Vraagtekens

Zoals in mijn reactie op mijn vorige stuk te lezen valt, ben ik opgelucht dat bij de onderzochte honden van de avls geen sprake is van Retina Dysplasie (RD). Wat het wel is, is onduidelijk maar de honden mogen voor de fokkerij ingezet worden. Gelukwensen voor de eigenaren dus.
Maar toch blijf ik met vraagtekens zitten. Trouwens, ik niet alleen is gebleken.

De geconstateerde oogafwijking kan mogelijk veroorzaakt zijn door een worminfectie of door toxoplasma. De naam toxoplasma verwijst echter naar de boogvorm van de eencellige  parasiet (toxoplasma gondii) die deze ziekte veroorzaakt, maar de ziekte zelf heet toch echt toxoplasmose.

Ik adviseer u eens wikipedia te raadplegen v.w.b. deze aandoening. U leest dan dat toxoplasmose bij veel diersoorten voorkomt, maar bij katachtigen een seksuele voortplantingssyclus heeft. Anders gezegd, de katachtigen zijn de eindgastheer en de overige diersoorten, inclusief de mens, zijn tussengastheer. Over het algemeen zult u als eigenaar van zo’n besmet dier weinig merken van die seksuele activiteiten maar voor de parasieten zelf zult u beducht moeten zijn. Trouwens, bij ratten is gebleken dat besmette dieren zelfs de katten opzoeken in plaats van op de vlucht te slaan. Mensen met toxoplasmose blijken vaker risico’s te nemen terwijl mensen met schizofrenie vaker dan gemiddeld een toxoplasma-besmetting hebben. Mocht één van mijn lezers zich aangesproken voelen, dan berust die vergelijking geheel op toeval. Ik geef slechts weer wat ik op internet gelezen heb.

De hond kan deze aandoening oplopen door een besmet dier te eten, ontlasting van besmette katten te eten of voedsel of drinken te nuttigen dat besmet is.

De parasiet zal zich vervolgens via bloed en lymfevocht naar andere organen, zoals bijv. het oog, verspreiden en kan vervolgens orgaansterfte opwekken.

Besmette dieren kunnen diverse symptomen vertonen, bijv. ooguitvloei of neurologische symptomen. Normaal bloedonderzoek zal niet altijd besmetting aantonen, terwijl een speciale test (de Elisa test) wel toxoplasma kan opsporen en ook kan aantonen van wat voor soort infectie sprake is. Na bewezen besmetting zullen gedurende enige weken medicijnen toegediend moeten worden.

Dat men als mens moet oppassen voor een besmetting met deze parasiet blijkt wel uit het feit dat geadviseerd wordt dat zwangere vrouwen op veilige afstand van de kattenbak blijven en het uit den boze is deze te verschonen.

Het is daarom interessant te vernemen of er bij de onderzochte honden daadwerkelijk sprake is van Toxoplasmose. Zo ja, dan is het wel heel opmerkelijk dat het honden van verschillende eigenaren betreft. Zelfs de combinatie vader/dochter is opmerkelijk, tenzij beide dieren bij dezelfde eigenaar zitten en daar op één of andere wijze de besmetting hebben opgelopen.
Hebben die eigenaren dan allemaal een besmette kat, hebben de honden dan toevallig allemaal thuis een besmetting opgelopen of hebben deze honden heel toevallig allemaal tijdens een gezamenlijke wandeling een besmetting opgelopen?

Zelfs wanneer sprake zou zijn van een doorstane worminfectie is het opmerkelijk dat de aandoening bij dit aantal is geconstateerd en dat zij ook nog eens toevallig op dezelfde dag onderzocht zijn.

Het zou mij daarom niet verbazen wanneer er meer aan de hand is en dat de dieren voorlopig het voordeel van de twijfel hebben gekregen. Toch lijkt het mij heel verstandig deze dieren aan die speciale Elisa test te onderwerpen om Toxoplasmose definitief als boosdoener aan te wijzen dan wel uit te sluiten. Het is in elk geval minder ingrijpend voor het dier dan het aftappen van hersen- of ruggemergvocht.

