Outcross, deel 3

Iemand die een blog schrijft, wordt vaak een “blogger” genoemd.
In mijn geval ben ik een blogger, die zich vaak een “roepende in de woestijn” voelt. Ik neem aan dat dat met vele bloggers het geval is, wanneer zij zich geroepen voelen zekere misstanden aan de kaak te stellen. Ik ben dus gelukkig geen uitzondering.

Mijn vorige stuk, Outcross deel 2, ging over de wens van de avls een hond van een ander ras te kruisen met de Saarlooswolfhond teneinde het ras, lees echter hun populatie, van de ondergang te redden. Ofwel het inteeltpercentage terug te dringen en de gezondheidsproblemen op te lossen.
Dit advies is ook ingegeven door de deskundigen van Wageningen Universiteit.

Ik heb echter al diverse malen aangegeven dat ik persoonlijk een dergelijke outcross, zeker de eerste jaren, overbodig vind vanwege de honden van andere rassen die al ingekruist zijn. Gelukkig ben ik niet de enige die die mening is toegedaan. Ook anderen, ook leden van de avls, zijn van mening dat een outcross helemaal niet nodig is vanwege de al bestaande variatie.

Ook in andere blogs, op forums, enz. is in het verleden al vele malen geschreven over die ingekruiste honden en dat die verantwoordelijk zijn voor de opgedoken gezondheidsproblemen in de populatie buiten de NVSWH.

Maar u weet hoe het gaat. De mensen die dat geschreven hebben en in de toekomst zullen schrijven worden niet serieus genomen, voor opruiers uitgemaakt en op alle mogelijke manieren de grond ingeboord.

Vooral binnen de avls lopen een aantal mensen rond die daar heel bedreven in zijn. Zij stellen dat op papier de afstammingen kloppen en dat iedereen die er anders over denkt maar met genetisch bewijs moet komen. Dat zij echter dondersgoed weten dat die papieren afstammingen in veel gevallen helemaal niet kloppen, soms waren zij zelfs betrokken bij "niet-kloppende dekkingen", verzwijgen zij voor het gemak. Dat ook het genetisch bewijs niet zomaar te leveren is omdat betrokken honden of overleden zijn of omdat de fokkers en/of eigenaren niet mee willen werken, wordt voor het gemak ook vergeten. Komt niet in hun straatje van pas.

Het probleem wordt echter groter doordat vervolgens die foutieve afstammingsgegevens aan de populatie-deskundigen van WU verstrekt zijn. Omdat die mensen volstrekt onkundig zijn met betrekking tot de populatie Saarlooswolfhonden is het logisch dat zij zich verlaten op die aangeleverde foutieve gegevens. Tja, dan krijg je totaal verkeerde uitkomsten uit een onderzoek met als gevolg totaal verkeerde adviezen.

Vergelijk het met een onderzoek van een opinie-bureau waarbij de opdrachtgever verklaart dat er geen mensen boven de 75 jaar zijn. Conclusie van dat onderzoek: er leven in Nederland geen mensen ouder dan 75.

Waanzin natuurlijk, maar in het geval van de Saarlooswolfhond echter volkomen geaccepteerd en misbruikt.

Tot mijn grote verbazing echter schrijft die meneer uit Zeeland, eerder door mij vergeleken met een import-mossel, en ex-lid van zowel de NVSWH als de avls, ook dat een outcross niet nodig is. Ook volgens hem is er sprake van voldoende variatie. Hij verwijst naar de Scandinavische Saarlooswolfhonden, de Russische tak, de hele groep nakomelingen van Skog, enz. enz.

Zo is algemeen bekend dat er vanuit Scandinavie en dan voornamelijk Finland Saarlooswolfhonden over de hele wereld geëxporteerd zijn. Onder die honden ook exemplaren waar, naar het uiterlijk te oordelen, Alaska Malamute door zit.

Wat Skog betreft, het aantal malen dat hij gedekt heeft is niet meer op de vingers van twee handen te tellen en gelijk nemen we zijn broer Skrim maar mee, ziet iedereen dat het hier om wolfhybriden gaat. Geen Saarlooswolfhond die er ooit zo uitgezien heeft.

Vanuit Frankrijk, Duitsland en een aantal Oosteuropese landen zijn de op de Tsjechoslowaakse Wolfhond gelijkende Saarlooswolfhonden opgedoken. Niet alleen doordat er gerotzooid is met de afstammingen maar ook door het aankeuren van kruisingen met als gevolg Saarlooswolfhonden met stamboom. Een stamboom die in de bijlage van het stamboek van betreffende land is opgenomen, maar over een paar generaties wil niemand dat meer weten.

