Verleden en toekomst

Voor zowel de NVSWH als de avls ligt de clubmatch al weer in het verleden. Zoals gewoonlijk viel het aantal inschrijvingen bij de NVSWH tegen. Als lid van deze vereniging zou ik me de ogen uit het hoofd schamen met zo’n gebrek aan clubbeleving. Wat is er nou op tegen één keer per jaar je hond te laten onderwerpen aan de deskundige blik van een keurmeester. Tenslotte moet een rasvereniging het van dit soort activiteiten hebben om inzicht te krijgen in de ontwikkeling van de populatie. 

Je kunt toch niet verwachten dat het bestuur alles weet over de ins en outs van de honden die onder haar verantwoording vallen. Van dit bestuur kun je dit zeker niet verwachten.
Het ergste is ook nog eens dat de inschrijving gratis was. Als rechtgeaarde Nederlander dien je daar als de gesmeerde bliksem gebruik van te moeten maken.
Maar nee hoor. Niet onze leden. Geen interesse deel te nemen aan de clubmatch staat gelijk aan totaal geen interesse in de toekomst van de populatie. Eigenlijk hadden we dit kunnen verwachten, omdat het al jaren zo gaat.
Geen wonder ook dat er nauwelijks puppen geboren worden. Onze leden interesseert het geen barst. Ze hebben nu een hondje en als het komt te overlijden, zeg je toch je lidmaatschap op. Betrokkenheid is ver te zoeken.

Dat het ook anders kan, bewijst het aantal inschrijvingen voor de clubmatch van de avls. Bijna 70. Je mag dan aannemen dat die mensen wel betrokkenheid tonen, ook al hebben ze een hondje dat uitsluitend op papier een Saarlooswolfhond is. Maar vooruit, in hun geval geldt dat een kinderhand gauw gevuld is. Ik vermoed verder dat uitsluitend die honden ingeschreven waren die nog enigszins op een Saarlooswolfhond lijken.

Toch was er in ieder geval één opvallende aanwezige en ingeschreven hond.

In het verleden was er een man, ex-lid van de NVSWH en ex-lid van de avls, die met de regelmaat van de klok moest vermelden dat een “blinde hond” van de NVSWH op een tentoonstelling gewonnen had. Schande voorts dat een dergelijke hond op een tentoonstelling, enz. enz. Dat die hond niet blind was, deed in de ogen van die importmossel niet ter zake. In zijn beleving was de hond blind en daar had iedereen zich aan te houden.

Nou schrijft volgens mij de FCI in haar reglementen inderdaad dat blinde honden niet toegelaten mogen worden tot tentoonstellingen, zeker niet als te exposeren hond.
Alleen, in het geval van de avls hoor je die man niet. De blinde hond van de familie Berends-Eggink, u weet wel het orakel van de avls en de ex-secretaresse en tegenwoordig lid van de outcross-commissie, behaalde een Zeer Goed in de veteranenklasse. Nee. Nu is het plots geen bezwaar, anders had hij op zijn eigen weblog daar allang schande over gesproken.
Zelfs dat echtpaar verhaalt vol trots op internet over het behaalde resultaat.

Voor een dergelijk optreden is “hypocriet” nog een te milde kwalificatie. Het maakt nogmaals duidelijk dat deze familie, maar ook de avls in zijn algemeenheid, van mening zijn dat zij zich alles kunnen veroorloven en dat je uitsluitend luidkeels dient te roeptoeteren wanneer dit bij de NVSWH zou voorkomen.
Eerlijkheidshalve zijn we hierover niet verbaasd omdat dit al aan de gang is vanaf het moment deze familie geen deel meer uitmaakte van het ledenbestand van de NVSWH.
De bewering destijds van dhr. Berends “dat zij toch al geen verenigingsmensen zijn” en dus het vertrek bij de NVSWH niet erg vonden, spreekt voor zich gelet op hun extreme verenigingsactiviteiten sinds dat vertrek.