Afgelopen week kreeg ik van een lezer een paar bestanden toegestuurd met betrekking tot een discussie op een forum.

Die discussie ging over de kans op het verkrijgen van toestemming voor een outcross bij de Saarlooswolfhond nadat de Raad van Beheer groen licht gegeven had voor een outcross bij de Wetterhoun.

Uit reacties kwam naar voren dat, in ieder geval bij één lid van die outcross-commissie van de avls, mijn hemel weer een commissie erbij, de voorkeur uitgaat naar het inzetten van de Zwitserse Witte Herdershond.

Dit is schrikken en veelvuldig slikken.

De Zwitserse Witte Herdershond inzetten om de gezondheidsproblemen bij de Saarlooswolfhond buiten de NVSWH aan te pakken!

Ik weet niet hoe het u vergaan is, nadat dit u onder ogen gekomen is.

Omdat er inmiddels in Nederland drie rasverenigingen zijn voor de Witte Herder heb ik eens op de websites van die verenigingen gekeken wat zij melden over de gezondheid van dat ras. Bij slechts één van die verenigingen kom ik uitgebreide gezondheidsinformatie tegen.

Schreef op dat forum al één van de deelnemers dat het onverstandig zou zijn dat ras te kiezen, de informatie op internet steunt dat voor meer dan 100%

De Zwitserse Witte Herdershond is, in de ogen van de Duitse Herdermensen, zeer wel een miskleun. Miskleun vanwege de niet-erkende kleur. Deze witte Herdershonden werden in het verleden direct na de geboorte afgemaakt. Desondanks zijn er toch in Amerika eigenaren geweest die met de witte kleuren verder zijn gaan fokken en daaruit uiteindelijke de Witte Amerikaans-Canadese Herdershond hebben ontwikkeld, die tegenwoordig als Zwitserse Witte Herdershond door het leven gaat. Tot zover in vogelvlucht de ontstaansgeschiedenis van dat ras.

Hoe staat het momenteel met de gezondheid van dat ras.

• Het blijkt echter dat in de Witte Herdershond in ieder geval dezelfde genetische aandoeningen voorkomen die ook bij de Duitse Herdershond voorkomen, namelijk Dwerggroei en DM.
• Daarnaast echter komen ook Elleboog Dysplasie en Heupdysplasie voor.
• Ook blijken er dieren te zijn die een afwijking hebben aan het MDR1 gen waardoor zij verkeerd reageren (overgevoeligheid) op een reeks van geneesmiddelen. Zij kunnen zelfs daardoor komen te overlijden. Deze aandoening is vooral bekend van de Collie-achtigen.
  Hoe komt hij dan bij de Witte Herder?
• Ook is bekend dat bij de Witte Herder dieren rondlopen die een extra of 8^e lendenwervel hebben en daardoor een verhoogde kans hebben op spondylose. Deze aandoening was heel berucht bij de Duitse Herdershond.
• Ook zijn er dieren met Exocriene Pancreas Insufficiëntie.
• Daarnaast kan ook Congenitale of Aangeboren Doofheid voorkomen als gevolg van de Merle-factor die bij sommige dieren aanwezig zou zijn.
• Progressieve Retina Atrofie komt uiteraard voor, waar niet.
• Ook wordt beschreven dat Pannus, een hoornvlies-aandoening, voorkomt bij dit ras. Deze aandoening komt trouwens vooral voor bij de Duitse Herder, Belgische Herder en aanverwante rassen en kruisingsproducten van deze rassen. Dus zo vreemd is het dus niet bij de Witte Herder.
• Ook schijnen slokdarmproblemen voor te komen. Ik neem aan, dat dit niet slechts een incidenteel geval betreft omdat het nadrukkelijk op de website van die vereniging vermeld wordt.
• Tenslotte wordt op dat eerder genoemde forum nog gemeld dat bij de Witte Herder sprake is van een hoog inteeltpercentage. Dit wordt trouwens ook op diverse andere websites vermeld.

