Bravo

Onlangs heeft de avls een kort verslag gepubliceerd betreffende een eerste indruk van de pups geboren uit de kruising van een SWH-teefje met een kruising SWH/Zwitserse Witte Herder reu. U weet wel, die eerste outcross combinatie.

Werden in het verleden heel sporadisch Saarlooswolfhonden geboren met een wolfsklauwtje, dit nest spant de kroon. Op één pupje na hebben ze allemaal één of twee wolfsklauwtjes, al dan niet met een botje erin. Volgens mijn, leken, oordeel is een wolfsklauwtje zonder botje gewoon een stukje wild vlees. Het probleem is alleen dat die dingen niet meer verwijderd mogen worden anders dan op medische gronden. Een beetje fokker weet samen met zijn dierenarts daar wel een mouw aan te passen, zoiets van: de hond blijft constant daarmee in het hoogpolig tapijt hangen, of meer van die verhaaltjes. Hup, roesje, weg met die dingen.

Ik vraag me af hoe de nieuwe eigenaren de puppen hebben uitgezocht. Misschien iets in de trant van: “Doe mij maar die ene met twee wolfsklauwtjes met botje” of “Liever die ene met dat wolfsklauwtje zonder botje”. Keuze genoeg, toch.

Vraag mij echter niet waarom die dingen nou zo nodig wolfsklauwtjes moeten heten. Ik heb diverse websites met foto’s van wolven bezocht, boeken doorgebladerd, maar tot nu toe geen foto’s gezien van wolven met die dingen. Ongetwijfeld kan één van mijn lezers dit wel ophelderen, al verwacht ik daar ook weer niets van omdat bijna niemand durft toe te geven dat mijn stukjes stukgelezen worden.

In ieder geval bravo voor de avls voor het weer introduceren van die ondingen binnen de SWH. Dit kan er ook nog wel bij, naast al die erfelijke aandoeningen waarmee de populatie buiten de NVSWH behept is.

‘Gelukkig’ echter voor de ware liefhebber is de aankondiging door de avls van de kruising tussen een SWH-reu en dat SWH/ZWH teefje. Ik vind echter de redenatie dat dit teefje maar eenmaal ingezet mag worden voor de fokkerij van geen kant deugen. Althans, als ik de eigenaar van dat teefje zou zijn.

Het teefje heeft nl. LPG, jawel u leest het goed Vloeibaar Gas, in de linkervoorpoot. Mens, dat is toch een economische voltreffer. Geen gedoe meer bij de pomp. Gewoon die poot in de gastank hangen, even aan de staart zwengelen en je kunt weer een paar honderd kilometer rijden.

Het wordt natuurlijk wel wat anders, wanneer je na elke wandeling met het teefje naar de pomp moet om die poot te laten vullen. Opladen zou ik het niet willen noemen, gas en electra is geen gelukkige combinatie.

Dus dankzij de avls hebben we nu naast de raszuivere Saarlooswolfhond en de look-a-like populatie ook een gasgevulde Saarlooswolfhond. Ik hoop van harte dat die hond dus een met een bordje gaat lopen, dat mobiel telefoneren, roken en open vuur in haar nabijheid verboden zijn. Stel je voor dat zij als gevolg van onvoorzichtigheid als ballon gaat functioneren.

Volgens mij moet je voor een auto op LPG namelijk extra wegenbelasting betalen. Het is daarom  wel te hopen voor de eigenaren van dat teefje dat zij geen extra hondenbelasting hoeven te betalen, als die geldklopperij in hun woonplaats nog steeds van kracht is, omdat de hond op LPG loopt.

Onzin natuurlijk allemaal. Het geeft echter wel weer hoe het met de kennis van aandoeningen bij honden gesteld is binnen de avls. Nul komma nul, dus.

Er is bij dit hondje sprake van Elleboog Dysplasie (ED), waaronder gerekend wordt de aandoening LPC. Juist, met een C. Een relatief vaak voorkomende erfelijke aandoening waarbij een stukje bot heeft losgelaten. Sommige rassen zijn hier berucht om. Nee, ik ga ze niet noemen want de fokkers van die hondjes willen ook hun producten kwijt. Maar bij de Saarlooswolfhond komt of kwam het slechts heel sporadisch voor. Zeker niet in die mate dat er sprake is van een echte erfelijke aandoening binnen de populatie(s).

