In mijn vorige stukje schreef ik over die mevrouw die eigenaresse was geweest van o.a. Mirva v.d. Kilstroom. Ik heb geen idee of de uitspraak dat zij eventueel wel iets zag in een nakomeling van een outcross van haar zelf afkomstig is of dat die woorden in haar mond gelegd zijn. Want laten we eerlijk zijn, iedere keer wanneer er een interview met een vroegere eigenaar of eigenaresse van een wolfhond in dat nieuwsblaadje van de avls verschijnt, wordt afgegeven op de NVSWH en/of een zekere familie P.
Je vraagt je inmiddels af of al die mensen inderdaad zulke vreemde ervaringen hebben gehad zoals ze aangeven of dat dat allemaal verzinsels zijn van die verslaggeefster mevr. H. L. Gelet op haar journalistieke achtergrond is het niet ondenkbaar dat zij insinuerende vragen stelt danwel uitspraken doet. Dat weten we van meer journalisten, kijk maar eens hoe drammerig sommige journalisten of zgn. tv-reporters overkomen. Volgens mij kent zij de Saarlooswolfhond uitsluitend dankzij haar connecties met Kim-Il Johan en zijn vrouw. Het ras zelf kent ze niet.
Terug naar die uitspraak van die bewuste mevrouw. Hoezo opvang van een puppie van zo'n outcross? Het is bekend dat dat de grote droom is van de familie B-E, zogenaamd om het ras van de ondergang te redden, tenslotte stonden zij toch ook volledig achter die inmiddels beruchte kruising van Adezz (lees Joepie) en Mithera. Is die outcross dan definitief? Is de NVSWH hiervan op de hoogte gesteld? Tenslotte vertegenwoordigt die vereniging al sinds 1975 het ras, om niet te zeggen de raszuivere Saarlooswolfhond. Maar hoe zit het dan met al die honderden nakomelingen van die reeds bestaande outcrosses? Tellen die niet meer mee? Of wil de familie B-E de geschiedenis ingaan als de 'allergrootste' redders van het ras of willen ze die reeds bestaande bastaarden middels zo'n outcross ook gelijk legaliseren? Dus dat afstammingsbriefje als zijnde zuiver afstammingsbewijs classificeren, zoals trouwens toch al gebeurt. De avls ontkent toch nog steeds dat het buiten de NVSWH een bastaardpopulatie betreft. Dan is voor eens en altijd de discussie over dat vreemde bloed de nek omgedraaid.
Valt het u trouwens op, dat er slechts op mijn stukken gereageerd wordt wanneer er een klein foutje geschreven wordt. Zelfs bij het allerkleinste foutje zijn er mensen die direct menen te moeten reageren. Waarom reageren zij dan niet op wat ik in mijn vorige stuk geschreven heb. Hoe is het mogelijk dat die eerder genoemde mevrouw kans zag van Leendert Saarloos een hond te kopen terwijl die beste man al lang was overleden? Is dat dan niemand van de avls opgevallen? Of vindt men daar alles prachtig en geloofwaardig wat in dat blaadje staat? Er is zelfs niemand die reageert op de klacht van die mevrouw dat ze, althans volgens haar zeggen, bij de NVSWH geen eigenaar van een hond zou worden terwijl ze dat in feite bij Leendert ook niet was? Heeft u dat contract dan wel goed gelezen? Verplicht lid worden van die wolfhondenvereniging voor 50 gulden, naast het betalen van 100 gulden voor de hond, en bij opzegging lidmaatschap verplicht je hond weer inleveren. Verder als een getraind aapje op komen draven als Leendert dat nodig vond voor de promotie van zijn bedoeninkje. Verplicht je hond afstaan voor de fokkerij, ondanks dat je voor dat dier betaald had weet u nog, en als je als eigenaar een puppie uit dat nest wilde er nog eens extra voor betalen.
Wees eerlijk. Mag u wel reageren op mijn weblog of heeft ook in dit geval de avls of de woordvoerder Kim-Il Johan u een spreek- of schrijfverbod opgelegd? Het zou zo maar kunnen.
Intussen is bij de avls weer een nieuwe kennelnaam opgedoken. Toevallig deze keer van de familie Berends-Eggink. Kennel van de Zevenhuizerplas. Tja, je moet wat. In navolging van Leendert met zijn kennel van de Kilstroom genoemd naar dat riviertje, volgens Johan dan, "de Dordtse Kil" achter zijn huis. Riviertje? Heeft u de kaart van het eiland van Dordrecht wel eens bekeken? Ik ben er zeker van dat Kim-Il Johan niet in staat is dat riviertje over te zwemmen? Riviertje! Laat je toch nakijken man! Zelfs in de tijd van Leendert was het al een breed stuk water tussen Hollands Diep en Oude Maas. Ik kan me ook niet voorstellen dat sinds die tijd aan beide kanten land afgegraven is ter verbreding van de Dordtse Kil.
Kennel van de Zevenhuizerplas! Op hun nieuwe website schrijft mevr. Eggink over die kennel en over de fokplannen met Lica. Dankzij dat geweldige programma van de universiteit van Wageningen gebruikt door de avls is uit alle geschikte kandidaten de partner voor Lica gekozen. Jawel. Een heel goede partner, Kalani Kadin v.d. Kilstroom. Natuurlijk moet je dat wel zeggen als familie B-E zijnde. Want waaruit stamt die zo zorgvuldig gekozen reu? Zijn vader is een ex-hond van de NVSWH. Wederom iemand die dankbaar gebruik maakt van een nakomeling van een NVSWH-hond om even kort te blijven. Dat was toch die club met die door en door zieke populatie (PRA) en gigantische inteelt? En dan toch gebruiken? Dan geef je volgens mij al direct toe dat die populatie toch helemaal zo slecht niet is of je geeft daarmee expliciet aan dat je eigen populatie er nog slechter aan toe is. Dit is trouwens al vele malen eerder geschreven. In ieder geval weet je heel zeker dat van de kant van die ex-NVSWH hond geen genen voor dwerggroei of DM ingefokt zijn. De moeder van die reu stamt uit een kruising van Skog. Dan weten we het wel. Ook dat is weer zo'n dubieus geval. Had de fokker van Skog niet via een e-mailtje laten weten dat de vader daarvan een wolfhybride is? Als je de foto van die vaderhond, Skrim, bekijkt zie je direct dat dat nooit van z'n leven een Saarlooswolfhond kan zijn. In ieder geval is duidelijk gemaakt dat de moederhond van die reu de genen voor dwerggroei en DM doorgegeven heeft.
Maar ik dwaal af.
