Schandalig

Het lijkt wel alsof de gebeurtenissen rond wolven en Saarlooswolfhonden zich in een steeds rapper tempo voordoen. Goed te merken dat de vakanties achter de rug zijn en daarmee ook de journalistieke komkommertijd.

Even terug naar die Flevolandse wolf.

Ik kreeg een interessant artikel uit een krant toegezonden. Het had betrekking op die Flevolandse wolvin, die weken kans zag iedereen in haar grip te houden. De geïnterviewde wordt in dit krantenartikel afgeschilderd als een ‘wolvendeskundige’ die in Duitsland een wolvenopvang schijnt te hebben. Laat ik vooropstellen dat ik af moet gaan op wat mensen mij vertellen en wat ik op internet terug kon vinden. Ik heb daaruit begrepen dat hij een zeer omstreden persoon is. Maar goed, dat zijn meningen die op diverse fora rondgaan en die ik derhalve niet kan beamen noch ontkrachten. Wat ik in zijn betoog echter vreemd vind, is zijn opmerking het raar te vinden dat zowel vacht als poten van dat dier nog gaaf zijn, nadat zij zo’n grote afstand had afgelegd. Met andere woorden, onmogelijk dat dat dier in zo’n goede conditie was. Nou, dat belooft niet veel goeds voor de overige wolven die op deze wereld in het wild leven en van tijd tot tijd grote afstanden afleggen. Dan hoeven we ons dus ook geen zorgen te maken als zo’n dier op de Veluwe op zou duiken, zoals dhr. Berends meende te moeten schrijven.

Ik moet echter stellen, dat ik het met zijn laatste opmerking volkomen eens ben. Het lijkt mij sterk dat dat dier uit Oost-Europa of uit Duitsland komt. Het is, ook bij de overheid bekend, dat er in Nederland particulieren zijn die, al dan niet illegaal, wolven houden. Dus als zo’n dier wegloopt, zal die eigenaar dat heus niet aan de grote klok hangen. Of men die dieren in Rusland gekocht heeft, laat ik voor die wolvenkenner. Men zegt dat van een door hem gefokt nest wolven er vijf van de acht spoorloos zijn. Dus alles is mogelijk. Verder schijnt hij een Amerikaanse wolfhybride te hebben, die hij het etiket “wolf” opgeplakt heeft. Blijkbaar staat dat heel interessant. Heel apart, want het schijnt dat hij bij zijn huis helemaal geen wolven mag houden. Althans, dat heeft een tijd terug op internet gestaan. U weet echter dat u niet alles op internet moet geloven. Dus enig voorbehoud is op zijn plaats.

Intussen is weer een wolf of wolvin opgedoken, tenminste gelet op de bijtwonden die men bij een ander dier gevonden heeft. Volgens de geraadpleegde deskundige kunnen dat soort wonden alleen door wolven gemaakt worden. Ik neem dan echter niet aan dat die wolf erg hongerig geweest is. Anders had er zeer waarschijnlijk minder van die prooi overgebleven. Maar goed, we moeten maar afwachten of er nog meer van die dieren opduiken. Ik hoop alleen niet dat er nu een ongefundeerde wolvenjacht op gang komt, lijkend op die van ruim 100 jaar geleden.

Wel een tip! Mocht u van plan zijn te gaan wandelen in het gebied waar die wolf gesignaleerd is en u bent van plan u als Roodkapje te verkleden, neem dan een mals kippetje voor hem/haar mee. Gegarandeerd dat die kwijlende mond met die grote tanden meer interesse heeft in die arme kip dan in u. Het is daarnaast jammer dat carnaval nog lang op zich laat wachten, het had anders een leuk thema geweest voor één van de praalwagens. Wie weet, duikt tegen die tijd wel weer een nieuwe wolf of wolvin op en levert dat direct inspiratie op voor de lokale carnavalsvereniging.

Erger dan dat gezemel over het al dan niet voorkomen van wolven in Nederland en de paniekzaaierij vanuit sommige politieke partijen is de discussie of aankondiging op een forum over een gigantische hoeveelheid Saarlooswolfhonden die in Frankrijk weer herplaatst schijnt te moeten worden. Iets van 80 stuks, waarbij de eigenaar er nog 40 mag houden. Ik heb echter niet helemaal goed begrepen of deze 120 honden op hetzelfde adres zitten. Wel wordt verwezen naar een Nederlands/Franse fokster. Bovendien wordt gemeld dat in het verleden ook al eens honden daar weg moesten.

Iedereen weet natuurlijk wie met deze Nederlands/Franse fokster bedoeld wordt. Als het inderdaad dezelfde is, is zij ook nog FCI-keurmeester voor o.a. de Saarlooswolfhond. In mijn optiek de vrouw die de Saarlooswolfhond naar de afgrond heeft geholpen, onder ander door het inkruisen van bijvoorbeeld Tsjechoslowaakse Wolfhonden en door het infokken van de erfelijke aandoeningen DM en Dwerggroei. Een fokster tevens die, volgens de berichtgeving, gebruik maakte van meerdere kennelnamen die in haar geval echter op papier toebehoorden aan andere mensen. Althans op papier. Mocht u tijd hebben, duikt u dan eens in de database van dhr. Bengt Frantz of u kijkt op de stamboom CD van de Raad en kijk eens onder welke kennelnamen in haar actieve periode de honden in Nederland werden ingeschreven. Valt het u dan op dat, vanaf het moment dat haar kennelnaam bijna niet meer genoemd wordt in de stamboom-aanvragen ook een aantal andere kennelnamen niet meer genoemd worden?

Vergis u echter niet. Deze Nederlands/Franse fokster staat nu zeer regelmatig als ‘mede-fokster’ vermeld in tentoonstellingscatalogi, dus zo op haar lauweren is zij niet aan het rusten. Daarnaast schijnt zij haar hele hebben en houwen daar in Frankrijk verkocht of overgedaan te hebben aan een andere SWH-fokker, die ook al een bedenkelijke reputatie schijnt te hebben. Iets met het verkopen van honden die aan chiardia lijden, gesjoemel met geboortedata, enz.

Bovendien schijnt zij ook iets te doen in een stichting tot behoud van oerrassen, waartoe blijkbaar ook de Saarlooswolfhond gerekend wordt.