Intussen is bekend gemaakt dat volgende maand de huidige secretaresse van de avls van haar hondje het eerste nest verwacht. U herinnert zich vast nog wel die triomfantelijke aankondiging van de voorgenomen dekking. Nee, nee, beste lezer. Geen reu van een ander ras. Geen outcross-nestje voor deze mevrouw. Daar werkt zij niet aan mee. Wat moet je ook met een stelletje bastaarden, als de populatie die je vertegenwoordigt al voor een groot deel uit bastaarden bestaat.
Wat denkt u verder. Zal de teef Lica van mevr. Eggink door een reu van een ander ras gedekt gaan worden? Ik vraag het me af. Volgens mij is ook deze familie niet gecharmeerd van een nestje bastaarden. Dat zij voor het eerste nest van hun teefje het oog lieten vallen op een lijder aan distichiasys doet niet ter zake, omdat je daar niet blind van wordt. Dat een hond met die aandoening van de fokkerij uitgesloten dient te worden geldt niet voor deze familie of voor de avls.

Maar goed, 68 inschrijvingen voor de clubmatch van de avls. Dat zijn dus minimaal 50 gezinnen, ik ga er vanuit dat een aantal exposanten meer dan één hond had ingeschreven, die van mening zijn dat dhr. Berends destijds uit zijn nek kletste toen hij zij dat men bij de avls respect heeft voor het karakter van de hond en dat men daarom niet naar tentoonstellingen ging. Ook zijn eigen vrouw heeft dus lak aan zijn woorden, anders had zij niet ingeschreven. Afgezien van het meer ‘ontspannen’ verloop van zo’n clubmatch blijft het toch een tentoonstelling. Dezelfde regels, dezelfde werkwijze. Mogelijk dat een keurmeester minder “streng” keurt, maar niettemin wordt er een keurrapport van de gepresenteerde hond opgemaakt. En ondanks dat ‘minder strenge’ zal een keurmeester toch naar eer en geweten de hond een kwalificatie opspelden.
Kunnen we dan in het vervolg meer honden van avls-leden op tentoonstellingen aantreffen als exposant? Volgens de laatste berichten in elk geval niet op die tentoonstelling in Zwolle. Daar scheen vlak voordat de inschrijving sloot nog maar één Saarlooswolfhond ingeschreven te zijn.

Intussen heeft de NVSWH een tipje van de sluier opgelicht ten aanzien van hun plannen voor volgend jaar bij de viering van het 40-jarig bestaan van de vereniging. Ik kan echter niet stellen dat er nou zoveel bekend geworden is. Nietszeggende woorden, want het was al bekend gemaakt wat de plannen zijn. Een symposium en de dag daarop een Kampioens Clubmatch. Twee keurmeesters en het staat open voor alle Saarlooswolfhonden uit binnen- en buitenland, lid of geen lid van de NVSWH.
De gang van zaken rond die KCM is, volgens het laatste bericht, de verantwoording van dhr. v.d. Geer. Een notoire tentoonstellingsganger en in het bestuur de ‘directeur feesten en partijen’, dus mag je toch iets meer kennis van zaken verwachten. Voor alle duidelijkheid: een KCM staat ALTIJD open voor alle honden van het betreffende ras of de eigenaar nou wel of geen lid is van de organiserende vereniging, zo valt te lezen in de reglementen van de Raad van Beheer. Dus omdat er nu bij te vermelden is overbodig.
Men rekent op zeker 100 inschrijvingen. In dat geval heb je minimaal twee keurmeesters nodig. Onder die, gehoopte, 100 inschrijvingen zullen de leden van de NVSWH in het niet vallen. Als ze op een gewone clubmatch al niet komen, dan toch zeker niet op een KCM. Omdat op zo’n KCM een zgn. CAC te behalen is, om het even simpel te houden, is het niet aannemelijk dat de leden van de avls zullen inschrijven. Zoals gezegd hebben deze mensen iets tegen dit soort festiviteiten, omdat zij ook op andere CAC-tentoonstellingen niet komen opdraven.