Maar omdat je als vereniging, zeker als zelfverklaarde redder van het ras, je wilt blijven profileren, moet je een hondje met een dergelijke aandoening wel inzetten. Voor het gemak wordt daarbij vergeten dat, indien dit genetisch bepaald is, het verantwoordelijke gen of de verantwoordelijke genen tot in de lengte der jaren in de populatie blijven en op zeker moment weer naar boven komen.

Volgens deskundigen is het trouwens een onbegonnen zaak een ras middels outcrosses dusdanig uit het slop te halen zodat het in de toekomst weer gezond door het leven gaat, wanneer je gaat kiezen voor het inkruisen van honden van verschillende rassen. Het mogelijke grote aantal verborgen gebreken dat je inkruist is enorm. Beter is het om te kiezen voor een aantal honden van hetzelfde ras. Eventuele erfelijke problemen zijn dan veel beter in de hand te houden.

Alleen kom je na dat traject niet tot de ontdekking dat je een nergens op lijkend fikkie gefokt hebt, maar dat mag de pret niet drukken. In hondenland geldt niet de reclameslogan: “Het is alleen Rang als er Rang opstaat”. In hondenland kruip je achter de computer, stickervelletje in de printer en via je tekstverwerker print je een etiket uit met de tekst “Hond, variëteit Saarloos” of iets dergelijks en dat plak je hem/haar op het hoofd. Ziet gelijk iedereen wat het is en hoef je alleen nog uitleg te geven wat dat Saarloos betekent.
Voor Saarloos kan je natuurlijk ook lezen AVLS, Zevenhuizerplas, Frankrijk, enz. Als ze chocoladebruin zijn, wordt het natuurlijk Oosteuropees.

Tentoonstelling kun je ook gelijk afschaffen, want met zoveel variëteiten is er voor de keurmeesters geen touw meer aan vast te knopen en, omdat er al zo weinig honden van de avls naar de show gaan, is elke hond die daar verschijnt gelijk kampioen. Geen lol meer aan, als je tentoonstellingen tenminste leuk vindt.

Ik ben daarom ook heel benieuwd wat dit weekeinde de conclusies van de keurmeesters zullen zijn op die KCM van de avls. Ik meen gelezen te hebben, dat er ook honden uit Engeland ingeschreven zijn.
Volgens mij, en op internet terug te vinden, is er een aantal jaren geleden een grote groep honden vanuit Frankrijk naar Engeland verscheept. De nieuwe Engelse eigenaren, gelijktijdig fokkers met een bijzonder grote kennis van de Saarlooswolfhond, ondanks dat het ras daar verboden was, riepen gelijk massaal dat men de Husky zou inkruisen om het ras te verbeteren.

Hoeveel krulstaart, witte staartpunten, en meer uiterlijke Husky kenmerken zullen we bij die honden terugzien komende zondag.

Ook is bekend dat er in het voormalige Oostblok niet al te secuur gewerkt wordt in de fokkerij met de Saarlooswolfhond. Ik blijf voorzichtig, maar foto’s die op internet circuleren voorspellen weinig goeds in relatie tot de rasstandaard.

Het zullen ongetwijfeld leuk uitziende honden zijn, maar zijn het Saarlooswolfhonden? Ik wens de keurmeesters veel wijsheid.

Bijten

Ik kreeg van één van mijn lezers een heel interessant stukje (“gevaarlijke rassen”) toegestuurd dat van een Facebook pagina gekopieerd is en betrekking heeft op de bijtincidenten door honden van afgelopen tijd. Naast de reeds bekende rassen die, volgens zeggen, meer dan gemiddeld bij dit soort incidenten betrokken zijn of waren, werden ook de Belgische Herder(s) en de Zwitserse Witte Herdershond genoemd.

Deze laatste is opmerkelijk. Dat is toch dat ras dat door de avls ingekruist werd? En dan betrokken bij bijtincidenten. Oeps.

Duidelijk en op zich niet zo verwonderlijk is, dat de meeste bijtincidenten in huiselijke kring plaatsvinden en het merendeel van de slachtoffers kinderen betreft.

Eigenlijk logisch. Ten eerste is vaak de hond eerder aanwezig dan het kind, dus dat kind is een nieuwkomer in de groep. Op zeker moment gaat dat kind kruipen en wekt het de nieuwsgierigheid van de hond en weer wat later gaat dat kind van alles onderzoeken. Zo ook het geduld en de anatomie van de hond. En iedereen vindt dat schattig in plaats van dat kind duidelijk te maken, dat dat ongewenst gedrag is. Ja, ook kinderen kunnen ongewenst gedrag vertonen dat duidelijk gecorrigeerd moet worden. Maar ja, iedereen weet hoe het gaat. Het is toch je kind en een hond is maar een hond.

