Onbegrijpelijk

De laatste Raadar van de Raad van Beheer brengt voor de eigenaar van een Saarlooswolfhond interessant nieuws.
Niet het feit dat op tentoonstellingen keurmeesters niet langer honden met wolfsklauwtjes mogen negeren. De Nederlandse wet schrijft voor dat deze niet langer verwijderd mogen worden. Vraag is natuurlijk wie dat controleert. Een beetje slimme fokker weet zijn dierenarts zover te krijgen, dat deze die ondingen verwijdert onder het mom van “medisch noodzakelijk”. Ik kan me ook niet voorstellen dat op tentoonstellingen aan de exposant gevraagd wordt of deze een verklaring heeft dat die wolfklauwtjes verwijderd zijn wanneer de hond ze niet heeft.
Voor zover mij bekend is het bij de Saarlooswolfhond maar heel zelden dat die dingen voorkomen en het meest opmerkelijke, zo is mij verteld, is dat als die dingen aanwezig zijn dat altijd is bij honden gefokt buiten de NVSWH. Heel apart als dat zo is, want waar komen die dingen dan vandaan? Voor zover mij bekend is het geen verschijnsel bij wolven, dus van welk ingekruist ras uit het verleden is dit een erfenis?

Zo kan je je nog meer afvragen. Vol trots is bekend gemaakt dat Bantu (Mikah Bantu) wederom moeder is geworden. Omdat volgens het fokreglement van de avls een teef vier nesten mag krijgen, zou dit voor mij geen reden zijn hierover te schrijven. Dat vier nesten van eenzelfde teef niet direct bevorderlijk zijn voor het terugdringen van het inteeltpercentage doet niet ter zake.
Nee, waar het om gaat is het volgende. Mij is verteld dat Bantu als pup zijnde op naam is gezet van mevr. Versnel. Maar deze mevrouw zou dan Bantu op zeker moment over of terug hebben laten schrijven op naam van de fokster, mevr. Wennekers. Aldus heeft Bantu haar eerste nest gekregen met de kennelnaam van mevr. Wennekers, Villa della Lupa. Na enige tijd is Bantu weer teruggeschreven op naam van E. Versnel en heeft zij haar tweede nest gekregen onder de kennelnaam Accidentally in Love. Ook de puppen uit het derde nest dragen deze laatste kennelnaam. Goh, waar kennen we die praktijken van? Nou dames, als dit heeft plaatsgevonden hebben jullie in elk geval goed gekeken naar een aantal buitenlandse fokkers die dit spelletje al jaren spelen.

De vraag is echter of het verstandig is geweest dit derde nest te laten komen. In het tweede nest werd de fokster geconfronteerd met een pupje met ontwikkelingsproblemen in de vorm van het ontbreken van een anus en een vreemd soort varkensstaartje. Beide aandoeningen zijn volgens mijn informatie (gedeeltelijk) te rangschikken onder skelet-aandoeningen.

In het derde nest wederom een pup met een ontwikkelingsafwijking, namelijk een open schedel en dientengevolge een open gehemelte. Dit zou ook nu weer kunnen wijzen op een skelet-afwijking.

Omdat Bantu draagster is van het gen voor hypofysaire dwerggroei zou je je kunnen afvragen of dat er iets mee te maken had. Of is er sprake van puur toeval en pure pech?
Omdat bij de avls, zoals geschreven, een teef vier nesten mag voortbrengen lijkt het mij nou niet verstandig deze Bantu nogmaals in te zetten voor de fokkerij. Ik hoop, als dat inderdaad het geval gaat zijn, dat de eigenaresse in dat geval niet naar andere fokkers kijkt en besluit Bantu te houden en niet ter herplaatsing aan te bieden.