Ook op, jawel alweer, een Franse site wordt, naast de vermelding van een paar te herplaatsen dieren, vol trots geschreven dat er puppen rondlopen van kruisingen Saarlooswolfhond met Rottweiler, Tamaskan, Wolfhybride, enz.

Al met al een puinhoop dus. Maar deze puinhoop kan alleen in stand blijven dankzij de velen die bij die liedens een pup aanschaffen. Uiteraard daaronder mensen die nu ach en wee klagen op diverse internetfora en vervolgens zonder probleem volgende keer weer naar Frankrijk afreizen om een pup te kopen wanneer hun duur gekochte hondje aan één of andere aandoening komt te overlijden. Natuurlijk weer bij diezelfde fokkers, want daar stap je tenminste met een pup onder je arm de deur uit, die heeft je vorige keer ook zo vriendelijk ontvangen. Ongeacht de tijd van het jaar. Keus genoeg, de magazijnen liggen vol. Dat die fokker/verkoper zo vriendelijk is heeft alleen maar met geld te maken. Als er problemen zijn rond zo’n pup geven ze gegarandeerd niet thuis of je moet de pup maar terugbrengen en mag je een ander uitzoeken. Het fatsoenlijke warenhuis ten top.

Het gaat allang niet meer om het ras. Als er maar geld binnenkomt.

Laten we echter eerlijk wezen. Niet alleen in Frankrijk worden dat soort fokfabrieken in stand gehouden door ongeduldige kopers. Ook hier in Nederland, Belgie, Duitsland, en andere landen kom je dat soort vermeerderaars tegen die allemaal leven van de stupiditeiten van de potentiële puppenkopers. Als het maar lijkt op, is het credo. Geen mens die zich interesseert wat er op die stamboom staat. De honden hebben vaak een stamboom die, geheel onterecht al jaren, heilig is. Dankzij de mogelijkheid tot dat zogenaamde aankeuren zijn de grootst mogelijke vuilnisbakken tot rashond verheven. Iedereen ziet dat het niet klopt, maar je noemt het gewoon de Franse lijn, de Duitse lijn, de ……. lijn en tevredenheid is troef. En oh ja, die vervelende erfelijke eigenschap die dankzij die praktijken is opgedoken is aanleiding tot het indienen van een verzoek bij de Raad tot een officiële inkruising van een hond van een ander ras. Zogenaamd om dat ras van de ondergang te redden, waar het dankzij de praktijken van die fokkers, waar tevens leden van rasverenigingen zich kind aan huis voelen, naar toe is gebracht. Iedereen weet toch dat bij deze tweede vereniging diverse leden rondlopen die in het verleden toch regelmatig hun hond aanschaften bij die dubieuze Franse fokkers, terwijl zij wisten dat er de nodige misstanden heersten.

In ieder geval wordt op dat forum geschreven dat zo’n 40 fokmachines bij deze fokker of fokster mogen blijven.

Eigenlijk had dit hele gebeuren in de openbaarheid moeten komen tijdens uw vakantie. Dan had u nu de tijd gehad nog veel meer uit te zoeken.

Dan had u onder meer gezien, dat regelmatig in Frankrijk teven na een aantal nesten voortgebracht te hebben door de eigenaar herplaatst werden. Vervolgens werden door deze teven bij de nieuwe eigenaar opnieuw een aantal nesten voortgebracht, dus onder een tweede kennelnaam en in een aantal gevallen werden die teven weer naar fokker nummer 3 doorgeschoven waar ze weer voor de fokkerij ingezet werden.

Hoewel deze praktijken natuurlijk bij de Franse Kennel Club opgevallen moeten zijn, vanwege de stamboom aanvragen heeft die club er volgens mij geen barst aan gedaan. Mogelijk dat ook daar de Euro-tekens over de diverse burelen dansen.

Des te wranger is het dat vanuit de Raad van Beheer de kreet komt dat we zuinig moeten zijn op ons Nationale Erfgoed, de Saarlooswolfhond, en gelijktijdig interesseert het geen mens wat er met dit ras gebeurt. Misschien een nobele taak voor de Raad, want de voorzitter daarvan is toch bestuurslid bij de FCI en dus kan hij deze misstanden daar wellicht aankaarten. Ik heb echter het idee dat dit absoluut niet gaat gebeuren onder het mom dat de Raad zich niet mag bemoeien met de gang van zaken bij een bevriende kennelclub.

Dus zo zuinig hoeft men niet te zijn op het Nationale Erfgoed, als het maar geld opbrengt.

Dat blijkt trouwens ook uit een stuk op een ander forum. Daar wordt gemeld dat, hoe zou dat nu kunnen, in Frankrijk bijna zwarte pups geboren zijn. Ook dat is heel vreemd, omdat zwart in ieder geval geen erkende kleur is en, volgens mij, de Saarlooswolfhond nooit in het zwart is voorgekomen en dus die kleur niet kan vererven.

Dat zegt natuurlijk geen klap. Een beetje speurtocht op internet levert voldoende foto’s op met aparte vachtkleuren en onmogelijke aftekeningen. Dat die foto’s direct het bewijs leveren dat er gerotzooid is met het ras moet voor iedereen duidelijk zijn. En toch noemt men ze nog steeds Saarlooswolfhond. Ondanks dat iedereen roept dat aan alle kanten gefraudeerd is bij de Saarlooswolfhond komen de fraudeurs er gewoon mee weg omdat het bewijs niet via DNA-onderzoek is geleverd.

Is er toch nog goed nieuws? Jawel, het langverwachte clubblad van de NVSWH is uit.

Maar daarover een volgende keer meer, eerst moet ik het zelf uitgebreid lezen.

 

Teloorgang

De laatste weken is er nogal wat gebeurd op Saarlooswolfhondengebied.

Allereerst moet ik de fam. Berends complimenteren met hun gevoel voor humor t.a.v. het socialisatieproces van de pups. Sportief opgevat. Daarnaast vind ik ze echter behoorlijk onverantwoordelijk. Puppen die niet gevaccineerd zijn meenemen de straat op, in contact laten komen met allerlei mensen en ook nog eens met een vreemde hond. “Vreemde hond”, omdat het geen eigen hond is en dus niet bekend of die hond een gezondheidsbedreiging voor de puppen vormt. In eerste instantie denk je dan dat zij in de “canine belt” wonen. Een beetje vergelijkbaar met de “bible belt”, u weet wel die strook door Nederland waar mensen vanwege hun geloof de kinderen niet laat vaccineren, enz. Woonachtig in de “canine belt” vind je natuurlijk ook dat de hond bij de geboorte voldoende bescherming van de moeder heeft meegekregen en dat hij de volgende bescherming maar zelf moet opbouwen.

