Lef

Onlangs is dus het veelbesproken boek over de Saarlooswolfhond door een delegatie van de avls aan vertegenwoordigers van de Raad van Beheer overhandigd in bijzijn van een aantal eigenaren met hun hond.
In feite is zo’n boek niets bijzonders. Vele rasverenigingen zijn de avls voorgegaan. Het bijzondere aan dit geval is echter dat de andere verenigingen nooit zo nadrukkelijk de publiciteit hebben gezocht. Het boek werd geschreven, vervolgens aan de Raad overhandigd of toegezonden, waarna leden en belangstellenden het boek konden aanschaffen.

Nee, zoiets eenvoudigs past niet in het PR-straatje van de avls. Die presteren het zelfs de lokale tv voor hun karretje te spannen. Dit alles natuurlijk dankzij de contacten van beide redacteurtjes en de nieuwe/oude secretaris van de avls. Ik hoop niet dat dit de toekomst wordt van andere rasverenigingen, aangezien dit op de grote meerderheid overkomt als een zeer overtrokken zelfbevredigingsactie van dhr. Berends en de dames Eggink en Liefting. Het filmpje dat via die tv-zender bekeken kon worden, was te slecht van kwaliteit om er iets zinnigs over te kunnen zeggen.

Ook kan je je afvragen waarom de directeur van de Raad zich voor het avls-karretje liet spannen door dat boek in ontvangst te nemen. Tenslotte is hij, de Raad dus, behoorlijk in zijn hemd gezet door de avls met dat gedoe rond die beruchte kruising van de teef Noura. Weet u nog, geen stambomen uitgereikt door de Raad, wat volgens de avls niet haar bedoeling was maar waarover men ongetwijfeld schaterend van het lachen in de handen gewreven zal hebben. Zogenaamd omdat het een hond van de NVSWH betrof, terwijl die nergens mee te maken had. Hooguit doordat de hond uit de fokkerij van de NVSWH kwam, met dien verstande dat de fokster van die teef ook al geen lid meer was van onze vereniging. Maar vervolgens werd de Raad teruggefloten en werden alsnog de stambomen uitgereikt. Zoals het ook hoorde, omdat een stamboom geen gezondheidsverklaring is wat de Raad voor het gemak maar even vergeten was. Dan sta je als bestuurder van de overkoepelende organisatie behoorlijk voor gek.

Dan komt ook de Hondenwereld nog met een interview met Marijke Saarloos. Ook dit weer in het kader van 40 jaar erkenning van het ras Saarlooswolfhond. Is er geen interview geweest met de NVSWH, die toch gezorgd heeft voor het scheppen van een duidelijk herkenbaar ras uit de door Leendert en vervolgens Marijke en haar moeder nagelaten puinhoop. Het allegaartje dat in 1975 een stamboom kreeg, mocht je niet eens een ras noemen. Nee, alle aandacht naar de avls, waar men niet eens weet hoe een Saarlooswolfhond eruit dient te zien.

Bovendien, als ik alles wat op internet geschreven is betreffende afstammingen moet geloven, stonden in  dat artikel in de Hondenwereld ook nog eens grote fouten. Er wordt namelijk geschreven dat in 1963 Fleur 2 werd ingekruist door Leendert. Maar, Fleur 2, om dat nummer maar aan te houden, werd reeds in 1955 gebruikt. Mogelijk ook nog eens in 1963, hoewel dat ook Fleur 3 geweest kan zijn. Tenslotte gaf Leendert zelf toe dat hij 6 wolvinnen gebruikt had.
Waarom ook niet even aangegeven dat van de 28 nakomelingen uit Fleur en Gerard het merendeel, omdat Leendert ze toch niet nodig had, afgemaakt en in de rivier gegooid werd. In feite stelde het hele verhaal geen barst voor. Zeer oude koek, die voor de zoveelste keer verteld werd. Wat dat betreft had het een zomerse tv-uitzending kunnen zijn: De herhaling van de herhaling van de herhaling die voor de zoveelste keer herhaald werd.

Wel opvallend verder is dat je nergens iets leest over dat nieuwe boek. Geen positief noch negatief nieuws. Of hebben zij die het boek besteld hebben nog steeds niets ontvangen en moeten zij wachten tot de avls-clubdag in september? Zou ook nog kunnen.

