Vraagtekens

Op een eerder artikel van mij, “Geschrokken”, is van een lezeres een reactie gekomen. Deze mevrouw heeft bij het bestuur van de NVSWH aangedrongen op het publiceren van de financiële gegevens. Derhalve vindt mevrouw dat niet ik maar zij het bestuur achter de vodden gezeten heeft. Van mij mag het. Het belangrijkste is dat die gegevens eindelijk voor de leden beschikbaar kwamen.
Maar zoals ik in mijn antwoord op die reactie schreef, blijft het vreemd dat niemand iets hoort over dat HD- en het SWH-fonds. In mijn stuk “Geschrokken” schreef ik daar ook over. Tenslotte bevatten beide fondsen totaal circa € 8200,00. Volgens de laatste reactie van deze lezeres bestaat het zgn. HD-fonds nog steeds, maar is het SWH-fonds haar onbekend. Een reden om dat nog eens na te vragen bij de penningmeester. Mocht mevrouw nog geen lid geweest zijn toen dhr. Pielanen zijn laatste financiële overzicht publiceerde kan zij wellicht bij een ander lid het bewuste clubblad uit 2012 opvragen waarin dit fonds is opgenomen in het betreffende overzicht.

De laatste tijd wordt er het nodige gepubliceerd waar toch door velen de nodige vraagtekens bijgeplaatst worden.

Zo was onlangs te lezen dat twee artsen, de één verbonden aan het Medisch Dierencentrum Amsterdam en de ander aan de Universiteit voor Kleine Gezelschapsdieren van Utrecht, tot de conclusie waren gekomen dat rauwe voeding slecht was. Niet alleen voor de dieren, maar ook voor de eigenaren.

Dit omdat daardoor het lichaam resistent zou worden voor bacteriën en dat derhalve zou lijden tot gezondheidsproblemen, zowel voor mens als dier.

Opmerkelijke uitspraken, want dat zou in de eerste plaats betekenen dat het personeel in de slachthuizen maar ook de slagers behoorlijk in de problemen kunnen komen. Moeten daarom de slachthuizen en slagerijen maar gesloten worden?

Eveneens ten aanzien van de dieren opmerkelijke uitspraken. Hoe hebben dan in hemelsnaam in het wild alle dieren die van prooidieren leven het zo lang uitgehouden. Dichter bij huis, wat moeten wildparken en dierentuinen dan gigantische medische kosten maken als zij bijvoorbeeld leeuwen, tijgers, hyena’s, wolven, enz. huisvesten. Nog dichter bij huis, moeten dan de eigenaren die hun honden (gedeeltelijke) natuurlijke of rauwe voeding geven dan daarmee stoppen?

Heel wat vragen die naar boven komen, totdat je leest wat zij als vervanging adviseren. Brokken! Dan is meteen, als je sceptisch bent, duidelijk waar deze uitspraken vandaan komen. Althans, je krijgt het idee dat de betreffende onderzoeken gefinancierd zijn door (de) fabrikanten van kant-en-klare hondenbrokken. Dat is dan zo’n “wetenschappelijk” onderzoek waarvan de uitkomst van te voren al vast staat en waarbij onderzoekers hun bevindingen moeten publiceren richting de uitslag.

Het is duidelijk dat je bij deze onderzoeken grote vraagtekens moet plaatsen. Vooral ook omdat niemand hierbij gedacht schijnt te hebben aan de gigantische bergen ontlasting die door die brokken geproduceerd worden. Waar moet je die laten? De ontlasting van die natuurlijke voeding bestaat veelal uit kalkresten vanwege de botten die in die voeding zit en die vanzelf in het milieu verdwijnen. Maar die brokkenontlasting? Daarvan wordt, als iedereen dat advies zou opvolgen, zoveel geproduceerd dat je daarmee binnen de kortst mogelijke tijd de complete Grand Canyon in Amerika dichtgegooid hebt. Aan de andere kant, het is natuurlijk wel een product, afgezien van de stank en de vliegen, waarmee je Nederland dusdanig kunt verhogen dat niemand last van natte voeten krijgt als de zeespiegel stijgt.

Of u op die oplossing zit te wachten is misschien een vraagteken, maar voor mij hoeft dat niet.

