Verleden en toekomst

Voor zowel de NVSWH als de avls ligt de clubmatch al weer in het verleden. Zoals gewoonlijk viel het aantal inschrijvingen bij de NVSWH tegen. Als lid van deze vereniging zou ik me de ogen uit het hoofd schamen met zo’n gebrek aan clubbeleving. Wat is er nou op tegen één keer per jaar je hond te laten onderwerpen aan de deskundige blik van een keurmeester. Tenslotte moet een rasvereniging het van dit soort activiteiten hebben om inzicht te krijgen in de ontwikkeling van de populatie. 

Je kunt toch niet verwachten dat het bestuur alles weet over de ins en outs van de honden die onder haar verantwoording vallen. Van dit bestuur kun je dit zeker niet verwachten.
Het ergste is ook nog eens dat de inschrijving gratis was. Als rechtgeaarde Nederlander dien je daar als de gesmeerde bliksem gebruik van te moeten maken.
Maar nee hoor. Niet onze leden. Geen interesse deel te nemen aan de clubmatch staat gelijk aan totaal geen interesse in de toekomst van de populatie. Eigenlijk hadden we dit kunnen verwachten, omdat het al jaren zo gaat.
Geen wonder ook dat er nauwelijks puppen geboren worden. Onze leden interesseert het geen barst. Ze hebben nu een hondje en als het komt te overlijden, zeg je toch je lidmaatschap op. Betrokkenheid is ver te zoeken.

Dat het ook anders kan, bewijst het aantal inschrijvingen voor de clubmatch van de avls. Bijna 70. Je mag dan aannemen dat die mensen wel betrokkenheid tonen, ook al hebben ze een hondje dat uitsluitend op papier een Saarlooswolfhond is. Maar vooruit, in hun geval geldt dat een kinderhand gauw gevuld is. Ik vermoed verder dat uitsluitend die honden ingeschreven waren die nog enigszins op een Saarlooswolfhond lijken.

Toch was er in ieder geval één opvallende aanwezige en ingeschreven hond.

In het verleden was er een man, ex-lid van de NVSWH en ex-lid van de avls, die met de regelmaat van de klok moest vermelden dat een “blinde hond” van de NVSWH op een tentoonstelling gewonnen had. Schande voorts dat een dergelijke hond op een tentoonstelling, enz. enz. Dat die hond niet blind was, deed in de ogen van die importmossel niet ter zake. In zijn beleving was de hond blind en daar had iedereen zich aan te houden.

Nou schrijft volgens mij de FCI in haar reglementen inderdaad dat blinde honden niet toegelaten mogen worden tot tentoonstellingen, zeker niet als te exposeren hond.
Alleen, in het geval van de avls hoor je die man niet. De blinde hond van de familie Berends-Eggink, u weet wel het orakel van de avls en de ex-secretaresse en tegenwoordig lid van de outcross-commissie, behaalde een Zeer Goed in de veteranenklasse. Nee. Nu is het plots geen bezwaar, anders had hij op zijn eigen weblog daar allang schande over gesproken.
Zelfs dat echtpaar verhaalt vol trots op internet over het behaalde resultaat.

Voor een dergelijk optreden is “hypocriet” nog een te milde kwalificatie. Het maakt nogmaals duidelijk dat deze familie, maar ook de avls in zijn algemeenheid, van mening zijn dat zij zich alles kunnen veroorloven en dat je uitsluitend luidkeels dient te roeptoeteren wanneer dit bij de NVSWH zou voorkomen.
Eerlijkheidshalve zijn we hierover niet verbaasd omdat dit al aan de gang is vanaf het moment deze familie geen deel meer uitmaakte van het ledenbestand van de NVSWH.
De bewering destijds van dhr. Berends “dat zij toch al geen verenigingsmensen zijn” en dus het vertrek bij de NVSWH niet erg vonden, spreekt voor zich gelet op hun extreme verenigingsactiviteiten sinds dat vertrek.