Kennel van de Zevenhuizerplas. Ja, ja. Op dit moment echter is die kennelnaam niet geregistreerd bij de FCI en dus is hij (nog) niet geldig. Maar omdat, volgens de FCI dan, de betreffende database wekelijks bijgewerkt wordt, kan dat nog geschieden. Alleen ....... had deze familie een aantal jaren geleden niet vol trots laten weten dat zij de kennelnaam La Mégère hadden laten registreren. Dan is het te hopen, dat deze beide kennelnamen op verschillende namen staan. Want zowel de FCI als de RvB schrijven in hun statuten dat een natuurlijk persoon slechts één kennelnaam geregistreerd mag hebben op zijn/haar naam. Dat geldt dus ook voor de familie B-E. Of vinden zij dat voor hen andere regels gelden omdat mevr. E. in een commissie van de Raad zitting heeft en daardoor dus minder gelijk is dan alle anderen. Die beroemde gelijkheidsregel uit het vroegere socialistiche oostblok-tijdperk. Lica staat op naam van mevr. E. Dus neem ik aan dat die nieuwe kennelnaam ook op haar naam staat. Staat die echter op naam van dhr. B. dan worden de pups zonder kennelnaam ingeschreven in het stamboek of men moet toch teruggrijpen op La Mégère. Destijds wilde men fokken met Shala, misschien dat daarom de kennelnaam La Mégère genoemd werd. Dan nu met Lica onder de kennelnaam v.d. Zevenhuizerplas. Wat wil men dan met Lica voor het volgende nest. Welke kennelnaam gaat men dan gebruiken.
U ziet, dat ik er vanuit ga dat Lica inderdaad pups krijgt. Zou dit niet zo zijn, dan is dat natuurlijk een gevalletje inteeltdepressie, dat kan niet anders. Als dat bij de NVSWH zo is, dan ook bij de avls. Tenslotte heeft dat lid-genetica toch gezegd dat sinds 2000 alle Saarlooswolfhonden, dus zowel die van de avls als van de NVSWH genetisch identiek zijn. En mevr. Eggink heeft, zo is te lezen in het laatste nieuwsblaadje van de avls, toch zitten lezen over genetica.
Mogelijk dat het probleem zichzelf heeft opgelost. De kennelnaam La Mégère is bij de FCI namelijk nergens terug te vinden.
zondag 23 september 2012
maandag 10 september 2012
Applaus of boe-geroep
Afgelopen weekeinde, genietend van het fraaie weer, op mijn gemak het laatste clubblaadje ofwel de nieuwsbrief van de avls zitten lezen.
Ik moet dan uitbundig applaudiseren.
Niet vanwege het uiterlijk, dat is nog steeds erg saai in die door de tijd achterhaalde zwart-wit druk. Ook een staande ovatie is niet op zijn plaats. Gewoon een hartelijk applaus omdat het de avls wederom gelukt is een eigenaar of in dit geval eigenares van een Saarlooswolfhond uit het Leendert-tijdperk voor het voetlicht te halen. Natuurlijk lopen er nog meer van die mensen rond, hoewel het aantal sterk aan het afnemen is, maar in dit geval weer iemand die ook nog eens contact gehad heeft met de NVSWH en daardoor ook weer de nadruk weet te leggen op het sprookje dat bij de
NVSWH de hond nooit je eigendom wordt. Het blijft mij verbazen dat mensen dit zelf nog steeds blijven geloven. Iemand met een beetje meer verstand dan een mossel, weet dat dat onmogelijk is.
Het ergerlijke aan de uitspraken van mensen die ooit nog een hond hebben gehad van Leendert zelf, is dat zij voor het gemak vergeten dat bij Leendert de hond nooit je eigendom werd ook niet als je er 100 gulden voor moest betalen. Leendert bleef over de hond beslissen, ondanks dat u ervoor betaald had. Vertaald naar het heden: u koopt bij een willekeurige fokker een hond voor, zeg, € 600,00. Alleen blijft die hond eigendom van de fokker, die ook nog eens beslist dat hij bepaalt wanneer er met die hond gefokt wordt. Op dat moment dient u de hond bij de fokker in te leveren, zodat die gedekt kan worden, de pups kan werpen en verzorgen waarna u na een aantal weken de hond weer mag ophalen. Let wel, ondanks dat u de teef gekocht had van Leendert was de verkoopprijs van de puppen voor Leendert. Wanneer u uit, uw "eigen nest" een pup wilde hebben, moest u daar weer voor betalen. Ik kan me voorstellen dat u op dit moment de ogen uitwrijft, zich vertwijfeld afvraagt of het wel goed gelezen hebt en tenslotte met uw wijsvinger tegen het voorhoofd tikt: "Die is gek". Ja, maar dat was de werkwijze van Leendert. Hij bleef altijd eigenaar van de honden. Kijk maar eens naar dit koopcontract.
Hoewel de tekst uit het tijdperk van Leendert stamde, is het ondertekend door zijn dochter. En hoewel die mevrouw schreef dat zij 100 gulden moest betalen, werd voor de hond waarvoor dit contract was opgesteld slechts 50 gulden gevraagd.
Op de kwitantie staat dan wel het woord "contributie" maar dat was een verplichting. Een hond kopen, dan ook verplicht lid worden. Lidmaatschap opzeggen, dan hond inleveren.
Ik wordt er eigenlijk een beetje moe van, maar hier nogmaals de werkwijze de NVSWH. U koopt een hond voor de afgesproken prijs, u krijgt de afstammingspapieren en het eigendomsbewijs, u tekent het koopcontract (niet alleen op advies van de Raad van Beheer maar de NVSWH hanteert al sinds de jaren '80 van vorige eeuw koopcontracten) en u mag zich de officiele eigenaar van die hond noemen. De NVSWH gaat ervan uit dat u zich houdt aan de regels zoals tussen beiden zijn afgesproken en die in dat contract staan. Niets bijzonders dus. De tweede situatie. De fokker wil uit het nest een hond aanhouden, maar heeft daarvoor geen plaats, ongeacht wat de reden is. In dat geval krijgt u de hond, met de nadruk op KRIJGT. U tekent een contract waarin u als 'verzorger' aangeduid wordt, u krijgt een kopie van het afstammingsbewijs en u gaat met een goed gevoel naar huis. De fokker gaat ervan uit dat u goed voor de hond zorgt, zoals ook iedere normale eigenaar zou doen, en dat ook in dit geval u zich houdt aan de regels die in dat verzorigingscontract staan. Let wel, u bent volgens de RvB niet de eigenaar, maar wettelijk heeft de fokker, volgens mij, geen mogelijkheden de hond bij u weg te halen. Stel nu, dat het een teefje betreft. Wanneer de fokker deze teef in zou willen zetten voor de fokkerij, heeft hij wel uw medewerking nodig. Stel dan dat u daaraan gehoor geeft. In dat geval is de verkoopprijs van de puppen voor u. Tenslotte heeft u alle zorg gehad rond de dekking, de geboorte, het grootbrengen en opvoeden van de pups totdat ze op de afgesproken leeftijd de deur uitgaan. Dit is althans bij de NVSWH de gewoonte. Ik weet dat dit bij fokkers buiten de NVSWH vaak anders geregeld is.
