Winterslaap

Het lijkt alsof er de laatste tijd weinig op kynologisch plaatsvindt wat het melden waard is. Het kan natuurlijk ook zijn dat men zich op allerlei mogelijke manieren heeft voorbereid op de Olympische Winterspelen waardoor de kynologie wat op de achtergrond geraakt is.
Gelukkig dat dan af en toe iets interessants onder de aandacht gebracht wordt. 

In het laatste blad "Lutra" van de "Zoogdierenvereniging Nederland" staat een heel interessant artikel over de “beroemde” wolvin van Luttelgeest, die vorig jaar de gemoederen danig had beheerst.

Voor de gemiddelde lezer zal het betoog ietwat technisch overkomen vanwege de opsomming van de resultaten van het DNA onderzoek. Vooral de verwijzing naar de microsatellieten zal voor de meeste lezers abracadabra zijn. Het geeft echter wel aan wat momenteel allemaal mogelijk is met dat DNA. Het onderzoek naar het mitochondriaal DNA gaf in elk geval aan dat de moeder van dit Luttelgeestse dier absoluut een wolvin was. Kijk, dan kom je een heel eind. De uitslag van de rest van het onderzoek, het vergelijk met DNA van andere populaties, zoals wolven, honden en wolfhond-hybriden, maakte duidelijk dat ook de vader een wolf was en dat het dier genetisch gerangschikt kon worden onder de dieren die thuishoorden in de omgeving van de Karpaten. Ook het DNA van de in de maag gevonden restanten van de bever wees op die omgeving.

Het had echter ook interessant geweest wanneer men een indicatie had gegeven van het prijskaartje dat aan dit DNA onderzoek heeft gehangen. Dan had men in de SWH-wereld kunnen beslissen of het zinvol geweest zou zijn een dergelijk onderzoek ook uit te (laten) voeren op een aantal Saarlooswolfhonden om niet alleen beide populaties met elkaar te vergelijken maar ook om te kijken of het verschil in microsatellieten erop zou duiden dat er bij de raszuiverheid van bepaalde honden vraagtekens gezet konden worden. 

Dat dit mogelijk moet zijn, is in het verleden al een keer gebleken toen bij Saarlooswolfhond, die volgens kenners meer weg had van een Tsjechoslowaakse Wolfhond, DNA-afstammings onderzoek verricht werd. Naar men zegt zou gebleken zijn dat van dat dier 50% van het DNA niet afkomstig kon zijn vanuit de Saarlooswolfhond, maar dat niet hard te maken was waar het dan wel vandaan kwam. Deze uitslag is door de fokster met beide handen aangegrepen om de zogenaamde vaderhond nog diverse malen voor de fokkerij in te zetten. 

Toevallig stond in de Hondenwereld nr 1 van 2014 een artikel over de Fokkerstour 2013 van de Raad van Beheer. In deze lezingencyclus wordt door dhr. Mandigers ingegaan op DNA en hoe hier mee om te gaan binnen de rashondenfokkerij. Eén van zijn opmerkingen was dat gewaakt moest worden voor overselectie.
Dit fenomeen was bij vele fokkers al bekend en hiermee werd in het verleden binnen de NVSWH al ernstig rekening gehouden. Daarom werden teven slechts beperkt ingezet en werden bepaalde combinaties slechts zelden herhaald. Maar ook werd er voor gekozen niet al te veel honden uit hetzelfde nest voor de fokkerij in te zetten. Spreiding van foklijnen dus. Dit in tegenstelling tot sommige SWH-fokkers die bepaalde reuen massaal inzetten, dit gebeurt trouwens nog steeds, maar ook zo’n beetje complete nesten voor de fokkerij inzetten.

Verder werd er bij de NVSWH absoluut niet gekeken naar wat de voor de fokkerij in te zetten dieren op tentoonstellingen behaalden. Met andere woorden, zelfs honden die nooit op een tentoonstelling kwamen werden voor de fokkerij ingezet.

Het is daarom ook nog steeds een raadsel waarom vele rasverenigingen in hun fokreglementen de eis hebben opgenomen dat een dier op één of meer tentoonstellingen een bepaalde kwalificatie behaald moet hebben. Voldoet een eigenaar/fokker niet aan die eis dan wordt niet via de betreffende vereniging bemiddeld en moet die fokker het zelf maar uitzoeken.