Volgens mij had Leendert Saarloos in het begin ook deze ideeën en kostte hem dat z’n eerste wolvin of wolvinnen en een aantal puppen. Toegegeven, hondenziekte zal je niet zo snel meer tegen komen in Nederland, maar het gaat om de idee. Er zijn andere virale en bacteriële bedreigingen voor een pup.

Uiteraard hoop ik dat deze puppies niets opgelopen hebben maar je zal altijd zien dat in dit soort gevallen de fokker er gewoon mee weg komt.

Uiteindelijk blijken de pups dan een kleine week later toch gevaccineerd te worden, althans daar ga ik vanuit nadat zij hun opwachting bij de dierenarts gemaakt hebben. Voor wat betreft de socialisatie had het geen klap uitgemaakt als een week gewacht was totdat ze gevaccineerd waren.

Sterker nog, ik zou niet graag de Saarlooswolfhonden over de vloer hebben die volgens alle regels gesocialiseerd zijn en waar op de leeftijd van zo’n 5 tot 6 maanden het besef doordrong dat zij tot een apart ras behoren. Waren ze als pup zo vrij als een vogeltje, lieten zich door iedereen aanhalen en gingen onbevangen naar iedereen toe, op die leeftijd leek het wel alsof er een knop omging en van het ene op het andere moment waren ze zo terughoudend als maar zijn kon. Alsof ze nooit wat geleerd hadden en nooit met andere mensen, dingen, honden, enz. in contact waren gekomen.

Je kunt dus als fokker of als eigenaar nog zo je best doen, uiteindelijk beslist die pup zelf hoe hij zich gaat opstellen.

Let wel, ergens blijft er toch wat hangen, dus verloren tijd is het zeker niet. Maar volgens velen merk je dat pas weer als de hond op een leeftijd van een jaar of 8 tot 10 komt.

Als je daar dus geen rekening mee houdt, wordt die pup binnen de kortst mogelijke tijd via internet ter herplaatsing aangeboden.

Dat de fokker goed wegkomt zie ik ook gebeuren bij die puppen uit de DMxDM kruising. U weet wel, Mulan en Mika. Ook in dit geval hoop je het allerbeste, dus dat geen van de puppen het stickertje “DM-Lijder” opgeplakt krijgt. Voor de puppen kan het niet beter dan. Maar stel nu, dat één of meer puppen als lijder uit die test komen, gaat dan Stichting Dier&Recht een zaak aanspannen tegen deze fokker. Tenslotte heeft hij er geen klap aangedaan om erfelijke afwijkingen in het nest te voorkomen. Zal mij benieuwen en wie zal, in dat geval, die Stichting op dit nest attenderen.

Net zo erg vind ik, dat aan alle kanten gerefereerd wordt naar die gezondheidseisen die ook door de overheid gesteld worden. Te weten “Motie 19 besluit Gezelschapsdieren”. En dan nog ziet men bij de avls kans uitgebreid reclame te maken voor dat nest van die DM-dragers. Het hoeveelste nest van 2013 was dit ook al weer bij de avls???????? Nummer 7????????

Vervolgens wordt ook nog eens volgende bekendgemaakt:

Het uitgebreide plan van aanpak dat de AVLS heeft ingediend om een gezonde toekomst voor de Saarloos Wolfhond te waarborgen, is onlangs besproken door het bestuur van de Raad van Beheer. Naar aanleiding hiervan heeft de Raad van Beheer het bestuur en de gezondheidscommissie van de AVLS uitgenodigd om gezamenlijk te overleggen over een aantal praktische zaken en de inwerkingtreding van het plan.

Betekent dit dat het bestuur van de avls en de gezondheidscommissie nu gaan proberen de Raad ervan te overtuigen dat, in dit geval, deze DMxDM-kruising goed is voor de gezondheid van de Saarlooswolfhond? Ondanks dat deze kruising, gelet op de FCI-regels en derhalve ook de RvB-regels helemaal niet had mogen plaatsvinden!

Maar ja, de fokker had even niet opgelet en de dekking had al plaatsgevonden voordat hij wist dat de teef loops en dekrijp was!!! Toch weer drie puppies geboren, dat is het enige dat telt.

Ja, met zo’n kulsmoes kan je heel wat nesten op de wereld laten trappen.

Gelukkig sta ik dit keer niet alleen met mijn commentaar hierop, gelet op reacties op internet. Alleen is er niemand die ageert tegen het feit dat de avls “reclame” maakt voor dit nest. In mijn optiek moet je, zeker wanneer je de ellende van een DM-lijder van nabij hebt meegemaakt, duidelijk maken dat deze houding van de avls niet gepast is. En dat is nog heel zacht uitgedrukt. Want schrijft de voorzitter van de avls niet zelf in zijn voorwoord in het nieuwsblaadje dat de avls de focus legt op de gezondheid van de honden? Nou, dat blijkt.

Maar niet alleen bij de avls gebeuren vreemde dingen.

Ook bij de NVSWH.

Plots blijkt het mogelijk dat, zonder al te lang te wachten, iemand lid wordt van onze vereniging terwijl die persoon jaren lang Saarlooswolfhonden heeft gehouden die afkomstig waren uit de fokkerij van die, volgens velen, beruchte Nederlandse fokster uit Frankrijk. Goed, ze heeft op dit moment geen hond meer, dus dat spreekt ook in haar voordeel. Tikkie cru, maar vooruit. Dit nieuwe lid heeft zich nooit al te kritisch opgesteld jegens de NVSWH, maar ik meen toch dat zij in het verleden zeer vaak zeer lovend over die fokster geschreven heeft: “Ze heeft het beste voor met haar honden, enz. enz.” Maar om haar nu zo snel als lid te verwelkomen gaat toch wat te ver. Dat is dan niet eerlijk tegenover ons lid uit Duitsland die vele jaren heeft moeten wachten tot zij lid kon worden. Nou is het natuurlijk ook mogelijk dat de NVSWH dringend om nieuwe leden zit te springen. Ik hoor tenminste geluiden dat na die coupe van september 2012 een groot aantal leden het lidmaatschap heeft opgezegd uit onvrede over de gang van zaken. Dat betekent derhalve ook dat die puppy-wachtlijst helemaal niet zo groot is of zelfs niet meer bestaat. Niet dat nou veel uitmaakt, want heeft u al iets gehoord over aanstaande nesten bij onze vereniging?

