Dubio

Dit lijkt mij een aardige titel voor dit stukje.
Naar aanleiding van het gebeuren rond de honden van Cornelia Keizer, wel of niet in beslag genomen, wel of niet vrijwillig afgestaan, enz. heeft de NVTW (Nederlandse Vereniging van Tsjechoslowaakse Wolfhonden) zelf een onderzoek ingesteld. Althans, zo blijkt uit een nieuwsbrief die ik toegestuurd kreeg.

De onderzoekers hebben in diverse asiels of pensions slechts 4 honden teruggevonden. Vier kruisingen SWH/TWH. Ik vraag me dan af waar die bijna 130 andere honden gebleven zijn die in diverse asiels van de Franse dierenbescherming zijn opgenomen en die bij Corrie vandaan kwamen. Bovendien schijnt de hele zaak nu onder justitie te berusten en ik neem niet aan dat men dit doet wanneer het om slechts 4 hondjes gaat.
Daarnaast heeft de NVTW op vragen aan Corrie geen reacties gekregen.

Je kunt je dus afvragen of het onderzoek door de NVTW wel zorgvuldig is uitgevoerd of dat men zo geschrokken is van de uitkomst, dat men dit de leden niet durft te openbaren omdat Corrie tenslotte erelid is van de NVTW.

Volgens andere berichten zitten er in diverse asiels van de Franse Dierenbescherming nog steeds sterk verwaarloosde honden die Corrie al dan niet vrijwillig heeft afgestaan.

Laten we het er maar op houden dat ergens iets niet klopt.

Dat het daar in Frankrijk al jaren een puinhoop is, is bekend. Teven worden van de ene fokker naar de andere overgeschreven en krijgen vervolgens onder de nieuwe kennelnaam weer een nest. Dezelfde combinatie vier of vijf maal uitvoeren, geen probleem. Als er maar puppen geboren worden.
Zoals iedereen weet dat op papier Senna vader is van puppen terwijl hij, volgens zijn eigenaar, nog nooit gedekt heeft, wat maakt het uit.
Zo kreeg ik ook te horen dat een naar Engeland verscheepte reu, letterlijk en figuurlijk op de valreep nog voor een succesvolle dekking zorgde, terwijl de Engelse eigenaresse van niets wist en dus ook haar handtekening nooit onder de dekformulieren had gezet. En toch stond haar handtekening er op.

Wel toevallig dat hierbij steeds dezelfde Nederlands/Franse persoon betrokken was. Maar ach, dat ligt in het verleden. Mocht u van mening zijn, dat zij in de jaren daarna nog heiliger dan heilig in de kynologie rondwaarde, dan gelooft u in sprookjes.

Dus, rekening houdend met bovenstaande, had de titel van dit stuk best kunnen luiden “Kop in het zand steken”. Er kwam echter nog ander nieuws waardoor ik als titel ook “To be or not to be” had kunnen kiezen.

De avls heeft bekendgemaakt, dat met instemming van de RvB, iedereen die van mening is dat zijn hond lijkt op een Saarlooswolfhond, dat dier kan laten aankeuren om op die manier een stamboom te krijgen zodat de hond officieel als SWH door het leven gaat. Alsof het de hond wat uitmaakt.

Dus iedere Tamaskan, waar toch al SWH in zit, kan aangekeurd worden en kan dus, als de keurmeesters daarmee akkoord gaan, vanaf die dag getooid met een sjerp met de tekst “Saarlooswolfhond” over straat gaan en zelfs op tentoonstellingen verschijnen.

Ditzelfde geldt voor alle honden die rondlopen als zijnde Marxdorfer Wolfhond of Schattenwaldwolfhond, Italiaanse Wolfhond, enz. Rassen die niet erkend zijn, maar waar, in elk geval bij de eerste twee, ook al de SWH en/of TWH en/of Witte Herder in gekruist zijn.

Echter, ook eigenaren van de Zwitserse Witte Herder kunnen een poging wagen hun hond aangekeurd te krijgen als zijnde de Witte Saarlooswolfhond. Tenslotte heeft de zuiver witte SWH een zwarte neus, net als het merendeel van de Witte Herders. Maakte je met je witte Herder geen indruk, als witte Saarlooswolfhond staat de halve SWH-wereld te dringen voor een dekking. Eindelijk weer eens witte Saarlooswolfhonden, iets wat buiten de NVSWH sinds de erkenning van het ras nog niet is voorgekomen.
En doe me een lol, vergeet dat feestnestje dat jaren geleden in Duitsland geboren is. Volgens mijn bronnen kon uit die kruising nooit wit geboren worden.