Nogmaals, zelfs een hond die nooit naar een tentoonstelling gaat heeft eigenschappen die in de fokkerij bruikbaar zijn en die dus invloed, zowel positief als negatief, op het ras kunnen uitoefenen. Een gewetensvolle fokker zet natuurlijk nooit een zieke hond in of gebruikt nooit een hond waarvan men bijna zeker kan stellen dat die nakomelingen zal voortbrengen die v.w.b. de kwaliteit van het ras nooit geboren hadden mogen worden. 

Ook echter gaf dhr. Mandigers aan dat ziektes, hierbij inbegrepen de erfelijke aandoeningen, niet alleen bepaald worden door de genetische achtergrond maar ook door factoren als milieu, stress, voeding en medicatie.

Dit is een interessante uitspraak.

Dit zou, zwart-wit genomen, betekenen dat bijvoorbeeld DM of Hypofisaire Dwerggroei niet alleen genetisch maar ook door het milieu bepaald worden. Van bijvoorbeeld HD was dat al bekend. Deze aandoening wordt voor ongeveer 20% bepaald volgens sommige wetenschappers en voor de overige 80% door het milieu: teveel voeding met veelal als gevolg te dikke honden, traplopen op te jonge leeftijd, te lange wandelingen met puppen, teveel wandelen met puppen op zachte ondergrond, enz.

Ik vraag me alleen af hoe we dit dan moeten zien bij DM of Dwerggroei. Bij Dwerggroei is er sprake van een niet goed functionerende hypofyse waardoor een bepaald hormoon of bepaalde hormonen die van invloed zijn op de groei niet of onvoldoende worden aangemaakt. Dit is dus genetisch bepaald. Welke andere zaken zijn dan van invloed. Medicijnen, slechte voeding, stress omdat de hond in een kennel zit opgesloten? Hetzelfde geldt dan voor DM waar echter meerdere genen bij betrokken kunnen zijn.  

Ik ben daarom van mening dat, wanneer men een dergelijke uitspraak doet, men ook met voorbeelden moet komen. Geef dan aan waarop die uitspraak gebaseerd is. Dat geeft niet alleen duidelijkheid maar drukt eigenaren, fokkers, en anderen ook direct met de neus op de feiten. Om een dergelijke uitspraak te doen, moet er bewijs zijn dat dat inderdaad zo is.  

Ook interessant is zijn uitspraak dat één (genetische) aandoening binnen een populatie niet erg is, maar dat het een ander verhaal wordt wanneer daar meerdere aandoeningen tegenover staan.

Wanneer we dit projecteren op de Saarlooswolfhond kunnen we stellen dat het voorkomen van PRA (even afgezien van welke vorm) bij de populatie van de NVSWH niet erg is omdat het de enige (tot nu toe) bekende genetische aandoening is.

Een ander verhaal wordt het echter ten aanzien van de populatie buiten de NVSWH waar op dit moment tien tot vijftien erfelijke aandoeningen voorkomen. Hoe moet je daar dan mee omgaan in je fokkerij. In feite moet je constateren dat binnen zo’n populatie het niet langer verantwoord is te fokken omdat de kans op optreden van erfelijke aandoeningen bij de nakomelingen levensgroot aanwezig is. In dat kader bezien is de wens tot het doen van een outcross natuurlijk weer niet zo vreemd. 

Het vreemde echter en nog steeds heeft niemand daar een zinnig antwoord op gegeven, niet dat een antwoord verwacht werd, is hoe men binnen die outcross commissie in hemelsnaam met de eerder genoemde rassen op de proppen is gekomen. Is dat alleen omdat die rassen verwant zijn aan de Saarlooswolfhond? Waarom dan die Hollandse Herder. Binnen de SWH is nog nooit ter sprake gekomen dat in het verleden een hond van dat ras gebruikt is. Over de andere drie rassen zullen we maar zwijgen. Nog steeds is die keuze onbegrijpelijk. Inteeltpercentage terugbrengen is één, maar als daardoor de mogelijkheid bestaat dat meer erfelijke aandoeningen ingekruist worden moet je die commissieleden toch met een ijskoude douche weer met beide voeten op aarde zetten. 

Zoals gezegd, er lopen genoeg andere rassen op deze kynologische wereld rond die, juist omdat zij niet verwant zijn aan de Saarlooswolfhond, toch een bijdrage kunnen leveren aan het probleem buiten de NVSWH omdat zij kenmerken vertonen die wel bij de SWH passen. Je moet wat meer moeite doen om dan de juiste hond te pakken te krijgen, maar wat men nu voor ogen heeft is niets meer of minder dan een snel en gemakkelijk lapmiddel. Een beetje in de trant van: “Beste leden, omdat uw bestuur teveel geld uitgeeft aan het fêteren van de leden en daardoor het bestuursdiner in geding komt, gaan we de contributie verhogen. De ‘tering naar de nering zetten’ is een uitdrukking die niet op ons van toepassing is.” Van een echte visie ten aanzien van de toekomst van de SWH buiten de NVSWH is mijns inziens geen sprake. 