Volgende vraag.

Gaat dit nieuwe lid zich aan de regels t.a.v. de fokkerij van de NVSWH houden? Of worden die regels bij de NVSWH ook overboord gegooid. Wat nu wanneer dit nieuwe lid eigenaar wordt van een reutje. Gaat zij die over een paar jaar beschikbaar stellen voor de fokkerij? Welke teef? Zoals een paar van haar voorgangsters deden: "een teef van buiten laten dekken"? Dan krijgen we dus precies waar ik al eens over geschreven heb. De NVSWH gaat dan haar raszuivere en gezonde honden beschikbaar stellen om die verziekte bastaard-populatie van buiten uit het slop te halen. Verziekt vanwege de vele erfelijke afwijkingen die daar voorkomen. Bastaarden vanwege de vele inkruisingen van andere rassen.

Maar wat nu wanneer dit lid eigenaar wordt van een teefje? Wordt dan onder de paraplu van de NVSWH gefokt met een NVSWH-reu of …….? Of valt ook dit dan onder de door de avls gewenste outcross? Ik kan me natuurlijk vergissen en in dat geval telt volgende zinnetje natuurlijk niet. Ik heb ooit eens gelezen dat dit nieuwe lid mede-eigenaar is van een kennelnaam, Unaliyi. Die andere mede-eigenaar is geen lid van de NVSWH. Dus hoe gaat dit opgelost worden?????? Of is de "liefde" met die Linda al weer bekoeld en is zij geen mede-kennelnaamhoudster meer.

Wat wordt de volgende stap? Krijgen nu alle in het verleden geroyeerde leden en wegens wangedrag uitgeschreven leden een persoonlijke uitnodiging van het bestuur om weer lid te worden. Alles wat in het verleden heeft plaatsgevonden wordt vergeven en vergeten? Dan worden dus vele leden van de avls ook lid van de NVSWH en is er derhalve, vanwege de vele doublures, geen belemmering meer om beide verenigingen samen te voegen. Weer een probleem opgelost. De raszuivere populatie van de NVSWH en de PR-capaciteiten van de avls. Jongens, wat een grandioze vereniging wordt dat. Een voorbeeld voor alle overige rassen met meerdere verenigingen.  “Hallelujah, looft den Heer, hier komen de tegenstanders van weleer”.

Nog zoiets opmerkelijks. De NVSWH organiseert een wandeling in Limburg. Heel gezellig, daar niet van. Tenminste, dat neem ik aan. Maar zie: één van onze leden, eigenaar van een hondje gefokt door onze voorzitter, vindt het leuker te gaan wandelen met mensen die niets met de NVSWH te maken willen hebben. Heel apart. Gaat dit lid zijn reu t.z.t. ook beschikbaar stellen voor de fokkerij buiten de NVSWH?

Op een forum wordt geschreven dat er meer overleg plaatsvindt of in ieder geval gesprekken gevoerd worden tussen NVSWH en avls, sinds men een aantal mensen “AAN DE KANT GESCHOVEN HEEFT”. Iedereen weet natuurlijk wie die mensen zijn, dus namen noemen doe ik niet. Het zijn echter wel de mensen die alles gegeven hebben het ras van de ondergang te redden en er, in het geval van de populatie van de NVSWH, een gezond ras van hebben gemaakt. Dat wordt voor het gemak vergeten.

Net zoals men voor het gemak vergeet, dat er diverse fokkers van buiten de NVSWH rondlopen die openlijk toegeven alles in het werk te willen stellen “echte Saarlooswolfhonden, zoals die bij de NVSWH voorkomen” te willen fokken.

Ook vergeet men voor het gemak dat, door het afserveren van die bepaalde mensen, alle kennis omtrent de fokkerij, het ras, enz. verloren is gegaan. Iedere serieuze fokker weet dat je moet weten wat in het verleden uit bepaalde combinaties en lijnen geboren is wil je op dit moment de juiste combinaties maken. Nou, die kennis heeft het huidige bestuur totaal niet. Bovendien schijnt daar de opvatting te heersen dat kennis van het verleden totaal overbodig is. Misschien daarom dat je maar niets hoort over dekkingen, drachtige teven, enz.

Het zal toch geen bestuurslid zijn die onder de naam “Henri” die stompzinnige opmerking geplaatst heeft dat de witte Saarlooswolfhond genetisch ongezond is? Als dat zo is, hou ik echt mijn hart vast. Het is in elk geval wel duidelijk geworden dat deze "Henri" niet het lef heeft tekst en uitleg over zijn opmerking te geven. M.a.w. door niet te reageren geeft hij direct aan dat hij op dit gebied een volslagen leek is en gewoon uit zijn nek gekletst heeft. Ik had niet anders verwacht.

Ik vraag me alleen af hoever die genoemde samenwerking gaat. Tenslotte horen wij, de leden, daar niets over. Het laatste clubblad is in april uitgekomen. Ook een nieuwsbrief hebben we al tijden niet meer gezien. Zoals ik al schreef, zal het eerstvolgende clubblad wel vol staan met tentoonstellingsuitslagen, keurverslagen, enz. Zal er nog ruimte overblijven voor werkelijk belangrijke zaken, zoals overleg met de Raad van Beheer, plannen rond de fokkerij, overleg/gesprekken met de avls, enz. Of haal ik hier nu een heikel punt aan. Onze voorzitter heeft toch bij diverse gelegenheden laten weten onmiddellijk als voorzitter op te stappen in geval het tot samenwerking met de avls zou komen. Dus laten we de leden niet weten hoever die samenwerking gaat, dan kan de voorzitter zonder gezichtsverlies in functie blijven.