Wat dat betreft kan ik de uitspraak van Chantal Jansen wel waarderen naar aanleiding van de geboorte van de zoon van Carice van Houten: “Ik zou hem wegdoen, je kunt beter een hond of een kat nemen”. De rest laat ik maar achterwege.

Terug naar dat artikel. Daarin wordt aangehaald dat het gedrag van de hond door een aantal factoren bepaald wordt, o.a. opvoeding/milieu en inteeltpercentage.

Zeer zeker zullen opvoeding en het milieu waarin de hond opgroeit een grote rol spelen. De laatste jaren schijnt het mode zijn honden net zo op te voeden als kinderen. Dus niet bestraffen als iets fout gedaan wordt, maar belonen als iets goed gaat. Het lijkt alsof men in sommige gevallen de discussie aangaat met de hond: “Beste Fikkie, besef je wel wat je gedaan hebt? Heb je enig idee hoe dat andere hondje zich voelt? Stel dat het jou overkomt! Mama is nu erg verdrietig…….” Enz. 

Stel dat men trouwens gelijk heeft dat de hond niet alleen op klanken/intonatie reageert maar ook de woorden letterlijk begrijpt. Dan zou hij toch in bovenstaand voorbeeld gelijk denken: "Mens, laat je nakijken met je stompzinnige uitspraken". 

Ik heb altijd begrepen dat een hond duidelijkheid nodig heeft. Tenminste, zo komt het over als je naar films op tv kijkt waarin een groep dieren gevolgd wordt. De jonge dieren mogen veel tot op zekere hoogte en tot een bepaalde leeftijd. Als ze te ver gaan, wordt ze dat onmiddellijk duidelijk gemaakt zodat ze die fout niet nog een keer maken.

Gelijktijdig wordt in dat stuk verwezen naar onder andere Martin Gaus en Cesar Millan. Feit is dat dhr. Gaus heel veel goeds gedaan heeft t.a.v. de gedragsproblematiek bij honden. Althans, zo kwam het destijds op tv over. Geen idee of dat in werkelijkheid ook zo was, omdat blijkbaar veel hondenmensen niets met hem ophadden en hebben. Ook die Cesar heeft veel aanhangers. In het laatste geval echter wordt beweerd dat het er achter de schermen helemaal niet zo vriendelijk aan toe gaat. Het schijnt zelfs dat zijn methode in Oostenrijk verboden is, heb ik mij laten vertellen.

Het is nou eenmaal niet mogelijk het iedereen naar het zin te maken.

Maar dan. Inteeltpercentage. Ik weet niet of dat laboratoriumonderzoek (muizen, ratten, honden, ?) door dhr. Gubbels is uitgevoerd. Ik heb mij laten vertellen, en dat is ook nog steeds op internet terug te vinden, dat hij betrokken is/was bij een proefdierenfokkerij, ook of misschien wel uitsluitend honden bestemd voor de vivisectie (labradornet.com/FokkersGazet/gubbels.html en ook interessant labradornet.com/FokkersGazet/LP1.html)

Er wordt de laatste jaren door, voornamelijk leden van de avls, gewezen op het hoge inteeltpercentage bij de NVSWH. Dan zou je, in combinatie met dat laboratoriumonderzoek verwachten dat de Saarlooswolfhond ook in het rijtje bijtgrage honden moet voorkomen. Ik krijg echter de indruk dat dit totaal niet het geval is.

Let wel, ik moet daarbij afgaan op wat ik te horen krijg. Het meest ernstige bijtincident waar een SWH bij betrokken was en dat de publiciteit haalde dateert al weer van vele jaren terug en betrof een SWH die een paar eendjes had doodgebeten. Tja, die diertjes waren op het verkeerde moment op de verkeerde plaats of de eigenaresse van de hond had zich niet aan de regels gehouden en het dier los laten lopen. Mijns inziens had dit incident totaal niets met inteelt te maken.

Wel speelde vele jaren geleden ook het probleem dat sommige mensen heel sterk last hadden van dat zgn. Roodkapje-syndroom, waardoor zelfs in de Tweede Kamer stemmen opgingen om ook de SWH op het lijstje “Gevaarlijke Honden” te plaatsen, alsof het een soort Pitbull-achtige hond was. Gelukkig is dat plan de grond in geboord door meer verstandige lieden.

