Applaus of boe-geroep

Afgelopen weekeinde, genietend van het fraaie weer, op mijn gemak het laatste clubblaadje ofwel de nieuwsbrief van de avls zitten lezen.
Ik moet dan uitbundig applaudiseren.
Niet vanwege het uiterlijk, dat is nog steeds erg saai in die door de tijd achterhaalde zwart-wit druk. Ook een staande ovatie is niet op zijn plaats. Gewoon een hartelijk applaus omdat het de avls wederom gelukt is een eigenaar of in dit geval eigenares van een Saarlooswolfhond uit het Leendert-tijdperk voor het voetlicht te halen. Natuurlijk lopen er nog meer van die mensen rond, hoewel het aantal sterk aan het afnemen is, maar in dit geval weer iemand die ook nog eens contact gehad heeft met de NVSWH en daardoor ook weer de nadruk weet te leggen op het sprookje dat bij de
NVSWH de hond nooit je eigendom wordt. Het blijft mij verbazen dat mensen dit zelf nog steeds blijven geloven. Iemand met een beetje meer verstand dan een mossel, weet dat dat onmogelijk is.
Het ergerlijke aan de uitspraken van mensen die ooit nog een hond hebben gehad van Leendert zelf, is dat zij voor het gemak vergeten dat bij Leendert de hond nooit je eigendom werd ook niet als je er 100 gulden voor moest betalen. Leendert bleef over de hond beslissen, ondanks dat u ervoor betaald had. Vertaald naar het heden: u koopt bij een willekeurige fokker een hond voor, zeg, € 600,00. Alleen blijft die hond eigendom van de fokker, die ook nog eens beslist dat hij bepaalt wanneer er met die hond gefokt wordt. Op dat moment dient u de hond bij de fokker in te leveren, zodat die gedekt kan worden, de pups kan werpen en verzorgen waarna u na een aantal weken de hond weer mag ophalen. Let wel, ondanks dat u de teef gekocht had van Leendert was de verkoopprijs van de puppen voor Leendert. Wanneer u uit, uw "eigen nest" een pup wilde hebben, moest u daar weer voor betalen. Ik kan me voorstellen dat u op dit moment de ogen uitwrijft, zich vertwijfeld afvraagt of het wel goed gelezen hebt en tenslotte met uw wijsvinger tegen het voorhoofd tikt: "Die is gek". Ja, maar dat was de werkwijze van Leendert. Hij bleef altijd eigenaar van de honden. Kijk maar eens naar dit koopcontract.

Hoewel de tekst uit het tijdperk van Leendert stamde, is het ondertekend door zijn dochter. En hoewel die mevrouw schreef dat zij 100 gulden moest betalen, werd voor de hond waarvoor dit contract was opgesteld slechts 50 gulden gevraagd.

Op de kwitantie staat dan wel het woord "contributie" maar dat was een verplichting. Een hond kopen, dan ook verplicht lid worden. Lidmaatschap opzeggen, dan hond inleveren.

Ik wordt er eigenlijk een beetje moe van, maar hier nogmaals de werkwijze de NVSWH. U koopt een hond voor de afgesproken prijs, u krijgt de afstammingspapieren en het eigendomsbewijs, u tekent het koopcontract (niet alleen op advies van de Raad van Beheer maar de NVSWH hanteert al sinds de jaren '80 van vorige eeuw koopcontracten) en u mag zich de officiele eigenaar van die hond noemen. De NVSWH gaat ervan uit dat u zich houdt aan de regels zoals tussen beiden zijn afgesproken en die in dat contract staan. Niets bijzonders dus. De tweede situatie. De fokker wil uit het nest een hond aanhouden, maar heeft daarvoor geen plaats, ongeacht wat de reden is. In dat geval krijgt u de hond, met de nadruk op KRIJGT. U tekent een contract waarin u als 'verzorger' aangeduid wordt, u krijgt een kopie van het afstammingsbewijs en u gaat met een goed gevoel naar huis. De fokker gaat ervan uit dat u goed voor de hond zorgt, zoals ook iedere normale eigenaar zou doen, en dat ook in dit geval u zich houdt aan de regels die in dat verzorigingscontract staan. Let wel, u bent volgens de RvB niet de eigenaar, maar wettelijk heeft de fokker, volgens mij, geen mogelijkheden de hond bij u weg te halen. Stel nu, dat het een teefje betreft. Wanneer de fokker deze teef in zou willen zetten voor de fokkerij, heeft hij wel uw medewerking nodig. Stel dan dat u daaraan gehoor geeft. In dat geval is de verkoopprijs van de puppen voor u. Tenslotte heeft u alle zorg gehad rond de dekking, de geboorte, het grootbrengen en opvoeden van de pups totdat ze op de afgesproken leeftijd de deur uitgaan. Dit is althans bij de NVSWH de gewoonte. Ik weet dat dit bij fokkers buiten de NVSWH vaak anders geregeld is.
Het kan dus zijn dat het hier gaat om een hond geschetst in voorbeeld 2. Dat zij eventueel zouden beslissen of en met welke hond gekruist zou gaan worden lijkt me, zeker in de beginperiode van de NVSWH heel logisch. Tenslotte moest de vereniging in die tijd, we spreken dan rond 1982 de puinhopen van het fokbeleid van Marijke opruimen. Dan is het begrijpelijk dat je als eigenaar van een hond een vinger aan de pols wenst te houden wanneer jouw hond voor de fokkerij ingezet gaat worden. Zou het een latere periode betreffen, dan is het ook logisch dat de eigenaren wilden voorkomen dat die hond voor de fokkerij buiten de NVSWH ingezet zou worden. Dus in mijn ogen is die klacht van die mevrouw overtrokken. Vreemd gebeuren? Dan nogmaals verwijs ik naar dat koopcontract van Leendert. Vond zij dat niet vreemd????

