Ik hoop voor iedere Saarlooswolfhondenliefhebber dat 2015
een goed jaar zal worden, zowel voor hem of haar en de familie persoonlijk als
voor de honden. Met de populatie zelf zal het wel weer gaan als vanouds. Bij de
avls fokt men zich een slag in de rondte, terwijl bij de NVSWH bij de leden
gebedeld moet worden om medewerking van de teven-eigenaren.
Ook een volgende outcross zal dankzij de avls het licht zien. Ben benieuwd met
welk van erfelijke afwijkingen behept ras men nu weer op de proppen komt. Geen Witte
Herder, die hebben we al gehad. Dus zal het zeer waarschijnlijk zijn zeer
naaste familielid de Duitse Herder worden. Tenslotte is die vele jaren geleden
voor het laatst ingekruist. Hetgeen we weer niet kunnen zeggen van de TWH. Een
ras dat zijn sporen, letterlijk en figuurlijk, al vele malen heeft nagelaten in
de populatie. De laatste voorkeur van die deskundige outcross-commissie was de
Hollandse Herder. Ik heb alleen geen signalen ontvangen dat dit ras ooit
ingekruist is door één of andere, destijds, frauduleuze onverlaat. Dit zegt
echter niets, sommige zaken blijven in het duister. Afwachten dus.
Het laatste clubblad van de NVSWH van 2014 was eindelijk
weer eens blad met wat meer interessante informatie dan voorheen, maar eerlijk
gezegd is het echt niet om over naar huis te schrijven. Desondanks blijf ik van
mening dat het gebruikte lettertype meer is voor de oudere leden van onze
vereniging dan voor de jongere garde. Die laatste categorie heeft over het
algemeen nog geen leesloep nodig. Ik heb hier al vele malen eerder over
geschreven, maar het helpt toch niet. Waarschijnlijk zijn mijn mede-leden hier
wel tevreden over omdat zij de eventuele leeshulp achterwege kunnen laten.
Jammer genoeg een negatief bericht over eindelijk weer eens
een dekking. Aan de andere kant, er heeft tenminste een dekking plaatsgevonden.
Volgende keer meer succes moeten we maar denken.
Maar waarom moeten er nou zoveel “deskundigen” vanuit het
bestuur bij die dekking aanwezig zijn. Laten we eens naar de honden kijken. De
teef zit bij een lid in Duitsland. De eigenaren van de reu wonen in Nederland.
Volgens goed gebruik gaat de “teef naar de reu”, dus was bij die dekking
aanwezig de eigenaresse van de teef en in ieder geval één van de eigenaren van de reu
met eventueel één deskundige (!) vanuit het bestuur. Ik heb begrepen dat onze
voorzitter aanwezig was. Als dat zo is, waarom moesten er dan nog twee
bestuursleden aanwezig zijn. Ik heb altijd begrepen uit de berichten dat er
juist zo min mogelijk mensen bij een eventuele dekking moeten zijn omdat dat
een dekking alleen maar ten goede kan komen. Althans, als ik alle berichten uit
het verleden goed begrepen heb, schijnt dat van belang te zijn voor de echte
Saarlooswolfhond.
Dat die zogenaamde Saarlooswolfhonden van buiten onze vereniging desnoods midden op de tapkast van de buurtkroeg een dekking uitvoeren moet je als het andere uiterste beschouwen. Desondanks schijnen die honden minder last van deskundige toeschouwers en andere voyeurs te hebben.
Dat die zogenaamde Saarlooswolfhonden van buiten onze vereniging desnoods midden op de tapkast van de buurtkroeg een dekking uitvoeren moet je als het andere uiterste beschouwen. Desondanks schijnen die honden minder last van deskundige toeschouwers en andere voyeurs te hebben.
In ieder geval hoop ik dat het betreffende stukje geen
beletsel vormt voor de leden ook eens een keer hun teef ter beschikking te
stellen.
Jammer genoeg heeft de teef niet opgenomen. Stel echter dat de teef wel drachtig zou zijn. Dan was weer bij de NVSWH een nestje buiten Nederland geboren. Weer een stapje lager op de trap van geloofwaardigheid.
Jammer genoeg heeft de teef niet opgenomen. Stel echter dat de teef wel drachtig zou zijn. Dan was weer bij de NVSWH een nestje buiten Nederland geboren. Weer een stapje lager op de trap van geloofwaardigheid.
Maar ook viel het avls wijkblaadje weer op de mat.