Ah. Dan zien we daar dus eigenaren die van geen van beide verenigingen lid zijn. Zoals misschien wel die Nederlands/Franse fokster. Wordt die dan ook zo uitbundig en enthousiast verwelkomt als de ex-leden van de NVSWH op de laatste clubmatch?
Interessanter was het geweest wanneer verkondigd was wat de daadwerkelijke inhoud van dat symposium zou zijn. Rasstandaard? Is dat alles? De huidige rasstandaard is toch duidelijk genoeg, volgens mij staat er in het boek over de Saarlooswolfhond zelfs nadrukkelijk wat bedoeld wordt. Of gaat men nog eens extra de nadruk leggen op de ongewenste aanwezigheid van witte staartpunten, zadeldekken, de (bijna) zwarte kleur, of …… Wie zijn de panelleden, enz. enz. Het kan natuurlijk zijn, dat men zelf nog geen flauw idee heeft wat men gaat doen. Symposium klinkt deftiger dan een lezing, maar houdt toch veel meer in. Kom op, bestuur. Laat zien dat je daadkrachtig bent en dat je alles goed op de rails hebt.

Vooruit, de toekomst moet het uitwijzen.

Ook nog iets om naar uit te kijken.
Wanneer u wat tijd hebt en uiteraard zin, moet u toch eens wat uitgebreider op internet rondsnuffelen. Vooral een website van een Noorse Saarlooswolfhond eigenaar is interessant. Ik zou daarom de avls dringend willen uitnodigen die zoektocht te maken. Het geeft ze namelijk een uitgelezen kans van nog een nestje Saarlooswolfhonden de stambomen in te laten trekken of ongeldig te laten verklaren. Het favoriete tijdverdrijf van de avls. Vooropgesteld natuurlijk dat de Noorse Kennel Club net zo meewerkend is als onze eigen Raad van Beheer.
Te lezen op die website is namelijk dat de teef “Crying Wolf Nuka av Ulveblikk”, evenals een nestzusje, lijder is aan PRA. Dat betekent dus dat beide ouderdieren minimaal drager zijn, dus PRA Voorlopig Niet Vrij. In de online database van dhr. Frantz is terug te vinden dat het dan gaat om de reu Java en Javier de Louba Tar en de teef Wolfsirius Guardian Angel. Verder zoeken maakt duidelijk dat Java in ieder geval 6 nesten heeft voortgebracht, waarvan het laatste in maart 2014. De teef heeft slechts één nest voortgebracht.
Dus avls, na dit voorzetje zijn jullie aan de beurt omdat in jullie optiek nooit met deze honden gefokt had mogen worden.

Ik verwacht echter dat de avls geen klap doet. Een Nederlandse eigenaresse aanpakken die toevallig lid geweest is van de NVSWH is “dapper”. Maar om bij de Noorse en Finse kennel clubs aan te kloppen, de landen waar beide ouderdieren zitten, daar is men ongetwijfeld te laf voor.

Ook nu zal de toekomst dit uitwijzen.

Tijdens die snuffeltocht op internet en in die beroemde database stuitte ik op nog een opmerkelijk hondje. Het is maar een voorbeeld, want er staan meer honden, bijv. Hichka van 6 feb. 2012, in die database die ik persoonlijk met gezwinde spoed zou overhevelen naar de database van de Tsjechoslowaakse Wolfhonden omdat ze daar eerder thuishoren dan tussen de Saarlooswolfhonden. De hond waar ik echter op doel heet “Hope for the Future di Fossombrone”. Inderdaad, een in Italie gefokte SWH. Ik moet de fokkers complimenteren met hun bijzonder grote gevoel voor humor. Als namelijk deze hond onze “Hoop voor de toekomst” moet zijn, is de Saarlooswolfhond per direct ten grave gedragen. Dit heeft niets meer met een SWH te maken. Als u alleen al naar het uiterlijk kijkt, zonder iets van de afstamming te weten, ziet u gelijk bij welke beruchte fokker de voorouders vandaan komen. Alleen zij was in staat, daarvoor de complimenten, honden te fokken met van die rare strepen in de vacht. Strepen alsof iemand dagelijks met de vingers de haarlak staat te verdelen. Een aspergeveld is er niets bij. Nogmaals, met dit soort honden is er geen toekomst meer, alleen nog maar een verleden.

