Socialisatie

Al vele tientallen jaren worden hondenfokkers en –eigenaren geadviseerd aandacht te besteden aan socialisatie van hun pup(pen). Dat er desondanks toch nog steeds eigenaren rondlopen die van mening zijn dat hun hond het eerste jaar mag genieten van een zgn. vrije opvoeding is in mijn ogen onbegrijpelijk. Ik ben van mening dat deze mensen zijn blijven steken in de, reeds lang achterhaalde, ideeën van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Met als gevolg de nodige problemen die de honden van die mensen veroorzaken, om maar niet te spreken van de “problemen” (laat ik voorzichtig blijven) die de kinderen van die mensen veroorzaken.

Aan de andere kant moet het ook niet zo zijn, dat men in zijn drang tot socialisatie te ver doorschiet.

Om te voorkomen dat u verzucht dat ik voor de zoveelste keer over de familie Berends schrijf ter verontschuldiging dat ik van mening ben dat een groot deel van de schrijfsels op zijn weblog berusten op onzin. Daar wil ik op reageren. Niet op dhr. Berends of mevr. Eggink zelf, die laten mij volkomen koud.

Op het weblog van Johan is te lezen, dat zij veel opgestoken hebben van een lezing over socialisatie van honden. Zonder meer kan je daar het nodige van opsteken. Ik heb alleen niet het idee dat tijdens zo’n lezing geadviseerd wordt een kinderspeeltunnel of de tunnel die bij Agility gebruikt wordt, in je kamer te leggen om je puppen te socialiseren. Want waar is het einde. Gaan we dan in onze drang tot het afleveren van perfect gesocialiseerde puppen zo ver dat uiteindelijk de hele benedenverdieping van de woning omgetoverd wordt tot een Agility parcours? Ziet u zo’n parcours al voor u? Laten we eens creatief denken.

Komende vanaf de voordeur leggen we vanuit de hal de slurf naar de woonkamer, zodat de pup niet in een onbewaakt ogenblik naar de voordeur kan lopen. Vanuit de kamer naar de keuken leggen we de tunnel en voor de openslaande tuindeuren plaatsen we de hoepel. Op de plek van de eettafel komt de Agility-tafel, kunnen we toch de borden nog kwijt, en in plaats van de stoelen plaatsen we de hordes. Uiteraard in hoogte verstelbaar, zodat de puppen erover heen kunnen stappen en, op een hogere stand, wij erop kunnen zitten. Over de salontafel heen plaatsen we de kattenloop. Andere toestellen plaatsen we in de tuin zodat de puppen vanuit de tuin en de keuken weer via de tunnel in de kamer kunnen komen. Het enige nadeel is dat je om te kunnen starten vanuit de tuin om moet lopen naar de voordeur om van de slurf gebruik te kunnen maken.

Dit nadeel heeft echter ook een “Cruyffiaans” voordeel: de puppen komen op straat, ontmoeten de buur(t)kinderen, het verkeer, enz. enz.

Je kunt natuurlijk ook overdrijven. Persoonlijk ben ik meer voor de oplossing die vele andere fokkers toepassen. Die hebben een CD of een aantal CD’s aangeschaft met daarop allerlei geluiden, zoals onweer, gelach, gegil van kinderen, vuurwerk, mensen die in de handen klappen, harde muziek, enz. Dan zijn de puppen alvast gewend aan al dat soort harde geluiden wanneer zij voor het eerst de straat opgaan.

Wat dat aangaat hoop ik van harte dat de familie Berends-Eggink hun puppies eerst heeft laten vaccineren alvorens zij ze mee naar het buurtpleintje namen en ze door de buurtkinderen op lieten pakken. Zo niet, dan spelen zij natuurlijk met de gezondheid van hun fokproducten. Maar zo stom zullen ze toch niet zijn, neem ik aan. Alhoewel, je weet maar nooit. Er zijn voldoende eigenaren die vinden dat vaccineren schadelijker is voor de hond dan het blootstellen aan allerlei rondkruipende, vliegende en onzichtbare ziektekiemen.

Socialiseren is meer dan alleen maar de puppies op laten pakken door kinderen en een tunneltje in je kamer leggen. Socialiseren houdt ook in, dat de nieuwe eigenaren erop gewezen worden met hun puppies een puppy-cursus te gaan volgen. Daar leren ze omgaan met honden van andere rassen, zich bewegen op ander terrein, tussen vreemde mensen. Dan kunnen ze vervolgens ook geleidelijk aan mee gaan naar het bos, het dorp, de stad, de bus in, de trein in, enz. enz.

