Teleurgesteld

Het restant van de hazenpeper is verorberd. Wellicht dat sommigen van u zich nog de hagelkorrels kunnen herinneren die je vroeger onbedoeld als verrassing nog wel eens tussen je kiezen aantrof, nou dit jaar daar geen last van. Intussen is grootmoeder de oliebollen al aan het bakken. Niet dat ik daar nou zo'n liefhebber van ben, noem het maar een jeugdtrauma. Oliebollen die, als je ze van zeshoog laat vallen, net zo snel weer terugstuiteren wekken niet bepaald de eetlust op. Maar het hoort erbij, traditie zullen we maar zeggen. Om de zinnen wat te verzetten, daarom onderstaande stuk.

In mijn bijdrage van 19 december schreef ik dat Johan meer krediet verdiende vanwege zijn vasthoudendheid rond de rasbenaming Saarloos Wolfhond en Saarlooswolfhond. Dit met de Kerstgedachte in het achterhoofd. Jammer genoeg heeft Johan zelf met zijn stuk over het fokken met witte Saarlooswolfhonden mijn oproep met de knal van een donderbus, en het is nog niet toegestaan vuurwerk af te steken, opgeblazen.

Wat schrijft hij op 22 december?
Citaat:

"Na zijn dood is door een foutief centraal fokbeleid de witte kleurslag vrijwel geheel verdwenen. Ik wil het geen halsstarrigheid of domheid noemen, maar door onkunde en onwetendheid komen witte en crèmewitte Saarlooswolfhonden nu nauwelijks meer voor. Men dacht dat deze kleurslag gepaard ging met gezondheidsproblemen. Witte Saarlooswolfhonden zouden zelfs gedragsproblemen vertonen! Daarom werden alle witte Saarlooswolfhonden stelselmatig van de fokkerij uitgesloten, waardoor de genenvariatie nog verder werd versmald. Gelukkig vererft de witte kleur recessief, waardoor er af en toe toch nog witte exemplaren opduiken."

Einde citaat.
Verder schrijft hij, en ik citeer weer:

"Als Frits Pielanen de stambomen goed had bestudeerd, had hij kunnen zien dat met de laatst gebruikte combinatie de kans op een witte Saarlooswolfhond ruimschoots aanwezig was."

Einde citaat.

Omdat een aantal zaken van voor mijn tijd zijn, restte mij niets anders dan navraag te doen bij de leden van de NVSWH die het wel weten. En dan blijken een aantal zaken toch anders dan Johan doet voorkomen.
Johan maakt met deze stellingen direct duidelijk dat hij totaal niet weet waar hij over schrijft. Misschien kan hij dan beter eens met een zeker bestuurslid van de avls contact opnemen. U weet wel, mevr. M.S. Zij zou van de hoed en de rand moeten weten. Misschien kan zij verklaren waarom haar vader uit een combinatie van twee witte Europese Wolfhonden alleen verder fokte met de wolfsgrauwe die uit die combinatie geboren werden en waarom hij dus die witte nestgenoten uitsloot van de fokkerij. Misschien kan zij ook verklaren hoe het zit met de witte wolfhond uit de combinatie van Zaska en Marlon, genaamd Marja van de Kilstroom geboren op 17 juni 1967. Volgens een ingezonden stuk van een lid van de L.S.S, mvr. I. v.d. Kamp, in het clubblad van de Leendert Saarloos Stiching zou deze hond blind zijn. Met de kennis van de wolfhondenmensen uit die tijd zou dat mogelijk betekend kunnen hebben, dat er een gezondheidsrisico kleefde aan de witte kleur. Mogelijk dat men daarom niet verder de witte wolfhonden in de fokkerij ging inzetten.

Marijke S. moet dat duidelijk kunnen maken. Vervolgens werden zij en haar moeder verantwoordelijk voor de fokkerij na de dood van Leendert. Ook na de oprichting van de NVSWH was Marijke tot circa 1982 verantwoordelijk voor de fokkerij. In al die jaren is geen witte wolfhond geboren. Dat is dus nog voordat het gecentraliseerde fokbeleid werd ingevoerd. Een bittere noodzaak dat gecentraliseerde fokbeleid, aldus de leden van de NVSWH die daarbij betrokken waren maar ook uit het tweede boek van de NVSWH op te maken, omdat de fokkerij onder Marijke een gigantische puinhoop was en totaal niet van de grond kwam. In de jaren na 1982 was de NVSWH dusdanig actief bezig het ras weer op poten te zetten, dat de witte kleur nooit ter sprake kwam. Men zag in die periode wel kans bij de bosbruine lijnen dat masker in te fokken. Dus die fletse egaal bruine hoofden kregen meer expressie, zoals men dat zo mooi verwoordt.

Wel werd de kennis omtrent de vererving van bepaalde kenmerken steeds ruimer en, wederom met de kennis van die tijd, besloot men in 1986 tot een proefkruising tussen Helena Storm van Chabony en Valimar omdat het vermoeden bestond dat uit die combinatie wit geboren kon worden. Het resultaat is bekend: op 4 oktober 1986 werd een nestje geboren van 8 puppen met daarin: 4 bosbruine puppen (Tanuk, Talaska, Tessa, Tsetyrje), 2 Wolfsgrauwe (Taran, Truelove), 1 Créme-witte (Tagos) en 1 witte (Tjaary).