Het kan dus zijn dat het hier gaat om een hond geschetst in voorbeeld 2. Dat zij eventueel zouden beslissen of en met welke hond gekruist zou gaan worden lijkt me, zeker in de beginperiode van de NVSWH heel logisch. Tenslotte moest de vereniging in die tijd, we spreken dan rond 1982 de puinhopen van het fokbeleid van Marijke opruimen. Dan is het begrijpelijk dat je als eigenaar van een hond een vinger aan de pols wenst te houden wanneer jouw hond voor de fokkerij ingezet gaat worden. Zou het een latere periode betreffen, dan is het ook logisch dat de eigenaren wilden voorkomen dat die hond voor de fokkerij buiten de NVSWH ingezet zou worden. Dus in mijn ogen is die klacht van die mevrouw overtrokken. Vreemd gebeuren? Dan nogmaals verwijs ik naar dat koopcontract van Leendert. Vond zij dat niet vreemd????
Intussen kan ik u wel vertellen, dat bij de NVSWH niemand van deze mevrouw gehoord heeft. In ieder geval niet onder de naam waarin zij in de genoemde blaadje haar verhaal verteld. Wel is er iemand onder een andere naam bekend. Maar eerlijk gezegd, als ik dat verhaal van haar lees, gaan toch mijn wenkbrauwen krullen en mijn nekharen steigeren. Zou ik als fokker dit verhaal kennen, zou die mevrouw van mij in geen geval een pup krijgen. Even afgezien van het trieste geval van het overlijden van dat hondje, maar iemand die tot twee keer toe een hond terugbrengt omdat het niet gaat en dan na een paar jaar vrolijk weer aan een volgende hond wil beginnen, roept nu niet direct het beeld op van iemand waar je als fokker een 'goed gevoel' bij krijgt.
Volgens mij kloppen er nog een aantal zaken niet in dat verhaal. Dus laten we de honden uit dat verhaal eens onder de loep nemen. Als eerste Windo v.d. Kilstroom, een witte reu geboren op 27 mei 1968. Deze ging dus terug naar Leendert. Dit kan nog kloppen.
Maar nu begint het. Toen, enige tijd dus nadat het terugbrengen van Windo, kwam Mirva v.d. Kilstroom. Voor zover mij bekend is er maar één Mirva geweest. Een wolfsgrauwe teef geboren uit de combinatie Lastro en Pandora op 2 januari 1971. Als dit inderdaad zo is, hoe kan deze mevrouw deze hond dan van Leendert hebben gekocht voor dat duizelingwekkende bedrag van 100 gulden. Ik weet niet of mevrouw spiritueel ingesteld is of was, maar Leendert was toen al 2 jaar overleden. Tenzij het hier een andere Mirva betreft, bij Leendert was alles mogelijk. Maar gelet op de geboortedatum van de eerste hond moet het wel deze Mirva geweest zijn, er is namelijk geen hond achterhaald met de roepnaam Mirva.
Let wel, we zitten nog steeds in 1971. Deze Mirva is dus overleden op de leeftijd van 3 maanden, derhalve rond april 1971. De derde hond Duc levert wat meer problemen op. Deze zou 8 maanden geweest zijn toen hij haar aangeboden werd. Derhalve moet deze reu ergens tussen juli en oktober 1970 geboren zijn. In die periode blijkt echter geen hond te achterhalen zijn met de stamboomnaam Duc. Ik moet er dan van uit gaan, dat het een roepnaam is. Veel van de honden van Leendert waren trouwens alleen onder een roepnaam bekend. Dan ga je al gauw denken aan Duko ofwel Nimrod v.d. Kilstroom, maar die is geboren 13 februari 1971. Mogelijk dat mevrouw dan een andere hond bedoelt. Uiteraard ben ik dan benieuwd over welke hond gesproken en geschreven wordt. Wellicht dat dhr. Strijk hier uitkomst over kan geven. Tenslotte beweert hij alle stambomen vanaf het eerste begin te hebben.
Laten we in ieder geval de reacties even afwachten. Indien nodig kan ik mijn verhaal altijd nog bijstellen.
Over naar het boe-geroep.
Heeft u dat nieuwsblaadje echt goed gelezen? Is u dan het nodige opgevallen?
Ik zou me echt tienmaal bedenken alvorens ik lid zou worden van een rasvereniging die niet eens weet hoe de rasnaam geschreven dient te worden. In de naam van de rasvereniging staat de rasnaam als Saarlooswolfhond. Pakt u het blaadje er nog eens bij, inclusief potlood en papier en ga turven.
Blz. 1. 1x Saarlooswolfhonden en 2x Saarloos Wolfhond. Met dank aan de voorzitter en de nieuwe secretaris.
Blz. 2. 2x Saarlooswolfhond, maar dat is een vastgeroest stuk tekst dus kan het eigenlijk niet fout gaan.
Blz. 3. 1x Saarlooswolfhond en 1x Saarloos Wolfhond
Blz. 4. 5x Saarlooswolfhond(en)
Blz. 5. 1x Saarlooswolfhond
Blz. 6. 1x Saarloos Wolfhond
enz. Dit wordt natuurlijk een eindeloze opsomming waar niemand op zit te wachten. Dus doen we het anders.
Ikzelf kom uit op 26x het woord Saarlooswolfhond, dat is inclusief de verenigingsnaam, 16x maar Saarloos Wolfhond en zelfs 1x op Saarlooswolfshond.
Het bespottelijke van het hele geval is dat de verschillende manieren van schrijven met regelmaat in één en hetzelfde artikel voorkomen. Je mag toch van een redactrice en helemaal van de hoofdredacteur Kim-Il Johan verwachten dat zij weten wat de officiële rasnaam is.
Ooit, in een grijs verleden, heeft Dhr. de Josselin de Jong gereageerd op het gebruik van de letter "S" in de naam van de Saarlooswolfhond. Die reactie betrof een artikel in een kynologisch tijdschrift.
Maar zelfs in die beginperiode zag de RvB kans op de stamboom die "S" tussen te voegen. Vervolgens heeft de RvB een aantal jaren ook kans gezien op de stambomen de naam als Saarloos Wolfhond te vermelden. Maar ja, van de RvB kan je ook alles verwachten.
Het is te hopen dat de avls, mocht zij ooit keurmeestersopleidingen gaan verzorgen, zich degelijk op de hoogte stelt van de geschiedenis van dit ras zodat de nieuwe keurmeesters in ieder geval geen geschiedvervalsing voorgelegd wordt.
Wat blijkt nl. Bij de erkenning van het ras in 1975 heeft dhr. v.d. Weijer erop gestaan dat de rasnaam Saarlooswolfhond werd. Let wel: één woord. Dit om uitdrukkelijk afstand te houden van de Ierse Wolfshond (deze wel met een "S"). Daarnaast stond dhr. v.d. Weijer erop dat het ras ingedeeld werd in rasgroep 1, ondanks protesten/bezwaren van de vertegenwoordigers van het ras die het ras ondergebracht wilden hebben bij de Poolhonden. Er was derhalve geen sprake van een foutje bij de indeling bij de Herdershonden. Er was verschil van inzicht en de Raad, i.c. dhr. v.d. Weijer besliste. Er is nooit getracht de Saarlooswolfhond onder te brengen in rasgroep 5, de oertypen. Men wilde de hond onderbrengen bij de Poolhonden. Slechts een nuance-verschil, maar de Kees- en Poolhonden waren in die tijd verdeeld over drie rasgroep, te weten 1, 5 en 9. Dit omdat Nederland in 1977 een rasgroepindeling instelde van slechts 9 verschillende groepen. Uiteindelijk heeft het bestuur van de NVSWH in 1983 de Raad laten weten akkoord te gaan met de indeling in Rasgroep 1, herdershonden. Dit vanwege de mogelijke onplezierige konsekwenties die een wijzing van rasgroep in kon houden en omdat andere, meer belangrijke, kynologische zaken de aandacht vroegen.
