Reuring

Op mijn vorige stuk is snel na publicatie een reactie gekomen. Er wordt verwezen naar een NVSWH hond die ik vergeten zou zijn.

Het is mij alleen niet duidelijk waar dit betrekking op heeft.

Wanneer dit betrekking heeft op de aandoening Retina Dysplasie dan is dat voor de NVSWH een openbaring. Mij is verteld dat dit tot vorig jaar totaal onbekend was binnen de eigen populatie. Het is dan interessant te vernemen om welke hond het gaat wanneer het betrekking heeft op RD.

Heeft deze reactie echter betrekking op de opmerking dat die te herplaatsen hond, waarover toen geschreven werd, monorchyde was, dan heeft die mevrouw Christa gelijk. Er zijn monorchyde honden bekend bij de NVSWH. Ik weet niet of nestgenoten van deze honden nakomelingen hebben voortgebracht die ook last van deze aandoening hadden.

De reactie over Retina Dysplasie vind ik echter heel opmerkelijk. Een arts zag wel iets maar vond het niet op RD lijken. Waar kennen we dit van? Oh ja, PRA. Ook daarbij waren (ECVO-)artsen die “iets” zagen maar het niet op PRA vonden lijken. Die artsen werden direct door allerlei ‘deskundigen’ de grond ingetrapt. Knoeiers waren het, om het mild te houden. Gaan we nu met RD dezelfde kant op? Als dat zo is, wordt het hoog tijd dat die hele ECVO-organisatie eens orde op zaken gaat stellen of dat de opleiding tot veterinair oogarts op dit onderdeel verbeterd gaat worden. We krijgen anders weer een oeverloze en dus uitzichtloze discussie over deze aandoening.

Ondanks dat ik op Facebook zeer actief ben, heb ik absoluut niet de behoefte dat fenomeen af te struinen naar pagina’s van allerlei mij bekende SWH-eigenaren. Ik geef gelijk toe, dat ik dan zeer waarschijnlijk snel klaar ben want zoveel van die mensen ken ik niet, maar ik zie er het nut niet van in. Die mensen behoren niet tot mijn vriendenkring, anders hadden zij allang in mijn contactenoverzicht gestaan.

Omdat uit genoemde reactie bleek dat de uitslag ook op de Facebookpagina van deze fokker staat, heb ik daar eens een keer gekeken. Hoe ik er verder over denk komt nog wel ter sprake.

Met één ding ben ik het echter niet eens. Een outcross, ook al vindt deze plaats binnen de populatie die door de avls vertegenwoordigd wordt, heeft wel degelijk invloed op het totale ras. Dus ook op de populatie van de NVSWH-leden. Daarom maak ik mij daar druk om. En ja, zou ik een teefje hebben dat binnen de fokkerij van de NVSWH een steentje zou kunnen bijdragen, dan zou ik zeker mijn medewerking verlenen. Tenslotte hebben anderen ervoor gezorgd dat leden nu in het bezit zijn van een raszuivere SWH, dan getuigt het van egoïsme om niet zelf eraan mee te werken dat in de toekomst ook anderen van een raszuivere SWH kunnen genieten.

Dat er altijd wat te doen lijkt in Saarlooswolfhondenland heb ik al eerder geschreven en ook nu blijkt dit weer bewaarheid te worden.

De ene dekking is nog niet aangekondigd door de avls of de plannen voor de volgende dekkingen zien het daglicht. Je vraagt je toch echt af of er, zeker in deze tijd, nog wel zoveel wachtenden zijn voor een Saarlooswolfhond.

Tenslotte moet dit ras, althans volgens de berichten, stijf staan van de erfelijke gebreken. Uiteraard hoopt iedereen dat de toekomstige pups een goed tehuis zullen vinden.

Dat goede tehuis vinden blijkt nog niet zo makkelijk. Schreef ik eerder al dat het herplaatsen van een hond als gevolg van een veranderende gezinssituatie nog begrijpelijk is, vooropgesteld dat daarmee bedoeld wordt dat de echtelieden besloten hebben ieders huns weegs te gaan, iets anders ligt dit wanneer de betreffende hond slechts twee weken in huis is.

Onlangs werd bekend dat voor een hondje van 9 weken oud al weer een nieuw adres gezocht wordt omdat de eigenaren onverwachts de relatie verbroken hebben. Allereerst heb ik hierbij toch echt mijn bedenkingen. Ik mag toch echt wel veronderstellen dat, voordat de pup in huis kwam, er al relatie-problemen waren. Zo van de ene op de andere dag besluiten uit elkaar te gaan, lijkt mij zeer onaannemelijk. Mij bekruipt dan ook het gevoel dat de pup aangeschaft werd in de hoop de relatie weer op de rails te krijgen. Zo in de trant van: “laten we een kind op de wereld zetten, zodat de relatie weer de juiste boost krijgt”. Dat hiervan het kind de dupe is, moge duidelijk zijn. Alleen wordt zo'n hummel meestal niet ter herplaatsing aangeboden!

Dat in het eerste voorbeeld de hond de dupe is, blijkt ook al overduidelijk. Nog erger wordt het wanneer vervolgens blijkt dat de pup tegen betaling van € 1000,00 af te halen is. Het wordt helemaal schandalig wanneer vervolgens blijkt dat men deze hond ook nog eens op Marktplaats zet. De Nederlandse wet ziet eindelijk een dier niet langer als een, bijvoorbeeld, koelkast en binnen de kortst mogelijke keren wordt een dier weer door de eigenaren als zodanig behandeld.

