Weer een weblog erbij over de Saarlooswolfhond. En er zijn al een aantal weblogs en forums. Ja. Klopt. De meeste gaan over het wel en wee van de eigen hond of over de Saarlooswolfhond in het algemeen. Het weblog dat de misstanden in de SWH wereld aan de kaak stelde, is niet meer actief. Nou ja, alleen reacties schijnen nog geplaatst te worden.
Dit betekent, dat ook geen weerwoord meer gegeven wordt wanneer sommigen menen de NVSWH voor de zoveelste maal in een kwaad daglicht te moeten stellen.
Ik zal dat wel proberen, net zoals ik zal proberen u bij de les te houden vanwege die misstanden. Maar troost u. In tegenstelling tot een zeker persoon, iedereen weet wie ik bedoel, ga ik niet in op het verleden. Of althans zo min mogelijk. Ik weet van het verleden te weinig af en voorkom daarmee dat ik blunders bega. Wel heb ik de laatste jaren met grote regelmaat al die forums en weblogs gelezen, voor zover mijn tijd het toeliet, en heb naar aanleiding daarvan de nodige aantekeningen gemaakt. Tot zover mijn inleiding. Dan nu het serieuzere werk.
Een van de mensen die de laatste tijd op 'Saarlooswolfhondenweetjes' reageerde, schijnt uit frustratie en mogelijk "blinde woede en haat" een eigen weblog begonnen te zijn, waarbij hij voor de zoveelste keer weer begint over wat rond 1980 gebeurd is en vooral zijn stokpaardje PRA wordt natuurlijk weer van stal gehaald. Uiteraard vindt hij het nodig gelijk weer dezelfde mensen door het slijk te halen die hij al vele jaren belasterd. Het zal allemaal wel wat hij schrijft. Hij vergeet daarbij nadrukkelijk te vermelden, dat de medische inzichten sinds die tijd verbeterd zijn. Voor zover ik begrepen heb zijn er nu meer vormen van PRA bekend dan in de jaren '80 van de vorige eeuw. Het schijnt zelfs zo te zijn, dat men, de specialisten dus, ertoe neigt dat bij de Saarlooswolfhonden sprake is van een afwijkende vorm van PRA. Dat zou kunnen betekenen, dat sommige oogartsen een hond Vrij voor PRA geven, terwijl anderen nog twijfelen en dus "Voorlopig niet Vrij" geven. Voor het gemak vergeet men daarbij dat het mogelijk is op dat ECVO formulier een eigen mening te geven onder het kopje "Ander". Maar zolang het gen dat PRA bij de Saarlooswolfhond veroorzaakt niet gevonden is, blijft het onduidelijk wat er aan de hand is. De zoektocht is al zo'n 10 jaar aan de gang, maar enige duidelijkheid is er nog niet. Ophouden dus met het toespelen van de Zwarte Piet wie of wat verantwoordelijk is, wat in het verleden gedaan is, enz.
Dat leden van de NVSWH in voorkomend geval naar een buitenlande oogarts gaan voor ECVO-onderzoek is niets bijzonders. Dat de uitslag dan niet automatisch bij de Raad van Beheer terecht komt, is jammer voor derden. Ook niet-leden van de NSVWH gaan met hun honden, zo ook dhr. Strijk, naar buitenlandse oogartsen en ook van die honden krijgt de Raad niet automatisch de uitslag. Het is toch niet voor niets dat de secretaris van de AVLS schrijft dat zij uitslagen van oogonderzoeken uitgevoerd in het buitenland pas in de database kan verwerken als zij die van de eigenaar heeft doorgekregen. Dan is er toch geen enkele reden die leden van de NVSWH tot op het bot te beledigen als zij die uitslag niet aan de avls doorgeven. Zolang de eigen vereniging de uitslag heeft, is er geen man overboord.
Aan de andere kant is dhr. Strijk nog enigszins te begrijpen. Tenminste, zolang men instemt met het verhaal dat hij toch wel erg veel pech heeft gehad met zijn Saarlooswolfhonden. De meest ernstige aandoeningen zijn bij zijn honden aangetroffen. Het is toch wat, hé. Op het moment dat een nieuwe aandoening bekend is geworden die bij de Saarlooswolfhond kan voorkomen, of één van zijn honden heeft die aandoening ook gehad. Zelfs nog voordat ook maar iemand ooit van die aandoening in zijn algemeenheid gehoord had. Tja. Dan wordt het wel heel moeilijk objectief te blijven.