Terug naar de laatste Raadar want daar begon ik tenslotte mee. Trots wordt daarin gemeld dat, dankzij de medewerking van de betrokken rasverenigingen de FCI akkoord is gegaan met de vernieuwde rasstandaarden van de Saarlooswolfhond en de Stabijhoun. Zo te lezen hebben die vernieuwingen eerder betrekking op het jasje waarin ze gegoten zijn dan dat er wezenlijke wijzigingen aangebracht zijn.
Wat opvalt echter is dat de Raad spreekt van de Saarlooswolfhond, één woord. Wat verder opvalt is dat de Nederlandse tekst waarnaar zij verwijst een één op één kopie is van de rasstandaard zoals de NVSWH die in haar laatste boek heeft opgenomen. Waar nodig is destijds door de auteurs besloten ter verduidelijking verklarende tekst op te nemen, zodat een ieder kan begrijpen wat er bedoeld wordt. Niet zo vreemd natuurlijk, als men beseft hoe de standaard van vele rassen bol staat van de meest onbegrijpelijke zinnen.

De Nederlandstalige rasstandaard schrijft onder “Fouten” dat “het ontbreken van voldoende expressie door haarkleuren minder gewenst is” en onder “Diskwalificerende Fouten” “Andere dan de toegestane vachtkleuren”.

De Engelstalige rasstandaard waar Raadar eveneens naar verwijst, is nog explicieter ten aanzien van de vachtkleuren: “Not sufficiently intense colours” en “Formation of a dark saddle due to poor distribution of …”

Met andere woorden: Keurmeesters mogen honden die bijvoorbeeld bijna zwart zijn (Frankrijk) of die vreemde chocoladekleurige hond(en) uit het Oosten van Europa niet eens een goede kwalificatie geven op tentoonstellingen vanwege de fouten die zij vertonen.

Dat betekent dus ook dat die mevrouw die maanden geleden boos in de pen klom omdat haar chocoladekleurige Saarlooswolfhond, waarover ik volgens haar negatief schreef, voldeed aan de rasstandaard zoals die in haar land geldt, zoals zij zegt, geen recht van spreken heeft. Mevrouw kan beter Engels, Frans, Duits of Spaans leren en dan in één van die FCI-talen de rasstandaard van de Saarlooswolfhond nalezen. Dan ziet zij zelf dat er van die kleur van haar hondje geen barst klopt. Maar ook die rare zogenaamde Saarlooswolfhonden met dat Duitse Herderdek kunnen dus geen goede beoordeling meer krijgen, want ook dat dient fout gerekend te worden.

Naar aanleiding van mijn vorige stuk kreeg ik van een paar lezers bericht over die Franse database van de Saarlooswolfhond. Zoals al gevreesd werd, er staan de nodige fouten in.

Vooral op het gebied van gezondheidsgegevens.

Eén van mijn lezers merkte tevens op, na het bekijken van die Franse database, dat zij ten aanzien van PRA ook nog eens bij de Raad van Beheer op de website had gekeken. Wat haar enorm stoort is dat de Raad eigenhandig de uitslagen van de ECVO-arts(en) aanpast. In haar ogen niets meer of minder dan valsheid in geschrifte door een medisch document aan te passen. Bovendien lijkt dat er bovendien op dat de Raad daarmee de betreffende ECVO-arts een brevet van onvermogen opspeldt.

Zij maakt het als volgt duidelijk.
Wanneer een hond bij de allereerste controle de uitslag “PRA Voorlopig Niet Vrij” krijgt en vervolgens bij alle volgende controles “PRA Vrij”, wordt die laatste uitslag door de Raad gewijzigd in “PRA Voorlopig Niet Vrij”. Dat is natuurlijk niet correct.
Het zou daarom correcter zijn, wanneer de Raad de uitslag van de ECVO-arts gewoon overneemt, dus in dit geval “PRA Vrij”, maar daarbij een noot plaatst dat dit pas officieel wordt wanneer de hond door dat panel beoordeeld is en dat tot die tijd de slechtere uitslag, “PRA VNV” blijft gelden.
In feite is het bezoek aan dat panel ook gewoon klinkklare onzin.

Deze procedure wordt toch ook niet gehanteerd bij bijvoorbeeld HD-onderzoeken. Er zijn voorbeelden genoeg van honden die bij het eerste onderzoek HD-C kregen en bij het volgende onderzoek HD-A. Dat kan natuurlijk niet. HD is (mede) een botafwijking en kan zich, volgens mij, nooit herstellen. Toch wordt zonder bedenkingen die slechte eerste uitslag vervangen door de nieuwere betere uitslag en geen hond die er iets van zegt. Dat verschil in uitslagen kan veroorzaakt worden, doordat de hond niet in de juiste positie lag wat dus een fout van de dierenarts was en als gevolg waarvan de foto’s niet beoordeeld hadden mogen worden. Maar ook kan het betekenen dat of de eerste groep beoordelaars van GGW niet bekwaam genoeg was of juist de tweede groep beoordelaars, als die er al was. Maar vraagt GGW om een onafhankelijk onderzoek waarbij door meerderheid van stemmen de juiste HD-uitslag vastgelegd wordt? Nee.