Raadsels, 2

Naar aanleiding van mijn vorige artikel, Raadsels, is uiteraard weer gereageerd door onze grote vriend uit de provincie Zeeland. U weet wel, die meneer die slechts over één ding kan schrijven, namelijk PRA.
Hij heeft gemeend een ECVO-uitslag te moeten publiceren van de hond Kelev (Na’Kelev) waaruit zou moeten blijken dat de NVSWH al vanaf midden jaren ’90 van de vorige eeuw moedwillig PRA-lijders inzet in de fokkerij. Met als resultaat, uiteraard volgens deze zelfde meneer, dat de hele populatie van de NVSWH voor het merendeel blind zou moeten zijn. Met daarbij het risico dat ook de populatie buiten de NVSWH vergeven kan worden van PRA wanneer NVSWH honden gebruikt worden voor de fokkerij buiten onze vereniging. Het is  deze meneer niet duidelijk te maken dat PRA al vele jaren en in zeer ernstiger mate voorkomt buiten de NVSWH.
Alleen moeten we ons wel realiseren wie met die bewering komt en dan moet het duidelijk zijn dat deze meneer in het verleden, in ieder geval, vaak met de grootst mogelijke onzin kwam. Uitsluitend om te shockeren of te provoceren, zo u wilt. Ook in dit geval moeten we zijn beweringen dus met de grootst mogelijke korrels zout nemen.  

Omdat ook dit ruim voor mijn tijd heeft plaatsgevonden, dat ECVO-onderzoek van Kelev wel te verstaan, ben ik te rade gegaan bij hen die het weten kunnen.
Het raadselachtige in het geval van Kelev is echter dat de eigenaresse destijds de vereniging heel wat meer positief nieuws had doorgegeven. Inderdaad kreeg Kelev bij het eerste onderzoek van de ECVO-arts in Utrecht de uitslag “PRA Voorlopig Niet Vrij”. Bij het volgende onderzoek door dezelfde ECVO-specialist kreeg deze hond “PRA Vrij”. Indachtig de stelling, dat de slechtste uitslag geldig blijft totdat het panel zich heeft uitgesproken, dook de eigenaresse in de ECVO-materie. Volgens haar bevindingen bleek dat een aantal ECVO-artsen het recht had buiten het panel om een uitslag bindend te verklaren. Dat was, volgens haar, in dit geval ook gebeurd. Bovendien had de specialist ook nog eens uitdrukkelijk verklaard dat de hond, wat hem betrof, zonder problemen voor de fokkerij ingezet mocht worden. Hetgeen daarna ook gebeurd is. Gelet op deze ontwikkelingen was het voor de eigenaresse niet langer noodzakelijk naar die panel-avond te gaan.
Het schijnt zelfs zo te zijn, dat de hond Kelev in officiële berichten van de Raad als “PRA Vrij” door het leven gaat. Jammer genoeg blijkt deze hond niet terug te vinden te zijn, vanwege zijn geboortejaar, in het overzicht “Gezondheidsonderzoeken online”. Ongetwijfeld zal deze uitslag nog wel ergens terug te vinden zijn.
Ik weet dus niet of dhr. Strijk ook van die ontwikkelingen op de hoogte is of dat hij, wat mij allerminst zou verbazen, ook nu weer slechts met halve feiten en waarheden op de proppen komt. Gelet op zijn Don Quichotte-achtige PRA-kruistocht tegen de NVSWH is dat geenszins een raadsel. Alleen trekt hij nu ook de geloofwaardigheid van de Raad in twijfel. Ach, we weten het. Alleen dhr. Strijk vindt dat uitsluitend dhr. Strijk de waarheid verkondigt.

Het zal daarom voor een ieder waarschijnlijk een groot raadsel zijn hoe hij gaat reageren op de aankondiging van zijn vroegere PRA-kruistochtvaarder (of vaarster) dat zij een pup heeft uit dat beroemde/beruchte nest van Noura en Wizo. Een reu, dus een nestje hoeven we niet te verwachten, maar wel zonder stamboom. Of zou zij hem in één of ander buitenland toch gaan laten aankeuren teneinde een stamboom te krijgen? Want ook al krijgt deze hond PRA Vrij hij zal toch te boek lopen als drager van het gen voor PRA zolang zijn moeder niet vrij gegeven is op die panelavond. En zonder dat woordje “Vrij” geen stamboom voor de puppen volgens de Raad.

