Fokperikelen

Nog niet zo lang geleden verzuchtte een Franse fokker dat het moeilijk was voor de teef een geschikte reu te vinden, omdat onder de voorouders diverse malen Skog en Zazi Zen voorkwamen. Niet zo vreemd natuurlijk wanneer je de achtergrond van de fokkerij in Frankrijk gaat bekijken.
Dankzij o.a. onze alom bekende, ik hou het netjes vanwege het nieuwe jaar, Frans/Nederlandse fokster zijn beide reuen massaal ingezet in de Franse fokkerij. Maar ook in de landen daarom heen kom je in veel stambomen Skog tegen.

Het is duidelijk dat je dan niet kunt spreken van een fokker met hart voor het ras. Zeker moet je die fokker niet ophemelen en doen alsof die over de Saarlooswolfhond de wijsheid in pacht heeft. Integendeel. Je kunt beter spreken van een fokker met kennis van de bankrekening.

Maar ook de andere Franse fokkers dienen zich heel sterk achter de oren te krabben. Men is in zijn algemeenheid mede verantwoordelijk voor de grote puinhoop die is ontstaan. Fokkers die het ene nest na het andere produceren, fokkers die bijna 10 verschillende rassen fokken, enz. kan men niet scharen onder de noemer “hart voor het ras”.

Ik wijs alleen maar op wat ik onlangs schreef over die broer/zus dekking, waarbij voor het gemak een andere reu werd opgegeven en die moeder/zoon dekking in Noorwegen. Ook dat opgeven van een andere reu als vader zijn praktijken waarvan men in de SWH-wereld al lang van op de hoogte is.

Volgens informatie hebben daarom de eigenaren van de beide witte Saarlooswolfhond reuen een dringend verzoek gekregen vanuit Frankrijk hun honden voor de Franse fokkerij beschikbaar te stellen. Net zoals, volgens diezelfde eigenaren, ook vanuit het buitenland bedragen tussen € 35.000,00 en € 45.000,00 werden geboden voor een witte teef en een witte reu toen die pas geboren waren. Dan ben je toch echt van het padje geraakt als je zo’n bod doet.

Aan de andere kant is het wel logisch. Buiten onze vereniging komt die kleur niet voor, althans niet als raszuivere Saarlooswolfhond. Daarom riepen AVLS leden jarenlang als er weer een dekking bekend gemaakt werd niet voor niets: “Ik hoop dat er wit in zit”. Dat dat tot op heden nooit het geval is geweest, is ook niet vreemd. Althans niet, volgens de kenners bij de NVSWH, als je de stambomen van je honden goed uitpluist. Daaruit bleek dat bij de honden buiten de NVSWH het gen voor wit helemaal niet voorkomt.

Dan krijg je ook het idee dat dat de reden was dat de AVLS zo nodig een witte herder moest inkruisen. Waarbij iedereen weet dat het zo niet werkt, tenminste als je iets van genetica afweet.

Nemen we verder in ogenschouw die vreemde kleuren die buiten Nederland bij de Saarlooswolfhond voorkomen, zoals die chocoladekleurige in het oosten, ik zal de naam niet noemen omdat anders de eigenaresse weer komt met de mededeling dat hij aan de standaard van haar land voldoet (wat onzin is natuurlijk), en die zwart-witte uit Frankrijk (Jazz de Loups de Leendert), dan snapt u waar ik op doel.

Dat de hele populatie buiten de NVSWH een puinhoop is, is al vaker verwoord. Op een Engelstalig forum van de TWH was al eens te lezen over de praktijken bij de Finse kennel Wolfsirius. Nu blijkt ook dat bij de Hongaarse kennel Crying Wolf op grote schaal gefraudeerd wordt. In elk geval bij de TWH. Maar deze kennel schijnt ook massaal Saarlooswolfhond-kruisingen te verkopen naar onder meer Italie. Men moet dan niet vreemd opkijken wanneer die honden plotsklaps met een FCI-stamboom rondlopen en weer in de fokkerij worden ingezet.

Vergeleken met de NVSWH mag de voorzitter van de AVLS terecht spreken van een vruchtbaar jaar met 39 puppen die het daglicht zagen. Daar kan de NVSWH dus nog wat van opsteken. Dat ook van Wattum niet wars is van enige pocherij blijkt wel uit zijn uitspraak over dat boek van die uiteverij LieBer dat dat het nieuwe standaardwerk over de SWH is. Laten we eerlijk zijn, van mensen die, vergeleken met leden en ex-leden van de NVSWH geen klap van het ras weten kan je niet verwachten dat zij een “standaardwerk over de SWH” schrijven. Zelfs gebruikmaking van het archief van Leendert Saarloos helpt daarbij niet.

Ook in het stukje “Onze Doelstelling” is men al te optimistisch wanneer men schrijft dat “het geen hond voor iedereen is maar voor een kleine groep liefhebbers”. Dit neigt naar de meest komische uitspraak van 2015. “Kleine groep liefhebbers” Ik heb me gewaagd aan een telling van het aantal nesten en puppen over 2014 en 2015. Dan kom ik voor 2014 al op ruim 300 puppen en voor 2015 eveneens op meer dan 300, zelfs nog meer dan in 2014. Daarbij rekening houdend met het feit dat een aantal nesten mogelijk nog niet eens bekend is. Moet wel zeggen dat bij deze aantallen ook de mix-gevallen die als Saarlooswolfhond door het leven gaan meegeteld zijn.