Intussen kan ik u wel vertellen, dat bij de NVSWH niemand van deze mevrouw gehoord heeft. In ieder geval niet onder de naam waarin zij in de genoemde blaadje haar verhaal verteld. Wel is er iemand onder een andere naam bekend. Maar eerlijk gezegd, als ik dat verhaal van haar lees, gaan toch mijn wenkbrauwen krullen en mijn nekharen steigeren. Zou ik als fokker dit verhaal kennen, zou die mevrouw van mij in geen geval een pup krijgen. Even afgezien van het trieste geval van het overlijden van dat hondje, maar iemand die tot twee keer toe een hond terugbrengt omdat het niet gaat en dan na een paar jaar vrolijk weer aan een volgende hond wil beginnen, roept nu niet direct het beeld op van iemand waar je als fokker een 'goed gevoel' bij krijgt.

Volgens mij kloppen er nog een aantal zaken niet in dat verhaal. Dus laten we de honden uit dat verhaal eens onder de loep nemen. Als eerste Windo v.d. Kilstroom, een witte reu geboren op 27 mei 1968. Deze ging dus terug naar Leendert. Dit kan nog kloppen.
Maar nu begint het. Toen, enige tijd dus nadat het terugbrengen van Windo, kwam Mirva v.d. Kilstroom. Voor zover mij bekend is er maar één Mirva geweest. Een wolfsgrauwe teef geboren uit de combinatie Lastro en Pandora op 2 januari 1971. Als dit inderdaad zo is, hoe kan deze mevrouw deze hond dan van Leendert hebben gekocht voor dat duizelingwekkende bedrag van 100 gulden. Ik weet niet of mevrouw spiritueel ingesteld is of was, maar Leendert was toen al 2 jaar overleden. Tenzij het hier een andere Mirva betreft, bij Leendert was alles mogelijk. Maar gelet op de geboortedatum van de eerste hond moet het wel deze Mirva geweest zijn, er is namelijk geen hond achterhaald met de roepnaam Mirva.
Let wel, we zitten nog steeds in 1971. Deze Mirva is dus overleden op de leeftijd van 3 maanden, derhalve rond april 1971. De derde hond Duc levert wat meer problemen op. Deze zou 8 maanden geweest zijn toen hij haar aangeboden werd. Derhalve moet deze reu ergens tussen juli en oktober 1970 geboren zijn. In die periode blijkt echter geen hond te achterhalen zijn met de stamboomnaam Duc. Ik moet er dan van uit gaan, dat het een roepnaam is. Veel van de honden van Leendert waren trouwens alleen onder een roepnaam bekend. Dan ga je al gauw denken aan Duko ofwel Nimrod v.d. Kilstroom, maar die is geboren 13 februari 1971. Mogelijk dat mevrouw dan een andere hond bedoelt. Uiteraard ben ik dan benieuwd over welke hond gesproken en geschreven wordt. Wellicht dat dhr. Strijk hier uitkomst over kan geven. Tenslotte beweert hij alle stambomen vanaf het eerste begin te hebben.
Laten we in ieder geval de reacties even afwachten. Indien nodig kan ik mijn verhaal altijd nog bijstellen.

