Fraudegevoelig

Nog even terugkomend op mijn vorige stuk en dan met name over dat gedeelte betreffende het verstrekken van stambomen door de Raad van Beheer aan puppen geboren in bijvoorbeeld Engeland, omdat daar de SWH (nog) niet erkend is.

Het geheel nog eens lezend, heeft dit ook betrekking op puppen geboren in de Verenigde Staten van Noord Amerika. Want ook daar is het ras volgens mij niet erkend, maar er zitten wel degelijk Saarlooswolfhonden. In ieder geval honden gefokt in Finland, volgens de mij toegestuurde gegevens. Eén van die fokkers wordt er op een forum voor Tsjechoslowaakse Wolfhonden van beschuldigd te kruisen met “vreemde” rassen. Zou dat ook met de SWH gebeurd zijn?
Wat let vervolgens die Amerikaanse eigenaren om, in navolging van gevallen uit het verleden hier in Europa, deze honden op papier over te schrijven op een Nederlandse eigenaar om op die manier een NHSB-nummer aan te vragen. Nadat die verstrekt is, wordt de hond weer overgeschreven op de naam van de Amerikaanse eigenaar. Het betreffende beestje is zelfs niet eens in Nederland geweest.

Daarna besluit deze, met het ras betrokken eigenaar (!), met het teefje te fokken. Uiteraard een teef, omdat hij anders geen puppen heeft waarvoor een stamboom aangevraagd kan worden. Om aan alle voorwaarden van de Raad te voldoen.

Deze fok- en stamboomregeling rammelt natuurlijk aan alle kanten, zeker wanneer je goed bevriend bent met de betreffende dierenarts. Wie bewijst dat de kopie van de stamboom die opgestuurd wordt, tezamen met een DNA-profiel, dat dit daadwerkelijk afkomstig is van de opgegeven Saarlooswolfhond reu. Dat deze vraag niet zo vreemd is, bewijst wederom het verleden toen er hier in Nederland een afstammingsonderzoek gevraagd werd. De gedaagde kwam met een buisje bloed opdraven, dat van betrokken vaderhond afkomstig zou zijn. Achteraf bleek, volgens een verklaring van de eigenaar van die reu, dat van zijn hond nooit bloed was afgenomen.

Dus dit zou, in het Amerikaanse voorbeeld, ook zomaar het geval kunnen zijn.

Verder rekening houdend met het feit dat in Amerika nogal wat rassen rondlopen waar, naar men zegt, wolven in voorkomen en die honden derhalve op Saarlooswolfhonden kunnen lijken, geen reden om te gaan juichen. Kijk maar eens naar de verhalen rond de Amerikaanse Wolfhond en laten we ook de Indian Dog niet vergeten. Wordt je niet vrolijk van, zeker wanneer je beseft dat deze ruim vertegenwoordigd zijn in Nederland, Belgie en Duitsland, om maar een paar landjes te noemen.

Wanneer je op je gemak op internet gaat zoeken, vindt je tientallen foto’s van Saarlooswolfhonden waarvan je je afvraagt hoe die in hemelsnaam onder dat ras gerangschikt kunnen worden. Dan wil ik het nog niet eens hebben over die opmerkelijke chocoladekleurige Saarlooswolfhonden die er rondlopen.

Met andere woorden, de Raad loopt het risico mee te werken aan grootschalige fraude.

Ik ben daarom blij, dat ik van een lezer een stukje toegestuurd kreeg betreffende een onderzoek door de KMSH (Koninklijke Maatschappij St. Hubertus), de Belgische Kennelclub in samenwerking met de FCI naar stamboomvervalsingen bij de Mechelse Herders.

In dit onderzoek schijnt ook een in Nederland geregistreerde Mechelse Herder reu te zijn of worden meegenomen.

Om deze mogelijke vervalsingen een verder halt toe te roepen, zijn op verzoek van de FCI alle honden die onderzocht worden geschorst voor de duur van het onderzoek. Dat betekent concreet dat voor de nesten waarvoor deze “Nederlandse reu F-….” als dekreu wordt ingezet, geen stambomen wordt verstrekt.

Kijk, je kan zeggen van de Belgen wat je wilt, maar dit getuigt van daadkracht. Hier kan de Raad van Beheer een voorbeeld aan nemen.

Als de Raad, in samenwerking met de FCI, eenzelfde onderzoek zo’n 30 jaar geleden bij de Saarlooswolfhond had uitgevoerd, hadden er nu geen duizenden look-a-likes rondgelopen. Dan waren er dus geen tientallen puppen geboren op dat beruchte adres in Kapel-Avezaath bij die leden van de AVLS, die nooit al die puppen opgemerkt hadden. Zie één van mijn eerdere stukken. Zogenaamd in Nederland geboren, omdat die fokster, naar verluidt, in Frankrijk geen foktoelating had, daar dus geen stambomen kon aanvragen en de puppen derhalve naar Nederland transporteerde zodat ze hier getatoeëerd en/of gechipt konden worden.

Al het bewijsmateriaal werd door de Raad onder het vloerkleed geveegd. Enerzijds omdat het dossier te omvangrijk was, anderzijds omdat daardoor een aantal ‘gerespecteerde’ leden van de Raad doelbewust aan die fraude blijken te hebben meegewerkt.

Had de Raad de fraude bij de Saarlooswolfhond daadkrachtig aangepakt, dan hadden er geen honderden honden rondgelopen met het genenpakket voor Dwerggroei en DM. Om van een aantal andere aandoeningen die buiten de NVSWH voorkomen maar niet te spreken.

Dit wil niet zeggen, dat de NVSWH uiteindelijk niet gedwongen zou worden ook over te gaan tot een outcross. Uiteindelijk had men daaraan niet ontkomen, zoals ook door de vorige voorzitter al jaren geleden werd aangegeven.
Of men dan gekozen had voor het inkruisen van een Witte Herder of een “working” Husky blijft de vraag.

Zoals het er echter op dit moment naar uitziet heeft de huidige voorzitter van de NVSWH het bij de keuze voor een outcross wat makkelijker door dat 30 jaar lang de andere kant opkijken door de Raad. Nu kan onze voorzitter roepen dat een kruising met een SWH van buiten de NVSWH in feite ook een outcross is. Dat is dan wel weer meegenomen.

Wat verder zorgelijk is, is het gegeven dat de NVSWH nu ook leden kent die in het bezit zijn van of zelfs fokken met honden die uit die “fraude”populatie komen. Volgens welke regels fokken deze leden. Volgens het fokreglement van de NVSWH of blijven zij hun eigen regels hanteren.

Dit probleem speelt trouwens bij alle rassen waar meerdere verenigingen van zijn en waar men dus lid kan zijn van al die verenigingen. Volgens welk fokreglement fokken die mensen? Zoals het het beste uitkomt?

Dan kan je bij de NVSWH wel roepen dat het centraal fokbeleid gehandhaafd blijft, maar ten aanzien van de fokkerij zelf wordt dat een heel moeilijke zaak.

Het zal mij benieuwen hoelang dit beleid nog stand houdt.

Nou ja, tijdens komende donkere dagen genoeg om over na te denken. Alvast prettige feestdagen gewenst.