Gelukkig zijn er bij de avls weer Saarlooswolfhonden puppen geboren. Mocht de fokster van dit nest eerder deze maand al dat eerste officiële bastaardnest verwelkomen, nu dus een echt SWH-nest. Opvallend echter, en gelijktijdig uitermate triest, dat één van de puppen niet levend ter wereld kwam. Dit lijkt, en ik hoop dat ik het mis heb, de laatste tijd meer schering en inslag te zijn bij de avls.
In ieder geval lijkt de mevrouw van dit nest zich als echte fokster op te gaan stellen. Twee nesten tegelijk. Dat zie je alleen bij de echte “fokkers”. Alleen zorgen echte fokkers ervoor dat zij in ieder geval verzekerd zijn van pup-afzet.

Het raadsel van de “gecentraliseerde fokkerij” bij de NVSWH is daarmee opgelost. Vanaf begin jaren 80 van de vorige eeuw is bij de NVSWH altijd iedere fokker verzekerd geweest van pupafzet. Het was daar dus nooit nodig, zoals nu bij de fokster van kennel Baka Inu, een extra oproep te plaatsen dat er nog puppen voorradig zijn.
Voorradig. Getver. Het lijkt wel alsof ze op de plank liggen of aan de boom hangen. Niet zo raadselachtig wanneer je bedenkt dat de avls zich een slag in de rondte fokt. Dan moet je wel een oproep plaatsen dat je nog puppen te verkopen hebt. Komt er nog een advertentie op Marktplaats? Op Tweedehands.nl maak je geen kans, daar moet je adverteren met minimaal herplaatsers.

Het lijkt er dus op dat deze fokster in de leer is geweest bij de fokkers in Frankrijk. Daar wordt immers ook aan de lopende band gefokt met de meest uiteenlopende types Saarlooswolfhonden, waarbij ik onmiddellijk mijn excuses aanbied aan de eigenaren van de echte Saarlooswolfhonden. In het geval dat zij een hond uit Frankrijk hebben geïmporteerd zullen er slechts zeer weinig zijn aan wie deze excuses besteed zijn. Dat spul afkomstig uit Frankrijk is de naam SWH allang niet meer waard. Dat weet iedereen. Zelfs zij die tot voor kort op alle mogelijke manieren die Nederlands-Franse fokster te vuur en te zwaard verdedigden. Hieronder ook, in zijn algemeenheid, de Raad van Beheer hoewel die nog steeds niet tot inkeer is gekomen. Het is geen raadsel dat dat nooit zover zal komen.

Schreef ik in mijn vorige “Raadsels” nog dat binnen zeer afzienbare tijd de avls met een oproep zou komen voor de volgende outcross, dan ben ik door de actualiteit achterhaald. Inderdaad heeft men daar een dringende oproep gedaan teven ter beschikking te stellen voor de volgende outcrosses. Ik schreef het al. Die drie puppen, waarvan slechts één teef, uit die combinatie met die Witte Herder zetten geen zoden aan de dijk ten aanzien van de pogingen van die club het ras Saarlooswolfhond te redden.
Het bestuur van de avls, of is het die outcross-commissie of is het een zekere familie binnen de avls, heeft dit “flut-nestje” aangegrepen ongebreideld door te gaan met hun (ziekelijke) fantasieën de Saarlooswolfhond te redden door allerlei ongeregeld in te kruisen.
Is het vreemd je af te vragen of dit ook is wat de Raad van Beheer voorgeschoteld is ten aanzien van die ‘reddingspoging’ van de Saarlooswolfhond.

