Genieten?

Enige weken geleden schreef ik ietwat lovende woorden over de vernieuwde website van de avls. Ik moet echter mijn mening herzien.

Ja, het ziet er nog steeds goed uit maar dan moet u geen andere pagina bezoeken dan uitsluitend de startpagina. Na twee keer klikken hangt het u de strot uit.

Allereerst die schermgrote afbeelding. Althans in mijn geval. Maar vooral die vallende tekst die de naam van de vereniging voluit weergeeft. Op zo ongeveer elke pagina die u bezoekt donderen die letters omlaag. Nee, na twee muisklikken ben je genezen en bezoek je die website niet meer.

Ook het laatste nieuwsblaadje van de avls is om te huilen. Het ziet er niet uit. Maar vooral het interview met de vorige eindredacteur, u weet wel die man wiens naam ik niet meer zou noemen, is tenenkrommend.

Met name dat deel waar hij schrijft over de dood van de puppen van Shala. Voor het gemak en omdat het past in het straatje om tegen de NVSWH te trappen, vergeet hij te vertellen dat hij voorafgaand aan de bevalling continue via telefoon en e-mail in contact stond met de toenmalige voorzitter van de NVSWH en zijn vrouw. Hij vindt het niet nodig te vertellen dat hij hun adviezen in de wind sloeg en uiteindelijk besloot de teef zoveel wee-opwekkende injecties te (laten) geven dat de puppen wel moesten overlijden. Later verklaarde hij zelfs dat de Franse dierenarts had verteld niet eens te weten wat de werking van die injecties was.Dit alles is destijds uitgebreid beschreven op internet en in het clubblad van de NVSWH.

Ik heb begrepen dat de hele mailwisseling nog beschikbaar is waaruit blijkt dat meneer en mevrouw te eigenwijs waren. Dan nog durven vertellen dat ze een trap na kregen omdat door “menselijk falen” de puppen overleden waren.

Wat wel klopt is dat je destijds, maar ook nu nog, lid diende te zijn van de NVSWH om in aanmerking te komen voor een pup. Bij de avls hoeft dat niet maar wel gold lange tijd, geen idee of dat nu nog zo is, de regel dat puppen eerst aan leden van de vereniging dienden te worden aangeboden en daarna pas aan niet-leden mochten worden verkocht. Dus zoveel verschilt dat beleid niet. Het voordeel bij de NVSWH is of was dat daardoor in geval van herplaatsing ook altijd binnen het ledenbestand een nieuw tehuis voor de hond gevonden kon worden en de hond dus niet, zoals bij avls de (ex-)leden via internet de pup hoeven aan te bieden.

Ook bij de NVSWH is het beleid gewijzigd t.a.v. het lidmaatschap. Daar lopen nu ook leden rond die tevens lid zijn van de avls of honden hebben die uit de Franse (commerciële) fokkerij stammen. Laten we het er maar op houden dat het in het laatste geval een voorschot is op de onvermijdelijke outcross.

Nog steeds is onbegrijpelijk dat men bij de avls gekozen heeft voor een Husky als tweede outcross ras. Bovendien, zo valt te lezen, een hond uit een zogenaamde “werklijn”. Althans, dat maak ik op uit het feit dat de eigenaar 12 honden in kennels heeft zitten. Dus gaan we de nakomelingen uit de kruising binnenkort als trekhond zien, maar in elk geval als “Saarlooswolfhonden”, met nadruk op het plaatsen tussen aanhalingstekens, die in elk geval niet los kunnen kopen omdat zij er vandoor gaan, en die vooral opvallen door hun krulstaart. Maar ook Saarlooswolfhonden met witte staartpunten, alhoewel die al rond lopen. Met dank aan de fokster en de “deskundigheid” van die selectiecommissie.

Waarom niet gekozen voor een Malamute. Tenslotte schijnt die er vele jaren geleden al ingekruist te zijn.

Dat bewuste interview heeft natuurlijk te maken met de bewieroking van een man die, volgens insiders,  betrokkenen was bij die omstreden kruising van jaren geleden. U weet wel, twee honden die op naam van een nieuwe eigenaar gezet werden vanwege een dekking, waar vervolgens een andere reu voor ingezet werd en waarbij uiteindelijk de puppen geen stamboom kregen omdat betrokkenen weigerden in te stemmen met afstammingsonderzoek. Een kruising waar volgens de betrokkenen en volgens insiders een spandoek met het woord Fraude boven de werpkist hing.

Later heeft één van de betrokkenen “huilend” tijdens een bestuursvergadering erkend dat de hele boel één grote oplichting was, verklaarde die man uit Zeeland ook dat hij vanaf het begin hiervan op de hoogte was en werd verklaard dat dat echtpaar uit Rotterdam zelfs had aangedrongen op deze malversatie.

Maar ach, de grote Leider is teruggetreden maar mag niet in de vergetelheid raken.

Ik vraag me intussen af wat er gaat gebeuren wanneer de bestuurstermijn van de huidige secretaris van de avls afloopt. Stelt zij zich weer beschikbaar, treedt zij terug zodat een ander op papier secretaris wordt om na afloop van die termijn, of zoveel eerder, weer secretaris te worden. De “Heintje Davids” van de avls? Voor wie niet weet wie Heintje Davids was: een Nederlandse variété artieste die steeds weer terugkwam na haar afscheid. Zij stond aan de wieg van het zgn. heintjedavidseffect: omstandigheid dat iemand steeds weer gaat optreden nadat hij allang afscheid heeft genomen.