De laatste uitgave van het kynologisch maandblad “De Hondenwereld” bevat een heel interessant artikel over Instinct. Dank aan een lezer die mij dat artikel toestuurde. Vooral dat gedeelte in het artikel waarin gesproken wordt over oxytocine is heel interessant. Voor de leek: oxytocine wordt (vaak) ingespoten om, in geval van weeënzwakte, de weeën op te wekken en de geboorte in stand te houden. Vooral voor het geboren laten worden van de eerste pup wordt regelmatig naar dit middel gegrepen, omdat veelal daarna de aanmaak van dit hormoon gestimuleerd wordt door het zogen van die eerste pup.

Ik wil niet ingaan op alle medische zaken rond dit hormoon. Wel interessant is dat geschreven wordt dat er aanwijzingen zijn dat de aanmaak van dit hormoon instinctief geremd kan worden wanneer de teef zich niet veilig voelt en het daarom van het grootste belang is ervoor te zorgen dat de teef zich in een rustige omgeving bevindt. Nog belangrijker is de uitspraak dat het niet aanmaken of onvoldoende aanmaken van dit hormoon, doordat de teef zich niet prettig voelt, gezien wordt als weeënzwakte. Bovendien zitten er risico’s aan het kunstmatig toedienen van dit hormoon, omdat daardoor de baarmoeder zich te snel kan samentrekken waardoor het indalen van een pup verhinderd wordt. Met de dood van die pup of pups tot gevolg.

Bovendien teveel oxytocine zorgen voor een relatief lange periode van onrust wat ook voor het nest, als de pups desondanks toch geboren zijn, niet bevorderlijk is. Opmerkelijk dat dit nu in dit artikel staat, waar onze vroegere voorzitter dat al tientallen jaren riep.

Al heel lang is bekend wat dit hormoon doet, het is wel te hopen dat vele fokkers dit artikel goed lezen om zich nog eens goed bewust te worden van de werking van dit hormoon. Het is te hopen dat ook een zekere, zeer dominante, familie binnen de avls dit artikel ook goed doorneemt. Hoe het dan komt dat een dierenarts verklaart niet bekend te zijn met de werking van dit hormoon is derhalve een vraagteken. Hoe het komt dat diezelfde familie zich durft te beroepen op weeënzwakte en dus naar dit hormoon laat grijpen is ook een vraagteken.

Het hoeft geen betoog dat de uitspraken van sommige figuren binnen de wereld van de Saarlooswolfhond dat het ter wereld brengen van dode pups door teven van de NVSWH het gevolg is van weeënzwakte en dat dit door inteelt veroorzaakt wordt met de publicatie van dit artikel naar het rijk der fabelen verwezen kan worden. Er kunnen heel andere oorzaken aan ten grondslag liggen. Iets wat binnen de NVSWH ook al langer bekend was.

In een ander, omkadert, deel van dit artikel wordt kort ingegaan op het mislukken van dekkingen. Ook omtrent dit onderdeel kunnen een aantal vraagtekens worden weggenomen. Volgens deskundigen heeft het ondermeer te maken met het feit dat veel dekreuen gewone huishonden zijn en dat daardoor bepaalde natuurlijke gedragingen worden onderdrukt dan wel afgeleerd. Het gevolg is dat de reu zijn instinct niet durft te volgen omdat zijn baas hem “in de weg zit”.

Net zo’n groot vraagteken levert de huisvesting van de pups op. Pups die in huis geboren zijn, doen veel meer indrukken op dan pups die in een schuur, kennel of dergelijke geboren zijn en daar moeten blijven tot zij naar de nieuwe eigenaar gaan. Je kunt je dus afvragen of het verstandig is bij zo’n “fokker” een pup aan te schaffen. Vraagtekens dus rond de opvoeding. De moederhond zal in de meeste gevallen wel haar best doen, maar sociale vaardigheden die de pups in huiselijke omstandigheden leren zijn ook noodzakelijk. Vandaar waarschijnlijk de vele vraagtekens bij de nieuwbakken eigenaren van “sociaal zwakke” honden. Is de betreffende fokker ook nog eens lid van een rasvereniging, dan moet je ook vraagtekens plaatsen bij het beleid en de geloofwaardigheid van zo’n vereniging.

