Tentoonstellingen

Zo vlak voor de laatste tentoonstelling van dit jaar een kleine bespiegeling. Hoeveel Saarlooswolfhonden waren afgelopen jaar ingeschreven op Nederlandse tentoonstellingen? Ik heb de tel niet bijgehouden, maar veel zullen het er niet geweest zijn. Bovendien zal men ook regelmatig dezelfde honden gezien hebben. Laten we als voorbeeld eens de laatste Winnertentoonstelling nemen.
8 Saarlooswolfhonden ingeschreven. Hiervan 7 van de NVSWH, waarvan uiteindelijk 5 aanwezig. De twee afwezige honden schijnen die geweest te zijn, die voor het aangekondigde nest gezorgd hebben.
Logisch dan dat die er niet waren. Het zullen niet de eerste honden zijn, die met een besmetting huiswaarts keerden. Dus één hond die niet van een NVSWH-lid was. Eén maar?
Hoe kan dat? Beide Winnerdagen, om het zo maar eens uit te drukken, waren beide rasverenigingen in het hondendorp aanwezig.
Ik heb trouwens vernomen dat er niet veel belangstellenden waren bij de stands van beide verenigingen. Als dat zo is, is dat het risico van het vak.
Van de NVSWH dus 5 aanwezige honden, die dan ook in het 'Hondendorp' getoond werden of konden worden. Maar hoeveel honden van de avls waren dan in dat 'Hondendorp' aanwezig en hoeveel daarvan waren uiteindelijk in de ring om beoordeeld te worden door de keurmeester? Dat kan er dus hooguit één geweest zijn, maar persoonlijk heb ik het idee dat zelfs die ene hond niet bij de avls thuishoort.
Is het dan toch zo, dat men zich bij de avls onderwerpt aan de mening van Johan? De woordvoerder en redacteur van de avls heeft, zoals al vaker geschreven, een bloedhekel aan tentoonstellingen. Dus slechts in het uiterste geval zal hij er één bezoeken. Tja, de eigen clubmatch kun je niet negeren. Daar moet je je gezicht wel laten zien om nog enigszins geloofwaardig over te komen. Maar de rest kan hem gestolen worden. Voor de goede orde, is volkomen zijn goed recht.

Laten we eerlijk zijn. Ergens moet je als exposant, zo wordt namelijk iemand genoemd die zijn hond inschrijft voor een tentoonstelling, een masochistische inslag hebben. Je betaalt grof geld om je hond te laten beoordelen door iemand die keurmeester genoemd wordt en, als je geluk hebt, ga je met een positief resultaat de ring uit. Daar komt nog eens bij dat zo'n keurmeester tussen 3 en 5 minuten de tijd krijgt om zijn beoordeling, het keurrapport, te dicteren. Tenminste hier in Nederland. In andere landen volstaat men met uitsluitend de kwalificatie te melden. Voor dat forse bedrag krijg je in het gunstigste geval een rozet van een bepaalde kleur en wordt verder ook van je verlangd dat je tot een bepaalde tijd aanwezig blijft in die tentoonstellingsruimte, ook al heb je het slechtst mogelijke resultaat behaald. De organisatie hoopt dat er veel publiek aangetrokken wordt om op die manier de kosten van het organiseren van zo'n tentoonstelling te drukken. Naast die inschrijfkosten moet je natuurlijk ook je reiskosten rekenen en, als je geen zin hebt je eigen broodje(s) en drinken mee te nemen, ook de exorbitante kosten van een bekertje koffie en een broodje met .....
Voor sommige deelnemers is het behalen van een zo'n goed mogelijk resultaat van invloed op de prijs die zij menen te kunnen rekenen voor de eventuele nakomelingen van die hond of van de andere honden die zij thuis hebben. Zeker wanneer de hond kampioen geworden is. Dat schijnt in de ogen van velen namelijk bij de dekking te worden meegegeven, zodat de puppy-prijs ook hoger mag liggen.
Dat dat de grootst mogelijke onzin is die men kan bedenken, doet niet ter zake. Een kampioen hoeft namelijk geen kampioen voort te brengen. Daar staat tegenover dat veel fokkers van kampioenen wel degelijk kampioenspuppen voortbrengen, maar dat heeft meer met het maken van de juiste fokcombinatie van doen gecombineerd met een dosis geluk.
Daarom is het ook zo'n belachelijke regel die veel rasverenigingen hanteren in hun fokregels, dat een hond tenminste een aantal malen een bepaald resultaat op een tentoonstelling behaald moet hebben, wil men als vereniging voor dat nest bemiddelen of de betrokken hond in het lijstje beschikbare fokreuen of -teven op te nemen. Zelfs een zgn. 'matige' hond heeft goede eigenschappen die in de fokkerij doorgegeven (kunnen) worden. Hetzelfde geldt voor een hond die nooit op een tentoonstelling komt.