Over naar het boe-geroep.
Heeft u dat nieuwsblaadje echt goed gelezen? Is u dan het nodige opgevallen?
Ik zou me echt tienmaal bedenken alvorens ik lid zou worden van een rasvereniging die niet eens weet hoe de rasnaam geschreven dient te worden. In de naam van de rasvereniging staat de rasnaam als Saarlooswolfhond. Pakt u het blaadje er nog eens bij, inclusief potlood en papier en ga turven.
Blz. 1. 1x Saarlooswolfhonden en 2x Saarloos Wolfhond. Met dank aan de voorzitter en de nieuwe secretaris.
Blz. 2. 2x Saarlooswolfhond, maar dat is een vastgeroest stuk tekst dus kan het eigenlijk niet fout gaan.
Blz. 3. 1x Saarlooswolfhond en 1x Saarloos Wolfhond
Blz. 4. 5x Saarlooswolfhond(en)
Blz. 5. 1x Saarlooswolfhond
Blz. 6. 1x Saarloos Wolfhond
enz. Dit wordt natuurlijk een eindeloze opsomming waar niemand op zit te wachten. Dus doen we het anders.
Ikzelf kom uit op 26x het woord Saarlooswolfhond, dat is inclusief de verenigingsnaam, 16x maar Saarloos Wolfhond en zelfs 1x op Saarlooswolfshond.
Het bespottelijke van het hele geval is dat de verschillende manieren van schrijven met regelmaat in één en hetzelfde artikel voorkomen. Je mag toch van een redactrice en helemaal van de hoofdredacteur Kim-Il Johan verwachten dat zij weten wat de officiële rasnaam is.
Ooit, in een grijs verleden, heeft Dhr. de Josselin de Jong gereageerd op het gebruik van de letter "S" in de naam van de Saarlooswolfhond. Die reactie betrof een artikel in een kynologisch tijdschrift.
Maar zelfs in die beginperiode zag de RvB kans op de stamboom die "S" tussen te voegen. Vervolgens heeft de RvB een aantal jaren ook kans gezien op de stambomen de naam als Saarloos Wolfhond te vermelden. Maar ja, van de RvB kan je ook alles verwachten.
Het is te hopen dat de avls, mocht zij ooit keurmeestersopleidingen gaan verzorgen, zich degelijk op de hoogte stelt van de geschiedenis van dit ras zodat de nieuwe keurmeesters in ieder geval geen geschiedvervalsing voorgelegd wordt.

Wat blijkt nl. Bij de erkenning van het ras in 1975 heeft dhr. v.d. Weijer erop gestaan dat de rasnaam Saarlooswolfhond werd. Let wel: één woord. Dit om uitdrukkelijk afstand te houden van de Ierse Wolfshond (deze wel met een "S"). Daarnaast stond dhr. v.d. Weijer erop dat het ras ingedeeld werd in rasgroep 1, ondanks protesten/bezwaren van de vertegenwoordigers van het ras die het ras ondergebracht wilden hebben bij de Poolhonden. Er was derhalve geen sprake van een foutje bij de indeling bij de Herdershonden. Er was verschil van inzicht en de Raad, i.c. dhr. v.d. Weijer besliste. Er is nooit getracht de Saarlooswolfhond onder te brengen in rasgroep 5, de oertypen. Men wilde de hond onderbrengen bij de Poolhonden. Slechts een nuance-verschil, maar de Kees- en Poolhonden waren in die tijd verdeeld over drie rasgroep, te weten 1, 5 en 9. Dit omdat Nederland in 1977 een rasgroepindeling instelde van slechts 9 verschillende groepen. Uiteindelijk heeft het bestuur van de NVSWH in 1983 de Raad laten weten akkoord te gaan met de indeling in Rasgroep 1, herdershonden. Dit vanwege de mogelijke onplezierige konsekwenties die een wijzing van rasgroep in kon houden en omdat andere, meer belangrijke, kynologische zaken de aandacht vroegen.

Ik heb geen behoefte te reageren op deel 2 van het artikel van dhr. Gubbels. Zijn artikel is overgenomen uit de "Labrador Post" en ik adviseer iedereen eens via internet het commentaar op zijn artikel te lezen. Best wel interessant.

