die gegadigden nomineerde, nu wil ik Marianne Eggink voordragen als ontdekker van een geheel nieuwe oogaandoening bij de Saarlooswolfhond, en in het verlengde daarvan bij alle bekende en nog te ontwikkelen hondenrassen.

Zij komt met de melding dat bij de onderzochte honden sprake is van een MULTI/VOCALE aandoening, ofwel een meerstemmige oogafwijking. Graag verzoek ik alle eigenaren van de betrokken honden zoveel mogelijk hun mobiele opname-apparatuur rond de nek van de hond te binden en ons lezers zo snel mogelijk deelgenoot te maken van het geluid dat deze oogafwijking maakt. Op die manier zullen ongetwijfeld nog veel meer eigenaren met nog meer belangstelling naar hun hond kijken en luisteren in de hoop dat uit die geluiden blijkt dat hun hond, tot ieders opluchting, niet getroffen is door RD in welke vorm dan ook.

Ik hoop daarom van harte dat hier sprake is van een typefoutje en niet dat die serieus bedoeld is. Ik hou anders mijn hart vast mocht mevrouw Eggink actief betrokken zijn bij de pogingen van de avls tot het verkrijgen van toestemming tot een outcross en dan vooral bij het vooral bij het uitzoeken van het ras dat men zou willen inkruisen.

Daar staat tegenover dat dan een geheel nieuw ras het licht ziet: Een ras met oogstrelende stem.
Dat zal toch niet waar zijn.

Tot slot van deze aflevering.

Bij de introductie van de website van de avls werd door één van de huidige redacteuren van dat blaadje daarvan, in dit geval dhr. Piers, triomfantelijk kond gedaan van het feit dat de avls, in tegenstelling tot de NVSWH, besloten had een forum in het leven te roepen. De NVSWH werd er door hem op aangesproken, aangevallen, afgerekend, enz. dat zij geen forum hadden en dat ook niet wilden. Schandalig werd dat gevonden. Vanwege enig, zullen we het houden op, ongepast en derhalve minder gewenst taalgebruik, werd besloten dit avls-forum uitsluitend nog toegankelijk te maken voor de leden. Tja. Bij andere rasvereniging blokkeerde men die gebruikers of nog eenvoudiger, men trok gewoon de stekker uit dat forum. Ook nog eens geen moderator meer nodig.

De laatste tijd vond ik het al rustig op het forum. Je kwam verder ook steeds dezelfde leden tegen die over enig onderwerp een mening ventileerden of een vraag stelden. De beroemde aap is uit die even beroemde mouw gekomen. Het blijkt, volgens Marianne Eggink, dat onder de leden niet veel behoefte meer is aan een dergelijk forum. Tenminste, dat zou blijken uit het geringe aantal leden dat nog actief is op dit forum.

Ook nu geldt: ’T is toch niet waar?