Natuurlijk uitgebreid over dat outcross-nest, een klein stukje over Landleven
2014 en, hoe opmerkelijk, weer een interview met een echtpaar waarvan de vrouw
al van vroeger bekend was met de Saarlooswolfhond. Nou ja, bekend. Mevrouw was
een jaar of drie en de Saarlooswolfhond bestond officieel nog niet, maar een
kniesoor die daar op let. Alleen, die naam van die hond die de vader van die
mevrouw in huis haalde. Een mislukte blindengeleidehond, wie was de trainer? De
dochter van? En het plan was die hond op te leiden tot politiehond. Een taak
waarvan al vele tientallen jaren bekend was dat die honden daar absoluut niet
voor deugden. Natuurlijk mislukte ook dit voornemen. Echter, de naam van die
hond. Caro van de Kilstroom. Of de mevrouw uit dat interview heeft het destijds
verkeerd verstaan of de interviewster heeft het niet goed begrepen. Feit is ook
dat bij de samenstelling van dat wijkblaadje niet gekeken is naar de juistheid.
Maar dat is over het algemeen niet vreemd bij wijkblaadjes.
Er heeft volgens de
kenners in die periode namelijk NOOIT een Caro van de Kilstroom rondgelopen. De
enig bekende Caro v.d. Kilstroom, kijkt u de online-database van dhr. Frantz er
maar op na, heeft geleefd eind jaren ’50 van de vorige eeuw. Dat heeft men
trouwens geweten, want hij was betrokken bij zo’n 12 nesten. Vraag is dus, wie
was deze in dat wijkblaadje genoemde Caro? Of was er, zoals gebruikelijk in die tijd, sprake van een hond
met de roepnaam CARO, die vervolgens onder die naam verder geleefd heeft
terwijl de echte naam verloren is gegaan. Vreemd dan dat de fokster dat niet
gecorrigeerd heeft. Tenslotte is zij de dochter van en lid van het bestuur van
dat clubje.
Gelukkig voor iedereen heeft ook nu weer de redactie besloten het nieuwe jaar goed te beginnen door een trap richting NVSWH te geven met de opmerking dat bij “de andere vereniging in Nederland allang geen puppen meer geboren worden”. Tja, je moet toch op één of andere manier je onbedwingbare wil tot samenwerking tot uiting laten komen. Of is het nog steeds de onbedwingbare wens van die grappenmaker uit Rotterdam de NVSWH de nek om te draaien.
Tot ons grote genoegen geeft deze man verderop in dat blaadje blijk van zijn kennis van genetica. Jammer dat hij nog steeds niet heeft ingezien dat zijn vereniging nou juist die club is die (papieren) raszuivere honden met ziekmakende genen vertegenwoordigt. Zijn wens te komen tot een hond met een kerngezonde genenmix is op sprookjes gebaseerd. Mogelijk dat hij regelmatig voor het slapen gaan voorgelezen wordt uit de “Sprookjes van Grimm”, “Hans Christian Andersen”, terwijl Baron von Münchhausen, u weet wel die man met die ontzettend grote duim, zijn idool is.
Gelukkig voor iedereen heeft ook nu weer de redactie besloten het nieuwe jaar goed te beginnen door een trap richting NVSWH te geven met de opmerking dat bij “de andere vereniging in Nederland allang geen puppen meer geboren worden”. Tja, je moet toch op één of andere manier je onbedwingbare wil tot samenwerking tot uiting laten komen. Of is het nog steeds de onbedwingbare wens van die grappenmaker uit Rotterdam de NVSWH de nek om te draaien.
Tot ons grote genoegen geeft deze man verderop in dat blaadje blijk van zijn kennis van genetica. Jammer dat hij nog steeds niet heeft ingezien dat zijn vereniging nou juist die club is die (papieren) raszuivere honden met ziekmakende genen vertegenwoordigt. Zijn wens te komen tot een hond met een kerngezonde genenmix is op sprookjes gebaseerd. Mogelijk dat hij regelmatig voor het slapen gaan voorgelezen wordt uit de “Sprookjes van Grimm”, “Hans Christian Andersen”, terwijl Baron von Münchhausen, u weet wel die man met die ontzettend grote duim, zijn idool is.
Niet één ras is namelijk vrij van erfelijke afwijkingen, dus
ziekmakende genen. Ieder levend wezen heeft namelijk ziekmakende genen bij
zich. Ook hijzelf heeft dat soort genen bij zich, maar hoeven dus ook niet tot
uiting te komen. Het is alleen de vraag of en zo ja wanneer deze genen
geactiveerd worden waardoor een ziekte zich kan manifesteren. Hij vergeet, uiteraard, voor
het gemak ook dat bij de raszuivere populatie van de NVSWH nauwelijks sprake is
van ziekmakende genen. Althans niet voor zover op dit moment bekend is. Bij
PRA, welke vorm ook en een enkel geval van Epilepsie blijft het wel zo’n beetje.
Dat is heel wat anders dan die meer dan 10 aandoeningen bij “zijn” populatie.
Dat weet hij zelf ook wel, maar hij verkeert al jaren in de “ontkenningsfase”
en ik vrees dat hij daar ook niet meer uitkomt.