Ik heb geen behoefte te reageren op deel 2 van het artikel van dhr. Gubbels. Zijn artikel is overgenomen uit de "Labrador Post" en ik adviseer iedereen eens via internet het commentaar op zijn artikel te lezen. Best wel interessant.
Ondanks dat de avls tentoonstellingsbezoek niet schijnt te promoten, heeft men het wel nodig gevonden tekst en uitleg te geven over de verschillende tentoonstellingen en de gang van zaken rond die tentoonstellingen. Mogelijk indachtig komende clubmatch, zodat mensen weten waar ze aan toe zijn en wat ze kunnen verwachten. Natuurlijk een loflijk streven tegenover de leden, maar doe het dan goed. De redactie heeft klakkeloos een stuk overgenomen, op de juiste plaats het woord Saarlooswolfhond of Saarloos Wolfhond ingevuld en het daarbij gelaten. Beste redactie. Controleer uw artikeltjes toch eens goed alvorens ze te plaatsen. Sinds enige jaren hoeft een hond niet meer in een bench. Er is GEEN verplichte benching meer. Op sommige tentoonstellingen plaatst men nog wel benches, maar het is aan de eigenaar van de hond of hij daar gebruik van maakt. Trouwens, in het verleden moest men soms extra betalen voor het gebruik van een bench. In ieder geval weer een groot minpunt van uw redacteur Kim-Il Johan.
Tot slot schrijft de aftredende secretaris in haar afscheidsrede 'van het grootste deel van de Saarlooswolfhonden in Nederland werden de belangen niet behartigd door de rasvereniging'. Hierbij vergeet zij voor het gemak dat al vanaf circa 1985 de NVSWH op diverse manieren openbaar maakte, dat toen al honden van andere rassen werden ingekruist. Uiteindelijk op dusdanige schaal, dat van een Saarlooswolfhond buiten de NVSWH geen sprake meer was. Dus hoe kan je dan van een rasvereniging verlangen, dat die de belangen van een bastaard gaat behartigen? Bovendien waren die honden in handen van mensen die of door de NVSWH waren geroyeerd omdat zij zich niet aan de spelregels van de rasvereniging wilden houden, lees commcerciële fokkerij voorstonden, of die helemaal niets met de NVSWH te maken wilden hebben. Wat moet je dan als vereniging. Die mensen tegen wil en dank dwingen zich aan de regels van de rasvereniging te houden?
Ter vergelijk. Moet de eigenaar van een kruising Schapendoes zich houden aan de regels van de Schapendoes vereniging? Of moet diezelfde Schapendoes vereniging de belangen van die kruising Schapendoes gaan behartigen?
Nee toch zeker.
Bovendien is een vereniging volgens het verenigingsrecht gemachtigd zelf te bepalen wie als lid wordt toegelaten. Daar heeft de Raad van Beheer niets over te vertellen. Maar ook hier, omdat de avls niet over bewijzen beschikt van het inkruisen van andere rassen, terwijl ze daarvan wel op de hoogte zijn en (ex)bestuursleden daaraan zelfs hebben meegeholpen, krijgt de NVSWH wederom de zwarte piet toebedeeld. Hoe goedkoop kun je zijn.
Ook schrijft zij over het dramatische verloop van de dracht van hun tweede Saarlooswolfhond. Niets is minder waar, zo is uit diverse discussies op internet gebleken. De dracht verliep voorspoedig, de geboorte echter niet. Ondanks alle adviezen, raadgevingen, enz. enz. zowel via e-mail als telefonisch besloot de familie Berends-Eggink de raad van hun Franse dierenarts op te volgen. Met als gevolg: o.a. door het onverantwoord inspuiten van een wee-opwekkend middel, onverantwoord omdat de injecties veel te kort op elkaar volgden, zijn de puppen dood ter wereld gekomen. Later verklaarde die arts de uitwerking van dat middel niet te kennen! Een arts niet. Heeft hij dan geen boekje waar dat in terug te vinden is? Van dit doodspuiten en niet opvolgen van de adviezen van de NVSWH kreeg de fam. Pielanen de schuld. Let wel: dit heeft dhr. Berends zelf openbaar gemaakt. Pas meer dan een jaar of zelfs langer daarna erkent Kim-Il Johan op een forum dat ook zij fouten gemaakt hebben. Hebben zij ooit aan de NVSWH danwel de fam. Pielanen hun excuses aangeboden? Welnee. Dat zou gezichtsverlies betekenen en dan blijft er geen reden over om tegen de NVSWH te trappen.
Natuurlijk moet ook het begrip 'inteelt' weer aangehaald worden. Wil mevr. Eggink dan eens even kijken naar alle leeggebleven teven, doodgeboren puppen en kleine nesten van leden van de avls en anderen die geen lid zijn van de NVSWH. Allemaal teven en reuen die al vele generaties niets meer met de populatie van de NVSWH te maken hebben, maar waar honden van andere rassen doorheen zitten.
En dan nog is de Saarlooswolfhond en vooral het 'dramatische fokbeleid' van de NVSWH daaraan schuldig.
Hoe verzin je zo iets. In Noord-Korea kom je daar zonder meer mee weg, maar hier?
Ach, het is net verkiezingsretoriek, stemming kweken en driftig afgeven op anderen om eigen falen te verbloemen.
Ik moet dan uitbundig applaudiseren.
Niet vanwege het uiterlijk, dat is nog steeds erg saai in die door de tijd achterhaalde zwart-wit druk. Ook een staande ovatie is niet op zijn plaats. Gewoon een hartelijk applaus omdat het de avls wederom gelukt is een eigenaar of in dit geval eigenares van een Saarlooswolfhond uit het Leendert-tijdperk voor het voetlicht te halen. Natuurlijk lopen er nog meer van die mensen rond, hoewel het aantal sterk aan het afnemen is, maar in dit geval weer iemand die ook nog eens contact gehad heeft met de NVSWH en daardoor ook weer de nadruk weet te leggen op het sprookje dat bij de
NVSWH de hond nooit je eigendom wordt. Het blijft mij verbazen dat mensen dit zelf nog steeds blijven geloven. Iemand met een beetje meer verstand dan een mossel, weet dat dat onmogelijk is.