Als je dan kijkt naar de (erfelijke) aandoeningen bij de Zwitserse Witte Herdershond én de erfelijke aandoeningen bij de Saarlooswolfhondenpopulatie vertegenwoordigd door de avls, kan je je toch afvragen welk genie met de Zwitserse Witte Herder op de proppen gekomen is. Dit kan toch alleen maar berusten op een totaal gebrek aan realiteitszin. Zo iemand moet je met de grootst mogelijke spoed op laten nemen in een kliniek voor ernstig geesteszieken en met dezelfde spoed uit zo’n outcross-commissie zetten.

Ik kan dan ook alleen maar vermoeden dat de keuze voor de Zwitserse Witte Herdershond alleen maar ingegeven wordt door de ongebreidelde wens tot het fokken van een witte of crème-witte Saarlooswolfhond. Deze wens wordt al decennia lang geuit door fokkers en eigenaren van Saarlooswolfhonden buiten de NVSWH en alleen maar omdat door pure toeval (?) het gen voor wit niet voorkomt buiten de NVSWH. Anders had volgens mij allang een witte Saarlooswolfhond buiten de NVSWH het levenslicht gezien.

Verwijzend naar eerdere stukken op blogs: die witte zogenaamde Saarlooswolfhonden die een aantal jaren geleden in Duitsland geboren zijn, tel ik niet mee. Volgens diverse 'deskundigen' op internet klopt daar iets niet helemaal of helemaal niet. U mag het zeggen. Ook het feit dat in Frankrijk een bijna compleet nest witte geboren zou zijn, althans volgens een Franse website, roept vraagtekens op omdat van die honden niets meer gehoord is. Dat is net zo raszuiver als die bijna zwarte Saarlooswolfhonden uit Frankrijk, zoals op een forum is te lezen. Ook dat is onmogelijk.

Terug naar een eventuele outcross.

Ik ben geen kynoloog, geen fokker, of meer van dat soort dingen.
Ik kan me echter heel goed voorstellen dat er, al dan niet erkende, rassen op deze aardbol rondlopen die veel beter geschikt zijn om in te kruisen bij de Saarlooswolfhond mocht dat daadwerkelijk noodzakelijk zijn.
Met nadruk wijs ik er dan op, dat ik hierbij niet denk aan de Tsjechoslowaakse Wolfhond omdat die al voldoende is ingekruist en ook de nodige erfelijke afwijkingen kent. Ook denk ik niet aan een wolf of wolfhybride. Ik denk dat de eerste nakomelingen nou niet direct onder de huishond gerangschikt kunnen worden, althans niet wanneer ik lees hoe nieuwsgierig een wolf kan zijn. Ook de Alaskan Malamute en de Mechelse Herder zitten al door de SWH, dus dat is ook geen optie.

Nou, deskundigen. Komt u maar met suggesties. Wat zou, volgens u, dan de beste keuze zijn om de gezondheidsproblemen binnen de Saarlooswolfhond aan te pakken? Bedenk wel, dat de populatie onder beheer van de NVSWH niets van de al eerder genoemde gezondheidsproblemen kent, met uitzondering echter van een vorm van PRA. Een outcross zal mogelijk in de toekomst ook invloed hebben op die populatie, dus moet je ervoor zorgen dat daar geen nieuwe aandoeningen ingekruist worden. Dan raak je van de regen in de drup en schiet je je doel helemaal voorbij.

Nee, het moet een ras zijn waar nauwelijks nog erfelijke aandoeningen in voorkomen. Een ras ook dat v.w.b. bouw en uiterlijk raakvlakken heeft met de Saarlooswolfhond, maar vooral ook een ras dat v.w.b. karakter net zo sociaal, vriendelijk, maar wel terughoudend is als de raszuivere Saarlooswolfhond.

Veel succes.

Hij of zij die met de best mogelijke keuze komt, krijgt een hand van Sinterklaas, een knuffel van Zwarte Piet (tenslotte zijn zij weer in het land) en over een maand een vrolijke groet van de Kerstman. Prijzen zijn niet inwisselbaar!
Tot die tijd: geniet van de boterletter en de warme chocolademelk, uiteraard met slagroom.