Nog steeds blijft het een wazig en met vraagtekens omkadert verhaal van de NVSWH dat er onlangs een succesvolle dekking heeft plaatsgevonden, maar dat de eigenaren van betrokken honden de namen (nog) niet willen bekendmaken. Deze succesvolle dekking heeft inmiddels zolang geleden plaatsgevonden dat toch bekend moet zijn of de betreffende teef drachtig is of niet. In het eerste geval kan je toch gewoon bekend maken hoeveel pups er gezien zijn, als er althans een echo gemaakt is, zodat belangstellenden zich alvast kunnen instellen op het eventueel in aanmerking komen, maar vooral op het gaan bekijken van de puppen. In het tweede geval, dus het niet drachtig zijn, kan ik me voorstellen dat je er geen ruchtbaarheid meer aan geeft en hoopt dat de berichtgeving vanzelf doodbloedt, zodat er geen kritische opmerkingen geplaatst kunnen worden door tegenstanders van onze vereniging.

Opmerkingen die op die gebarsten grammofoonplaat staan: inteelt, enz.

Terwijl ook buiten de NVSWH, want daar slaan die kreten altijd op, met zeer grote regelmaat nesten geboren worden die slechts uit één of twee puppen bestaan.

Een paar van mijn lezers hebben grote vraagtekens bij de inhoud van die nieuwe Saarlooswolfhonden database op internet. U weet wel, die Franse. De vraagtekens hebben voornamelijk betrekking op het aantal hierin opgenomen honden die veroorzaakt wordt doordat een aantal twee- of driemaal opgenomen zijn, maar waarin ook het zelfbedachte ras Marxdorfer Wolfshund is of was opgenomen. Bovendien zijn ook niet geregistreerde Franse kruisingen van de Saarlooswolfhond met de Zwitserse Witte Herder opgenomen, terwijl de ingekruiste Tsjechoslowaakse Wolfhonden weer achterwege gelaten zijn. Met andere woorden: vraagtekens omtrent de betrouwbaarheid van die database.
Ook vraagtekens omtrent het opnemen van keurmeestersnamen in die database terwijl diezelfde mensen ook via de website van de FCI en veelal ook de landelijke kennelclubs zijn  terug te vinden.

Maar vooruit, stamboomuitpluizers kunnen daar hun hart ophalen.

Een groot vraagteken kunnen we echter plaatsen bij de berichtgeving dat het gebruik van zgn. slipkettingen niet langer is toegestaan of verboden wordt op tentoonstellingen vanwege de negatieve gevolgen voor de gezondheid van de hond.
Dit besluit zou dan inhouden dat er, pakweg 10 jaar geleden, nog ontzettend veel honden rondliepen met beschadigingen aan keel, nek of hals. Maar hoe zit dat dan met die hele dunne showlijntjes? Snijden die niet in de keel? Bestaat er niet het gevaar dat, bij het gebruik van een halsband, de hond zich eruit weet te wringen en er vandoor gaat? De praktijk heeft uitgewezen dat dit vaak voorkomt. Dus waar is dat besluit, als dat inderdaad doorgaat, op gebaseerd?

Of is ook dit gebaseerd op onderzoekingen uitgevoerd door, al dan niet in opdracht, de fabrikanten van leren of nylon halsbanden?

Evenzo kunnen we vraagtekens zetten bij de afwezigheid van NVSWH-leden op Nederlandse tentoonstellingen. Zag je in het verleden steeds een vaste groep deelnemers, de laatste tentoonstellingen, buiten die zgn. “Nationale”, zie je niemand meer van onze vereniging. Zo was in Maastricht één SWH ingeschreven, een Franse omdat de eigenaresse in Frankrijk woonachtig is. In Zwolle ook weer één, deze keer van een ex-lid van onze vereniging. Zo maar twee voorbeelden.
Maar wel maakt een bestuurslid reclame voor een grote tentoonstelling in Moskou. Is het soms de bedoeling met een aantal leden daar naartoe te gaan? Als dat zo is, moeten die mensen onmiddellijk een afspraak maken bij GGZ. Dan is er echt iets aan de hand in de bovenkamer. Gelet op de keurmeester is het weggegooid geld, omdat die alleen maar bekend is met al die surrogaat-Saarlooswolfhonden en het echte type dus niet herkent.
Gaan men daar niet naartoe dan blijven de vraagtekens staan. Waar blijft men? Geen raspromotie meer, terwijl er toch zoveel mooie jonge honden rondlopen.