Het ergerlijke aan de uitspraken van mensen die ooit nog een hond hebben gehad van Leendert zelf, is dat zij voor het gemak vergeten dat bij Leendert de hond nooit je eigendom werd ook niet als je er 100 gulden voor moest betalen. Leendert bleef over de hond beslissen, ondanks dat u ervoor betaald had. Vertaald naar het heden: u koopt bij een willekeurige fokker een hond voor, zeg, € 600,00. Alleen blijft die hond eigendom van de fokker, die ook nog eens beslist dat hij bepaalt wanneer er met die hond gefokt wordt. Op dat moment dient u de hond bij de fokker in te leveren, zodat die gedekt kan worden, de pups kan werpen en verzorgen waarna u na een aantal weken de hond weer mag ophalen. Let wel, ondanks dat u de teef gekocht had van Leendert was de verkoopprijs van de puppen voor Leendert. Wanneer u uit, uw "eigen nest" een pup wilde hebben, moest u daar weer voor betalen. Ik kan me voorstellen dat u op dit moment de ogen uitwrijft, zich vertwijfeld afvraagt of het wel goed gelezen hebt en tenslotte met uw wijsvinger tegen het voorhoofd tikt: "Die is gek". Ja, maar dat was de werkwijze van Leendert. Hij bleef altijd eigenaar van de honden. Kijk maar eens naar dit koopcontract.
Hoewel de tekst uit het tijdperk van Leendert stamde, is het ondertekend door zijn dochter. En hoewel die mevrouw schreef dat zij 100 gulden moest betalen, werd voor de hond waarvoor dit contract was opgesteld slechts 50 gulden gevraagd.
Op de kwitantie staat dan wel het woord "contributie" maar dat was een verplichting. Een hond kopen, dan ook verplicht lid worden. Lidmaatschap opzeggen, dan hond inleveren.
Ik wordt er eigenlijk een beetje moe van, maar hier nogmaals de werkwijze de NVSWH. U koopt een hond voor de afgesproken prijs, u krijgt de afstammingspapieren en het eigendomsbewijs, u tekent het koopcontract (niet alleen op advies van de Raad van Beheer maar de NVSWH hanteert al sinds de jaren '80 van vorige eeuw koopcontracten) en u mag zich de officiele eigenaar van die hond noemen. De NVSWH gaat ervan uit dat u zich houdt aan de regels zoals tussen beiden zijn afgesproken en die in dat contract staan. Niets bijzonders dus. De tweede situatie. De fokker wil uit het nest een hond aanhouden, maar heeft daarvoor geen plaats, ongeacht wat de reden is. In dat geval krijgt u de hond, met de nadruk op KRIJGT. U tekent een contract waarin u als 'verzorger' aangeduid wordt, u krijgt een kopie van het afstammingsbewijs en u gaat met een goed gevoel naar huis. De fokker gaat ervan uit dat u goed voor de hond zorgt, zoals ook iedere normale eigenaar zou doen, en dat ook in dit geval u zich houdt aan de regels die in dat verzorigingscontract staan. Let wel, u bent volgens de RvB niet de eigenaar, maar wettelijk heeft de fokker, volgens mij, geen mogelijkheden de hond bij u weg te halen. Stel nu, dat het een teefje betreft. Wanneer de fokker deze teef in zou willen zetten voor de fokkerij, heeft hij wel uw medewerking nodig. Stel dan dat u daaraan gehoor geeft. In dat geval is de verkoopprijs van de puppen voor u. Tenslotte heeft u alle zorg gehad rond de dekking, de geboorte, het grootbrengen en opvoeden van de pups totdat ze op de afgesproken leeftijd de deur uitgaan. Dit is althans bij de NVSWH de gewoonte. Ik weet dat dit bij fokkers buiten de NVSWH vaak anders geregeld is.
Het kan dus zijn dat het hier gaat om een hond geschetst in voorbeeld 2. Dat zij eventueel zouden beslissen of en met welke hond gekruist zou gaan worden lijkt me, zeker in de beginperiode van de NVSWH heel logisch. Tenslotte moest de vereniging in die tijd, we spreken dan rond 1982 de puinhopen van het fokbeleid van Marijke opruimen. Dan is het begrijpelijk dat je als eigenaar van een hond een vinger aan de pols wenst te houden wanneer jouw hond voor de fokkerij ingezet gaat worden. Zou het een latere periode betreffen, dan is het ook logisch dat de eigenaren wilden voorkomen dat die hond voor de fokkerij buiten de NVSWH ingezet zou worden. Dus in mijn ogen is die klacht van die mevrouw overtrokken. Vreemd gebeuren? Dan nogmaals verwijs ik naar dat koopcontract van Leendert. Vond zij dat niet vreemd????
Intussen kan ik u wel vertellen, dat bij de NVSWH niemand van deze mevrouw gehoord heeft. In ieder geval niet onder de naam waarin zij in de genoemde blaadje haar verhaal verteld. Wel is er iemand onder een andere naam bekend. Maar eerlijk gezegd, als ik dat verhaal van haar lees, gaan toch mijn wenkbrauwen krullen en mijn nekharen steigeren. Zou ik als fokker dit verhaal kennen, zou die mevrouw van mij in geen geval een pup krijgen. Even afgezien van het trieste geval van het overlijden van dat hondje, maar iemand die tot twee keer toe een hond terugbrengt omdat het niet gaat en dan na een paar jaar vrolijk weer aan een volgende hond wil beginnen, roept nu niet direct het beeld op van iemand waar je als fokker een 'goed gevoel' bij krijgt.
Volgens mij kloppen er nog een aantal zaken niet in dat verhaal. Dus laten we de honden uit dat verhaal eens onder de loep nemen. Als eerste Windo v.d. Kilstroom, een witte reu geboren op 27 mei 1968. Deze ging dus terug naar Leendert. Dit kan nog kloppen.
Maar nu begint het. Toen, enige tijd dus nadat het terugbrengen van Windo, kwam Mirva v.d. Kilstroom. Voor zover mij bekend is er maar één Mirva geweest. Een wolfsgrauwe teef geboren uit de combinatie Lastro en Pandora op 2 januari 1971. Als dit inderdaad zo is, hoe kan deze mevrouw deze hond dan van Leendert hebben gekocht voor dat duizelingwekkende bedrag van 100 gulden. Ik weet niet of mevrouw spiritueel ingesteld is of was, maar Leendert was toen al 2 jaar overleden. Tenzij het hier een andere Mirva betreft, bij Leendert was alles mogelijk. Maar gelet op de geboortedatum van de eerste hond moet het wel deze Mirva geweest zijn, er is namelijk geen hond achterhaald met de roepnaam Mirva.
Let wel, we zitten nog steeds in 1971. Deze Mirva is dus overleden op de leeftijd van 3 maanden, derhalve rond april 1971. De derde hond Duc levert wat meer problemen op. Deze zou 8 maanden geweest zijn toen hij haar aangeboden werd. Derhalve moet deze reu ergens tussen juli en oktober 1970 geboren zijn. In die periode blijkt echter geen hond te achterhalen zijn met de stamboomnaam Duc. Ik moet er dan van uit gaan, dat het een roepnaam is. Veel van de honden van Leendert waren trouwens alleen onder een roepnaam bekend. Dan ga je al gauw denken aan Duko ofwel Nimrod v.d. Kilstroom, maar die is geboren 13 februari 1971. Mogelijk dat mevrouw dan een andere hond bedoelt. Uiteraard ben ik dan benieuwd over welke hond gesproken en geschreven wordt. Wellicht dat dhr. Strijk hier uitkomst over kan geven. Tenslotte beweert hij alle stambomen vanaf het eerste begin te hebben.
