Bijtertjes

Alvorens op dit onderwerp over te gaan het volgende. Afgelopen weekeinde kwam er een reactie binnen op mijn artikel “Gerotzooi” van begin 2015. Uiteraard is het goed als er gereageerd wordt, ook na zo'n lange tijd. Het probleem is echter wederom dat de reactie anoniem is. In het verleden heb ik wel eens een anonieme reactie geplaatst, omdat uit die reactie achterhaald kon worden wie daar achter zat. Deze reactie echter, met een verwijzing naar iets uit 2010 over misstanden en, in dit geval, gigantische darmproblemen, althans uit de tekst op te maken, zal ik niet plaatsen zolang niet bekend is wie er achter zit. Met andere woorden: wilt u reageren, graag, maar dan wel uw naam erbij vermelden. Dat maakt het voor iedereen duidelijk of de bewering op waarheid berust, is dan namelijk te controleren, of dat we die reactie moeten laten voor wat hij is en er verder geen aandacht aan hoeven te besteden omdat het niet te controleren is.

Dit geschreven hebbende, over naar de orde van de dag.

De laatste tijd is veelvuldig naar buiten gebracht wat een deel van Nederland voor ogen staat in het geval van bijtincidenten door honden. De Raad voor Dier Aangelegenheden (RDA) wijst nadrukkelijk naar rassen met een verhoogd bijtrisico, vechthonden van origine, maar vergeet dat er een aantal zeer aaibare rassen rondlopen die voor veel meer bijtincidenten zorgen.

Sommige kranten staan of stonden bol van de ingezonden brieven.

Onlangs heeft ook de Raad van Beheer een reactie verspreid. Ik heb die reactie uiteraard met belangstelling gelezen en ik moet zeggen, het klinkt als een klok. Natuurlijk zijn er op details wel op- en of aanmerkingen te maken, maar dat geldt voor alles.

Het is in het verleden al eens aangehaald. Jaren geleden gingen in de Tweede Kamer stemmen op om de Saarlooswolfhond als ras te verbieden. Volgens mij was dat nadat een hond van dit ras het lef had om, voor de ogen van omstanders, een paar eenden dood te bijten. Zeer waarschijnlijk hadden de indieners van dat plan last van het zgn. Roodkapje-syndroom. Een niet door de medische wereld erkende aandoening, waarbij de lijders aan deze aandoening zijn blijven steken in het sprookje van “Roodkapje en de Wolf” en/of “de Wolf en de 7 Geitjes”.
Het gevolg is uiteraard dat er hele volksstammen rondlopen die van mening zijn dat wolven levensgevaarlijke dieren zijn, die vanuit het niets alles en iedereen aanvallen en opvreten en dat zij daarom nog steeds uitgeroeid moeten worden. Dat bleek eerder ook al weer uit een artikel in een landelijk ochtendblad. Derhalve dienen ook gelijktijdig die rassen uitgeroeid te worden waar iets van wolf inzit. Dus de Saarlooswolfhond en de Tsjechoslowaakse Wolfhond, als enige twee erkende rassen. Hoe het dan zit met die hobby-rassen of niet-erkende rassen, zoals de Marxdorfer Wolfhond, de Italiaanse Wolfhond, Amerikaanse Wolfhond, en in het verlengde daarvan bijvoorbeeld de Tamaskan, omdat daar ook SWH en TWH-bloed doorheen zit, is niet bekend. Van deze genoemde rassen is die Amerikaan wel de meest beruchte vanwege zijn karakter, het is namelijk een zuivere wolfhybride, waardoor het gevaar ontstaat dat de wel erkende rassen (SWH en TWH) daarmee vergeleken worden.

In een internet-artikel was een stukje te lezen over een wolven-”deskundige” uit Duitsland. Ik ga niet verder op dat artikel in omdat het grotendeels onzin is, maar op één punt had die man volkomen gelijk. Wolven zijn van nature lui. Ik heb ooit eens gehoord of gelezen dat wolven bijna 18 uur per dag slapen of rustig liggen. Pin mij niet op dat aantal uren vast, een uurtje meer of minder kan ook. Wellicht dat dat een aspect is dat ook bij sommige hondenrassen wordt aangetroffen.