In dit nieuwsblaadje wordt ook gemeld hoeveel nesten er vorig jaar geboren zijn, althans bij de leden van de avls. 10 nesten variërend in grootte van 1 tot 10 pups. Hè, vervelend een nestje met slechts één pup. Dat is, in de ogen van de avls uiteraard, natuurlijk het gevolg van inteeltdepressie. Maar met 61 puppen totaal niet slecht. Wel jammer dat er in Nederland sprake was van 6 doodgeboren puppies. Vreemd alleen dat de buitenlandse leden niet hebben laten weten of daar pups dood ter wereld gekomen zijn of kort na de bevalling zijn overleden.

Wie echter de moeite neemt en er uiteraard tijd voor over heeft, komt tot de ontdekking dat er in Saarlooswolfhondenland in 2015 circa 80 dekkingen hebben plaatsgevonden, waaruit ongeveer 425 puppen geboren zijn. Niet al die fokkers zijn natuurlijk lid van de avls en niet al die honden lijken op Saarlooswolfhonden, maar ze hebben wel een papiertje waarop staat dat ze dat zijn. Met zoveel puppen, moet het toch mogelijk zijn dusdanige combinaties te bedenken dat het inteeltpercentage omlaag gaat. Helaas niet het aantal erfelijke aandoeningen.

Mijn aandacht werd gevestigd op een facebook-pagina waar een discussie stond over een Franse fokster die de boel beduveld zou hebben vanwege een erfelijke aandoening (DM) bij een Saarlooswolfhond. Betrokken fokster verdedigde zich door te stellen dat zij geen idee had dat haar honden het gen voor die aandoening bij zich hadden. Dat is natuurlijk de grootst mogelijke onzin. Het geeft aan dat die fokster haar verantwoordelijkheid niet genomen heeft door haar honden niet te laten testen. Helaas is dat een praktijk die bij veel (buitenlandse) fokkers meer regel dan uitzondering is.

Intussen werd ik ook gewezen op een hoogst interessante mededeling op een andere facebook-pagina over Saarlooswolfhonden. De mededeling betrof een actie van een Kennelclub naar aanleiding van een bewezen fraudegeval met stambomen. De stambomen, in dit geval van de Shiba Inu, zijn alsnog ingetrokken. De meldster gaf gelijk aan dat wat haar betrof dan ook stambomen van honden gefokt onder de kennelnamen Crying Wolf (Hongarije), La Louva Blanche, de Louba Tar (beide Frankrijk), Foresta Incantata en Passo del Lupo (beide Italie) ingetrokken dienden te worden wegens stamboomfraude.
Ik heb die kennelnamen eens opgezocht en het blijken allemaal fokkers van Tsjechoslowaakse Wolfhonden te zijn. Op één na, in ieder geval.

Over die fokster van de Louba Tar is op internet al herhaaldelijk het nodige geschreven. Ook over het fraude-dossier dat de NVSWH zo’n 10 jaar geleden al bij de Raad van Beheer heeft ingediend en waar ook over deze fokster gesproken en geschreven werd. Het dossier bevat verklaringen van getuigen en andere betrokkenen, zo werd destijds tijdens een ledenvergadering door de toenmalige secretaris medegedeeld. De Raad echter vond het dossier te uitgebreid en besloot het onder in de la te leggen omdat het teveel tijd kostte het dossier door te nemen.

Dat dit een hoofdpijndossier is voor de Raad is duidelijk. De betrokken fokster woont in Frankrijk, is Frans keurmeester, maar laat/liet haar honden in het Nederlandse stamboek inschrijven omdat zij met één of ander onduidelijk papiertje de Raad heeft wijsgemaakt dat zij in Nederland woont. Ik heb daar al eens wat over geschreven. U weet misschien nog wel, op dat adres van die leden van de avls, waarmee jaren geleden een interview in hun nieuwsblaadje stond, maar die nooit gemerkt hebben dat er zoveel puppen op hun terrein geboren zijn.

Tja, dan wordt het natuurlijk extra pijnlijk als de Raad moet concluderen dat zij zelf hebben meegewerkt aan de “vervuiling” van het NHSB, om het netjes te houden.

Intussen heeft de NVSWH de statuten en het huishoudelijk reglement op de website geplaatst, zoals door de leden gevraagd werd. Opvallend hierin blijft het punt dat het bestuurslidmaatschap eindigt zodra betrokken persoon de leeftijd van 70 jaar bereikt. Theoretisch kan dus iemand van 69 jaar en 11 maanden gekozen/benoemd worden als bestuurslid en dient hij/zij een maand daarna alweer af te treden. Te oud!

Iemand van die leeftijd is niet te oud om, bijvoorbeeld, president van de VS te worden, of een andere (inter)nationale politieke of publieke functie te bekleden, maar voor de NVSWH ben je te oud. Hup, weg ermee. Nee, je mag wel gewoon lid blijven van de NVSWH, je mag gewoon je honden voorbrengen op tentoonstellingen, je mag zelfs nog als keurmeester over de hele wereld honden keuren, maar als bestuurslid wordt je afgedankt.

Ik heb mij laten vertellen dat we daarom binnenkort weer een nieuwe penningmeester kunnen verwachten. Als dat zo is, zijn we ook gelijk af van mailtjes die via het mailadres van haar vriendin verzonden worden.

Kunt u zich nog herinneren wat de reden was dat in 2012 twee leden van onze vereniging uit hun functies gezet werden? Het bestuur ging alles in eigen hand nemen. Dat merken we dus. Allereerst dus die mailtjes, maar als u kijkt in de catalogus van de laatste clubmatch, ziet u dat een deel van de werkzaamheden door een niet-bestuurslid verricht zijn. Juist, alweer die vriendin van.

Met andere woorden: het bestuur neemt alles in eigen hand en “huurt” vervolgens een externe kracht in om werkzaamheden te verrichten. Typisch een geval van zelfoverschatting.