Jammer genoeg heb ik me laten verleiden weer in herhaling te
treden, maar in dit geval kon ik niet anders. Ja, niet over schrijven had ook
een optie geweest.
Tenslotte is vanuit de Raad van Beheer duidelijkheid
geschapen rond dat nest van Noura, waar ik vorige aflevering over schreef. De
geschillencommissie heeft geoordeeld dat de Raad alsnog de stambomen aan de
puppen uit dat nest diende uit te reiken. Je zou bijna zeggen, gerechtigheid.
De Raad had in dit geval simpelweg bedacht dat voor dit nest andere regels
golden, omdat de fokreglementen van de FCI, dus ook de Raad en die van de avls
niet nageleefd werden en dat in dit geval dus een stamboom gelijk stond aan een
gezondheidsverklaring. Fout gedacht natuurlijk en dat vond die commissie ook.
Dit geeft natuurlijk wel te denken. Wat gebeurt in de toekomst wanneer weer een
dergelijke dekking van een PRA Voorlopig Niet Vrije hond plaatsvindt, de
eigenaar van de teef en/of de reu niet naar die ECVO-panel avond geweest is, er
vervolgens puppen geboren worden waarvoor men stambomen aanvraagt. En dan niet alleen
bij de Saarlooswolfhond, maar ieder willekeurig ras waarbij men niet aan de
regels voldoet. Jammer genoeg in dit geval moeten we het doen met een brief van
de Raad aan iemand die om tekst en uitleg vroeg. De uitspraak van de
geschillencommissie is (nog steeds) niet op de site van de Raad terug te
vinden.
Daarnaast bestaat de mogelijkheid dat de Geschillencommissie van mening is dat iemand die geen lid is van enige rasvereniging zich derhalve ook niet hoeft te houden aan het fokreglement van een dergelijke vereniging. Vooral niet wanneer keer op keer gebleken is dat de eigen leden van die betreffende vereniging geen sancties te vrezen hebben. Meten met twee maten heet zo iets. Een handelswijze die we allang niet meer vreemd vinden van, in dit geval, de avls.
Intussen werd ik ook getipt over een filmpje dat op een
Belgische website over de Saarlooswolfhonden geplaatst is. Niets mis met dat
filmpje en de geïnterviewden vertelden ook in alle eerlijkheid hoe het in
elkaar steekt met de SWH. Alleen, ook nu blijft één sprookje hardnekkig rondwaren. In alle ernst werd
verteld dat direct na de Eerste Wereldoorlog Leendert Saarloos begon te fokken
met een Duitse Herder van het oude type, ofwel een Oudduitse Herder. Waar komt
dit vandaan? Het is volgens mij niet bekend wat voor type Duitse Herder Gerard
was. Voor het gemak wordt vergeten dat dat ras in de loop der jaren ook sterk
veranderd is. Bovendien is Gerard pas jaren later (ca. 1932) geboren. Niemand
weet en dat is ook niet meer te achterhalen, welk type Duitse Herder Leendert
gebruikte voor hij in het bezit kwam van Gerard. Niet zo min als dat iemand
weet hoe die twee wolvinnetjes eruit zagen voordat de ontstaansgeschiedenis
aanvangt met de eerst bekend Fleur, wolvin nummer drie dus. Althans volgens de
papieren die Leendert heeft nagelaten. Wel is zo goed als zeker dat hij
uitsluitend wolvinnen (plus 1 wolf) van het Europese type gebruikte. Dus ook
het verhaaltje over een Timberwolf moet maar eens daadwerkelijk naar het rijk
der fabelen verwezen worden. Daarnaast wordt in dat Belgische filmpje weer
verteld dat Leendert een nieuw ras wilde creëren. Ook dat is niet juist. Het
klopt dat hij de Duitse Herder teveel gedomesticeerd vond en dat de
werkkwaliteiten van dat ras achteruit gegaan waren. Hij wilde dat aspect van de
Duitse Herder verbeteren. Aan een nieuw ras dacht hij in het begin niet eens.
Dat kwam pas later onder invloed van anderen die zijn creatie als interessant
ras beschouwden. Dus laten we dat in de toekomst als over het ontstaan van het
ras gesproken wordt maar eens achterwege.
We zullen voorts maar afwachten wat 2015 gaat brengen. De kynologie kennende zal dit met de nodige reuring gepaard gaan.
Per email werd mij onlangs een kopie van pagina 9 uit het laatst verschenen clubblad, december 2014, toe gezonden. Mijn reactie op dit artikel is te lezen op de website http://www.saarlooswolfhonden.eu/
BeantwoordenVerwijderenonder :
http://www.saarlooswolfhonden.eu/index.php/nieuws/90-geschiedschrijvers
Diny Pielanen