Of hebben de afzonderlijke bestuursleden het nu ook weer zo druk, dat bestuursvergaderingen niet kunnen plaatsvinden omdat geen datum gekozen kan worden. Worden dan weer belangrijke kynologische zaken vooruit geschoven? Krijgen we derhalve weer het credo: “Van uitstel komt bij dit bestuur in ieder geval afstel”. Tja, dan kan je de leden ook niet op de hoogste stellen van alles wat het bestuur ondernomen heeft.

Socialisatie

Al vele tientallen jaren worden hondenfokkers en –eigenaren geadviseerd aandacht te besteden aan socialisatie van hun pup(pen). Dat er desondanks toch nog steeds eigenaren rondlopen die van mening zijn dat hun hond het eerste jaar mag genieten van een zgn. vrije opvoeding is in mijn ogen onbegrijpelijk. Ik ben van mening dat deze mensen zijn blijven steken in de, reeds lang achterhaalde, ideeën van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Met als gevolg de nodige problemen die de honden van die mensen veroorzaken, om maar niet te spreken van de “problemen” (laat ik voorzichtig blijven) die de kinderen van die mensen veroorzaken.

Aan de andere kant moet het ook niet zo zijn, dat men in zijn drang tot socialisatie te ver doorschiet.

Om te voorkomen dat u verzucht dat ik voor de zoveelste keer over de familie Berends schrijf ter verontschuldiging dat ik van mening ben dat een groot deel van de schrijfsels op zijn weblog berusten op onzin. Daar wil ik op reageren. Niet op dhr. Berends of mevr. Eggink zelf, die laten mij volkomen koud.

Op het weblog van Johan is te lezen, dat zij veel opgestoken hebben van een lezing over socialisatie van honden. Zonder meer kan je daar het nodige van opsteken. Ik heb alleen niet het idee dat tijdens zo’n lezing geadviseerd wordt een kinderspeeltunnel of de tunnel die bij Agility gebruikt wordt, in je kamer te leggen om je puppen te socialiseren. Want waar is het einde. Gaan we dan in onze drang tot het afleveren van perfect gesocialiseerde puppen zo ver dat uiteindelijk de hele benedenverdieping van de woning omgetoverd wordt tot een Agility parcours? Ziet u zo’n parcours al voor u? Laten we eens creatief denken.

Komende vanaf de voordeur leggen we vanuit de hal de slurf naar de woonkamer, zodat de pup niet in een onbewaakt ogenblik naar de voordeur kan lopen. Vanuit de kamer naar de keuken leggen we de tunnel en voor de openslaande tuindeuren plaatsen we de hoepel. Op de plek van de eettafel komt de Agility-tafel, kunnen we toch de borden nog kwijt, en in plaats van de stoelen plaatsen we de hordes. Uiteraard in hoogte verstelbaar, zodat de puppen erover heen kunnen stappen en, op een hogere stand, wij erop kunnen zitten. Over de salontafel heen plaatsen we de kattenloop. Andere toestellen plaatsen we in de tuin zodat de puppen vanuit de tuin en de keuken weer via de tunnel in de kamer kunnen komen. Het enige nadeel is dat je om te kunnen starten vanuit de tuin om moet lopen naar de voordeur om van de slurf gebruik te kunnen maken.

Dit nadeel heeft echter ook een “Cruyffiaans” voordeel: de puppen komen op straat, ontmoeten de buur(t)kinderen, het verkeer, enz. enz.

Je kunt natuurlijk ook overdrijven. Persoonlijk ben ik meer voor de oplossing die vele andere fokkers toepassen. Die hebben een CD of een aantal CD’s aangeschaft met daarop allerlei geluiden, zoals onweer, gelach, gegil van kinderen, vuurwerk, mensen die in de handen klappen, harde muziek, enz. Dan zijn de puppen alvast gewend aan al dat soort harde geluiden wanneer zij voor het eerst de straat opgaan.

Wat dat aangaat hoop ik van harte dat de familie Berends-Eggink hun puppies eerst heeft laten vaccineren alvorens zij ze mee naar het buurtpleintje namen en ze door de buurtkinderen op lieten pakken. Zo niet, dan spelen zij natuurlijk met de gezondheid van hun fokproducten. Maar zo stom zullen ze toch niet zijn, neem ik aan. Alhoewel, je weet maar nooit. Er zijn voldoende eigenaren die vinden dat vaccineren schadelijker is voor de hond dan het blootstellen aan allerlei rondkruipende, vliegende en onzichtbare ziektekiemen.

Socialiseren is meer dan alleen maar de puppies op laten pakken door kinderen en een tunneltje in je kamer leggen. Socialiseren houdt ook in, dat de nieuwe eigenaren erop gewezen worden met hun puppies een puppy-cursus te gaan volgen. Daar leren ze omgaan met honden van andere rassen, zich bewegen op ander terrein, tussen vreemde mensen. Dan kunnen ze vervolgens ook geleidelijk aan mee gaan naar het bos, het dorp, de stad, de bus in, de trein in, enz. enz.

Want laten we eerlijk zijn, iedere pup, ongeacht het ras, zal binnen de kortst mogelijke tijd door zo’n tunnel lopen. Dat is gewoon de onbevangenheid van zo’n diertje. Dat is echter geen garantie dat hij dat ook nog steeds op dezelfde manier doet wanneer hij tegen het jaar loopt.

Maar dan, in het geval van de Saarlooswolfhond, komt het moment dat de pup de leeftijd van 5 of 6 maanden bereikt. Tot ieders verbazing, behalve van de mensen die zich echt verdiept hebben in het gedrag van de Saarlooswolfhond, komt dan het moment dat er bij dat hondje, dat tot dan onbevangen door het leven ging en zich door iedereen liet aanhalen, een knop omgaat en hij/zij van het ene op het andere moment het terughoudende karakter van de Saarlooswolfhond vertoont. Niet meer aan laten halen door iedereen, niet meer onbevangen op vreemden afstappen. Nee, achter de baas gaan staan en de kat uit de boom kijken. Zoals het een echte Saarlooswolfhond betaamt. Zo hoort trouwens een Saarlooswolfhond te reageren, roepen alle kenners. Zo dient het karakter te zijn volgens de rasstandaard. En toch, al die uren die besteed zijn aan het socialiseren van dat hondje zijn niet voor niets geweest. Niemand heeft iets aan een a-sociale hond, een niet-opgevoede hond omdat die alleen maar meer verdriet en overlast veroorzaakt.

