Raadsels, 2

Naar aanleiding van mijn vorige artikel, Raadsels, is uiteraard weer gereageerd door onze grote vriend uit de provincie Zeeland. U weet wel, die meneer die slechts over één ding kan schrijven, namelijk PRA.
Hij heeft gemeend een ECVO-uitslag te moeten publiceren van de hond Kelev (Na’Kelev) waaruit zou moeten blijken dat de NVSWH al vanaf midden jaren ’90 van de vorige eeuw moedwillig PRA-lijders inzet in de fokkerij. Met als resultaat, uiteraard volgens deze zelfde meneer, dat de hele populatie van de NVSWH voor het merendeel blind zou moeten zijn. Met daarbij het risico dat ook de populatie buiten de NVSWH vergeven kan worden van PRA wanneer NVSWH honden gebruikt worden voor de fokkerij buiten onze vereniging. Het is  deze meneer niet duidelijk te maken dat PRA al vele jaren en in zeer ernstiger mate voorkomt buiten de NVSWH.
Alleen moeten we ons wel realiseren wie met die bewering komt en dan moet het duidelijk zijn dat deze meneer in het verleden, in ieder geval, vaak met de grootst mogelijke onzin kwam. Uitsluitend om te shockeren of te provoceren, zo u wilt. Ook in dit geval moeten we zijn beweringen dus met de grootst mogelijke korrels zout nemen.  

Omdat ook dit ruim voor mijn tijd heeft plaatsgevonden, dat ECVO-onderzoek van Kelev wel te verstaan, ben ik te rade gegaan bij hen die het weten kunnen.
Het raadselachtige in het geval van Kelev is echter dat de eigenaresse destijds de vereniging heel wat meer positief nieuws had doorgegeven. Inderdaad kreeg Kelev bij het eerste onderzoek van de ECVO-arts in Utrecht de uitslag “PRA Voorlopig Niet Vrij”. Bij het volgende onderzoek door dezelfde ECVO-specialist kreeg deze hond “PRA Vrij”. Indachtig de stelling, dat de slechtste uitslag geldig blijft totdat het panel zich heeft uitgesproken, dook de eigenaresse in de ECVO-materie. Volgens haar bevindingen bleek dat een aantal ECVO-artsen het recht had buiten het panel om een uitslag bindend te verklaren. Dat was, volgens haar, in dit geval ook gebeurd. Bovendien had de specialist ook nog eens uitdrukkelijk verklaard dat de hond, wat hem betrof, zonder problemen voor de fokkerij ingezet mocht worden. Hetgeen daarna ook gebeurd is. Gelet op deze ontwikkelingen was het voor de eigenaresse niet langer noodzakelijk naar die panel-avond te gaan.
Het schijnt zelfs zo te zijn, dat de hond Kelev in officiële berichten van de Raad als “PRA Vrij” door het leven gaat. Jammer genoeg blijkt deze hond niet terug te vinden te zijn, vanwege zijn geboortejaar, in het overzicht “Gezondheidsonderzoeken online”. Ongetwijfeld zal deze uitslag nog wel ergens terug te vinden zijn.
Ik weet dus niet of dhr. Strijk ook van die ontwikkelingen op de hoogte is of dat hij, wat mij allerminst zou verbazen, ook nu weer slechts met halve feiten en waarheden op de proppen komt. Gelet op zijn Don Quichotte-achtige PRA-kruistocht tegen de NVSWH is dat geenszins een raadsel. Alleen trekt hij nu ook de geloofwaardigheid van de Raad in twijfel. Ach, we weten het. Alleen dhr. Strijk vindt dat uitsluitend dhr. Strijk de waarheid verkondigt.

Het zal daarom voor een ieder waarschijnlijk een groot raadsel zijn hoe hij gaat reageren op de aankondiging van zijn vroegere PRA-kruistochtvaarder (of vaarster) dat zij een pup heeft uit dat beroemde/beruchte nest van Noura en Wizo. Een reu, dus een nestje hoeven we niet te verwachten, maar wel zonder stamboom. Of zou zij hem in één of ander buitenland toch gaan laten aankeuren teneinde een stamboom te krijgen? Want ook al krijgt deze hond PRA Vrij hij zal toch te boek lopen als drager van het gen voor PRA zolang zijn moeder niet vrij gegeven is op die panelavond. En zonder dat woordje “Vrij” geen stamboom voor de puppen volgens de Raad.