Want laten we eerlijk zijn, iedere pup, ongeacht het ras, zal binnen de kortst mogelijke tijd door zo’n tunnel lopen. Dat is gewoon de onbevangenheid van zo’n diertje. Dat is echter geen garantie dat hij dat ook nog steeds op dezelfde manier doet wanneer hij tegen het jaar loopt.

Maar dan, in het geval van de Saarlooswolfhond, komt het moment dat de pup de leeftijd van 5 of 6 maanden bereikt. Tot ieders verbazing, behalve van de mensen die zich echt verdiept hebben in het gedrag van de Saarlooswolfhond, komt dan het moment dat er bij dat hondje, dat tot dan onbevangen door het leven ging en zich door iedereen liet aanhalen, een knop omgaat en hij/zij van het ene op het andere moment het terughoudende karakter van de Saarlooswolfhond vertoont. Niet meer aan laten halen door iedereen, niet meer onbevangen op vreemden afstappen. Nee, achter de baas gaan staan en de kat uit de boom kijken. Zoals het een echte Saarlooswolfhond betaamt. Zo hoort trouwens een Saarlooswolfhond te reageren, roepen alle kenners. Zo dient het karakter te zijn volgens de rasstandaard. En toch, al die uren die besteed zijn aan het socialiseren van dat hondje zijn niet voor niets geweest. Niemand heeft iets aan een a-sociale hond, een niet-opgevoede hond omdat die alleen maar meer verdriet en overlast veroorzaakt.

Ik hoop dus van harte dat de werkwijze van de fam. Berends niet de nieuwe trend in Saarlooswolfhondenland wordt, tenzij u natuurlijk aandelen heeft in een bedrijf dat die tunnels fabriceert. Dan is het wat anders.

Was er nog meer opmerkelijk nieuws? Ja.

Onbedoeld is een teefje gedekt. De eigenaar had niet in de gaten dat zij loops was geworden en dat zij, op het moment dat hij reu en teef uit elkaar ging houden, al gedekt was. Dan vraag ik je. Als eigenaar van een teef weet je toch wanneer je hond loops moet gaan worden. Dan neem je toch al je maatregelen. Dan getuigt de melding dat zij al gedekt was voordat je in de gaten had dat zij loops en vervolgens dekrijp was toch van onbenul. Zeker wanneer je ook nog eens een reu en een teef hebt, die beide drager zijn van dezelfde erfelijke aandoening en dus helemaal niet met elkaar voor nageslacht mogen zorgen. Dat vervolgens de rasvereniging, waar hij ongetwijfeld lid van is, op haar website ook nog eens dat nest aankondigt is helemaal schandalig. Nee, men lost dat, zoals gewoonlijk, weer op met de melding daarbij dat het nest niet aan het fokreglement voldoet. Nou voldoet een groot aantal nesten van de leden van die club niet aan dat fokreglement, maar daar ligt niemand wakker van. Er staan toch geen sancties op.

Maar dan. Normaliter dient een fokker binnen een vastgestelde termijn de Raad van Beheer op de hoogte te stellen van de dekking van de teef. Ik neem aan, dat in bovengemeld geval de fokker daaraan niet voldaan heeft. Wat houdt dat dan in?

Vervolgens krijgt hij te maken met de “Breeding Rules” van de FCI, omdat hij in het bezit is van een rashond met stamboom. In dat reglement staat onder meer: “This means that breeding may only be carried out with pedigree dogs which have a sound temperament, are healthy in functional and heriditary terms ……. Etc.

In dit geval met nadruk verwijzend naar “Heriditary terms” En honden die drager zijn van het gen voor DM zijn derhalve genetisch niet gezond.

Hoewel DM niet specifiek genoemd wordt in het fokreglement van de FCI kan ik me voorstellen dat onder diezelfde regels het niet toegestaan is honden die beide dezelfde genetische afwijking hebben onderling te kruisen.

Ook het Kynologisch Reglement van de Raad van Beheer is duidelijk. Artikel VI.23D luidt:

1. Het is verboden om met honden te fokken die aantoonbaar lijden aan een of meer aandoeningen die de gezondheid en het welzijn van de hond of zijn nakomelingen ernstig in gevaar kan brengen.

2. Aandoeningen dienen te worden verwoord in het VFR van de rasvereniging. Indien verschillende rasverenigingen voor hetzelfde ras niet tot een eenduidig overzicht komen zal deze door de gezondheidscommissie worden opgesteld en ter vaststelling worden voorgelegd aan de Raad van Beheer.

In de daaropvolgende artikelen waarin de straffen worden genoemd die opgelegd kunnen worden indien iemand zich niet aan diverse regels houdt, wordt niet genoemd dat puppen die voortkomen uit een niet-geoorloofde kruising geen stambomen krijgen. Ergens logisch natuurlijk, want dat scheelt weer in inkomsten voor de Raad.