Het laatste nieuwsblaadje van de avls stemt ook al niet tot vrolijkheid. Allereerst heeft men gemeend een Tsjechoslowaakse Wolfhond op de omslag te plaatsen. Dat geeft dus al aan dat men geen verstand van het ras heeft.

Opvallend verder aan dit wijkblaadje is dat de redactie nog maar uit twee personen schijnt te bestaan. Dhr. Piers komt niet meer voor in dat lijstje van redacteuren. Niet dat daar veel aan verloren is, zijn naam dook toch al nauwelijks op.
Dit laatste nieuwsblaadje bevat het laatste deel van een verhaal over “de wolven van Noord-Amerika”. Door de vertaling en publicatie van dit artikel kan Johan Berends zich scharen in de lange rij van onnozelen omtrent wolvengedrag.
Voor de goede orde: ook ik hoor in dat rijtje thuis, hoewel ik toch op internet e.e.a. heb gevonden dat mij aan het denken heeft gezet.

Wat staat in dat artikel onder het kopje “Opstand”: ‘Als het tijd is voor een nieuwe leider sluit de hele roedel zich aan bij de opstand tegen de oude alpha. Ze zullen gezamenlijk de oude reu verdrijven. …….. enz.”  Volgens de laatste inzichten, hoewel die al weer meer dan 10 jaar geleden gepubliceerd zijn, bestaat zo’n wolvenroedel uit Pa, Ma en de kinderen. In de optiek van de schrijver van dat artikel, en dus Johan, wordt Pa door zijn kinderen het huis uitgezet en zal één van die kinderen de baas in huis worden. Dat zou dus ook betekenen dat hij op zeker moment zijn eigen moeder gaat dekken. Incest komt bij wolven niet voor en in dit geval zal de leid-wolvin, Ma dus,  zich helemaal niet door haar zoon laten dekken. Ze zou hem eerder vermoorden.

Vertaald naar menselijke begrippen: Pa en Ma hebben grijze haren door het in het gareel houden van de kinderen. De kinderen zetten hun vader dus het huis uit en één van zijn zoons duikt gelijk met zijn moeder het bed in. Wedden dat verschillende instanties gelijk in actie komen.

Een roedel wolven is niet democratisch en ook een groep honden verwacht geen democratie. Deze dieren verwachten regels en de ouders doen er alles aan dat de kinderen (pups/cups) zich aan die regels houden. Dit betekent niet dat eigen initiatief niet getolereerd wordt. Integendeel. Dat is onderdeel van de harde leerschool. Maar Pa wolf blijft tot zijn dood leider van zijn gezin.

Met andere woorden: Hier is de grootst mogelijke onzin op papier gezet. Bovendien, de termen Alpha, Beta, Omega-dieren worden al lang niet meer gebruikt. Dit zijn nog kreten uit een grijs verleden toen men veronderstelde dat de gedragingen van wolven in gevangenschap, en gehouden op een te kleine ruimte voor het aantal dieren, model stonden voor het gedrag van wolven in de vrije natuur.

Slechts één positief stukje tekst, heel klein echter, komt van de hand van mevr. Slenders. Namelijk waar zij aangeeft dat zij de hond Attika de Daim-Pré heeft opgevangen en wat zij voor dat dier gedaan heeft.
Maar, als die mevrouw dan daadwerkelijk zo begaan is met het lot van dat dier, had zij ook het lef moeten hebben naam en toenaam van de fokster of foksters, omdat het hier zeer waarschijnlijk een fokmaatschap betreft, publiekelijk gemaakt.

Mevr. Slenders houdt het erop dat zij al eerder een hond van deze fokster had, die echter in Nederland geboren was. Ja, m’n hoela. Iedereen weet dat die Frans/Nederlandse fokster haar honden gewoon in Frankrijk ter wereld laat komen om ze vervolgens in het NHSB te laten inschrijven, met medewerking van de Raad. Maar, als die Attika de kennelnaam de Daim Pré draagt zijn er twee fokkers bij betrokken: mevr. Keizer en mevr. Souquiére. Deze laatste was tot voor enige jaren de enige die deze kennelnaam gebruikte.

Waar is deze hond Attika dan vandaan gehaald door mevr. Slenders. Oorspronkelijk zou, zo werd mij verteld, iemand anders de eigenaresse zijn, maar dat zal wel “geweest zijn” moeten worden. Attika heeft namelijk, voor zover bekend, drie nesten gehad. In 2010 onder de kennelnaam Sun Gifu, de kennelnaam van de man die het hele boeltje van mevr. Keizer overgenomen zou hebben en ook op haar adres zou wonen. Deze naam is berucht vanwege de vele honden met chiardia die daar vandaan kwamen.
Vervolgens heeft Attika in 2011 en 2012 een nest gehad onder de kennelnaam ‘de Daim Pré’. Kwade tongen beweren dat dit alle ook kennelnamen zijn die door die Nederlands/Franse fokster gebruikt worden.