Laten we in ieder geval de reacties even afwachten. Indien nodig kan ik mijn verhaal altijd nog bijstellen.
Over naar het boe-geroep.
Heeft u dat nieuwsblaadje echt goed gelezen? Is u dan het nodige opgevallen?
Ik zou me echt tienmaal bedenken alvorens ik lid zou worden van een rasvereniging die niet eens weet hoe de rasnaam geschreven dient te worden. In de naam van de rasvereniging staat de rasnaam als Saarlooswolfhond. Pakt u het blaadje er nog eens bij, inclusief potlood en papier en ga turven.
Blz. 1. 1x Saarlooswolfhonden en 2x Saarloos Wolfhond. Met dank aan de voorzitter en de nieuwe secretaris.
Blz. 2. 2x Saarlooswolfhond, maar dat is een vastgeroest stuk tekst dus kan het eigenlijk niet fout gaan.
Blz. 3. 1x Saarlooswolfhond en 1x Saarloos Wolfhond
Blz. 4. 5x Saarlooswolfhond(en)
Blz. 5. 1x Saarlooswolfhond
Blz. 6. 1x Saarloos Wolfhond
enz. Dit wordt natuurlijk een eindeloze opsomming waar niemand op zit te wachten. Dus doen we het anders.
Ikzelf kom uit op 26x het woord Saarlooswolfhond, dat is inclusief de verenigingsnaam, 16x maar Saarloos Wolfhond en zelfs 1x op Saarlooswolfshond.
Het bespottelijke van het hele geval is dat de verschillende manieren van schrijven met regelmaat in één en hetzelfde artikel voorkomen. Je mag toch van een redactrice en helemaal van de hoofdredacteur Kim-Il Johan verwachten dat zij weten wat de officiële rasnaam is.
Ooit, in een grijs verleden, heeft Dhr. de Josselin de Jong gereageerd op het gebruik van de letter "S" in de naam van de Saarlooswolfhond. Die reactie betrof een artikel in een kynologisch tijdschrift.
Maar zelfs in die beginperiode zag de RvB kans op de stamboom die "S" tussen te voegen. Vervolgens heeft de RvB een aantal jaren ook kans gezien op de stambomen de naam als Saarloos Wolfhond te vermelden. Maar ja, van de RvB kan je ook alles verwachten.
Het is te hopen dat de avls, mocht zij ooit keurmeestersopleidingen gaan verzorgen, zich degelijk op de hoogte stelt van de geschiedenis van dit ras zodat de nieuwe keurmeesters in ieder geval geen geschiedvervalsing voorgelegd wordt.
Wat blijkt nl. Bij de erkenning van het ras in 1975 heeft dhr. v.d. Weijer erop gestaan dat de rasnaam Saarlooswolfhond werd. Let wel: één woord. Dit om uitdrukkelijk afstand te houden van de Ierse Wolfshond (deze wel met een "S"). Daarnaast stond dhr. v.d. Weijer erop dat het ras ingedeeld werd in rasgroep 1, ondanks protesten/bezwaren van de vertegenwoordigers van het ras die het ras ondergebracht wilden hebben bij de Poolhonden. Er was derhalve geen sprake van een foutje bij de indeling bij de Herdershonden. Er was verschil van inzicht en de Raad, i.c. dhr. v.d. Weijer besliste. Er is nooit getracht de Saarlooswolfhond onder te brengen in rasgroep 5, de oertypen. Men wilde de hond onderbrengen bij de Poolhonden. Slechts een nuance-verschil, maar de Kees- en Poolhonden waren in die tijd verdeeld over drie rasgroep, te weten 1, 5 en 9. Dit omdat Nederland in 1977 een rasgroepindeling instelde van slechts 9 verschillende groepen. Uiteindelijk heeft het bestuur van de NVSWH in 1983 de Raad laten weten akkoord te gaan met de indeling in Rasgroep 1, herdershonden. Dit vanwege de mogelijke onplezierige konsekwenties die een wijzing van rasgroep in kon houden en omdat andere, meer belangrijke, kynologische zaken de aandacht vroegen.
Ik heb geen behoefte te reageren op deel 2 van het artikel van dhr. Gubbels. Zijn artikel is overgenomen uit de "Labrador Post" en ik adviseer iedereen eens via internet het commentaar op zijn artikel te lezen. Best wel interessant.
Ondanks dat de avls tentoonstellingsbezoek niet schijnt te promoten, heeft men het wel nodig gevonden tekst en uitleg te geven over de verschillende tentoonstellingen en de gang van zaken rond die tentoonstellingen. Mogelijk indachtig komende clubmatch, zodat mensen weten waar ze aan toe zijn en wat ze kunnen verwachten. Natuurlijk een loflijk streven tegenover de leden, maar doe het dan goed. De redactie heeft klakkeloos een stuk overgenomen, op de juiste plaats het woord Saarlooswolfhond of Saarloos Wolfhond ingevuld en het daarbij gelaten. Beste redactie. Controleer uw artikeltjes toch eens goed alvorens ze te plaatsen. Sinds enige jaren hoeft een hond niet meer in een bench. Er is GEEN verplichte benching meer. Op sommige tentoonstellingen plaatst men nog wel benches, maar het is aan de eigenaar van de hond of hij daar gebruik van maakt. Trouwens, in het verleden moest men soms extra betalen voor het gebruik van een bench. In ieder geval weer een groot minpunt van uw redacteur Kim-Il Johan.
Tot slot schrijft de aftredende secretaris in haar afscheidsrede 'van het grootste deel van de Saarlooswolfhonden in Nederland werden de belangen niet behartigd door de rasvereniging'. Hierbij vergeet zij voor het gemak dat al vanaf circa 1985 de NVSWH op diverse manieren openbaar maakte, dat toen al honden van andere rassen werden ingekruist. Uiteindelijk op dusdanige schaal, dat van een Saarlooswolfhond buiten de NVSWH geen sprake meer was. Dus hoe kan je dan van een rasvereniging verlangen, dat die de belangen van een bastaard gaat behartigen? Bovendien waren die honden in handen van mensen die of door de NVSWH waren geroyeerd omdat zij zich niet aan de spelregels van de rasvereniging wilden houden, lees commcerciële fokkerij voorstonden, of die helemaal niets met de NVSWH te maken wilden hebben. Wat moet je dan als vereniging. Die mensen tegen wil en dank dwingen zich aan de regels van de rasvereniging te houden?
Ter vergelijk. Moet de eigenaar van een kruising Schapendoes zich houden aan de regels van de Schapendoes vereniging? Of moet diezelfde Schapendoes vereniging de belangen van die kruising Schapendoes gaan behartigen?
Nee toch zeker.