Terug naar die bijtertjes. In het stuk van de RDA alsook in de reactie van de RvB mis ik toch een heel belangrijk ding. Als mensen ruzie met elkaar krijgen, bestaat de mogelijkheid dat ze elkaar een pak slaag verkopen of lek schoppen. Als twee honden ruzie met elkaar krijgen, gebruiken ze hun bek om de grauwen, bijten, enz. Problematischer wordt het natuurlijk wanneer een hond en een mens ruzie krijgen. In de meeste gevallen zal de hond ernstigere verwondingen aanbrengen aan de mens dan andersom. Zelfs die hele kleine juffershondjes hebben vlijmscherpe tanden.
Als het aan de RDA ligt, wordt na een conflict tussen hond en mens in de meeste gevallen de hond afgemaakt wegens ongewenst en asociaal gedrag.

Wat ik echter mis, en ik geeft direct toe dat het heel cru overkomt, is de vraag wat er moet gebeuren wanneer die hond slechts zichzelf verdedigt tegen een aanval door de mens. Het aantal mensen dat zich schuldig maakt aan dierenmishandeling is erg hoog. Dan krijgen we nog die gevallen waarbij ouders niet opletten zodat hun kleine en rondkruipende oogappel de gezinshond vergelijkt met een knuffelbeestje en derhalve probeert de neus rond te draaien, de ogen te perforeren, enz. Moet dan zo'n peuter afgemaakt worden? Of krijgt ook nu weer de hond dat laatste spuitje omdat hij het met die behandeling niet eens is en uitsluitend probeert zichzelf te verdedigen? Of gaan we de ouders euthanaseren omdat zij dierenmishandeling mogelijk hebben gemaakt.

Nogmaals, het klinkt hard. Maar waarom moet altijd de hond in een kwaad daglicht gezet worden als de eigenaar grof in de fout gaat. Is dat omdat de hond, ondanks aangepaste wetgeving, nog steeds als “ding” beschouwd wordt?

Toevallig vorige week bekend geworden, althans bij mij. Een Belgisch keurmeester heeft zijn keurmeesterschap neergelegd, volgens hem in verband met leeftijd en gezondheidsperikelen, terwijl mogelijk de aanklacht bij de politie tegen hem wegens ernstige verwaarlozing van 10 honden buiten beeld gehouden wordt. Volgens hem was er niet veel aan de hand. Nee, één hond moest inslapen en de rest was blind of nagenoeg blind omdat zij dag en nacht in het donker zaten. Wat nu als die dieren als gevolg van deze omstandigheden een keer gebeten hadden. Hadden zij dan ook, conform de RDA gedachtegang afgemaakt moeten worden?

Ook weer, toevallig, is nu op internet te lezen hoe gedacht wordt over de fokpraktijken van een Saarlooswolfhondenfokker in Frankrijk. Deze fokkers, met de kennelnaam Canens Africae, hebben volgens dat artikel lak aan alle gezondheidsregels, fokken zonder probleem met lijders en dragers aan DM, en nog meer erfelijke gebreken. Gelijktijdig krijgt dan ook het bestuur van de Franse Vereniging van Nederlandse Herdershondenrassen ervan langs, omdat zij niet ingrijpt. Voor zover ik begreep vanwege bestuursconnecties met die fokkers. Maar ook krijgen de vroegere vice-voorzitter en voorzitter van die BHCF onder uit de pan. Volgens mij is die vroegere voorzitter de ons bekende of beruchte Nederlandse/Franse fokster.

Wees de RvB in haar reactie op dat stuk van de RDA op de grote aantallen importhonden uit het Oostblok, omdat die hondjes massaal geïmporteerd worden door die onnozele landgenoten omdat die hondjes zo “zielig” zouden zijn, dan kan ook gewezen worden op al die onnozele landgenoten die zo stom zijn en blijven door Saarlooswolfhonden uit Frankrijk te importeren. Het is al vele jaren bekend dat er in Frankrijk op grote schaal gerotzooid wordt in de fokkerij. Het is toch opmerkelijk dat een groot aantal Franse fokkers, maar tegenwoordig ook een aantal fokkers in Groot-Brittannië en andere landen, naast de Saarlooswolfhond ook fokker zijn van bijv. de Tsjechoslowaakse Wolfhond, Wolfhybriden, Anatolische Herders en nog aan aantal rassen die zonder probleem door de SWH en de TWH gekruist kunnen worden en zonder twijfel ook zijn.