Het wordt alleen in dit geval moeilijk een nog meer overtreffende trap van schandalig te zoeken. De fokker van dit hondje geeft totaal niet thuis. Als fokker met ook maar het minste beetje verantwoordelijkheidsbesef betaal je deze mensen direct hun aankoopbedrag terug en je haalt de pup weer in huis. Tenslotte heb je hem 7 weken (op)gevoed.

Nou was al eerder gebleken dat deze fokker totaal geen verantwoordelijkheidsbesef kent, anders had dit nest nooit geboren geworden, maar zijn handelswijze rond deze pup toont dat des te duidelijker aan. Als ik dan op zijn facebook pagina lees, dat hij en zijn partner gezellig zijn “wezen stappen in Groningen” dan krijg ik het idee dat zij de “de puppen verzopen” hebben. Met andere woorden, het bedrag dat zij voor de puppen gekregen hebben in de Groningse kroegen hebben achtergelaten.

In dit geval, dat gedoe met dat pupje dus, moet je deze fokker rangschikken onder de “grootste schoften die er rondlopen”.

Maar ook de avls speelt een bedenkelijke rol in deze affaire. Als vereniging, die zich zo opwerpt als belangenbehartiger van dit ras en die beweert op te komen voor alle te herplaatsen Saarlooswolfhonden, had ik toch direct ingegrepen en deze hond op een tijdelijk adres ondergebracht. Vooral omdat dit hondje door één van de eigen leden gefokt is en je op je eigen website de dekking en de geboorte hebt aangekondigd. Maar nee hoor. Alleen melden dat dit pupje een nieuw tehuis zoekt. Daarmee is voor de avls de kous af. Had je als avls direct ingegrepen, dan had deze pup nooit via de media aangeboden hoeven worden voor herplaatsing.

Gelukkig dat dit bij de NVSWH dan anders gaat. Dat, door de avls, lees Johan Berends, zo verafschuwde centrale fokbeleid, zorgt er wel degelijk voor dat dit soort praktijken niet bij onze vereniging voorkomen. Nee, zo’n pupje wordt onmiddellijk op een opvangadres ondergebracht. Het welzijn van de hond staat bij de NVSWH dan ook voorop in dit soort gevallen terwijl men bij de avls welgedaan achterover leunt en wacht tot er wat gaat gebeuren.

Heel toevallig staat er in de laatste nieuwe “Hondenwereld” een stuk over het certificeren van fokkers. Ook over dit onderwerp heb ik al eens geschreven, maar het wordt nu weer actueel omdat er plannen zijn deze certificering te gaan invoeren. Nou, de fokker van dit pupje hoeft natuurlijk niet te verwachten ooit voor die certificering in aanmerking te komen. Gelukkig maar, omdat anders die ‘onderscheiding’ direct zou devalueren.

 

Het is daarom te adviseren, in het kader van herplaatsing, nog eens na te lezen wat ik in februari van dit jaar geschreven heb over dit onderwerp.

Maar ook is het te adviseren mijn stukje uit januari over “Wit” nog eens goed door te nemen. Ondanks zijn, wederom door frustratie ingegeven, stuk op zijn eigen weblog heeft Johan nog nooit antwoord gegeven op de vragen en opmerkingen over het fokken met witte Saarlooswolfhonden uit mijn genoemde artikel.

Nee, uitsluitend trappen en verwijzen naar een artikel uit 2008 over vererving van wit.

Ik heb echter afgelopen tijd nog eens navraag gedaan hoe dit nu eigenlijk gegaan is rond die witte of crème-witte Saarlooswolfhonden die na 1980 bij de NVSWH geboren zijn.

Nogmaals, dat eerste nest, geboren uit Helena Storm, bleek een soort proefnest te zijn. Men had het vermoeden dat uit die combinatie wit geboren kon worden en dat bleek dus zo te zijn. Volgens leden die die honden gekend hebben, was het karakter van Helana Storm niet helemaal wat men graag zag. Daarnaast bleken ook de witte nakomelingen niet bepaald moeders mooiste te zijn en was er bij de leden nauwelijks tot geen interesse in witte Saarlooswolfhonden. Dat was één van de reden dat die honden niet ingezet werden voor de verdere fokkerij.

Een aantal jaren geleden bestond er bij de verantwoordelijken voor de fokkerij binnen de NVSWH geen bezwaar tegen een eventuele kruising van twee crème-witte honden. Met zag eigenlijk met belangstelling een eventueel nest tegemoet. Uiteindelijk blijken de eigenaren zelf van een kruising te hebben afgezien, vanwege het ‘te pittige’ karakter van één van die honden. In ieder geval blijkt één van de witte reuen wel degelijk ingezet te zijn voor de fokkerij. Dat het op niets is uitgelopen blijkt achteraf een geluk bij een ongeluk geweest te zijn. De betreffende teef is kort daarna door vergiftiging om het leven gekomen. Je moet er niet aan denken dat die teef drachtig was.

Met andere woorden: Johan beweert weer eens iets wat totaal bezijden de waarheid is als zo vaak.

Uiteindelijk had ik me helemaal niet in deze materie hoeven verdiepen aangezien dit reeds eerder uitgebreid op een ander weblog geschreven was en het dus ook bij Johan bekend had kunnen zijn. Ik neem tenminste aan dat hij weblog ook gevolgd heeft.
Over de rest van zijn betoog over wit en de verwijzing naar artikelen uit de Hondenwereld t.a.v. de vererving van wit zal ik maar zwijgen. Ik verval anders in herhaling en daar zit niemand op te wachten.