Code Rood, deel 3

Naar aanleiding  van  mijn vorige twee stukken “Code Rood” zijn er nogal wat reacties binnengekomen.

Bovendien blijkt dat ik, uiteraard daartoe niet te beroerd, moet erkennen dat ik op één punt in elk geval de fout ben in gegaan. Weer een teken dat er nog zorgvuldiger onderzocht moet worden of bepaalde informatie op waarheid berust. In dit geval blijkt ook nog eens, en dat is zorgwekkender, dat de “waarschuwingen” of zijn het “onderbuikgevoelens” van Johan Berends gedeeld moeten worden.

Waar gaat het over. Volgens diverse bronnen is er al sinds ca. 2013 een kat-en-muis spelletje aan de gang tussen onze vereniging en de Raad van Beheer ten aanzien van het Verenigings Fok Reglement. Gingen we er nog vanuit dat ons bestaande fokreglement, waar ik al eerder over schreef, door de Raad geaccepteerd zou blijven, niets blijkt minder waar. We moeten zorgen voor een nauwkeurig omschreven VFR zoals dat ook in de reglementen van de Raad is opgenomen.

Het blijkt dat al een paar jaar de Raad steeds niet akkoord gaat met wat onze vereniging voor ogen heeft. Zo iets kan natuurlijk gebeuren, maar zorgwekkender is dat de Raad zelfs aan de bel moet trekken waar de reactie van de vereniging blijft. Vervolgens blijkt dan dat het verantwoordelijk bestuurslid zeer ergerlijke ambtelijke trekjes heeft gekregen: hij heeft alles, figuurlijk gesproken, in de la gesmeten en er tijden niet meer naar om gekeken.

Je moet dan bewondering krijgen voor de Raad dat zij zoveel geduld betrachten met onze vereniging en de NVSWH niet uiteindelijk hetzelfde lot hebben laten delen als die andere rasvereniging die onlangs het lidmaatschap ontnomen is. Ook vanwege de perikelen rond het VFR.

Aan de andere kant is het natuurlijk mogelijk te begrijpen dat onze vereniging zoveel moeite heeft te voldoen aan de eisen van de Raad t.a.v. dat VFR. De Raad maakt duidelijk dat iedere vereniging verantwoordelijk is voor het eigen fokreglement, maar dat, wanneer er meerdere verenigingen per ras zijn, die verschillende fokreglementen niet teveel mogen afwijken ten opzichte van elkaar. Voor de Saarlooswolfhond geldt dus dat het VFR van de NVSWH niet teveel mag afwijken van dat van de AVLS.

De vraag is dan ook: wat is teveel? Kijk, dat de dieren waarmee gefokt gaat worden onderzocht worden op bijvoorbeeld PRA is duidelijk. Hoewel je zou verwachten dat na een zoektocht van meer dan 10 jaar nu eindelijk eens duidelijk geworden zou zijn welke vorm van PRA zich voordoet bij de NVSWH of dat eindelijk eens geconcludeerd moet worden dat er sprake is van een andere aandoening dan PRA die bij het merendeel van de honden gezien wordt. Laten we duidelijk zijn, de vorm van PRA die bij een groot aantal honden buiten de NVSWH is aangetroffen is bij onze vereniging nog niet gezien. Bij de meeste honden is sprake van een ander beeld.

Het wordt al wat lastiger wanneer je andere aandoeningen bij de gezondheidsonderzoeken gaat betrekken. Het merendeel van de op HD onderzochte honden krijgt de uitslag HD-A of HD-B. Twee uitslagen waar niemand wakker van ligt en geen reden die honden van de fokkerij uit te sluiten. Je zou bijna zeggen dat HD niet voorkomt, dus dat onderzoek zou je eigenlijk achterwege kunnen laten.

Hierna wordt het lastiger. Bij de NVSWH zijn tot op heden nog steeds geen honden aangetroffen die de kenmerken van DM vertonen, noch zijn er ooit honden aangetroffen die maar iets met Dwerggroei te maken hebben of hadden. Het kan dan toch niet zo zijn, dat de Raad gaat eisen dat de NVSWH op deze aandoeningen verplicht gaat testen omdat die twee aandoeningen massaal voorkomen bij de populatie buiten de NVSWH.