Dit alles kan zonder dat door die BHCF, Franse Kennelclub en andere Kennelclubs ingegrepen wordt. Het zal ze een zorg wezen.
Hoe is het bijvoorbeeld mogelijk dat in Spanje stambomen worden afgegeven aan een nestje wat in de verste verte niet lijkt op een Saarlooswolfhond en waarvan niet eens duidelijkheid bestaat over de ouders.

En tientallen Nederlanders blijven maar Wolfhonden kopen in Frankrijk en maar roepen dat het zulke geweldige fokkers zijn. Zo heeft dat bekende Rotterdamse echtpaar, nee geen namen, toch een aantal jaren geleden verklaard dat die Frans/Nederlandse fokster zoveel goeds gedaan had voor het ras en zo'n geweldige fokster was.

Hoe is het in verband daarmee dan te verklaren dat die bewuste fokster tot tweemaal toe gedwongen werd totaal meer dan honderd honden weg te doen? Een groot aantal daarvan naar Engeland, waar nu onder de hoede van de Raad van Beheer gefokt wordt en NHSB stambomen worden afgegeven omdat de ouderhonden een Nederlandse stamboom hebben. Dit terwijl bij de Raad bekend is dat mevrouw niet eens in Nederland woonachtig is, maar hier slechts een postadres heeft. Of gaat de Raad er nog steeds van uit dat die mevrouw op dat alom bekende adres in Kapel-Avezaath woont, waar toevallig of juist niet een echtpaar, lid van de avls, al vele jaren woonachtig is.

In dit licht bezien is het opmerkelijk dat een mevrouw die eerst lid van de NVSWH was, vervolgens ex-lid werd (laten we het netjes houden), daarna actief werd bij de oprichting van de avls en vervolgens daar weer ex-lid werd, om na een aantal jaren opnieuw lid van de NVSWH te worden, ik hoop dat u het nog kunt begrijpen, vol trots aankondigt een SWH pup in Frankrijk te hebben gekocht. Gekocht bij een particuliere fokker! Alsof dat in Frankrijk garant staat voor een hond die niet uit lijnen stamt waarin gerotzooid is. Het zal wel onder “outcross” geschoven worden, maar in de lijn van die Franse pup van deze mevrouw zitten wel Tsjechoslowaakse Wolfhonden als ik de kenners moet geloven. Of deze mevrouw daardoor in het rijtje “onnozele Nederlanders die zo stom zijn en blijven Saarlooswolfhonden uit Frankrijk te importeren” thuishoort is aan u om te beslissen.

Deze actie kan natuurlijk ook inhouden dat daarmee het failliet van het fokbeleid van de NVSWH is aangekondigd. Tja, als je leden niet fokken kan je ook niet verwachten van je leden dat zij blijven wachten tot er ooit nog eens een nestje geboren wordt, waar bestuursleden geen claim opgelegd hebben. Dan ga je dus buiten de deur winkelen. Bij toeval (?) is deze pup ook nog eens vrij van erfelijke aandoeningen, wat van nestgenoten niet gezegd kan worden. Met andere woorden, de NVSWH is op dit moment behoed voor het voorkomen van DM en Dwerggroei binnen haar populatie.

Die mevrouw had natuurlijk ook bij de Heintje Davids van de avls voor een pup kunnen aankloppen. Tenslotte is bekend geworden dat zij medio april van haar teefje een nestje verwacht. Bekijk je de stamboom van de te verwachten puppen, dan zie je dat daar NVSWH-honden in grote getale aanwezig zijn. Met andere woorden: het geschop tegen het fokbeleid van de NVSWH door dit echtpaar een aantal jaar geleden heeft hen er niet van weerhouden de voorkeur te geven aan honden met een NVSWH-achtergrond.

Geven ze hiermee verkapt te kennen dat die honden toch echt de enige echte Saarlooswolfhonden zijn en dat die van daarbuiten slechts een slap aftreksel? Aan u de keus.

Naar aanleiding van bovenstaande alinea's betreffende de fokkerij in, onder andere, Frankrijk, is het te adviseren mijn stukjes (“Gerotzooi” en “Gerotzooi deel 2”) uit februari 2015 nog eens na te lezen.