De schrijver van dat op FB geplaatste artikel verwijst verder naar de fokkerij van honden uit zgn. werklijnen en, zoals hij schrijft, zijn er honden die niet gefokt zijn om op zondag gezellig mee uit wandelen te nemen.

Klopt. Ik ben ervan overtuigd dat onder de Tsjechoslowaakse Wolfhond exemplaren rondlopen die heel lief en gezellig zijn. Maar als ik dan hoor hoe sommige Tsjechen zich gedragen op tentoonstellingen, wordt je wel gedwongen met een grote boog om die dieren heen te lopen. Laten we niet vergeten dat dit ras bewust gefokt is om destijds in toenmalig Tsjechoslowakije de grens te bewaken. Om dat te bereiken heeft men doelbewust geselecteerd op zgn. scherpe honden.

Jammer genoeg hebben daarna een aantal, op geld bewuste?, fokkers/knoeiers het nodig gevonden dit ras door de Saarlooswolfhond te kruisen. Tot nu toe, zo lijkt het omdat niet bekend is wat er in andere landen gebeurt, zonder bijtincidenten of andere gedragsproblemen bij de SWH. Wat niet is kan echter nog komen, omdat er nog steeds gerotzooid wordt.

Wat anders.

Intussen heeft de NVSWH ook weer een clubblad bij de leden laten bezorgen. Hierin onder andere een stuk van de voorzitter met betrekking tot fokkerij en outcross. Hij stelt dat, door het toelaten als lid van (buitenlandse) eigenaren van niet door de NVSWH gefokte Saarlooswolfhonden de stap naar een outcross dichterbij komt. Inderdaad, doordat die honden uit een andere populatie komen en in veel gevallen stammen uit lijnen waarin gerotzooid is, kan je spreken van outcross.

Alleen zou ik voorstellen toch met de grootst mogelijke voorzichtigheid die honden in te zetten. Tot nu toe zijn bij de NVSWH nog steeds geen honden gevonden die drager zijn van het gen voor DM of voor Dwerggroei. Laat staan dat er lijders gevonden zijn. Het blijkt echter dat tenminste drie honden van buitenlandse eigenaren, die tevens lid zijn van de NVSWH, wel drager zijn van genoemde defecte genen. Dus loop je als vereniging het grote risico die aandoeningen in je populatie te fokken door die bewuste honden in te zetten.

Ook de vraag hoe die leden zich zullen opstellen richting het Centraal Fokbeleid en het Verenigings Fok Reglement van de NVSWH is interessant. Eén van die leden heeft op haar website al laten weten dat er, ondanks dat zij als lid gehouden is aan dat VFR, een nest op komst is wat niet aan de regels van de NVSWH voldoet. Gaat de NVSWH voor dit nest eigenaren zoeken of doet de fokster dat zelf, zoals zij ook deed alvorens zij lid van de vereniging werd. Of, hoeft zij zich niet aan de fokkerijregels van de NVSWH te houden, omdat zij in het buitenland woonachtig is? In dat geval hoeven natuurlijk ook de overige buitenlandse leden, waaronder bijvoorbeeld de voorzitter, zich ook niet aan die regels te houden.

Dit gaan zeker interessant worden.

Nog een zinnetje in dat bewuste clubblad waar sommigen zich in vast zullen bijten. Bij de uitslagen van afgelopen clubmatch van de vereniging staat bij een teefje dat die een knikje in de laatste staartwervel heeft. Wordt er nu bedoeld dat er sprake is van een knikstaart? Zo ja, dan zullen velen roepen dat deze hond niet voor de fokkerij ingezet mag worden en dat bij deze hond sprake is van een (mogelijk) ernstige skeletafwijking. Dit alles gebaseerd op die, wat ik al vaker aangehaald heb, zeer discutabele uitspraak van wijlen mevr. Brooijmans. Discutabel, voor alle duidelijkheid, omdat bij honden tot op heden niet wetenschappelijk is aangetoond dat een knikstaart per definitie duidt op een probleem ergens anders in het skelet. Die problemen zijn aangetoond bij een onderzoek bij muizen ergens in de zestiger jaren van vorige eeuw.
Maar kom zeg. Het was wel mevr. Brooijmans die dat rondbazuinde.