Maar zoals gebruikelijk onder de avls’ers past het niet die Frans/Nederlandse fokster in een kwaad doch waarheidsgetrouw daglicht te stellen. Wat dat betreft zijn het gewoon lafaards, want men is en dat is in het verleden al vele malen gebleken, wel branie genoeg om bepaalde mensen van de NVSWH met naam en toenaam van allerlei kwade zaken te betichten. Dat men daarbij de meest grove leugens de wereld in strooit wordt heel gewoon gevonden. Op het moment echter dat het gaat over misstanden in de fokkerij buiten de NVSWH houdt men angstvallig de mond dicht. Met als resultaat dat de onwetenden, als die er nog zijn in deze tijd van elektronische informatie, nog steeds bij die knoeiers een hond aanschaffen en daardoor de grootste kans lopen op een doodziek dier in huis te halen. Met dank aan al die supporters onder de avls’ers van die eerder genoemde fokster.

Zo is ook op internet te lezen dat bij kennel Canens Africae zonder schroom honden, dragers van het DM-gen en/of Dwerggroei gen met elkaar gekruist worden. Onderneemt de avls hiertegen actie in het kader van de gezondheidsregels en fokkerijregels van de FCI, tenslotte zijn voor beide aandoeningen genetische testen beschikbaar. Niet dat de Franse Kennelclub zich van eventuele protesten ook maar iets aantrekt, daar zijn zij stomweg te arrogant voor. Maar de avls zou, in haar streven naar het terugdringen van erfelijke aandoeningen binnen het ras, ook hiertegen moeten protesteren. Probleem is alleen dat de NVSWH hier niets mee van doen heeft, dus wordt het al minder interessant voor de avls. Waarmee ik, zoals u eigenlijk al begrepen heeft, natuurlijk het echtpaar Eggink/Berends bedoel omdat die al vele jaren uit zijn op de ondergang van de NVSWH zoals door Berends zelf toegegeven schijnt te zijn. En omdat dit echtpaar, zoals ook door vele avls-leden wordt toegegeven, de dienst uitmaakt binnen die club.

Laten we eerlijk zijn en ook nog even naar onze eigen NVSWH kijken. Op de website van de vereniging is het bewijs van de dynamiek van ons bestuur te bekijken. Op 2 augustus heeft men de keurverslagen van de Kampioens Clubmatch van April gepubliceerd. Daar heeft men bijna 4 maanden voor nodig gehad.
Allemachtig nog aan toe. Is er binnen het bestuur dan niemand die even in de handen spuugt en in een weekeinde die verslagen inklopt op de pc? Bijvoorbeeld mevrouw PR of meneer Feesten en Partijen? Vooruit, rekening houdend met het feit dat er brood op tafel moet komen, trekt men er een week voor uit. Maar bijna 4 maanden? Je zou bijna gaan vergeten dat die Clubmatch heeft plaatsgevonden.
Ik heb het al eens eerder geschreven of door laten schemeren: met dit dynamische bestuur vrees ik het ergste voor de toekomst. Vooral ook omdat diezelfde uitslagen ook in het clubblad zijn opgenomen. Met andere woorden: wegens gebrek aan kopie moeten die uitslagen zorgen voor bladvulling. Hoe triest.

Vooral ook nu men reclame gaat maken voor de clubmatch van de Belgische vereniging. Ik heb gezien dat zij een Franse keurmeester hebben uitgenodigd. De enige manier om die keurmeester te wijzen op het juiste type Saarlooswolfhond is wanneer de leden van de NVSWH massaal inschrijven voor de clubmatch. Zo niet, dan gaan alle prijzen en titels naar honden gefokt in Frankrijk, gelet op de corruptie binnen het fokkerijgebeuren in dat land.
Ook dat is al bekend: veel Franse fokkers fokken naast de SWH honden die moeiteloos door elkaar gekruist kunnen worden en waarvoor zonder problemen stambomen verleend worden. Ook de aankeuring op latere leeftijd zal niet voor problemen zorgen, vooral niet omdat een aantal Franse keurmeesters ook fokker zijn van de SWH en omdat in het verleden die bekende/beruchte Frans/Nederlandse fokster bestuurslid is geweest van de Franse club voor Hollandse Herdershondenrassen (BHCF). Bovendien schijnt die club uit te (mogen) maken wie keurmeester mag worden en wie waar mag keuren.