Intussen is bekend gemaakt dat volgende maand de huidige secretaresse van de avls van haar hondje het eerste nest verwacht. U herinnert zich vast nog wel die triomfantelijke aankondiging van de voorgenomen dekking. Nee, nee, beste lezer. Geen reu van een ander ras. Geen outcross-nestje voor deze mevrouw. Daar werkt zij niet aan mee. Wat moet je ook met een stelletje bastaarden, als de populatie die je vertegenwoordigt al voor een groot deel uit bastaarden bestaat.
Wat denkt u verder. Zal de teef Lica van mevr. Eggink door een reu van een ander ras gedekt gaan worden? Ik vraag het me af. Volgens mij is ook deze familie niet gecharmeerd van een nestje bastaarden. Dat zij voor het eerste nest van hun teefje het oog lieten vallen op een lijder aan distichiasys doet niet ter zake, omdat je daar niet blind van wordt. Dat een hond met die aandoening van de fokkerij uitgesloten dient te worden geldt niet voor deze familie of voor de avls.

Maar goed, 68 inschrijvingen voor de clubmatch van de avls. Dat zijn dus minimaal 50 gezinnen, ik ga er vanuit dat een aantal exposanten meer dan één hond had ingeschreven, die van mening zijn dat dhr. Berends destijds uit zijn nek kletste toen hij zij dat men bij de avls respect heeft voor het karakter van de hond en dat men daarom niet naar tentoonstellingen ging. Ook zijn eigen vrouw heeft dus lak aan zijn woorden, anders had zij niet ingeschreven. Afgezien van het meer ‘ontspannen’ verloop van zo’n clubmatch blijft het toch een tentoonstelling. Dezelfde regels, dezelfde werkwijze. Mogelijk dat een keurmeester minder “streng” keurt, maar niettemin wordt er een keurrapport van de gepresenteerde hond opgemaakt. En ondanks dat ‘minder strenge’ zal een keurmeester toch naar eer en geweten de hond een kwalificatie opspelden.
Kunnen we dan in het vervolg meer honden van avls-leden op tentoonstellingen aantreffen als exposant? Volgens de laatste berichten in elk geval niet op die tentoonstelling in Zwolle. Daar scheen vlak voordat de inschrijving sloot nog maar één Saarlooswolfhond ingeschreven te zijn.

Intussen heeft de NVSWH een tipje van de sluier opgelicht ten aanzien van hun plannen voor volgend jaar bij de viering van het 40-jarig bestaan van de vereniging. Ik kan echter niet stellen dat er nou zoveel bekend geworden is. Nietszeggende woorden, want het was al bekend gemaakt wat de plannen zijn. Een symposium en de dag daarop een Kampioens Clubmatch. Twee keurmeesters en het staat open voor alle Saarlooswolfhonden uit binnen- en buitenland, lid of geen lid van de NVSWH.
De gang van zaken rond die KCM is, volgens het laatste bericht, de verantwoording van dhr. v.d. Geer. Een notoire tentoonstellingsganger en in het bestuur de ‘directeur feesten en partijen’, dus mag je toch iets meer kennis van zaken verwachten. Voor alle duidelijkheid: een KCM staat ALTIJD open voor alle honden van het betreffende ras of de eigenaar nou wel of geen lid is van de organiserende vereniging, zo valt te lezen in de reglementen van de Raad van Beheer. Dus omdat er nu bij te vermelden is overbodig.
Men rekent op zeker 100 inschrijvingen. In dat geval heb je minimaal twee keurmeesters nodig. Onder die, gehoopte, 100 inschrijvingen zullen de leden van de NVSWH in het niet vallen. Als ze op een gewone clubmatch al niet komen, dan toch zeker niet op een KCM. Omdat op zo’n KCM een zgn. CAC te behalen is, om het even simpel te houden, is het niet aannemelijk dat de leden van de avls zullen inschrijven. Zoals gezegd hebben deze mensen iets tegen dit soort festiviteiten, omdat zij ook op andere CAC-tentoonstellingen niet komen opdraven.