Mag ik dan nogmaals verwijzen naar de hond Anakin. Gefokt in Zwitserland en in Duitsland aangekeurd als zijnde Saarlooswolfhond, derhalve een VDH-stamboom als zodanig. De eigenaresse verklaart in 2009 op een hondenforum zelf dat deze hond een kruising TWH x SWH is. Dit klopt ook want op de website van de fokker was dat ook terug te vinden. Dus bewijs is in dit geval al geleverd.

Het grappige of meest opmerkelijke is echter dat deze meneer uit Zeeland in zijn weblog ook schrijft over een aangetrouwd familielid die een pup uit Duitsland krijgt. Iets van een kruising Saarlooswolfhond met Witte Herder als ik het goed begrepen heb. Nou, ik denk dat met hem  iedereen wel nieuwsgierig is naar de afkomst.

Alleen geeft dit wel weer aan dat de mogelijkheid bestaat dat deze hond, of nestgenoten daarvan, aangekeurd gaan worden als zijnde zuivere Saarlooswolfhond. Vooropgesteld natuurlijk dat zij nog geen FCI-erkende stamboom hebben.

Trouwens, kunt u zich nog herinneren dat op internet in het verleden uitgebreid geschreven is over die hond Quick, die vader van twee nesten zou zijn maar waarvan iedereen weet welke Tsjechoslowaakse Wolfhond (C. z. Polonin) daarvoor in de plaats gebruikt is. Ook verwijs ik naar die eigenaar van een Saarlooswolfhond die in bijzijn van getuigen verklaarde dat zijn hond nog nooit gedekt had, terwijl zijn reu ook in dit geval als vaderhond door het leven ging. Nog een naam dan: Ch. Rop. Toevallig ook een Tsjechoslowaakse Wolfhond.

Als u goed zoekt op internet is het allemaal waarschijnlijk nog wel boven water te krijgen. De fokster die dus een andere reu dan Quick had gebruikt is door de VDH schuldig verklaard aan fraude. Zij fokt sinds die tijd niet meer onder hoede van de VDH, maar haar fokproducten worden toch steeds weer in de bijlage van het Duitse stamboek opgenomen. Echter in de e-mail wisseling uit die tijd tussen de betrokken eigenaren wordt aangegeven dat een Nederlandse fokster van Saarlooswolfhonden ook een Alaska Malamute had ingezet. Helaas wist men niet meer in welke lijn dat was, maar men vond het opmerkelijk dat later in Finland die Malamute-achtige Saarlooswolfhonden opdoken. Ik neem aan dat bij de NVSWH hierover wel iets terug te vinden is in het archief, omdat het toch van belang van het ras is. Hoewel ik wel het idee heb, dat bepaalde zaken uit het verleden totaal niet meer interessant zijn voor de huidige generatie bestuursleden. Je kop in het zand steken of struisvogelpolitiek bedrijven, noemen we dat.

Zo langzamerhand komen er steeds meer redenen op tafel om van een outcross af te zien. Maar zoals die meneer uit Zeeland al aangaf en zoals ik zelf ook al diverse malen heb geschreven, voor bepaalde mensen binnen de avls staat het doen van een outcross gelijk aan de zoektocht naar de “Heilige Graal” en moet daarvoor alles wijken. Hele volksstammen zijn in de geschiedenis al op zoek geweest naar die kelk, alles moest daarvoor wijken. We zullen het dan maar niet hebben over alle ruzies, misstanden, enz. die ontstonden tijdens die zoektocht. Staat ons dat ook te wachten ten aanzien van de SWH? Tenslotte trappen zekere leden van de avls al jaren bepaalde leden en ex-leden van de NVSWH in de grond. Eerlijk gezegd, het omgekeerde gebeurt ook en dan voornamelijk omdat het ras naar de knoppen geholpen is door het doen van niet-geoorloofde kruisingen of nog steeds naar de knoppen geholpen wordt door hun wens tot outcross.

Gaat het zover komen dat, met toestemming van de Raad van Beheer voor die onnodige outcross en het doordrammen van de fam. Berends, de populatie van de NVSWH in de toekomst als rasonzuiver door het leven gaat? Gaat men dan met droge ogen verklaren dat die bastaarden van de avls en uit allerlei onduidelijke kruisingen in het buitenland als de enige echte Saarlooswolfhonden beschouwd worden?

Als dat zo is, mag men zich op de borst kloppen. Om het ego van een aantal liedens op te kloppen is een raszuivere en gezonde populatie van het Nederlandse ras Saarlooswolfhond ten grave gedragen en worden de liefhebbers opgezadeld met een populatie die berucht is vanwege de hoeveelheid erfelijke afwijkingen. Dan mag het zeker in die beruchte rashondenwijzer worden opgenomen. Bovendien een populatie die in niets meer lijkt op de Saarlooswolfhond zoals die in de rasstandaard beschreven wordt. Maar ja, dan pas je toch gewoon die standaard aan. Kan jou het schelen. Vandaar dat we, totdat die rasstandaard is aangepast, op tentoonstellingen geen honden van de avls zien.