Ik hoop dus van harte dat de werkwijze van de fam. Berends niet de nieuwe trend in Saarlooswolfhondenland wordt, tenzij u natuurlijk aandelen heeft in een bedrijf dat die tunnels fabriceert. Dan is het wat anders.

Was er nog meer opmerkelijk nieuws? Ja.

Onbedoeld is een teefje gedekt. De eigenaar had niet in de gaten dat zij loops was geworden en dat zij, op het moment dat hij reu en teef uit elkaar ging houden, al gedekt was. Dan vraag ik je. Als eigenaar van een teef weet je toch wanneer je hond loops moet gaan worden. Dan neem je toch al je maatregelen. Dan getuigt de melding dat zij al gedekt was voordat je in de gaten had dat zij loops en vervolgens dekrijp was toch van onbenul. Zeker wanneer je ook nog eens een reu en een teef hebt, die beide drager zijn van dezelfde erfelijke aandoening en dus helemaal niet met elkaar voor nageslacht mogen zorgen. Dat vervolgens de rasvereniging, waar hij ongetwijfeld lid van is, op haar website ook nog eens dat nest aankondigt is helemaal schandalig. Nee, men lost dat, zoals gewoonlijk, weer op met de melding daarbij dat het nest niet aan het fokreglement voldoet. Nou voldoet een groot aantal nesten van de leden van die club niet aan dat fokreglement, maar daar ligt niemand wakker van. Er staan toch geen sancties op.

Maar dan. Normaliter dient een fokker binnen een vastgestelde termijn de Raad van Beheer op de hoogte te stellen van de dekking van de teef. Ik neem aan, dat in bovengemeld geval de fokker daaraan niet voldaan heeft. Wat houdt dat dan in?

Vervolgens krijgt hij te maken met de “Breeding Rules” van de FCI, omdat hij in het bezit is van een rashond met stamboom. In dat reglement staat onder meer: “This means that breeding may only be carried out with pedigree dogs which have a sound temperament, are healthy in functional and heriditary terms ……. Etc.

In dit geval met nadruk verwijzend naar “Heriditary terms” En honden die drager zijn van het gen voor DM zijn derhalve genetisch niet gezond.

Hoewel DM niet specifiek genoemd wordt in het fokreglement van de FCI kan ik me voorstellen dat onder diezelfde regels het niet toegestaan is honden die beide dezelfde genetische afwijking hebben onderling te kruisen.

Ook het Kynologisch Reglement van de Raad van Beheer is duidelijk. Artikel VI.23D luidt:

1. Het is verboden om met honden te fokken die aantoonbaar lijden aan een of meer aandoeningen die de gezondheid en het welzijn van de hond of zijn nakomelingen ernstig in gevaar kan brengen.

2. Aandoeningen dienen te worden verwoord in het VFR van de rasvereniging. Indien verschillende rasverenigingen voor hetzelfde ras niet tot een eenduidig overzicht komen zal deze door de gezondheidscommissie worden opgesteld en ter vaststelling worden voorgelegd aan de Raad van Beheer.

In de daaropvolgende artikelen waarin de straffen worden genoemd die opgelegd kunnen worden indien iemand zich niet aan diverse regels houdt, wordt niet genoemd dat puppen die voortkomen uit een niet-geoorloofde kruising geen stambomen krijgen. Ergens logisch natuurlijk, want dat scheelt weer in inkomsten voor de Raad.

In het geval van de kruising van deze twee Saarlooswolfhonden is het maar de vraag of er daadwerkelijk straffen opgelegd worden. De fokker zou zich kunnen beroepen op overmacht, hoewel geen zinnig mens dat natuurlijk gelooft. Maar de Raad komt pas dan in actie wanneer iemand een klacht indient. En wie gaat die klacht indienen? In geen geval de avls want, zoals gezegd, interesseert het die vereniging geen barst of iemand zich aan de fokregels houdt.

De NVSWH? Natuurlijk niet. Die laat alles gelaten over zich heen komen, mogelijk met in het achterhoofd dat die twee honden eigenlijk het predicaat Saarlooswolfhond niet verdienen vanwege de afstamming van die dieren. Eerlijk gezegd denk ik dat de NVSWH geen klacht indient omdat het ze in de praktijk geen barst interesseert dat het ras naar de verdommenis is en wordt geholpen. In het verleden heeft men toch ook alles over zich heen laten komen.

Okay, men heeft destijds met succes voorkomen dat er stambomen uitgereikt werden aan de nakomeling van die frauduleuze dekking van Adezz met Mithera, maar heeft men vervolgens de fokker en de overige betrokkenen aangeklaagd voor het tuchtcollege? Nee. Men leunde voldaan achterover.

De vraag nu in het geval één van die puppen uit die kruising drager DM x drager DM door het leven moet gaan als Lijder DM is of die fokker juridisch aangepakt wordt. Hierbij even verwijzend naar alle “Hoera” artikelen met betrekking tot die fokster van die epilepsie hond waarover die zo bekende rechtszaak gevoerd werd. Gaat men nu ook deze fokker juridisch aanpakken, omdat hij niet zorgvuldig genoeg gehandeld heeft terwijl hij wist wat er kon gebeuren? Ergens hoop ik van wel omdat daarmee dan een signaal afgegeven wordt aan iedere fokker die met een hond gaat fokken die een erfelijke afwijking heeft die middels een genetische test is te achterhalen. Zo’n fokker kan zich dan niet meer beroepen op “onachtzaamheid”. Anderzijds denk ik niet dat het zover gaat komen. Omdat het gewoon de vraag is, wie het voortouw hierin moet nemen.

Omdat toch de term “frauduleuze dekking” gebruikt is, is het aardig te lezen wat op een ander weblog geschreven is. Op “Kynologie op de Korrel” wordt gemeld dat het in de toekomst, dankzij de verplichte DNA-afstammingsonderzoeken niet meer mogelijk is te rotzooien door bijv. pups van nest te verwisselen, enz.