Andere exposanten vinden het in het belang van het ras nodig hun hond te tonen aan het publiek in de hoop hun interesse te wekken. Op die manier wordt er indirect voor gezorgd dat puppen van dat ras een, hopelijk, goed tehuis vinden. Dat op die manier de fokkerij gesteund wordt, is meegenomen. Weer anderen vinden het uitsluitend leuk omdat zij andere en eventueel bekende exposanten ontmoeten om ervaringen, verhalen, enz. uit te wisselen. Je moet toch wat voor die 50 of 60 euro die je uitgegeven hebt.

Tenslotte neem je als exposant toch altijd een risico wanneer je besluit in te schrijven. Wat voor persoon is die keurmeester? Kent hij of zij het ras en waar gaat zijn of haar voorkeur naar uit. Iedere keurmeester heeft zijn eigen ideeën over hetgeen in de rasstandaard staat. Hoe interpreteert hij of zij bepaalde kenmerken. Niet elke standaard blinkt uit in duidelijkheid. Daar komt bij, dat als je met een hond van een populair ras komt, er over de hele wereld wel keurmeesters rondlopen die dat ras met regelmaat onder ogen krijgen. Maar nu kom je met een niet zo'n populair ras of een in het buitenland niet veel voorkomend Nederlands ras. Dan neem je een risico wanneer de betreffende keurmeester van jouw ras uit het buitenland afkomstig is. De organisatie zal jouw ras uit kostenoverwegingen veelal onderbrengen bij een keurmeester die én het ras mag keuren én nog niet aan het maximum aantal te keuren honden komt of dreigt te komen. Met andere woorden, je wordt ergens ondergeschoven.
In dat geval loop je dus het risico dat je, zoals een aantal jaren geleden in een clubblad van de NVSWH stond, een keurmeester treft die in de rasstandaard moet kijken of een bepaalde kleur wel geoorloofd is of die met een hondenencyclopedie open op tafel een ras moet en mag keuren wat hij nog nooit van zijn leven gezien heeft.
Dan pijnig je je zelf toch! Dan ben je toch masochistisch bezig!

Na deze zijstap terug naar het onderwerp waar ik het eigenlijk over wilde hebben.
Het inschrijven voor zo'n tentoonstelling. Iemand die geen interesse heeft zijn hond te laten beoordelen zal met zijn hond dus niet naar een tentoonstelling gaan. Dat hij als bezoeker gaat, valt nog te billijken omdat hij toch interesse in dat ras heeft en zijn kennis eventueel wil verdiepen.
Maar als de organisatie een vereniging in staat stelt het ras te promoten en daarvoor bereid is ruimte ter beschikking te stellen en zelfs de entreekosten voor een aantal honden op zijn rekening te nemen, dan mag daar ook wat tegenover staan. Dan mag je van leden van jouw vereniging verwachten dat een aantal bereid is als exposant in te schrijven. Nu wordt uitsluitend geprofiteerd van de gulheid van de organisatie. Maar die entreekosten zijn wel opgenomen in het inschrijfgeld voor zo'n tentoonstelling, voor niets gaat tenslotte de zon op. M.a.w. de aanwezigheid van de avls-leden met hun honden is voor beide dagen deels betaald door de NVSWH-leden die wel bereid waren hun hond(en) in te schrijven. Bovendien worden pas in de ring bepaalde kenmerken van een ras duidelijk dan wanneer dat dier de hele dag achter een kraam bivakkeert.
Dit is trouwens niet de eerste keer dat dit gebeurd op de Winner. Naar het schijnt was dit vorig jaar ook al het geval. En schijnt de avls ook vorig jaar in Leeuwarden vier dagen aanwezig geweest te zijn op de Centennial Eurodog show, waarvoor de Raad zelfs een vergoeding verstrekte voor een x-aantal in de stand aanwezige honden. Maar zag je toen een avls-lid in de ring? Nee. Dan blijft de vraag, wat heb je dan in hemelsnaam te zoeken op zo'n gebeuren. Alleen om puppy-afzet te bewerkstelligen?