In het geval van de kruising van deze twee Saarlooswolfhonden is het maar de vraag of er daadwerkelijk straffen opgelegd worden. De fokker zou zich kunnen beroepen op overmacht, hoewel geen zinnig mens dat natuurlijk gelooft. Maar de Raad komt pas dan in actie wanneer iemand een klacht indient. En wie gaat die klacht indienen? In geen geval de avls want, zoals gezegd, interesseert het die vereniging geen barst of iemand zich aan de fokregels houdt.

De NVSWH? Natuurlijk niet. Die laat alles gelaten over zich heen komen, mogelijk met in het achterhoofd dat die twee honden eigenlijk het predicaat Saarlooswolfhond niet verdienen vanwege de afstamming van die dieren. Eerlijk gezegd denk ik dat de NVSWH geen klacht indient omdat het ze in de praktijk geen barst interesseert dat het ras naar de verdommenis is en wordt geholpen. In het verleden heeft men toch ook alles over zich heen laten komen.

Okay, men heeft destijds met succes voorkomen dat er stambomen uitgereikt werden aan de nakomeling van die frauduleuze dekking van Adezz met Mithera, maar heeft men vervolgens de fokker en de overige betrokkenen aangeklaagd voor het tuchtcollege? Nee. Men leunde voldaan achterover.

De vraag nu in het geval één van die puppen uit die kruising drager DM x drager DM door het leven moet gaan als Lijder DM is of die fokker juridisch aangepakt wordt. Hierbij even verwijzend naar alle “Hoera” artikelen met betrekking tot die fokster van die epilepsie hond waarover die zo bekende rechtszaak gevoerd werd. Gaat men nu ook deze fokker juridisch aanpakken, omdat hij niet zorgvuldig genoeg gehandeld heeft terwijl hij wist wat er kon gebeuren? Ergens hoop ik van wel omdat daarmee dan een signaal afgegeven wordt aan iedere fokker die met een hond gaat fokken die een erfelijke afwijking heeft die middels een genetische test is te achterhalen. Zo’n fokker kan zich dan niet meer beroepen op “onachtzaamheid”. Anderzijds denk ik niet dat het zover gaat komen. Omdat het gewoon de vraag is, wie het voortouw hierin moet nemen.

Omdat toch de term “frauduleuze dekking” gebruikt is, is het aardig te lezen wat op een ander weblog geschreven is. Op “Kynologie op de Korrel” wordt gemeld dat het in de toekomst, dankzij de verplichte DNA-afstammingsonderzoeken niet meer mogelijk is te rotzooien door bijv. pups van nest te verwisselen, enz.

Heel opmerkelijk deze uitspraak omdat dat precies is wat door de NVSWH al jaren verkondigd wordt en wat in de hele Saarlooswolfhondenwereld bekend is en toegegeven wordt. Namelijk dat er op grote schaal gerotzooid is met afstammingen van puppen, reuen van andere rassen ingekruist zijn, de mogelijkheid dat TWH-puppen tussen SWH-puppen geschoven zijn (en omgekeerd) enz. Wat dat betreft geeft ik de schrijver van dat weblog volkomen gelijk. DNA-afstammingstesten kunnen dit in de toekomst voorkomen. Alleen, hebben we daar nu nog geen klap aan vanwege de vele “gewettigde” bastaarden die er rondlopen. Maar in mijn ogen is er nog een groot probleem. Wie bewijst dat de bloedafname of de swab met speeksel daadwerkelijk van dat dier is dat op de bijbehorende formulieren vermeld staat. Wie controleert dat?

Wanneer het DNA-materiaal door een dierenarts afgenomen wordt, kan ik me voorstellen dat die zich niet waagt aan frauderen wanneer de kans bestaat dat hij/zij zijn bevoegdheid verspeelt. Diezelfde dierenarts loopt natuurlijk ook dat risico wanneer één van zijn assistenten wel bereid is tot sjoemelen. In dat geval zal hij uiteraard die assistent(e) tot de orde roepen en maatregelen nemen. Maar wat nu wanneer je een assistente treft die een familielid is van die dierenarts. Dan wordt het pijnlijker. Dit is doemdenken, maar toch.

Maar wat nu wanneer de eigenaar van de hond zelf dat DNA-materiaal gaat afnemen. Tenslotte zijn die swabkits gewoon te bestellen bij de diverse laboratoria. Wie controleert dan?

Ondanks alles is er toch een lichtpunt. De temperaturen zijn gedaald naar gerieflijker waardes.