Nu toch het financiële onderdeel ter sprake is gekomen, wil ik echter voor de penningmeester van de NVSWH dispensatie vragen ten aanzien van een uitgave die in de zeer nabije toekomst gedaan moet worden. De laatste tijd zijn er nogal wat reclames op TV van onderwijsinstituten, die het mogelijk maken individueel dan wel klassikaal allerlei cursussen te volgen. Uiteraard met de nodige prijsverschillen, die hoop ik niet in de kwaliteit van de lessen tot uiting zullen komen. Ik stel dan voor dat op komende Algemene Leden Vergadering het bestuur mandaat krijgt het bestuurslid, tenslotte zou het bestuur alles zelf in hand houden, verantwoordelijk voor de website een snelcursus Nederlands te laten volgen. Heeft deze persoon eindelijk begrepen dat het werkwoord in het enkelvoud staat wanneer het onderwerp ook enkelvoud is en meervoud bij meervoud, voor het overige is het nog steeds tenenkrommend wat we op de website van de vereniging tegenkomen. 

Ik krijg dan ook het stellige idee dat niemand, maar dan ook niemand van de leden, inclusief de overige bestuursleden, zich interesseert voor de website. Maar dit betekent ook dat er van buiten de NVSWH totaal geen belangstelling is voor die website.

Ik kan het die mensen niet eens kwalijk nemen. In de eerste plaats staat er buiten de aankondiging van een wandeling niets anders op dan tentoonstellingsuitslagen. Als ik als belangstellende klik op “Lees Meer” bij “Fotoalbum” krijg ik  tot mijn grote vreugde drie foto’s te zien, die dubbel gepresenteerd worden. Klikken op één van die foto’s geeft een paar foto’s van honden in actie, enz. Waar is die uitgebreide collectie foto’s te vinden dan? Kijk ik verkeerd of is dit een gevalletje van grootspraak. 

Vervolgens toont men een kalender. Leuk, zo’n ding staat ook in mijn agenda. Alleen zijn daar de data gemerkt waarop van mij bepaalde dingen verwacht worden. Bij de NVSWH? Niets. Geen datum waarop de ledenvergadering plaatsvindt, geen datum van de clubmatch, enz. Dus is het alleen pagina-vulling, want de datum van vandaag zie ik ook terug op de voorpagina van de krant of op de kalender in de keuken. Had daar dan iets geplaatst wat meer richting Saarlooswolfhond/NVSWH gaat.

Het ergste echter, en daarom vraag ik toestemming voor die cursus Nederlands, is dat men het presteert om te schrijven en ik citeer “Tevens werdt op deze” einde citaat. Leest u het goed? WERDT met DT. Hoe haal je het in je hoofd. Als je als vertegenwoordiger van een vereniging zoiets durft te schrijven en als de rest van het bestuur dit niet eens in de gaten heeft en ook niet in de gaten heeft dat dit vaker voorkomt, dan vrees ik toch echt dat het met de vereniging totaal de verkeerde kant op gaat. Dan betwijfel ik ook of men de materie rond DNA, erfelijkheid, fokkerij, enz. wel zal begrijpen en dan moeten we ons toch echt gaan afvragen of de NVSWH nog wel te redden is. En dan nog durft één van de leden te beweren dat de website er goed uitziet. Bij zo’n uitspraak, maar zeker bij degene die een dergelijke uitspraak doet, moet je dan ook gelijk vraagtekens zetten. 

Als je je als vereniging op de digitale snelweg wilt presenteren, moet je dat goed doen. Zeker wanneer je beseft dat alles wat op internet geschreven wordt tot in lengte der dagen terug te vinden is. Dan kan je Facebook wel interessant vinden, maar dat is, afgezet tegen een goede website niets meer of minder dan een zeer vluchtig medium. Een medium waarop het vaak belangrijker is te melden dat je thuis bent van school of werk en dat je spruitjes gaat eten en waarop veel informatie een korte levensduur heeft. Dit in tegenstelling tot een website waar een vereniging zich juist kan onderscheiden van een andere vereniging die, in het geval van de NVSWH, hetzelfde ras vertegenwoordigt.
Maar ja, als je eerder genoemde grammaticale blunders begaat en laat begaan, mogen we ook op dit punt (website versus Facebook) geen al te hoge verwachtingen koesteren.