Bovendien is een vereniging volgens het verenigingsrecht gemachtigd zelf te bepalen wie als lid wordt toegelaten. Daar heeft de Raad van Beheer niets over te vertellen. Maar ook hier, omdat de avls niet over bewijzen beschikt van het inkruisen van andere rassen, terwijl ze daarvan wel op de hoogte zijn en (ex)bestuursleden daaraan zelfs hebben meegeholpen, krijgt de NVSWH wederom de zwarte piet toebedeeld. Hoe goedkoop kun je zijn.
Ook schrijft zij over het dramatische verloop van de dracht van hun tweede Saarlooswolfhond. Niets is minder waar, zo is uit diverse discussies op internet gebleken. De dracht verliep voorspoedig, de geboorte echter niet. Ondanks alle adviezen, raadgevingen, enz. enz. zowel via e-mail als telefonisch besloot de familie Berends-Eggink de raad van hun Franse dierenarts op te volgen. Met als gevolg: o.a. door het onverantwoord inspuiten van een wee-opwekkend middel, onverantwoord omdat de injecties veel te kort op elkaar volgden, zijn de puppen dood ter wereld gekomen. Later verklaarde die arts de uitwerking van dat middel niet te kennen! Een arts niet. Heeft hij dan geen boekje waar dat in terug te vinden is? Van dit doodspuiten en niet opvolgen van de adviezen van de NVSWH kreeg de fam. Pielanen de schuld. Let wel: dit heeft dhr. Berends zelf openbaar gemaakt. Pas meer dan een jaar of zelfs langer daarna erkent Kim-Il Johan op een forum dat ook zij fouten gemaakt hebben. Hebben zij ooit aan de NVSWH danwel de fam. Pielanen hun excuses aangeboden? Welnee. Dat zou gezichtsverlies betekenen en dan blijft er geen reden over om tegen de NVSWH te trappen.
Natuurlijk moet ook het begrip 'inteelt' weer aangehaald worden. Wil mevr. Eggink dan eens even kijken naar alle leeggebleven teven, doodgeboren puppen en kleine nesten van leden van de avls en anderen die geen lid zijn van de NVSWH. Allemaal teven en reuen die al vele generaties niets meer met de populatie van de NVSWH te maken hebben, maar waar honden van andere rassen doorheen zitten.
En dan nog is de Saarlooswolfhond en vooral het 'dramatische fokbeleid' van de NVSWH daaraan schuldig.
Hoe verzin je zo iets. In Noord-Korea kom je daar zonder meer mee weg, maar hier?
Ach, het is net verkiezingsretoriek, stemming kweken en driftig afgeven op anderen om eigen falen te verbloemen.
woensdag 5 september 2012
Raadsel opgelost
he загадка, a решение. остатки чехословацкие волкодав.
Voor die mensen die geen Cyrillisch kunnen lezen hier de vertaling:
"Geen raadsel, maar een oplossing". Toch blijf ik van mening dat de hond van deze mevrouw een "Tsjechoslowaakse Wolfhond" is.
Laat even duidelijk zijn, dat ook ik geen Russisch kan lezen, schrijven of spreken en dat ik gebruik gemaakt heb van een vertaalmachine. Dus mocht het niet kloppen, "don't shoot the messenger".
De oplossing is te vinden in mijn weblog van begin juni. Ik kan, aan de hand van de reactie van deze mevrouw, alleen maar concluderen dat het gaat om Clifford Nanouk Miraja. Van die hond heb ik in genoemd weblog zijn afstamming middels een cirkeldiagram geplaatst. Voor het diagram verwijs ik naar het weglog van 3 juni.
In ieder geval blijkt uit dit stamboomschema zonder meer dat hij afkomstig is uit een kruising Tsjechoslowaakse Wolfhond met Saarlooswolfhond en dus absoluut geen raszuivere Saarlooswolfhond is. Aan de hand van de foto's van die hond had u dat zelf ook kunnen constateren, omdat de Saarlooswolfhond onmogelijk een dergelijk type kan vererven.
Is het ene raadsel opgelost, gelijk duikt er weer een ander op.
In haar laatste reactie op mijn vorige weblog vraagt deze mevrouw zich af wanneer de bosbruine Saarlooswolfhond voor het eerst op dook. Met andere woorden, mevrouw wil weten waar het bb-gen vandaan komt. Ja. Daar zit je dan met je goeie gedrag. Ik zelf heb geen idee. In de hoop een tipje van de sluier op te lichten ben ik te rade gegaan bij iemand van de NVSWH die over de meest uitgebreide database van Saarlooswolfhonden beschikt.
Wat blijkt. De eerste bosbruine Saarlooswolfhond, voor zover bekend, dook op in 1948. Het zou gaan om Tosca van de Kilstroom.
Alleen, niemand weet waar dat bruin vandaan komt. Dhr. Saarloos heeft daarover geen aantekeningen nagelaten. Wel is bekend, volgens een uitspraak van hemzelf, dat hij er geen probleem mee had een loopse teef aan het hek te binden in de hoop dat een langslopende reu zijn plichten zou voldoen. Dit wanneer zijn eigen honden daartoe op dat moment niet in staat zouden zijn. Het is dus heel goed mogelijk dat de afstamming van Tosca niet is zoals zijn fokboeken aangeven. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. Dus wie het weet mag het zeggen.
Ik heb ook geen idee wanneer de eerste Alaskan Malamute zijn intrede in Nederland deed. Het ras is pas in 1935 in Amerika erkend. Maar ook nu, wie het weet mag het zeggen. Waarom deze mevrouw dan de Malute erbij moet halen is mij een raadsel. Zou zij hiermee bedoelen dat dit ras ingekruist is, dan heeft zij wel een punt. Vraag is echter in welk jaar of in welke lijn dit ras ingekruist is.
Bekend is dat rond 1985 plotsklaps honden op tentoonstellingen opdoken met het uiterlijk van een Alaskan Malamute. Voor alle duidelijkheid, dit waren honden die buiten de NVSWH gefokt waren. Ik heb ook begrepen dat rond die tuchtzaak van Quick, u weet wel die hond die zogenaamd gedekt had maar waar in werkelijkheid een TWH gebruikt was, er sprake was van een fokster uit Brabant die een Alaska Malamute ingekruist zou hebben. Probleem is alleen dat niemand kon aangeven wanneer en in welke lijn die hond ingekruist zou zijn. Dus voor hetzelfde geld is dit een hersenspinsel van een van de Duitse betrokkenen. Frustratie misschien?
In ieder geval is zonder meer duidelijk dat later, naast honden van andere rassen, zeer zeker Alaskan Malamute ingekruist is. Althans, er is zo'n kruisingsexemplaar opgedoken op foto's van de Wereldtentoonstelling in 2006 in Polen. Een hond gefokt in Finland en eigendom van een mevrouw uit Tsjechie. Ik heb geen idee of dat dezelfde is die achter de kennelnaam Miraja zit, maar dat maakt verder niet uit. In ieder geval is naast de Tsjechoslowaakse Wolfhond ook de Alaskan Malamute ingekruist. Evenals wolfhybriden, enz. enz.