Heel opmerkelijk deze uitspraak omdat dat precies is wat door de NVSWH al jaren verkondigd wordt en wat in de hele Saarlooswolfhondenwereld bekend is en toegegeven wordt. Namelijk dat er op grote schaal gerotzooid is met afstammingen van puppen, reuen van andere rassen ingekruist zijn, de mogelijkheid dat TWH-puppen tussen SWH-puppen geschoven zijn (en omgekeerd) enz. Wat dat betreft geeft ik de schrijver van dat weblog volkomen gelijk. DNA-afstammingstesten kunnen dit in de toekomst voorkomen. Alleen, hebben we daar nu nog geen klap aan vanwege de vele “gewettigde” bastaarden die er rondlopen. Maar in mijn ogen is er nog een groot probleem. Wie bewijst dat de bloedafname of de swab met speeksel daadwerkelijk van dat dier is dat op de bijbehorende formulieren vermeld staat. Wie controleert dat?

Wanneer het DNA-materiaal door een dierenarts afgenomen wordt, kan ik me voorstellen dat die zich niet waagt aan frauderen wanneer de kans bestaat dat hij/zij zijn bevoegdheid verspeelt. Diezelfde dierenarts loopt natuurlijk ook dat risico wanneer één van zijn assistenten wel bereid is tot sjoemelen. In dat geval zal hij uiteraard die assistent(e) tot de orde roepen en maatregelen nemen. Maar wat nu wanneer je een assistente treft die een familielid is van die dierenarts. Dan wordt het pijnlijker. Dit is doemdenken, maar toch.

Maar wat nu wanneer de eigenaar van de hond zelf dat DNA-materiaal gaat afnemen. Tenslotte zijn die swabkits gewoon te bestellen bij de diverse laboratoria. Wie controleert dan?

Ondanks alles is er toch een lichtpunt. De temperaturen zijn gedaald naar gerieflijker waardes.

Roodkapje

Op zijn weblog van 12 juli schrijft onze Johan over die wolvin die in de Flevopolder gevonden is. Eerlijk gezegd heeft hij het over een TV-uitzending betreffende dit onderwerp van de NTR-VPRO. Een deel van die uitzending vindt hij totaal overbodig, te langdradig, of iets dergelijks. Kan zijn. Hij kan het weten. Tenslotte is het zijn vak geweest
Dat een wolf nou eenmaal niet een dier met een hoge aaibaarheidsfactor is, is duidelijk. Gelukkig maar. Het is en blijft, hopelijk, een wild dier.

Maar wat schrijft Johan en ik citeer:

Het gevaar ligt op de loer dat in een dichtbevolkt gebied als Nederland de wolf zijn aangeboren angst voor de mens verliest. Met alle gevolgen van dien. De voorbeelden uit het verleden zijn er. En als er dan een ongeluk gebeurt tijdens een schoolreisje op de Veluwe, omdat wolven zich niet houden aan ons geromantiseerde beeld van de natuur (waarom zouden ze), kan de publieke opinie in een mum van tijd omslaan. Jac P. Thijsse wereldberoemd in Nederland vanwege de Verkade-albums, omschreef de merel 100 jaar geleden als een ‘zeer schuwe bosvogel met prachtige avondzang die wandelaars meestal niet te zien krijgen.’ Merels zijn nu net zo gewoon in onze tuin als de huismus. Maar merels doden niet. Ja, regenwormen.”

Einde citaat

Dit doet toch een beetje denken aan het “Roodkapje-syndroom”: Boze wolf, grote tanden, hap-slik en weg is opoe!
Toevallig, of juist niet toevallig, is op www.saarlooswolfhonden.eu daarover onlangs ook een stukje geplaatst van de hand van Diny Pielanen met als titel “Wie is er bang".

Dit soort verhalen zetten de wolf steeds in een kwaad daglicht, terwijl dit volgens kenners helemaal nergens voor nodig is. Gebleken is dat de Europese wolf vele malen terughoudender is dat zijn Amerikaanse soortgenoten, waardoor juist die veelvuldig gebruikt worden voor allerlei gedragsonderzoeken waarvan de uitkomsten ook op de Europese wolven geprojecteerd worden. Ten onrechte volgens kenners.

Desondanks moeten we het geheel niet bagatelliseren
Stel nu eens, dat er inderdaad wolven op de Veluwe gesignaleerd worden en stel nu eens dat je toevallig het pad van zo’n dier of zo’n roedeltje kruist. Wat dan? Ik kan me voorstellen, dat je door die dieren als prooi gezien wordt wanneer je als een gek probeert weg te rennen. Niet dat zoiets zal helpen want ze halen je toch wel in, zelfs wanneer je een gerenommeerd hardloper bent.
Maar ……. Datzelfde effect bereik je wanneer je in plaats van dat groepje wolven een groepje honden tegenkomt. Ik zal geen voorbeeld geven van een bepaald ras om te voorkomen dat dat ras daardoor gestigmatiseerd wordt. Het kan je namelijk bij ieder ras gebeuren, groot of klein dat maakt niet uit. Alleen zal de beet van een wolf een stuk harder aankomen dan die van de meeste honden.

Sinds jaar en dag adviseren wij onze kinderen toch dat ze, in geval er een hond op ze af komt, stil moeten blijven staan. Niet gaan rennen, gillen, enz. Zolang je stil staat, ben je voor zo’n dier geen prooi tenzij hij natuurlijk een kronkel in zijn hoofd heeft maar gelukkig komt dat minder vaak voor dan men denkt. De meeste problemen met honden zijn het gevolg van opvoedkundige fouten bij die dieren.
Het schijnt dat je ook voor een wolf helemaal niet interessant bent wanneer je bij zo’n ontmoeting gewoon rustig stil blijft staan.
Toch is het niet aanbevelenswaardig uit te testen wie harder kan bijten, de wolf of een hond. Maar dat had u al begrepen.

Even terug naar dat citaat van Johan. De voorbeelden uit het verleden zijn er, schrijft hij. Welke voorbeelden? Had dat nou even gemeld, dat hadden mijn lezers kunnen zoeken op internet of daarbij inderdaad sprake was van incidenten met wolven of dat het wolfhybriden of verwilderde honden betrof. We zullen in dit verband de (wilde) Dingo maar buiten beschouwing laten en ook zullen we maar niet verwijzen naar dat bekende liedje van Drs. P.