Ondanks dat de avls tentoonstellingsbezoek niet schijnt te promoten, heeft men het wel nodig gevonden tekst en uitleg te geven over de verschillende tentoonstellingen en de gang van zaken rond die tentoonstellingen. Mogelijk indachtig komende clubmatch, zodat mensen weten waar ze aan toe zijn en wat ze kunnen verwachten. Natuurlijk een loflijk streven tegenover de leden, maar doe het dan goed. De redactie heeft klakkeloos een stuk overgenomen, op de juiste plaats het woord Saarlooswolfhond of Saarloos Wolfhond ingevuld en het daarbij gelaten. Beste redactie. Controleer uw artikeltjes toch eens goed alvorens ze te plaatsen. Sinds enige jaren hoeft een hond niet meer in een bench. Er is GEEN verplichte benching meer. Op sommige tentoonstellingen plaatst men nog wel benches, maar het is aan de eigenaar van de hond of hij daar gebruik van maakt. Trouwens, in het verleden moest men soms extra betalen voor het gebruik van een bench. In ieder geval weer een groot minpunt van uw redacteur Kim-Il Johan.

Tot slot schrijft de aftredende secretaris in haar afscheidsrede 'van het grootste deel van de Saarlooswolfhonden in Nederland werden de belangen niet behartigd door de rasvereniging'. Hierbij vergeet zij voor het gemak dat al vanaf circa 1985 de NVSWH op diverse manieren openbaar maakte, dat toen al honden van andere rassen werden ingekruist. Uiteindelijk op dusdanige schaal, dat van een Saarlooswolfhond buiten de NVSWH geen sprake meer was. Dus hoe kan je dan van een rasvereniging verlangen, dat die de belangen van een bastaard gaat behartigen? Bovendien waren die honden in handen van mensen die of door de NVSWH waren geroyeerd omdat zij zich niet aan de spelregels van de rasvereniging wilden houden, lees commcerciële fokkerij voorstonden, of die helemaal niets met de NVSWH te maken wilden hebben. Wat moet je dan als vereniging. Die mensen tegen wil en dank dwingen zich aan de regels van de rasvereniging te houden?
Ter vergelijk. Moet de eigenaar van een kruising Schapendoes zich houden aan de regels van de Schapendoes vereniging? Of moet diezelfde Schapendoes vereniging de belangen van die kruising Schapendoes gaan behartigen?
Nee toch zeker.
Bovendien is een vereniging volgens het verenigingsrecht gemachtigd zelf te bepalen wie als lid wordt toegelaten. Daar heeft de Raad van Beheer niets over te vertellen. Maar ook hier, omdat de avls niet over bewijzen beschikt van het inkruisen van andere rassen, terwijl ze daarvan wel op de hoogte zijn en (ex)bestuursleden daaraan zelfs hebben meegeholpen, krijgt de NVSWH wederom de zwarte piet toebedeeld. Hoe goedkoop kun je zijn.

Ook schrijft zij over het dramatische verloop van de dracht van hun tweede Saarlooswolfhond. Niets is minder waar, zo is uit diverse discussies op internet gebleken. De dracht verliep voorspoedig, de geboorte echter niet. Ondanks alle adviezen, raadgevingen, enz. enz. zowel via e-mail als telefonisch besloot de familie Berends-Eggink de raad van hun Franse dierenarts op te volgen. Met als gevolg: o.a. door het onverantwoord inspuiten van een wee-opwekkend middel, onverantwoord omdat de injecties veel te kort op elkaar volgden, zijn de puppen dood ter wereld gekomen. Later verklaarde die arts de uitwerking van dat middel niet te kennen! Een arts niet. Heeft hij dan geen boekje waar dat in terug te vinden is? Van dit doodspuiten en niet opvolgen van de adviezen van de NVSWH kreeg de fam. Pielanen de schuld. Let wel: dit heeft dhr. Berends zelf openbaar gemaakt. Pas meer dan een jaar of zelfs langer daarna erkent Kim-Il Johan op een forum dat ook zij fouten gemaakt hebben. Hebben zij ooit aan de NVSWH danwel de fam. Pielanen hun excuses aangeboden? Welnee. Dat zou gezichtsverlies betekenen en dan blijft er geen reden over om tegen de NVSWH te trappen.

Natuurlijk moet ook het begrip 'inteelt' weer aangehaald worden. Wil mevr. Eggink dan eens even kijken naar alle leeggebleven teven, doodgeboren puppen en kleine nesten van leden van de avls en anderen die geen lid zijn van de NVSWH. Allemaal teven en reuen die al vele generaties niets meer met de populatie van de NVSWH te maken hebben, maar waar honden van andere rassen doorheen zitten.
En dan nog is de Saarlooswolfhond en vooral het 'dramatische fokbeleid' van de NVSWH daaraan schuldig.
Hoe verzin je zo iets. In Noord-Korea kom je daar zonder meer mee weg, maar hier?
Ach, het is net verkiezingsretoriek, stemming kweken en driftig afgeven op anderen om eigen falen te verbloemen.