Maar, gaan we nu in de nabije toekomst meemaken dat de NVSWH gaat samenwerken met de Belgische vereniging? Of dat men bij de NVSWH tot de ontdekking is gekomen dat er geen bestaansrecht meer is als vereniging en derhalve de in België wonende leden een gespreid bedje vinden bij de Belgische vereniging en de Nederlandse leden worden verwezen naar de avls, waar zij, in beide gevallen, natuurlijk met open armen binnengehaald worden. Nee, niet de leden, maar de honden omdat dan in één pennenstreek de populatie uitgebreid wordt met raszuivere Saarlooswolfhonden.

Even had ik ook nog hoop dat ons nieuwe algemeen bestuurslid, mevr. Immers, het lef zou hebben openheid van zaken te geven omtrent haar ervaringen met de Saarlooswolfhond. Nee, dus. Het blijft bij een wazig algemeen verhaaltje dat zij de verhalen omtrent de NVSWH in het verleden geloofde, haar ogen dichtkneep bij gebeurtenissen buiten onze vereniging, enz. Ook voor haar geldt: als zij het lef had had ook zij de namen van die Franse en ook zeker de Duitse knoeiers genoemd. Maar, eerlijk is eerlijk, ook mevr. Immers kan aansluiten bij wat ik hier boven schreef bij die eerder genoemde mevr. Slenders. Dus in feite moeten we ook haar verantwoordelijk noemen wegens het in stand houden van die wanpraktijken.

Jammer genoeg hebben de aftredende bestuursleden niet het lef gehad aan te geven waarom zij hun functie ter beschikking hebben gesteld. Normaal gesproken wordt men gekozen voor een periode van drie jaar, maar beiden zijn na een jaar afgetreden.
Dhr. v. Asten zal zich dan ongetwijfeld beroepen op zijn naderende emigratie. Maar dat was volgens mij vorig jaar ook al bekend dus had hij zich niet herkiesbaar moeten stellen.
Is het dan toch omdat beiden uiteindelijk beseft hebben dat er van enige visie binnen dit bestuur geen sprake is. Kijkt u ook maar naar de uitleg omtrent de ALV betreffende een eventuele outcross. In geen geval inkruisen van honden die tot de werkhondenrassen behoren. Maar waar is de SWH uit ontstaan? Juist, uit een werkhond, de Duitse Herder. En zoals iedereen met een beetje kennis van zaken weet, het merendeel van de honden die tot de werkhondenrassen gerekend worden, worden gewoon als huishond gehouden. Ze zouden niet eens weten hoe hun oorspronkelijke werk eruit gezien heeft. Dus die reden is in feite onzin. Zeg dan gewoon, dat het ras al voldoende is voorzien van honden met een “herder”-achtergrond.

De grootste leugen is terug te vinden op de website van mevr. Keizer. Niet alleen is daar te lezen dat zij al meer dan 30 jaar actief is in de kynologie, niet alleen als keurmeester maar ook als (bestuurs)lid van o.a. diverse Nederlandse Verenigingen. Ik ben benieuwd welke dat zijn, want ik kan daar niets over terug vinden. Maar erger is nog dat op die website beweerd wordt dat zij als fokster van zowel de Tsjechoslowaakse Wolfhond als de Saarlooswolfhond altijd selecteerde op “schoonheid, gezondheid en karakter”. Je moet maar lef hebben te schrijven dat je oog had voor de gezondheid van de honden, als je beide rassen door elkaar gekruist hebt, verantwoordelijk bent voor het opdoemen van de erfelijke afwijkingen DM en Dwerggroei binnen de Saarlooswolfhond, je in Frankrijk woonachtig bent en als Frans keurmeester op tentoonstellingen actief bent en dan nog je honden in Nederland laat inschrijven in het NHSB, fokt onder diverse kennelnamen wat allang niet meer is toegestaan en, volgens getuigen, te onbeschoft bent op tentoonstellingen je tegenstander te feliciteren wanneer die met zijn/haar honden beter gepresteerd heeft dan jijzelf.

Maar gelukkig houden we nog in elk geval een weekje mooi weer.