Om met de woorden van Dhr. Wauben te spreken: “Het is onzin te testen op een aandoening die niet binnen jouw ras voorkomt”. In dit verband vervang “ras” door “populatie”.

Dus wat is het probleem aan de hand van het oude fokreglement een nieuw VFR in elkaar te flansen dat aan alle eisen voldoet. Behalve dan natuurlijk het feit dat dit bestuur blijk geeft van de dynamiek van een loden deur.

Volgens andere bronnen zou men, al dan niet met tegenzin, ingestemd hebben met het publiceren van de namen van de nieuwe leden. Dat zou er in elk geval voor gezorgd hebben dat, dankzij de leden, duidelijk zou worden wie van die nieuwelingen tevens lid is van een andere SWH-vereniging. Die kennis ontbreekt namelijk bij dit bestuur. Maar van een dergelijke publicatie is nog nooit sprake geweest. Kan ook niet wanneer je geen clubblad uitgeeft. Waardoor je als NVSWH dus het risico loopt leden binnen te halen die al jaren lid zijn van een andere SWH-vereniging en derhalve mogelijk een heel andere agenda hebben.

Ook wordt rond het laatst geboren nestje, met dat ene pupje, nog meer bekend. De moederhond loopt te boek met de HD-uitslag A/C. Wat moet je hiervan maken? In Nederland hanteren we de klassificatie A, B, C, enz. In het buitenland kom je vaak tegen A-1, A-2, B-1, enz. Maar wat moet je met A/C? Is de ene heup dan HD-A en de ander HD-C? Geldt dan de slechtste uitslag? Dan zou deze hond dus HD-C hebben en daarmee voor, mogelijk, een unicum zorgen binnen de NVSWH omdat het heel lang geleden is dat een hond een dergelijke uitslag kreeg. Als dat zo is, dan is het onbegrijpelijk dat men voorstelde die teef te laten dekken door een hond met HD-B. Dan wordt het duidelijk waarom de fokster haar eigen zin doordreef en voor een andere reu koos. Maar dat maakt dan ook gelijk duidelijk dat het terecht is wanneer men stelt dat binnen het bestuur totaal geen kennis omtrent fokkerij aanwezig is.

Intussen breidt volgens insiders de soap rond dat in Duitsland geboren pupje zich steeds verder uit. De fokster had gekozen voor die bewuste reu, zo zegt men, omdat die aan alle door de NVSWH gestelde gezondheidseisen voldaan had. Maar, blijkbaar was de eigenaar van de reu destijds niet van zins of niet bij machte de kosten voor die onderzoeken op zich te nemen en heeft de vereniging die dus maar betaald. Nou heb ik van diverse leden gehoord dat juist daarom destijds dat zgn. HD-fonds in het leven geroepen was. De eigenaar van de fokreu of fokteef kreeg vanuit dit fonds een bijdrage voor het laten verrichten van HD-onderzoeken.
Maar goed, mochten de geruchten rond deze reu op waarheid berusten, dan wordt het onmiddellijk duidelijk waarom de eigenaar van die reu EIST, ja u leest het goed, dat hij of dekgeld of die pup krijgt. Geld dus, daar draait het om. Waarbij deze persoon voor het gemak vergeet welke kosten de fokster heeft moeten maken. Die zijn vele malen hoger dan de kosten die hij gemaakt heeft.

Maar ik ben wel van mening, en ik neem aan dat meerdere van mijn lezers hierbij instemmend zullen knikken, dat het bestuur onmiddellijk paal en perk had moeten stellen aan deze absurde gedragingen van die reuen-eigenaar. Er zijn geen wettelijke overeenkomsten getekend tussen beide eigenaren en er wordt gefokt onder de noemer “centraal fokbeleid”. Maar ja, ook dit probleem zal wel weer “meegenomen” worden. Kan er niets aan doen, maar vindt het gewoon een mooie uitspraak.