Gelukkig zijn er bij de avls weer Saarlooswolfhonden puppen geboren. Mocht de fokster van dit nest eerder deze maand al dat eerste officiële bastaardnest verwelkomen, nu dus een echt SWH-nest. Opvallend echter, en gelijktijdig uitermate triest, dat één van de puppen niet levend ter wereld kwam. Dit lijkt, en ik hoop dat ik het mis heb, de laatste tijd meer schering en inslag te zijn bij de avls.
In ieder geval lijkt de mevrouw van dit nest zich als echte fokster op te gaan stellen. Twee nesten tegelijk. Dat zie je alleen bij de echte “fokkers”. Alleen zorgen echte fokkers ervoor dat zij in ieder geval verzekerd zijn van pup-afzet.

Het raadsel van de “gecentraliseerde fokkerij” bij de NVSWH is daarmee opgelost. Vanaf begin jaren 80 van de vorige eeuw is bij de NVSWH altijd iedere fokker verzekerd geweest van pupafzet. Het was daar dus nooit nodig, zoals nu bij de fokster van kennel Baka Inu, een extra oproep te plaatsen dat er nog puppen voorradig zijn.
Voorradig. Getver. Het lijkt wel alsof ze op de plank liggen of aan de boom hangen. Niet zo raadselachtig wanneer je bedenkt dat de avls zich een slag in de rondte fokt. Dan moet je wel een oproep plaatsen dat je nog puppen te verkopen hebt. Komt er nog een advertentie op Marktplaats? Op Tweedehands.nl maak je geen kans, daar moet je adverteren met minimaal herplaatsers.

Het lijkt er dus op dat deze fokster in de leer is geweest bij de fokkers in Frankrijk. Daar wordt immers ook aan de lopende band gefokt met de meest uiteenlopende types Saarlooswolfhonden, waarbij ik onmiddellijk mijn excuses aanbied aan de eigenaren van de echte Saarlooswolfhonden. In het geval dat zij een hond uit Frankrijk hebben geïmporteerd zullen er slechts zeer weinig zijn aan wie deze excuses besteed zijn. Dat spul afkomstig uit Frankrijk is de naam SWH allang niet meer waard. Dat weet iedereen. Zelfs zij die tot voor kort op alle mogelijke manieren die Nederlands-Franse fokster te vuur en te zwaard verdedigden. Hieronder ook, in zijn algemeenheid, de Raad van Beheer hoewel die nog steeds niet tot inkeer is gekomen. Het is geen raadsel dat dat nooit zover zal komen.

Schreef ik in mijn vorige “Raadsels” nog dat binnen zeer afzienbare tijd de avls met een oproep zou komen voor de volgende outcross, dan ben ik door de actualiteit achterhaald. Inderdaad heeft men daar een dringende oproep gedaan teven ter beschikking te stellen voor de volgende outcrosses. Ik schreef het al. Die drie puppen, waarvan slechts één teef, uit die combinatie met die Witte Herder zetten geen zoden aan de dijk ten aanzien van de pogingen van die club het ras Saarlooswolfhond te redden.
Het bestuur van de avls, of is het die outcross-commissie of is het een zekere familie binnen de avls, heeft dit “flut-nestje” aangegrepen ongebreideld door te gaan met hun (ziekelijke) fantasieën de Saarlooswolfhond te redden door allerlei ongeregeld in te kruisen.
Is het vreemd je af te vragen of dit ook is wat de Raad van Beheer voorgeschoteld is ten aanzien van die ‘reddingspoging’ van de Saarlooswolfhond.

