Opmerkelijk

Een aantal van mijn lezers wees mij op een stukje op de facebook pagina van mevr. Pielanen. U weet nog wel, die mevrouw die vanaf eind jaren 70 van de vorige eeuw tot die beruchte ledenvergadering in 2012 belast was met de redactie van het clubblad van de NVSWH, de pupbemiddeling, herplaatsing, enz. En die toen door het dynamische bestuur van de ene op de andere dag uit haar functies gezet was omdat men, lees “bestuur”, alles in eigen hand wilde nemen.
Juist, die mevrouw.

Oke. Deze mevrouw had een tip gekregen dat er in het laatste clubblad van de NVSWH iets opmerkelijks te zien was. Op laatst gehouden clubmatch van de NVSWH werden rozetten uitgereikt waarvan het lint gekleurd was in de kleuren van de Belgische vlag. Nee, denk nou niet aan een “slip of the pen”, een tikfout zo u wilt. Nee, niets van dat. Gewoon de kleuren van de Belgische vlag.
Iets treurigers kan toch niet. Een Nederlandse vereniging, die in Nederland een clubmatch organiseert voor een Nederlands ras, reikt rozetten uit in de kleuren van de Belgische vlag. U wilt mij niet wijsmaken dat dat iets te maken heeft met het feit dat de voorzitter ook nog eens de Belgische nationaliteit heeft.

Ik weet niet of ons bestuurslid “Feesten en Partijen”, een feestje mag je een clubmatch toch wel noemen, verantwoordelijk was voor het bestellen van die rozetten. Als dat zo is, heeft hij toch wel op een bijzondere manier blijk gegeven van het feit dat hij in België woonachtig is. Misschien voelt hij zich na al die jaren wel Belg, heeft zich tot Belg laten naturaliseren, zodat hij geen verblijfsvergunning meer hoeft aan te vragen.

Het gaat te ver te veronderstellen dat men een dergelijk rozet heeft uitgereikt aan de eigenaar van de winnende hond, omdat die toevallig in België woont. Dan zou men ook rozetten moeten hebben in de kleuren van de andere landen waar leden van onze vereniging woonachtig zijn. Dan moet men alle rozetten in veelvoud bestellen, met verschillende linten natuurlijk, of men moet op voorhand al beslist hebben uit welk land de winnaars gaan komen, opdat men de rozetten met de juiste lintkleuren kan bestellen.

Of men heeft stomweg zitten slapen tijdens de naaikransjes, zoals de bestuursvergadering ooit genoemd werden.

Zullen we het maar op deze laatste mogelijkheid houden. Het blijft desondanks heel opmerkelijk.

Maar niet getreurd. Ook op de website van de avls is iets heel opmerkelijks te lezen. Met dank, wederom, aan een zeer oplettende lezeres van mij stukjes.
De avls weet te melden dat de puppen uit de kruising van Jakan en Aiwa Pett’s Wolf als eerste SWH-puppen een NHSB nummer in Engeland krijgen. Het nest voldoet echter niet aan het VFR van de avls, vanwege de leeftijd van de reu. Dit laatste is natuurlijk geheel onbelangrijk. Als de eigenaar van de teef in Engeland woonachtig is, en dat is hij/zij omdat de puppen daar een NHSB nummer krijgen, zal het VFR van de avls hem een worst wezen. Dat blijkt ook wel uit het feit dat de teef al eerder, op de leeftijd van 2 jaar en 4 maanden, een nest heeft gekregen. Alleen was zij toen nog illegaal in Engeland, ofwel was het ras daar nog niet erkend.

Voor dat u zich afvraagt of dit nou zo opmerkelijk is, moet u bovenstaande alinea nog eens goed lezen. De puppen krijgen een NHSB nummer in Engeland! Gaat er een chipper van de Raad van Beheer naar Engeland om de puppen daar te chippen en dus ook van een NHSB nummer te voorzien?
Nee, natuurlijk niet. Engeland heeft al tientallen jaren een eigen stamboek waar de honden in ingeschreven worden, volgens mij nog voor dat Nederland aan iets dergelijks ging denken. Dus heeft men daar ook een eigen registratie-systeem. Men heeft bij de Kennel Club, zoals de Engelse Raad van Beheer te boek staat, het hele NHSB niet nodig. Voor alle duidelijkheid ten behoeve van de (bestuurs)leden van de avls: de N staat voor Nederlands.

Dus hoe de avls er bij komt dat de puppen een NHSB-nummer krijgen is mij een raadsel. Of, de fokker brengt ze illegaal naar Nederland naar een stro-adres, bijv. Kapel-Avezaath (om maar eens een willekeurige plaats te noemen), laat ze daar chippen en brengt ze weer illegaal naar Engeland.