Ook bij andere onderzoeken wordt dat niet gedaan. Waarom dan wel bij ECVO-onderzoeken? Omdat de Raad zich hierbij laat ringeloren door de ECVO-organisatie? Terwijl de ECVO-artsen zelf met de regelmaat van de klok met elkaar van mening verschillen. Vreemd toch?

Bovendien, nogmaals de vraag. Wat is triester voor de hond zelf. In de loop der jaren blind worden maar verder nog vrolijk door het leven gaan of in de loop der jaren steeds slechter gaan lopen, pijn krijgen en wellicht voortijdig uit dat lijden verlost moet worden. Zoals bij DM bijvoorbeeld. Terwijl er vrolijk gefokt wordt met honden die DM-lijder zijn, omdat ze “gelukkig niet blind zijn”. Omdat er bovendien een genetische test is voor deze aandoening mag er volgens de reglementen van de FCI ook niet met deze honden gefokt worden, maar niemand die er iets van zegt en de nakomelingen krijgen gewoon een stamboom. Hoe krom kan er gereageerd worden.

Tenslotte wees één van mijn lezers erop dat het aantal honden dat in die Franse database is opgenomen een grote misleiding is. Men is alleen op dat aantal gekomen door honden niet alleen onder hun stamboomnaam op te nemen maar ook onder hun roepnaam. Het aantal opgenomen honden moet daarom waarschijnlijk met vele honderden worden verminderd.

Ook kreeg ik een stukje toegestuurd uit de laatste “Hondenwereld” met betrekking tot het begrip “outcross”. Ook in dit stuk wordt gemeld dat, na het toepassen van een outcross of crossbreeding zoals de auteur het noemt, na circa drie generaties het uiterlijk weer is zoals het betreffende ras eruit zou moeten zien.
Het is al eerder geschreven en wederom vraag ik me af waarop dat gebaseerd is wanneer je nog steeds Saarlooswolfhonden ziet rondlopen waarvan duidelijk is dat zij afstammen van een hond van een (heel) ander ras. Dus hoe komt het dat je nog steeds Saarlooswolfhonden ziet die je ogenblikkelijk zou moeten rangschikken onder de Tsjechoslowaakse Wolfhond, ondanks dat die al zeker 5 generaties eerder in die lijn is ingekruist. Hoe komt het dan dat je nog steeds, na drie of vier generaties, duidelijk aan de nakomelingen ziet dat Skog geen SWH was maar een Wolfhybride of nakomeling daarvan. Niet één van de voorstanders van een outcross heeft hier ooit antwoord op gegeven.

Triest

Afgelopen week kreeg ik een filmpje toegestuurd over een Saarlooswolfhond (?), lijder aan DM. Het filmpje was Spaans ondertiteld en genoemd wordt de naam Kenai.

Enig zoekwerk levert twee honden op met de naam Kenai, de één v.d. Kilstroom en de ander Una Neshoba gefokt. Ik heb niet het idee dat het een van deze honden betreft.
In elk geval zijn de beelden zeer schokkend en ik hoop dat de eigenaar zoveel menselijkheid heeft de hond inmiddels te hebben laten inslapen. Hoewel je natuurlijk in Spanje, als dit een Spaanse SWH betreft, van alles kunt verwachten, kijk maar naar al die windhonden die na gedane arbeid massaal worden gedumpt, opgehangen, en meer van die vreemde zaken.
Het geeft echter wel aan dat je fokkers die nog steeds niet hun honden preventief testen op deze aandoening zoveel mogelijk moet negeren. Dus geen honden kopen bij die vermeerderaars, anders zijn het niet. Een echte fokker, dus begaan met het ras, zorgt wel dat hij geen puppen op de wereld laat zetten uit een kruising van DM-drager x DM-drager of Lijder x Drager. Zij zullen dan heel snel tot de ontdekking komen dat zij met hun puppen blijven zitten en hopelijk vanzelf “uitsterven”. Gelukkig dat de meeste Nederlandse, Belgische en Duitse fokkers wel hun verantwoordelijkheid hebben genomen, maar over het algemeen kunt u de overige Europese fokkers maar beter negeren. Niet alleen niet testen, maar ook nog eens honden fokken die het predikaat Saarlooswolfhond allang niet meer verdienen.