Waar komt dan die ‘ingebakken’ angst voor wolven vandaan? Overblijfselen van al die sprookjes uit het verleden, zoals gezegd “de Wolf en de 7 Geitjes”, “Ot en Sien”, gebr. Grimm, enz. enz. Of is het toch zo dat de mens een hekel heeft aan de wolf omdat die toevallig een oogje liet vallen op dezelfde prooidieren. Waarbij de mens er in het algemeen, zeker heden ten dage, aan voorbijgaat en ging dat voor de wolf het doden van zo’n dier een kwestie van overleven is terwijl het voor de mens alleen maar een spelletje is. Om te overleven hoeft de mens tegenwoordig niet meer op jacht, althans niet in het “beschaafde” Westen. Maar goed, dat is een heel andere discussie die grotendeels buiten de strekking van mijn verhaal ligt.

Nogmaals, we gaan een gezellige wandeling maken, genieten intussen van de omgeving en plots horen we luid geritsel en onheilspellende, in onze oren althans, geluiden uit het struweel.
Waarmee wordt u dan liever geconfronteerd? Met een groepje wolven of met een groepje wilde zwijnen? Ik denk dat de meesten onder ons dan toch voor die wolven kiezen, zeker wanneer er jonge dieren bij dat groepje rondlopen. Ik denk zelfs eerder dat u die wolven helemaal niet te zien krijgt.

Dus, al met al zal het zo’n vaart niet lopen. Zijn er trouwens al meldingen uit Duitsland van bijtincidenten door wolven. Tenslotte komen ze daar al weer enkele jaren voor. Nou is Duitsland natuurlijk een stuk groter dan Nederland, maar het zal toch best voor kunnen komen dat onschuldige wandelaars opeens oog in oog komen te staan met een groepje wolven. Niet dat ik dat nou direct geloof, maar ik moet in lijn blijven met het betoog van Johan.

Een volgende ongeloofwaardige gebeurtenis staat eveneens op het weblog van Johan.
De vier puppen v.d. Zevenhuizerplas krijgen hun voedsel aangeboden op een bordje. Iedere pup zijn eigen bordje, hoewel zij tijdens de maaltijd wel even de andere bordjes gaan controleren. Het valt me nog mee dat er geen bestek en geen servet bij liggen. Honden van stand kan je dat natuurlijk niet aandoen.

Iedereen waarschuwt voor zgn. voedselnijd. Met andere woorden, de bakken met voedsel moeten bij de meeste volwassen dieren zover mogelijk uit elkaar geplaatst worden om te voorkomen dat de honden elkaar tijdens het eten de tent uit vechten. Tja, dat krijg je wanneer ze als pup afzonderlijk te eten krijgen.
Het meest verstandige is simpelweg een bak van voldoende grootte neer te zetten zodat alle pups gelijktijdig uit die bak kunnen eten. Een beetje oplettende fokker ziet vanzelf wel of alle pups voldoende eten naar binnen krijgen en mocht dat niet zo zijn, dan kan hij altijd ingrijpen. Maar, je moet wel opletten. Op deze manier leren de pups dat er voor ieder voldoende voedsel is en hoeven ze later niet als grommende en grauwende pugilisten hun voerbak te verdedigen. Oké, je loopt het risico dat die schattige diertjes in hun enthousiasme door die bak met eten gaan lopen maar een natte doek doet wonderen voor het schoonmaken. Van lieverlee komen ze toch wel tot de ontdekking dat die bak daar niet voor bedoeld is.

Ik bedoel echter, je wilt als toekomstig eigenaar in geval van nood toch ook zonder problemen de voerbak weg kunnen nemen, ook als de hond volwassen is. Stel je voor dat hij dat niet accepteert. Weer een persoon erbij die de statistieken van bijtincidenten negatief beïnvloedt en ook in dit geval als gevolg van een verkeerde opvoeding rond de voerbak.

Er zal heus wel, wanneer ze allemaal uit één bak eten, het nodige gegrauw en gesnauw hoorbaar zijn. Maar dat hoort allemaal bij het spelletje dat opvoeding heet en honden kunnen elkaar veel en veel beter opvoeden dan dat wij dat kunnen. Als het echt te gek wordt, zal de moederhond echt wel ingrijpen en in het uiterste geval kan je dat als fokker ook nog.

Dat dan ook nog iemand anders reageert met de opmerking dat zij de puppen één voor één op schoot neemt om ze eten te geven omdat dat voedselnijd voorkomt, komt op mij erg naïef over en getuigt niet van werkelijkheidszin.
Maar ja, ik heb makkelijk praten. Ik heb nog nooit een nestje gefokt en ik heb alleen maar boekjes gelezen over dit onderwerp.

Zo’n beetje gelijktijdig wordt op een forum verhaald over twee teven die niet (meer) bij elkaar kunnen, gemuilkorfd naast elkaar moeten lopen of iets van dergelijke strekking. De eigenaresse van die twee teven hoopt nog altijd dat het ooit weer goed komt tussen beide dames en dat zij zonder muilkorf elkaar van blijdschap om de nek vliegen, de polonaise lopen, enz.
Ik zal wellicht niet voldoende van hondengedrag afweten, maar in mijn onkunde krijg ik toch sterk het idee dat deze eigenaresse een droombeeld najaagt. Wie ik ook gesproken heb en wat ik daarvan ook op internet gelezen heb, alles wijst in één richting. Namelijk dat het nooit op die manier goed zal komen tussen beide dames dat zij zonder toezicht en zonder beschermende middelen gezellig naast elkaar in de kamer zullen bivakkeren. Wanneer deze problemen ook nog eens veroorzaakt worden door die kleine maar zo verdraaid invloedrijke hormoontjes, zal het voor de eigenaresse een utopie blijven. Hou er maar rekening mee dat de honden altijd gescheiden moeten blijven. Zeer waarschijnlijk zullen de teven zich dan ook nog eens veel prettiger gaan voelen omdat de rust in huis is weergekeerd.

Is het u verder opgevallen dat die persoon, die zich Henri noemt, niets meer van zich heeft laten horen. Hij heeft niet gereageerd op de reactie van Magda Nieuwhof, noch heeft hij, zo het zich laat aanzien, gereageerd op haar stuk op "Weetjes". Nou kan hij natuurlijk met vakantie zijn, net als vele landgenoten. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij tot de ontdekking is gekomen dat hij ontzettend uit zijn nek heeft zitten kletsen en daarom niet meer reageert. Ik ben echter bang dat dat (nog) niet tot hem doorgedrongen is.