Laten we eerlijk zijn, op dat adres, leden van de avls bovendien, zijn vele tientallen puppen geboren zonder dat die mensen dat in de gaten hebben gehad. Dus deze paar Engelse kunnen er ook wel bij.

Ik ben alleen bang dat dat illegaal ex- en vervolgens weer importeren niet aan de aandacht van de Engelse douane zal ontsnappen en dat die niet staat te trappelen aan deze fraude mee te werken.

Dus, is er maar één conclusie. Degene bij de avls die dit stuk de wereld in geslingerd heeft en de rest van de avls-leden die hierover nooit aan de bel hebben getrokken, geven wederom blijk van hun absolute en totale kynologische onkunde. Om het netjes te houden: deze mensen zijn het nog niet waard om mee te kunnen doen aan het Wereldkampioenschap 1 meter figuurzagen met bochten. Nog afgezien van het feit dat men daaraan toch al niet had meegedaan omdat het een WK is en als overtuigd lid van de avls blijf je daar verre van.

Het enige wat in dit verhaal zou kunnen kloppen, is dat de puppen als eerste Saarlooswolfhond  een Engelse stamboom krijgen.

Het blijft wel opmerkelijk die kennis bij de avls.

Ook opmerkelijk is echter wat de fokkers van dit nest op hun website melden. Intussen is het nest namelijk geboren. Eén wolfsgrauw teefje, geboren op 3 oktober en luisterend naar de naam Phoenix. Zij schrijven dat deze pup een FCI stamboom krijgt. Nee, dat kan niet. Engeland is niet bij de FCI aangesloten. Engeland heeft een convenant afgesloten met de FCI, waardoor de FCI de stambomen van Engeland erkent, en omgekeerd natuurlijk ook. Met andere woorden, deze pup krijgt gewoon een Engelse stamboom, die door de FCI erkend wordt. Niets bijzonders dus.

Wel bijzonder is dat deze mensen schrijven dat dit de eerste Saarlooswolfhond is die bij hun kennel geboren is en hun kennelnaam draagt. Misschien kunnen zij, eventueel via een privé mailtje, vertellen wat er gebeurd is met het pupje dat op 4 november 2014 geboren is uit de kruising van Aiwa Pett’s Wolf met Ups Beothuk Tachunga. Een bosbruin teefje met de naam Ochre Serenity at Accalia (draagster van het gen voor DM en Dwerggroei, maar wel met gezonde ogen). Met dank aan internet natuurlijk, ik neem niet aan dat de “stamboomvorsers” die mij van informatie voorzien toegang hebben tot alle mogelijke stamboeken.

Omdat in beide nesten van teefje Aiwa slechts één pup geboren is, neem ik direct aan dat men bij de avls weer gaat roeptoeteren dat ook hier dus sprake is van inteelt depressie en dat dit derhalve rechtvaardigt dat men in de komende jaren nog meer rassen gaan inkruisen.

Dat men, doordat men steeds een hond van ander ras gebruikt, straks het overzicht kwijt is wanneer er plotseling een tot dan onbekende afwijking opduikt, is niet belangrijk lijkt het. Uit welk ras komt die nieuwe afwijking? Waarom niet simpel, zoals de echte deskundigen verklaren, gekozen voor een aantal honden van hetzelfde ras. En dan graag wat anders dan die mislukte Duitse Herder. Dat witte ding. Dan weet je tenminste waar je moet zoeken wanneer er zich iets voordoet. Ook hoor ik al geruchten dat men niet bepaald staat te juichen over de nakomelingen uit die hardwerkende Husky. Men houdt het hart vast voor het resultaat over een aantal generaties.

Het laatste opmerkelijke nieuws komt weer bij de NVSWH vandaan. Ook dit betreft een dekking. Opmerkelijk is in elk geval dat de NVSWH bekend maakt dat er überhaupt een dekking heeft plaatsgevonden. Natuurlijk weer bij de voorzitter, dat is niet zo opmerkelijk, omdat hij zo’n beetje de enige fokker binnen de NVSWH is. Of, maar dat is een ander verhaal, de enige die mag fokken binnen de NVSWH.

Nee, extra opmerkelijk is dat de teef mogelijk door twee reuen gedekt is. Zowel door Leff v.d. Wolfsdreuvnik als door Joscha v.d. Wolfsdreuvnik. Volgens ingewijden is dit in sommige FCI-landen een normale gang van zaken, dus waarom de voorzitter hierover nou zo krampachtig doet, is niet bekend.

Het enige krampachtige is dat dit heeft kunnen gebeuren. Hoewel sommige leden van de NVSWH dit ook niet echt opmerkelijk vinden, omdat het op één of andere manier nooit normaal kan gaan rond de Saarlooswolfhonden bij de voorzitter. De lijst met “incidenten” is opmerkelijk.