Helaas de Saarlooswolfhondenwereld kennende, en dan vooral die buiten de NVSWH, zal deze hoop een droom blijven. Bij toeval kwam ik op internet een kaart tegen waarop vele SWH-fokkers aangegeven staan. Tientallen. Of de informatie correct is, moet u zelf maar uitzoeken. Maar als blijkt dat de belangrijkste kennelnaam, belangrijk in verband met de opbouw van het ras na 1980, Timberley dus, niet op die kaart voorkomt moet je je afvragen of de getoonde informatie wel betrouwbaar is.

Datzelfde geldt voor de databank waarnaar verwezen wordt nu die van dhr. Frantz al maanden niet meer bijgewerkt blijkt. Nog steeds wordt daar (vol trots?) vermeldt dat er ruim 3700 honden in de database voorkomen. Die nieuwe, in Frankrijk terug te vinden, database claimt bijna 5000 hondennamen opgenomen te hebben. Ik heb even snel gekeken en naast hondennamen komt men ook kennelnamen tegen en, volgens mij althans, de namen van SWH-keurmeesters.
Of het correct is dat er bijna 5000 Saarlooswolfhonden in opgenomen zijn moet u zelf maar uitzoeken. Ik zou het u niet kunnen vertellen. Lijkt me een leuk klusje voor de stamboom puzzelaars onder mijn lezers. Misschien iets voor zowel de avls als de NVSWH dat uit te zoeken. Wellicht een speciale commissie bij de avls, één meer of minder maakt toch niet uit,  of één gezamenlijk met de NVSWH. In beide gevallen een mogelijkheid voor de besturen van beide verenigingen zich eens echt te verdiepen in de afstammingen, iets wat, gelet op de aanwezige kennis, heel hard nodig is. Ik hoop wel dat rekening gehouden wordt met de honden van andere rassen die ingekruist zijn.

Gelet echter op de puinhoop waarover bij de TWH geschreven is ben ik bang dat het ook bij de SWH net zo’n puinhoop is en dat die Franse database met de noodzakelijke argwaan bekeken moet worden.

Ondertussen hebben we ook met de nodige trots mogen lezen dat bij de NVSWH weer een nestje geboren is. Probleem alleen is dat dit weer in Belgie was, maar dat wisten we al. De vraag is natuurlijk wie de gelukkige nieuwe eigenaren worden. Zo te lezen op internet lijkt er al een reutje bestemd te zijn voor een van onze bestuursleden. Ik heb mij laten vertellen dat dit lid in het verleden bij bijna elk nest een pup voor zichzelf reserveerde, daar op het laatste moment toch weer van af zag en zelfs een keer een pup na één of twee dagen al weer terugbracht. Het is te hopen dat het dit keer niet weer gaat gebeuren.

Al snel na afloop van de ALV heeft de NVSWH op haar Facebook pagina geopenbaard wie de nieuwe bestuursleden zijn. Eén van de nieuw gekozen bestuursleden is een dame die in het verleden te vuur en te zwaard die Nederlands/Franse knoeister verdedigde als zou zij de enige echte ware fokster van de Saarlooswolfhond zijn.
Ik heb begrepen dat zij in de loop van de jaren tot de ontdekking is gekomen dat haar devotie volkomen misplaatst was. Ik heb ook begrepen dat dit nieuwe bestuurslid in haar “Duitse” tijd bijzonder goed op de hoogte was van alle misstanden rond de fokkerij en de stamboom-afgifte lees fraude in Duitsland. Ik hoop daarom van harte dat zij die kennis gaat aanwenden om de buitenwereld, dus de wereld buiten de NVSWH, duidelijk te maken wat voor puinhoop het daar is en dat de opmerking van de NVSWH correct is dat er buiten onze vereniging in feite niet één raszuivere Saarlooswolfhond meer rondloopt.