Het grote raadsel in verband met deze recente oproep is de, nagenoeg, gelijktijdige melding dat de teef van de secretaresse van de avls gedekt is door de reu Thorgal. Ja, u leest het goed. De teef Kaya-Kadin van de Kilstroom is gedekt. Niet zo wereldschokkend zo’n simpele mededeling. Het raadselachtige is echter waarom deze mevrouw haar hond niet beschikbaar heeft gesteld voor de volgende outcross die de avls voor ogen heeft. Zo wantrouwend als ik ben ten opzichte van de bedoelingen van de avls doemen er twee scenario’s op.
De eerste: deze mevrouw, de secretaresse van de avls dus, heeft lak aan de ideeën van haar eigen vereniging het inteeltpercentage en de eventuele erfelijke aandoeningen te verminderen. Zij staat dus in het geheel niet achter die plannen van die outcross-commissie of liever gezegd achter de plannen van een zekere familie binnen de avls. In het kort, het interesseert haar geen barst of het inteeltpercentage of het aantal erfelijke aandoeningen, binnen de populatie waar zij als bestuurslid mede verantwoordelijk voor is, verminderd worden. Het verminderen van die erfelijke aandoeningen is trouwens een utopie wanneer je gaat kiezen voor outcross-reuen uit rassen waar nog meer erfelijke aandoeningen voorkomen.
De tweede reden: mevrouw beseft duvels goed dat je voor een nestje bastaarden, als je je teef laat dekken door een reu van een ander ras, niet de hoofdprijs kunt vragen. Laten we eerlijk zijn, als je 1000 euro of meer kan vragen voor een, op papier althans, rashond kan je niet verlangen dat Jan Modaal datzelfde bedrag uitgeeft voor een echte bastaard. Een hond dus zonder echte stamboom.
Wees eens heel eerlijk, beste lezers, zou u dat wel doen als u de keuze had? Dus in dit geval kiest mevrouw de secretaresse mogelijk voor het geld en gaat het ras naar de verdoemenis. Althans volgens die eerder genoemde, bij iedereen bekende, familie omdat zij niet meewerkt aan een outcross.
Alleen, wanneer gaan we vernemen dat deze familie hun eigen teef Lica gaat inzetten voor één van de komende outcrosses?

Veel geschreeuw en weinig wol, of …?

Het hoeft niet raadselachtig te zijn dat ik niet al te uitgebreid inga op dat weblog van die Zeeuwse meneer. Ik heb alleen begrepen van allerlei bijdragen op internetforums dat zo’n 10 jaar geleden al tijdens een Algemene Leden Vergadering van de NVSWH de toenmalige voorzitter aangaf dat ook voor de NVSWH eens de tijd zou komen zich te bezinnen op de toekomst van het ras. Dat zou, volgens hem, betekenen dat ook de NVSWH moest gaan nadenken over het toepassen van een outcross.
Dat sommige eigenaren vervolgens suggesties doen ten aanzien van een in te kruisen ras, is dus helemaal niet raadselachtig. Sterker nog, het is zelfs geheel democratisch. Dit in tegenstelling tot het beleid van de avls.

Ik heb dat al eerder geschreven. Maar voor de duidelijkheid nog maar een keer:

Eerst antwoordt de outcross-commissie op vragen van de leden dat er in het geheel nog geen beslissingen genomen zijn ten aanzien van de in te kruisen rassen. Integendeel zelfs. De leden konden hun voorkeur duidelijk maken, waarna de commissie zou gaan verantwoorden waarom een voorgesteld ras niet de voorkeur heeft. Nu blijkt dat die commissie de leden volkomen buitenspel heeft gezet door op voorhand al een aantal rassen uit te zoeken. Vervolgens gaat men de leden vertellen waarom zij die keuze gemaakt hebben.
In een “socialistisch” geleide gemeenschap vindt een zelfde transitie plaats. Het “politburo” bepaalt en het volk mag daar, als goed klapvee, mee instemmen. Afwijkende meningen zijn niet welkom.

Het hoeft daarom geen raadsel te zijn dat men voor het volgende in te kruisen ras niet verder kijkt dan een vertegenwoordiger van de Tsjechoslowaakse Wolfhond, dan wel de Duitse Herder of de Hollandse Herder. Tenslotte moet je niet te ver hoeven reizen om een geschikte reu te vinden. Dat eerstgenoemde twee rassen al door de Saarlooswolfhond zitten weet iedereen. Dat hierdoor absoluut geen resultaat geboekt wordt ten aanzien van het terugdringen van in die populatie, dus buiten de NVSWH, voorkomende afwijkingen is ook geen raadsel.

Dat men niet heeft gekozen voor een ras dat op ruim voldoende afstand staat van de Saarlooswolfhond, maar toch voor wat betreft de afstamming raakvlakken heeft met de SWH, is het grootste raadsel. Totdat je kijkt naar de kynologische kennis van een deel, in dit geval het beslissende deel, van die commissie. Dan is het geen raadsel meer.