Dus met meer dan 300 puppen per jaar, fokkers verspreid over een groot deel van Europa en zelfs één in Brazilie, kan je niet meer spreken van een kleine groep liefhebbers.

Het enige positieve aan deze aantallen is dat de lijnen steeds verder uit elkaar gaan en, ondanks een zoektocht, de noodzakelijkheid tot het doen van een outcross steeds kleiner wordt. Maar ja, als je dan verder leest in dat avls-blaadje krijg je het idee dat bepaalde mensen daar uitsluitend gefixeerd zijn op het doen van outcrosses. In zijn artikel “radicale ommezwaai is nodig in rashondenland” laat Johan dat nog eens overduidelijk zien. Hij verwijst naar een uitspraak van de “Dierenbescherming” over het openstellen van de stamboeken. Je vraagt je daarom af waarom hij destijds zo nodig aan een rashond begon. Had het dan bij een bastaard gehouden, want dat zijn in feite de nakomelingen uit al die (il)legale outcrosses.
Bovendien blijkt zijn afkeer van de “rashond” ook nog eens uit zijn opmerking dat op een clubmatch de vice-voorzitter van de RvB de voorkeur gaf aan een bepaald groepje Saarlooswolfhonden omdat die zo mooi homogeen waren. Johan vergeet er alleen bij te vermelden dat die honden van de NVSWH waren, dat de honden van zijn kluppie daar niet aan konden tippen en dat de kennis van de NVSWH ervoor gezorgd had dat die groep zo homogeen was. Dat je juist daardoor in één oogopslag kon zien met welk ras je te maken had snapt hij niet helemaal of helemaal niet.

Maar ik zou netjes blijven.

Het is in dit licht bezien dan ook vreemd dat de AVLS een cursus hondenfokken gaat verzorgen. Als homogeniteit niet belangrijk is en als het openstellen van een stamboek zo belangrijk is en al helemaal als je als vereniging niet liever wilt dan weer een outcross toe passen, heb je toch geen cursus nodig.

Bij honden heb je nog altijd een reu en een teef nodig om samen voor nageslacht te zorgen. Voor alle duidelijkheid, ook in de mensenwereld is dat zo ongeacht of zo’n kind opgroeit bij ouders van gelijk geslacht of niet. Die paar gevallen van “onbevlekte ontvangenis” laten we buiten beschouwing.

Trouwens, hoe stelt Johan het zich voor in de mensenmaatschappij waar heel vaak aan de kinderen te zien is uit welke familie zij stammen? Ook daar dan verplicht een outcross?

Dus na het openstellen van de stamboeken maakt het niet meer uit hoe een ras eruit komt te zien.

Desondanks zijn mogelijk bij onze vereniging de fokperikelen nog groter, zoals ik al eerder schreef. Kijk maar naar de laatste nesten die geboren zijn. Een knappe jongen of meid die nog een geschikte partner voor die hondjes weet te vinden waardoor het IC omlaag gaat. Natuurlijk zonder outcross.

Kijk maar:

Abel x Norah in 2012: Brego en Trigger als voorouders.

Luthor x Norah in 2013: Tmoreeke, Brego en Trigger als voorouders.

Joscha x Kayleigh ook in 2013: Brego en Trigger

Kiron x Loïs in 2015: Trigger en Brego.

Dat betekent ook dat, wanneer je de honden uit die nesten gaat nemen en je uitsluitend kijkt naar het inteeltpercentage je geen mogelijkheid meer hebt. Het IC gaat oplopen tot boven de 60% en dat is veel hoger dan wenselijk geacht wordt door alle deskundigen. Dit betekent dus ook, dat de eigenaren van de teven uit deze nesten, gebaseerd op deze cijfers, niet anders kunnen dan buiten de NVSWH op zoek te gaan naar een gezonde partner. Of, en die mogelijkheid is natuurlijk heel groot, komt de NVSWH tot het besef dat ook zij gedwongen zijn een hond van een ander ras in te kruisen. Als dat besef komt, hoop ik wel dat men niet gaat kijken naar dezelfde rassen als waar de AVLS het oog op heeft laten vallen. Zou men kiezen voor Saarlooswolfhonden van buiten de NVSWH, en die kans is natuurlijk heel erg groot, dan is het te hopen dat men goed kijkt naar de lijnen waar die honden uitkomen en ervoor zorgt dat die grote hoeveelheid erfelijke afwijkingen van die populatie niet ingekruist worden. Jammer genoeg zal zo’n outcross voor een aantal van de huidige honden te laat komen als de eigenaren zich blijven houden aan de regels van de NVSWH.

Dat de NVSWH gewild of ongewild officieel meewerkt aan het inkruisen van onze raszuivere en gezonde honden in een bastaarden en ongezonde populatie is al duidelijk geworden. Of geloof men nu werkelijk dat die reu die naar Rusland verkocht is niet daar gebruikt gaat worden? Bijvoorbeeld bij die lijn met die chocoladekleurige hond?

In ieder geval hoop ik dat u maar nog meer uw honden de Oudjaarsnacht veilig zijn doorgekomen.