Maar ook, en dat is veel zorgwekkender, de zgn. Amerikaanse Wolfhond. Vooral deze zal er mogelijk voor zorgen dat de SWH in het verdomhoekje terecht komt en als agressief te boek gaat lopen. Met hartelijke dank aan de avls, de RvB en de betrokken keurmeesters. Ik neem niet aan dat de kynologie hierop zit te wachten.

Voor andere eigenaren, bijvoorbeeld die van de hier in de stad zo veelvuldig voorkomende Haagse Puienzeiker, is het wel goed nieuws. Eindelijk is hun fikkie geen bastaardje meer. Als je vindt dat dat diertje op een wolf lijkt, zelfs al is hij/zij geboren uit de combinatie van een hoogbenige teckel en een ruwharige Shih Tzu met duinroosachtige oortjes, laat van je horen. Wie weet, wie weet. Als het even mee zit, gaat je hond de boeken in als stamvader van een hele nieuwe tak van Saarloze Wolfshonden, zoals de SWH in de volksmond heet. Trouwens, ook vele zgn. kynologen of hondenkenners zijn van mening dat dit de juiste rasbenaming is.

In ieder geval kunnen de goedgekeurde honden opgenomen worden in bijlage G-0 van het NHSB. Omdat ze, volgens de regels, dan bijdragen aan de verbetering van het ras of de verbreding van de genenpoel.

Terugkomen op wat ik zelf al eerder heb geschreven, maar wat voor mij ook al door vele andere is opgemerkt, zijn er al de nodige honden van andere rassen ingekruist. Dus de verbreding van de genenpoel is al meer dan 25 jaar aan de gang.

Hierbij wordt echter onder de mat geveegd dat die verbreding ook aan de basis heeft gestaan van al die erfelijke aandoeningen die bij een deel van de SWH-populatie voorkomen. Volgens de kracht van de herhaling, in ieder geval DM en Dwerggroei. Gelet echter het grote aantal honden dat getest wordt op Elleboog Dysplasie (ED) en het MDR1-gen, moet je aannemen dat dat ook een erfelijk probleem is geworden. In ieder geval bij de populatie buiten de NVSWH, want daar vinden die testen plaats. Ik heb in elk geval geen signalen ontvangen dat een defect MDR1-gen bij honden van de NVSWH voorkomt of dat ED als erfelijke aandoening rondwaart.

Wat zijn dan de risico's wanneer je stamboomloze honden laat aankeuren en die vervolgens gaat inzetten in je fokkerij. Welke (verborgen) aandoeningen hebben die dieren. Je loopt dus het risico dat je als eigenaar van een dergelijk dier, of in de toekomst van een nakomeling van zo'n dier, opgezadeld wordt met het laten testen op talloze erfelijke aandoeningen alvorens ermee te kunnen gaan fokken. Want fokken doe je natuurlijk voor het ras, niet voor je hypotheek-aflossing!

Dat in andere landen ook de mogelijkheid bestaat je hond te laten aankeuren om hem/haar tot een erkend ras te laten behoren, is bekend. In het geval van de SWH zijn daardoor de meest vreemd uitziende dieren tot het ras gaan behoren. Tja, als die aankeuring geschiedt door een keurmeester die zijn bevoegdheid middels een spaaractie van de plaatselijke supermarkt heeft behaald, is dat niet verwonderlijk. Kijk onder andere maar naar die Canens Africae hond, die Anatolische Herder, die als SWH door het leven gaat. Zou mij niets verbazen als dat dier ook nog een een “confirmation” krijgt, m.a.w. mag voor stamboomhoudend nageslacht zorgen.

Zoals door velen gewenst wordt dat op Nederlandse tentoonstellingen Nederlandse rassen door Nederlandse keurmeesters gekeurd worden, zo zouden eigenlijk Nederlandse keurmeesters in het buitenland betrokken moeten zijn bij die aankeuringen. Het merendeel van de buitenlandse keurmeesters heeft nog nooit een Saarlooswolfhond in levende lijve gezien, maar mag wel bepalen dat die straatfik een SWH is.
Maar ja, de kynologie heeft haar eigen wetten en eigen logica.