Natuurlijk kan er nog een andere reden zijn. Eén die al veel vaker geventileerd is. Maar omdat het bijna Sinterklaas is, nog maar eens. Je komt niet omdat je de confrontatie met honden van niet-leden van jouw vereniging niet aandurft. Iets anders kan ik er niet van maken. Dat bewijzen de inschrijvingen van de meeste tentoonstelling wel. In dat geval moet je ook niet de moeite nemen je ras te promoten terwijl je de competitie niet aandurft.
Daar staat ook weer tegenover dat leden van de NVSWH niet bij iedere keurmeester inschrijven. Als we de keurmeesterslijsten van afgelopen jaar er eens bij nemen, zie je daar keurmeesters op staan die nog nooit een Saarlooswolfhond gezien hebben zoals die volgens de rasstandaard eruit moet zien. Die hebben alleen maar ervaring met de afwijkende exemplaren, om het netjes te houden, en denken dat het zo hoort. Ook daarvan zijn in de clubbladen van de NVSWH bewijzen terug te vinden.
Wat dat betreft is het een heel goede zaak dat volgend jaar op die eerste CAC tentoonstelling voor de Nederlandse Hondenrassen uitsluitend gekozen is voor Nederlandse keurmeesters.

In feite geldt maar één conclusie. Een keurrapport, zeker opgesteld door een keurmeester die geen rasspecialist is, is niets meer waard dan het papier waarop het geschreven of geprint is en kan vaak opgeborgen worden onder het kopje Ongelooflijke verhalen.

Voor alle duidelijkheid: een clubmatch hoort niet in dit rijtje thuis omdat dat een interne aangelegenheid is. Oke, een keurrapport is meegenomen maar je komt meer voor de gezelligheid. Over het algemeen. Maar helaas, een exposant is ook maar een mens, dus ook hier kom je exposanten tegen die zo streberig zijn dat zij luidkeels van hun ongenoegen kennis geven of, nog erger, nog luidruchtiger kennis geven van hun twijfels over de kennis en integriteit van een keurmeester. Vooral wanneer zij zelf niet de eerste plaats behaald hebben. Dat hun kennis over het ras vaak niet verder strekt dan hun eigen hond en soms zelfs dat niet eens wordt hiermee wel duidelijk gemaakt.

Als afsluiting gaan we terug naar de laatste tentoontelling van dit jaar. Juist, Wychen. Waar de Saarlooswolfhond op maandag gekeurd wordt, er gebruik gemaakt moet worden van een pendeldienst, tenminste als ik het goed begrepen heb, vanwege de parkeerproblemen op die dag en waar slechts twee Saarlooswolfhonden ingeschreven zijn. Wat denkt u, avls-leden? Nee, persoonlijk geloof ik daar niet in. Zelfs niet in deze maand van de cadeautjes. Zo vrijgevig of gul zal men bij de avls niet zijn. Bovendien zal er zeer waarschijnlijk ook geen mogelijkheid zijn je als vereniging te presenteren in een zgn. Hondendorp. Wat heb je daar dan ook te zoeken als avls.

In ieder geval hoop ik van harte dat een ieder goed bedacht wordt door de Sint en dat ook de honden niet overgeslagen worden. Een extra knuffel of kluifje hebben ze wel verdiend. En daarna gaan we in gestrekte draf richting de Kerst. Voor zover ik begrepen heb van hen die het kunnen weten, speelt Johan dit jaar voor Kerstman. Hij schijnt in elk geval al wat kerstversiering rond zijn kin te laten groeien.

Een fijne pakjesavond gewenst.