Met andere woorden: dat hele outcross-circus van de avls was nergens voor nodig. Het ware verstandiger geweest die noodzakelijke outcross wat minder op de voorgrond te plaatsen en in tijd wat naar achteren te schuiven. Wellicht dat men dan ook tot de ontdekking was gekomen dat de keuze voor de Zwitserse Witte Herder, zoals ik al eerder schreef van origine een mislukte Duitse Herder niet echt gelukkig was.

Maar goed. De tijd moet leren wat onze nieuwe bestuursleden gaan bewerkstelligen en vooral hoelang ze van plan zijn in het bestuur te blijven zitten. Ik wens ze, mede namens vele leden, alvast veel succes.
Ik hoop ook dat, waar ik al eerder op aandrong, één van de aanwezige leden kritische vragen gesteld heeft over het niet onder alle leden bekendmaken van de financiële stand van zaken. Zoals ik al eerder schreef, het lijkt er daarom op alsof het bestuur iets te verbergen heeft. Teveel naar een zekere minister gekeken die ook de correspondentie omtrent de afdracht van al die miljoenen aan Brussel weigerde te openbaren.  Intussen schijnen wel documenten geopenbaard te zijn, hoewel daarin veel zwart gemaakt schijnt te zijn. Gaat onze vereniging dit voorbeeld volgen?
Maar zeker bij onze vereniging vind ik dat wij allen recht hebben te weten wat er met ons geld gedaan is. Het blijft triest dat geld gevraagd wordt voor de foto’s van afgelopen KCM om de “kas van de vereniging te spekken”. Of wordt dit de nieuwe gang van zaken binnen onze vereniging: “Foto’s van honden gemaakt tijdens evenementen kunnen tegen betaling bekomen worden om de kas te spekken”. Kunt u beter uw eigen toestelletje meenemen of uw mobieltje inschakelen.

Verder kreeg ik nog iets aparts toegezonden. Er schijnt een FB-pagina te zijn waar SWH eigenaren de tentoonstellingsuitslagen van hun honden kunnen openbaren. Tot verbazing van enkelen schijnt een eigenaar het heel normaal te vinden de honden voor een tentoonstelling in te schrijven onder de roepnaam van de honden en overige informatie weg te laten. Dit keer betrof het een Duitse tentoonstelling, maar ik kreeg de indruk uit de reacties dat deze mevrouw dat wel vaker en ook voor andere tentoonstellingen deed. Geen idee of kennelclubs alle inschrijvingen voor tentoonstellingen controleren, maar de organisatie zou niet akkoord mogen gaan met een dergelijke handelswijze. In de FCI reglementen is opgenomen dat een eigenaar alle gegevens van de hond dient in te vullen op het inschrijfformulier. Met andere woorden, zou een mede-exposant merken dat aan deze voorwaarde niet voldaan is dan moet hij/zij direct een klacht indienen. Want hoe wil men dat oplossen wanneer die betreffende hond in aanmerking komt voor een Kampioenschaps diploma?

Tot slot. De Raad van Beheer publiceerde een link naar een brief van staatssecretaris Dijkstra met antwoorden op vragen van kamerleden betreffende het plan “Fairfok”. Interessante lectuur ondanks de, natuurlijk, ambtelijke bewoordingen. Volgens mij hebben de vraagstellers, volgens mij ook geen eigenaar van een hond, zich uitermate goed laten voorlichten door een bepaalde stichting die het niet zo nauw neemt met de waarheid omtrent erfelijke afwijkingen bij (ras)honden. De mogelijkheid bestaat ook nog dat zij zich hebben laten “voorlichten” door een bepaald lid van de avls. Sommige vragen zijn dermate stupide dat de stellers ervan bereikt hebben dat zij even in de belangstelling stonden zonder dat zij in de gaten hadden hoe dom de vragen waren. U moet zelf deze brief maar even lezen.

http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2015/06/01/beantwoording-kamervragen-over-zieke-rashonden-en-het-fairfok-keurmerk.html