Blindheid, DM, Cataract, Glaucoom, HD, verschoven rugwervels, enz. enz. 't Is allemaal bij zijn honden geconstateerd, deels door hemzelf, maar gelukkig niet allemaal bij dezelfde hond. Dus dan is er ook geen bezwaar bewust te fokken met een hond die drager is van bijv. DM. Gelukkig dat de dragers, die daaruit gekomen zijn, niet de verschijnelen zullen gaan vertonen. Nee, nee. Het schijnt volgens, wederom, deskundigen wel mogelijk te zijn dat een drager de verschijnselen van DM gaat vertonen. Mogelijk in mildere vorm, maar toch.
Gelukkig dat de avls in geval van deze aandoening niet kan klagen dat bij de NVSWH niet op deze aandoening getest wordt of hoeft te worden. De secretaris immers heeft toch zelf toegegeven dat de bestaande genetische test niet geschikt is voor de honden van de NVSWH, omdat daar een ander gen verantwoordelijk is voor deze aandoening. Ook nu weer is het jammer, dat tot nu toe zelfs nog geen hond bij de NVSWH aangetroffen is, die de verschijnselen van DM vertoont.
Over de test op het gen voor Dwerggroei kan ik kort zijn. Het is toch te gek voor woorden, dat de test-uitslagen aan de avls worden doorgegeven. Dokter-patient geheimhouding.
Ook komt de beruchte "Knikstaart" weer ter sprake en wederom verhaalt hij wat op een clubmatch gebeurd schijnt te zijn. Uiteraard blijkt dit, volgens zijn inzichten en volgens wat hij gelezen heeft in het verleden, een ernstige erfelijke aandoening te zijn. Wellicht is het beter, als hij de "Hondenwereld" van een tijdje terug nog eens leest. Daarin wordt het begrip "Knikstaart" nog eens duidelijk uit de doeken gedaan. Wat blijkt? Al die verhalen over het voorkomen van skeletafwijkingen, e.d. wanneer het dier een knikstaart heeft, hebben tot nu toe alleen een relatie tot muizen. Bij de hond zijn al deze afwijkingen nog nooit aangetoond. Dus ook nu doet dhr. Strijk er verstandig aan met deze hele onzin op te houden.
Gelukkig zijn er nog andere figuren in de wereld van de Saarlooswolfhond die zich belachelijk maken. Het zou anders wel een heel eenzijdig verhaal worden.
Het begint al met iemand, die jubelend op een forum verklaart dat haar reu in twee uur tijd driemaal gedekt heeft. Ik zou deze hond direct voor een kapitaal verzekeren. Driemaal dekken binnen twee uur. Dat heeft nog geen enkel ander dier gepresteerd. Zelfs niet die beroemde stier Herman. Met zo'n reu hoef je nooit meer te werken, kan je een villa in Wassenaar kopen en een leuk jachtje in Monte Carlo afmeren. Nou ben ik geen dierenarts, maar mij lijkt het onmogelijk. Zou de eerste dekking succesvol geweest zijn, dan zou volgens mij de hond geen kans zien zoveel sperma aan te maken, dat bij binnen twee uur nog tweemaal kon dekken. Als dat fysiologisch al mogelijk zou zijn. Het lijkt mij eerder dat de eerste twee dekkingen geen dekkingen geweest zijn en dat er dus slechts eenmaal gedekt is. En dan pas bij de derde poging.
Vervolgens komt de eigenaar van die poedel Saarloos, Fura, met de melding dat zij gedekt is door een superkampioen. Met andere woorden: er moeten dan wel superhondjes geboren worden. Zou dat zo zijn, dan is dat mooi meegenomen. Jammer dat hij hiermee ingaat tegen de beweringen van Dhr. Saarloos, die uitging van het principe dat de moederhond bepalend is voor het nageslacht. Tja, daarmee kan je het niet eens zijn als je objectief naar die teef kijkt. Jongens nog aan toe, moeders mooiste is het in geen geval. Dat ook die superreu, die al minimaal vier maal eerder gedekt heeft, nog nooit eerder gecontroleerd is op het gen voor dwerggroei! Onbelangrijk. Is in Frankrijk toch niet gebruikelijk. Uiteraard niet, zou je denken, gelet op de puinhoop daar binnen de Saarlooswolfhonden wereld, of eigenlijk de wolfhonden wereld. Want ook die andere Wolfhond schijnt daar massaal uitgewoond te zijn.
Ik hoop van harte dat beide eigenaren kans hebben gezien in te schrijven voor de fokkerstour 2012 van de Raad van Beheer. Mogelijk dat ze daarna meer inzicht krijgen in de fokkerij, want dat is echt wel nodig.