Ik heb geen foto's van deze honden, maar ik heb begrepen dat men de twee witte honden nou niet direct honden vond waarmee men verder wilde in de fokkerij. Maar de allerbelangrijkste reden waarom men niet doelbewust op wit fokte was heel simpel. Er was geen belangstelling voor. Dan houdt het op. Wanneer een product niet verkoopt, stopt de fabrikant met de productie daarvan. Wanneer een tv-programma geen kijkers trekt, dus hele slechte kijkcijfers heeft, wordt zo'n programma van de buis gehaald.
Dus wanneer er geen belangstelling is voor een witte hond, ga je daar niet bewust op fokken. Dan steek je je energie in het verbeteren, homogeniseren, van de wolfsgrauwe en bosbruine kleurslagen, waar bovendien wel vraag naar of belangstelling voor is.
Dit heeft dus niets te maken met welke vorm van gecentraliseerd fokbeleid ook. Het heeft ook niets te maken met de genetische kennis van mensen die bij dat fokbeleid betrokken waren.

In één van de clubbladen van de NVSWH is zelfs te lezen, dat dhr. Pielanen, waar Johan tegenaan schopt, vele jaren opleidingen AKK heeft verzorgd. Eén van de onderdelen van die cursus, nu trouwens nog steeds in andere vorm bij de KK1 en KK2 opleidingen, is genetica. Als je zelf niets van genetica afweet, kan je ook anderen niets daarover leren en staan die mensen dus met de mond vol tanden wanneer ze voor het examen opkomen. Daar komt nog eens bij dat in die tijd de examens mondeling waren, zodat een examinator al heel snel door had of je van die materie iets wist of begreep. En als je vervolgens ook nog eens met succes kandidaten opleidt tot keurmeester voor de Saarlooswolfhond moet je toch over de benodigde kennis beschikken. Ik neem tenminste aan dat zo'n kandidaat tijdens het examen voldoende aan de tand gevoeld wordt. Zoniet, dan stelt zo'n examen niets voor en kan je het net zo goed cadeau geven.
Maar ja, zoals bekend, heeft Johan een grote hekel aan de dhr. Pielanen, zodat de toon van zijn artikel, vanuit zijn optiek, begrijpelijk is.

In zijn stuk schrijft Johan dat de kans op een witte Saarlooswolfhond in de laatst gebruike combinatie ruimschoots aanwezig was. De laatste combinatie, dan doelt hij natuurlijk op de combinatie van Thabatos Thiffanos Timberley en Romilda Roswitha Timberley waaruit in juni 2006 een créme-witte reu geboren werd. Ik weet niet of men dat had kunnen weten, ik heb de stambomen van die honden niet, dus laat ik de conclusie voor rekening van Johan.
Uit de combiantie van Brego v.d. Wolfsdreuvnik met Tipper Tiguwag Timberley werden in april 2006 2 créme-witte honden geboren. Als ook deze combinatie niet bedoeld wordt, dan blijft alleen die van Ithakin Itarak Timberley met Myrthe Megera Timberley over waaruit in 2003 een créme-witte teef geboren werd. Destijds de enige witte Saarlooswolfhond ter wereld. Maar met deze combinatie moeten we de nodige voorzichtigheid in acht nemen. De kans was namelijk net zo groot geweest dat uit de combinatie van Ithakin en Mitra Mercedes Timberley, de nestzus van Myrthe, in 2002 een witte geboren werd. Maar nogmaals, ook hier moeten de leden die de stambomen kennen zich maar over uitspreken.

Mogelijk dat men bij de NVSWH het idee had dat de witte kleur niet meer zou opduiken na zoveel jaar. Gelukkig daarom dat men die kleurslag nog wel in de rasstandaard liet staan. M.a.w. men had de nodige reserve ingebouwd.
Johan schrijft ook dat de witte Saarlooswolfhonden stelselmatig van de fokkerij werden uitgesloten. Die twee die in 1986 geboren werden? Daar heb ik al over geschreven, dus blijven de huidige witte wolfhonden over. Die teef die in 2003 geboren werd? Die drie uit die twee nesten die in 2006 geboren werden? Misschien toch eerst eens met alle betrokkenen contact opnemen waarom ze niet ingezet werden in de fokkerij. En wat blijkt dan? Er is wel degelijk overwogen dat teefje uit 2003 in te zetten voor de fokkerij. Er is zelfs overwogen deze teef te laten dekken door die reu uit 2006. Die trouwens wel degelijk gebruikt is voor de fokkerij. Er schijnen andere overwegingen geweest te zijn die kruising van die twee witte honden toch niet uit te voeren. Iets met het te felle karakter van die teef, zo is mij verteld.

Voor zover mij bekend is er op dit moment nog steeds nauwelijks belangstelling voor een witte Saarlooswolfhond. De mensen vinden die honden helemaal niet op wolven lijken, in tegenstelling tot de wolfsgrauwe exemplaren die nog altijd met stip op nummer 1 staan. De eventuele liefhebbers moeten dus wachten tot er "bij toeval" weer eens een witte geboren wordt.

Eén ding is in elk geval wel duidelijk. Het wordt tijd dat Johan zich wat meer in de genetica gaat verdiepen dan alleen maar (vluchtig) de artikelen bekijken die zijn vrouw gelezen zegt te hebben. Het wordt ook tijd dat Johan zich gaat verdiepen in alle aspecten m.b.t. het fokken van honden.

De kans is dan groot dat hij in 2013 wat genuanceerder over alle zaken rond de Saarlooswolfhond en zeker rond de NVSWH en het fokbeleid uit het verleden van diezelfde NVSWH gaat schrijven. Wat ik tot nu toe van Johan gelezen heb, doet mij echter het ergste vrezen. Maar wonderen zijn de wereld nog niet uit, kijk alleen maar naar het feit dat wij met z'n allen nog rondlopen op deze aarde ondanks het doemdenken rond 21 december.

Rustige en veilige jaarwisseling en tot in 2013