Het grote raadsel in verband met deze recente oproep is de, nagenoeg, gelijktijdige melding dat de teef van de secretaresse van de avls gedekt is door de reu Thorgal. Ja, u leest het goed. De teef Kaya-Kadin van de Kilstroom is gedekt. Niet zo wereldschokkend zo’n simpele mededeling. Het raadselachtige is echter waarom deze mevrouw haar hond niet beschikbaar heeft gesteld voor de volgende outcross die de avls voor ogen heeft. Zo wantrouwend als ik ben ten opzichte van de bedoelingen van de avls doemen er twee scenario’s op.
De eerste: deze mevrouw, de secretaresse van de avls dus, heeft lak aan de ideeën van haar eigen vereniging het inteeltpercentage en de eventuele erfelijke aandoeningen te verminderen. Zij staat dus in het geheel niet achter die plannen van die outcross-commissie of liever gezegd achter de plannen van een zekere familie binnen de avls. In het kort, het interesseert haar geen barst of het inteeltpercentage of het aantal erfelijke aandoeningen, binnen de populatie waar zij als bestuurslid mede verantwoordelijk voor is, verminderd worden. Het verminderen van die erfelijke aandoeningen is trouwens een utopie wanneer je gaat kiezen voor outcross-reuen uit rassen waar nog meer erfelijke aandoeningen voorkomen.
De tweede reden: mevrouw beseft duvels goed dat je voor een nestje bastaarden, als je je teef laat dekken door een reu van een ander ras, niet de hoofdprijs kunt vragen. Laten we eerlijk zijn, als je 1000 euro of meer kan vragen voor een, op papier althans, rashond kan je niet verlangen dat Jan Modaal datzelfde bedrag uitgeeft voor een echte bastaard. Een hond dus zonder echte stamboom.
Wees eens heel eerlijk, beste lezers, zou u dat wel doen als u de keuze had? Dus in dit geval kiest mevrouw de secretaresse mogelijk voor het geld en gaat het ras naar de verdoemenis. Althans volgens die eerder genoemde, bij iedereen bekende, familie omdat zij niet meewerkt aan een outcross.
Alleen, wanneer gaan we vernemen dat deze familie hun eigen teef Lica gaat inzetten voor één van de komende outcrosses?

Veel geschreeuw en weinig wol, of …?

Het hoeft niet raadselachtig te zijn dat ik niet al te uitgebreid inga op dat weblog van die Zeeuwse meneer. Ik heb alleen begrepen van allerlei bijdragen op internetforums dat zo’n 10 jaar geleden al tijdens een Algemene Leden Vergadering van de NVSWH de toenmalige voorzitter aangaf dat ook voor de NVSWH eens de tijd zou komen zich te bezinnen op de toekomst van het ras. Dat zou, volgens hem, betekenen dat ook de NVSWH moest gaan nadenken over het toepassen van een outcross.
Dat sommige eigenaren vervolgens suggesties doen ten aanzien van een in te kruisen ras, is dus helemaal niet raadselachtig. Sterker nog, het is zelfs geheel democratisch. Dit in tegenstelling tot het beleid van de avls.

Ik heb dat al eerder geschreven. Maar voor de duidelijkheid nog maar een keer:

Eerst antwoordt de outcross-commissie op vragen van de leden dat er in het geheel nog geen beslissingen genomen zijn ten aanzien van de in te kruisen rassen. Integendeel zelfs. De leden konden hun voorkeur duidelijk maken, waarna de commissie zou gaan verantwoorden waarom een voorgesteld ras niet de voorkeur heeft. Nu blijkt dat die commissie de leden volkomen buitenspel heeft gezet door op voorhand al een aantal rassen uit te zoeken. Vervolgens gaat men de leden vertellen waarom zij die keuze gemaakt hebben.
In een “socialistisch” geleide gemeenschap vindt een zelfde transitie plaats. Het “politburo” bepaalt en het volk mag daar, als goed klapvee, mee instemmen. Afwijkende meningen zijn niet welkom.

Het hoeft daarom geen raadsel te zijn dat men voor het volgende in te kruisen ras niet verder kijkt dan een vertegenwoordiger van de Tsjechoslowaakse Wolfhond, dan wel de Duitse Herder of de Hollandse Herder. Tenslotte moet je niet te ver hoeven reizen om een geschikte reu te vinden. Dat eerstgenoemde twee rassen al door de Saarlooswolfhond zitten weet iedereen. Dat hierdoor absoluut geen resultaat geboekt wordt ten aanzien van het terugdringen van in die populatie, dus buiten de NVSWH, voorkomende afwijkingen is ook geen raadsel.

Dat men niet heeft gekozen voor een ras dat op ruim voldoende afstand staat van de Saarlooswolfhond, maar toch voor wat betreft de afstamming raakvlakken heeft met de SWH, is het grootste raadsel. Totdat je kijkt naar de kynologische kennis van een deel, in dit geval het beslissende deel, van die commissie. Dan is het geen raadsel meer.