Ah. Dan zien we daar dus eigenaren die van geen van beide verenigingen lid zijn. Zoals misschien wel die Nederlands/Franse fokster. Wordt die dan ook zo uitbundig en enthousiast verwelkomt als de ex-leden van de NVSWH op de laatste clubmatch?
Interessanter was het geweest wanneer verkondigd was wat de daadwerkelijke inhoud van dat symposium zou zijn. Rasstandaard? Is dat alles? De huidige rasstandaard is toch duidelijk genoeg, volgens mij staat er in het boek over de Saarlooswolfhond zelfs nadrukkelijk wat bedoeld wordt. Of gaat men nog eens extra de nadruk leggen op de ongewenste aanwezigheid van witte staartpunten, zadeldekken, de (bijna) zwarte kleur, of …… Wie zijn de panelleden, enz. enz. Het kan natuurlijk zijn, dat men zelf nog geen flauw idee heeft wat men gaat doen. Symposium klinkt deftiger dan een lezing, maar houdt toch veel meer in. Kom op, bestuur. Laat zien dat je daadkrachtig bent en dat je alles goed op de rails hebt.

Vooruit, de toekomst moet het uitwijzen.

Ook nog iets om naar uit te kijken.
Wanneer u wat tijd hebt en uiteraard zin, moet u toch eens wat uitgebreider op internet rondsnuffelen. Vooral een website van een Noorse Saarlooswolfhond eigenaar is interessant. Ik zou daarom de avls dringend willen uitnodigen die zoektocht te maken. Het geeft ze namelijk een uitgelezen kans van nog een nestje Saarlooswolfhonden de stambomen in te laten trekken of ongeldig te laten verklaren. Het favoriete tijdverdrijf van de avls. Vooropgesteld natuurlijk dat de Noorse Kennel Club net zo meewerkend is als onze eigen Raad van Beheer.
Te lezen op die website is namelijk dat de teef “Crying Wolf Nuka av Ulveblikk”, evenals een nestzusje, lijder is aan PRA. Dat betekent dus dat beide ouderdieren minimaal drager zijn, dus PRA Voorlopig Niet Vrij. In de online database van dhr. Frantz is terug te vinden dat het dan gaat om de reu Java en Javier de Louba Tar en de teef Wolfsirius Guardian Angel. Verder zoeken maakt duidelijk dat Java in ieder geval 6 nesten heeft voortgebracht, waarvan het laatste in maart 2014. De teef heeft slechts één nest voortgebracht.
Dus avls, na dit voorzetje zijn jullie aan de beurt omdat in jullie optiek nooit met deze honden gefokt had mogen worden.

Ik verwacht echter dat de avls geen klap doet. Een Nederlandse eigenaresse aanpakken die toevallig lid geweest is van de NVSWH is “dapper”. Maar om bij de Noorse en Finse kennel clubs aan te kloppen, de landen waar beide ouderdieren zitten, daar is men ongetwijfeld te laf voor.

Ook nu zal de toekomst dit uitwijzen.

Tijdens die snuffeltocht op internet en in die beroemde database stuitte ik op nog een opmerkelijk hondje. Het is maar een voorbeeld, want er staan meer honden, bijv. Hichka van 6 feb. 2012, in die database die ik persoonlijk met gezwinde spoed zou overhevelen naar de database van de Tsjechoslowaakse Wolfhonden omdat ze daar eerder thuishoren dan tussen de Saarlooswolfhonden. De hond waar ik echter op doel heet “Hope for the Future di Fossombrone”. Inderdaad, een in Italie gefokte SWH. Ik moet de fokkers complimenteren met hun bijzonder grote gevoel voor humor. Als namelijk deze hond onze “Hoop voor de toekomst” moet zijn, is de Saarlooswolfhond per direct ten grave gedragen. Dit heeft niets meer met een SWH te maken. Als u alleen al naar het uiterlijk kijkt, zonder iets van de afstamming te weten, ziet u gelijk bij welke beruchte fokker de voorouders vandaan komen. Alleen zij was in staat, daarvoor de complimenten, honden te fokken met van die rare strepen in de vacht. Strepen alsof iemand dagelijks met de vingers de haarlak staat te verdelen. Een aspergeveld is er niets bij. Nogmaals, met dit soort honden is er geen toekomst meer, alleen nog maar een verleden.