Tenslotte vraagt mevrouw waarom er niet meer witte Saarlooswolfhonden zijn. Ook dit is niet zo eenvoudig te beantwoorden.
Er zijn slechts vier witte Saarlooswolfhonden op deze wereld. Vier raszuivere in ieder geval. Die exemplaren die een paar jaar geleden in Duitsland opdoken, hebben mijns inziens een zeer twijfelachtige afkomst. Wederom volgens de mensen die het kunnen weten, komt in de lijnen waar die honden uit stammen het gen voor wit niet voor. Mogelijk dat er gerotzooid is met de Witte Herder.
De NVSWH zelf fokt niet gericht op witte Saarlooswolfhonden, zo is mij verzekerd. Voornamelijk omdat er nauwelijks liefhebbers voor zijn binnen de NVSWH. Maar ook omdat de aandacht ligt op de wolfsgrauwe en bosbruine honden, die v.w.b. uiterlijk nog niet aan het ideaalbeeld voldoen. Met ander woorden, de witte honden worden uitsluitend bij toeval geboren. Sterker nog, zo'n 10 jaar geleden dacht men dat wit niet meer zou opduiken. Gelukkig dat men in de rasstandaard van 1996, de enige geldige standaard, nog heeft laten staan dat ook witte of creme-witte Saarlooswolfhonden kunnen voorkomen.
Voor die mensen die geen Cyrillisch kunnen lezen hier de vertaling:
"Geen raadsel, maar een oplossing". Toch blijf ik van mening dat de hond van deze mevrouw een "Tsjechoslowaakse Wolfhond" is.
Laat even duidelijk zijn, dat ook ik geen Russisch kan lezen, schrijven of spreken en dat ik gebruik gemaakt heb van een vertaalmachine. Dus mocht het niet kloppen, "don't shoot the messenger".
De oplossing is te vinden in mijn weblog van begin juni. Ik kan, aan de hand van de reactie van deze mevrouw, alleen maar concluderen dat het gaat om Clifford Nanouk Miraja. Van die hond heb ik in genoemd weblog zijn afstamming middels een cirkeldiagram geplaatst. Voor het diagram verwijs ik naar het weglog van 3 juni.
In ieder geval blijkt uit dit stamboomschema zonder meer dat hij afkomstig is uit een kruising Tsjechoslowaakse Wolfhond met Saarlooswolfhond en dus absoluut geen raszuivere Saarlooswolfhond is. Aan de hand van de foto's van die hond had u dat zelf ook kunnen constateren, omdat de Saarlooswolfhond onmogelijk een dergelijk type kan vererven.
Is het ene raadsel opgelost, gelijk duikt er weer een ander op.
In haar laatste reactie op mijn vorige weblog vraagt deze mevrouw zich af wanneer de bosbruine Saarlooswolfhond voor het eerst op dook. Met andere woorden, mevrouw wil weten waar het bb-gen vandaan komt. Ja. Daar zit je dan met je goeie gedrag. Ik zelf heb geen idee. In de hoop een tipje van de sluier op te lichten ben ik te rade gegaan bij iemand van de NVSWH die over de meest uitgebreide database van Saarlooswolfhonden beschikt.
Wat blijkt. De eerste bosbruine Saarlooswolfhond, voor zover bekend, dook op in 1948. Het zou gaan om Tosca van de Kilstroom.
Alleen, niemand weet waar dat bruin vandaan komt. Dhr. Saarloos heeft daarover geen aantekeningen nagelaten. Wel is bekend, volgens een uitspraak van hemzelf, dat hij er geen probleem mee had een loopse teef aan het hek te binden in de hoop dat een langslopende reu zijn plichten zou voldoen. Dit wanneer zijn eigen honden daartoe op dat moment niet in staat zouden zijn. Het is dus heel goed mogelijk dat de afstamming van Tosca niet is zoals zijn fokboeken aangeven. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. Dus wie het weet mag het zeggen.
Ik heb ook geen idee wanneer de eerste Alaskan Malamute zijn intrede in Nederland deed. Het ras is pas in 1935 in Amerika erkend. Maar ook nu, wie het weet mag het zeggen. Waarom deze mevrouw dan de Malute erbij moet halen is mij een raadsel. Zou zij hiermee bedoelen dat dit ras ingekruist is, dan heeft zij wel een punt. Vraag is echter in welk jaar of in welke lijn dit ras ingekruist is.
Bekend is dat rond 1985 plotsklaps honden op tentoonstellingen opdoken met het uiterlijk van een Alaskan Malamute. Voor alle duidelijkheid, dit waren honden die buiten de NVSWH gefokt waren. Ik heb ook begrepen dat rond die tuchtzaak van Quick, u weet wel die hond die zogenaamd gedekt had maar waar in werkelijkheid een TWH gebruikt was, er sprake was van een fokster uit Brabant die een Alaska Malamute ingekruist zou hebben. Probleem is alleen dat niemand kon aangeven wanneer en in welke lijn die hond ingekruist zou zijn. Dus voor hetzelfde geld is dit een hersenspinsel van een van de Duitse betrokkenen. Frustratie misschien?
In ieder geval is zonder meer duidelijk dat later, naast honden van andere rassen, zeer zeker Alaskan Malamute ingekruist is. Althans, er is zo'n kruisingsexemplaar opgedoken op foto's van de Wereldtentoonstelling in 2006 in Polen. Een hond gefokt in Finland en eigendom van een mevrouw uit Tsjechie. Ik heb geen idee of dat dezelfde is die achter de kennelnaam Miraja zit, maar dat maakt verder niet uit. In ieder geval is naast de Tsjechoslowaakse Wolfhond ook de Alaskan Malamute ingekruist. Evenals wolfhybriden, enz. enz.
Tenslotte vraagt mevrouw waarom er niet meer witte Saarlooswolfhonden zijn. Ook dit is niet zo eenvoudig te beantwoorden.
Er zijn slechts vier witte Saarlooswolfhonden op deze wereld. Vier raszuivere in ieder geval. Die exemplaren die een paar jaar geleden in Duitsland opdoken, hebben mijns inziens een zeer twijfelachtige afkomst. Wederom volgens de mensen die het kunnen weten, komt in de lijnen waar die honden uit stammen het gen voor wit niet voor. Mogelijk dat er gerotzooid is met de Witte Herder.
De NVSWH zelf fokt niet gericht op witte Saarlooswolfhonden, zo is mij verzekerd. Voornamelijk omdat er nauwelijks liefhebbers voor zijn binnen de NVSWH. Maar ook omdat de aandacht ligt op de wolfsgrauwe en bosbruine honden, die v.w.b. uiterlijk nog niet aan het ideaalbeeld voldoen. Met ander woorden, de witte honden worden uitsluitend bij toeval geboren. Sterker nog, zo'n 10 jaar geleden dacht men dat wit niet meer zou opduiken. Gelukkig dat men in de rasstandaard van 1996, de enige geldige standaard, nog heeft laten staan dat ook witte of creme-witte Saarlooswolfhonden kunnen voorkomen.
Abonneren op:
Posts (Atom)