Ik heb eens op internet gezocht naar voorbeelden bij andere rassen en/of verenigingen met betrekking tot het begrip dekgeld. De ene eigenaar van een dekreu stelt geen geld te vragen vanwege het minimale werk dat zij heeft haar reu beschikbaar te stellen. Bij anderen variëren de bedragen, afhankelijk van het ras, van € 200,00 tot € 1500,00 euro. Bij de hogere bedragen gaat men namelijk uit van de prijs van een pup. Een sympathieke regeling, in mijn ogen dan, stelt dat de eigenaar van de dekreu een vergoeding ontvangt van 10% van de puppy-prijs per geboren pup. Stel dus dan een pup € 700,00 kost en er worden er 5 geboren dan is de vergoeding dus 5 x € 70,00 is € 350,00.

Dat zou dus betekenen dat in ons geval de eigenaar van die dekreu een bedrag zou ontvangen van ca. € 90,00 omdat de prijs van een pup in 2012 naar € 900,00 verhoogd is.

Alleen bij de NVSWH krijgt de fokker dat bedrag per pup niet. Er gaan nog wat kosten vanaf. Ooit circuleerde er binnen de vereniging een documentje waarin de puppenprijs gespecificeerd was. Misschien dat iemand daarover opheldering kan verschaffen.

Tot slot. Er zijn zelfs gevallen bekend dat wanneer uit een combinatie slechts één pup geboren werd, de eigenaar van de reu of de helft van het dekgeld vroeg of er helemaal van afzag. Maar ook dat hij pas een vergoeding kreeg wanneer bij een volgende combinatie van zijn reu met die teef meerdere puppen geboren werden.

Dat ook buiten de NVSWH sprake is van een “code Rood” is inmiddels bij iedereen duidelijk. Op internet valt nu te lezen dat de Franse kennel “du Bois de Viranloup” gerangschikt moet worden onder het kopje “broodfokker”. In mijn ogen geldt dat voor meer Franse fokkers, maar dat terzijde.

Eerder was al te lezen dat de fokker gefraudeerd zou hebben met de fokgegevens. Hij/zij maakt(e) melding van een nestje gefokt uit de reu “Hayden” en de teef “Ismène du Bois de Viranloup”. Insiders weten te melden dat voor de reu “Hayden” gelezen moet worden de reu “I’Baïkal du Bois de Viranloup” zijnde de nestbroer van genoemde teef. Als dat zo is, is er sprake van regelrechte oplichting.

Maar ook in Noorwegen is er sprake van een opmerkelijke dekking. Daar heeft in 2014 een zoon/moeder dekking plaatsgevonden. Tenminste als ik de berichten daarover moet geloven.

Op 26-9-2013 is geboren uit de combinatie Wolfsirius Prince of the Wolves x Wolfsirius Susi de reu Lupus. Op 1-12-2014 zijn bij die zelfde fokker geboren de honden Xena, Ylva, Lexie en Loke uit de combinatie van eerder genoemde Lupus x Wolfsirius Susi. Of die puppen inmiddels een Noorse stamboom hebben gekregen is mijn berichtgever niet duidelijk.

Ten aanzien van dat fraude-nest in Frankrijk twijfelt niemand eraan dat er gewoon stambomen voor de nakomelingen worden uitgegeven, tenslotte betreft het geen puppen van een Frans ras. Waarom moet dan in Nederland en een paar andere landen DNA-afstammingsonderzoek plaatsvinden wanneer andere kennelclubs dat geen klap interesseert.

Ondanks dat de Raad van Beheer zich niet mag bemoeien met het beleid van de andere bij de FCI aangesloten kennelclubs, kan met zich toch tot die kennelclubs wenden. Net zoals men een aantal jaren gelden gedaan heeft met betrekking tot dat fraudenest waar een aantal (ex) AVLS-leden bij betrokken was. Ook daarbij heeft men de VDH ingelicht omtrent dit geval.

Tenslotte is de Raad toch de “Belangenbehartiger van onze Nederlandse Rassen”.

Afsluitend wens ik u allen gezegende Kerstdagen en voor u, uw familie en natuurlijk uw honden alle goeds voor het nieuwe jaar.