Echte

In eerste instantie had ik onder deze kop willen verwijzen naar bepaalde fokkers, maar gelet op de uitslagen van de Kampioensclubmatch van de NVSWH moet dat onderwerp maar even terug in de la.

Afgelopen Paasweekeinde dus de KCM van onze vereniging. Omdat ik traditioneel tijdens deze dagen andere verplichtingen  heb, was ik niet aanwezig en moet ik het doen met wat bezoekers en  exposanten mij stuurden en wat ik verder op internet tegenkwam.
Allereerst mijn complimenten voor de catalogus. In diverse talen tekst en uitleg over de tentoonstelling zelf, de rasstandaard, Kynologische termen, enz. Volgens mij kom je zoiets niet vaak tegen. Ook complimenten voor de snelle publicatie van de uitslagen waarbij, in tegenstelling tot vorig jaar, nu wel alle gegevens van de honden zijn opgenomen.

Voorafgaand aan deze KCM was door de organisatie openbaar gemaakt hoeveel inschrijvingen er waren en vervolgens ook nog eens een overzicht van de inschrijvingen per land. Ook deze statistieken zijn in de catalogus opgenomen. Eén overzichtje van die pagina moet u gelijk vergeten, namelijk het overzicht “Stamboom”. Dit slaat nergens op. Er staan honden in de catalogus die bij een Nederlandse eigenaar zitten, maar nog steeds rondlopen met een buitenlandse stamboom. Omgekeerd komt ook voor. Waarom die mensen de hond niet laten overschrijven naar het stamboek van het land waar zij woonachtig zijn, is mij een raadsel. Ik heb hier al eerder over geschreven omdat het mij opviel dat onze voorzitter een hond inschreef op een show onder het oorspronkelijke VDH (Duitse)-stamboek nummer terwijl de hond ook een Belgisch (LOSH) nummer had.

Bij het doorbladeren van de catalogus met de uitslagen heb ik daarom op een andere manier naar de inschrijvingen gekeken.
Er waren honden ingeschreven van 6 Duitse, 2 Belgische, 4 Franse, 1 Zwitserse en 17 Nederlandse fokkers. Op zich leuk voor de statistieken, maar je koopt niets voor een dergelijk staatje. Maar dan.
Dan moet je gaan kijken naar de kwalificaties die de honden van die fokkers hebben gekregen. Dan valt op dat de meeste malen Matig of Goed is gegeven aan honden van buitenlandse fokkers. In een enkel geval ook aan Nederlands gefokte honden. Kijk je dan nog wat nauwkeuriger naar die honden dan blijken die bijna allemaal te komen uit lijnen waar wat mee aan de hand is. En dan bedoel ik natuurlijk lijnen waarvan afstammingen dubieus zijn vanwege de honden die daarin voorkomen. Dan zie je bijna overal de namen Perneault, Zazi Zen, C(ar) of C(ek) z. Polonin, Chrop (Ch. Rop) en/of Skog opduiken. Het kostte wat moeite dit te achterhalen, je moet heel wat tijd op internet doorbrengen maar dan heb je ook wat. Dat die namen niet op papier staan beseft ook iedereen die zich wat meer in het ras verdiept heeft.

Dan moet je haast concluderen dat het merendeel van de “Echte” Saarlooswolfhonden uit de stal van de NVSWH komt. Met dank aan de fam. Pielanen en de leden die hun fokbeleid steunden. Maar, om de waarheid geen geweld aan te doen, er zijn ook een paar honden die niet NVSWH gefokt zijn die toch met een Uitmuntend of Zeer Goed de ring verlieten. Kijk je dan naar de afstamming van die honden, dan zie je gelijk dat dat niet anders kan. In die gevallen zitten er NVSWH honden in de lijn. Deze hebben dan waarschijnlijk een dusdanige stempel op de nakomelingen gedrukt, ondanks dat het merendeels reuen waren, dat die “Uitmuntend” gerechtvaardigd is. Dus ook “Echte”. Dan moet je ook één van die buitenlandse fokkers een compliment geven voor de uitspraak jaren geleden dat zij streefde naar het type Saarlooswolfhond zoals dat bij de NVSWH gezien werd.
Dit is in de ogen van die andere “Echte” fokkers, waarvan een aantal ook bij de avls een onderdak gevonden heeft, natuurlijk een pijnlijke waarheid. Maar wel een “Echte”.

Zou je niet beter weten, dan zou je je gaan afvragen hoe het mogelijk is dat die “Onechte” in een aantal gevallen toch Kampioen geworden zijn. Ook nu geldt, dat een ieder die zich wat meer in de tentoonstellingsmaterie verdiept heeft, daar onmiddellijk antwoord op kan geven. Buitenlandse keurmeesters hebben in de meeste gevallen totaal geen benul hoe een “Echte” eruit moet zien. Zij zien op de tentoonstellingen waar zij keuren, meestal in Oost- of Zuideuropa, maar zeker ook in Frankrijk, alleen maar “Onechte” Tja, als je dan niet beter weet, krijg je van die vreemde snoeshanen die zich kampioen mogen noemen. Daarom niet zo vreemd, wat ik een paar weken geleden al verkondigde, die uitspraken op het Engelstalige Tsjechoslowaakse Wolfhondenforum, dat het in Frankrijk helemaal een grote puinhoop is rond de fokkerij van wolfhonden. Zowel TWH als SWH. Maar ook dat dit in andere landen voorkomt, kijk maar naar die vreemde kleuren van die zgn. “Echte” uit Oosteuropa.

Het zou misschien een goed idee zijn dat de FCI verplicht stelt dat keurmeesters die een bepaald ras mogen keuren regelmatig een seminar bijwonen waar een echte rasspecialist, dus een keurmeester uit het land van herkomst van dat ras, tekst en uitleg geeft. De nationale Kennelclub moet dus een dergelijke keurmeester uitnodigen in plaats van het verplicht stellen dat de keurmeesters massaal naar het land van herkomst van dat ras afreizen. Niet te betalen trouwens.

In het geval van deze KCM had, naar men zegt, de NVSWH dan ook een goede keus gemaakt door deze twee keurmeesters uit te nodigen.

Echter, ook nu blijken exposanten veelal niet op de hoogte te zijn van de eisen die volgens de standaard aan dat ras gesteld worden. Althans, als ik zo de discussies op Facebook bezie. Toevallig stuitte ik op een aantal reacties met betrekking tot de kwalificatie “Goed” van Flynn. Het was even zoeken voor mij maar het bleek te gaan om de hond Accidentally in Love Fifth Canon. Dan zie je gelijk een paar namen ertussen van mensen die op één of andere manier iets tegen de NVSWH hebben, alsof die invloed heeft op de wijze van keuren door de keurmeester. Iemand anders vindt dat de kwalificatie meer iets zegt over de keurmeester dan over de hond. Ik zelf ben van mening dat dit meer zegt over deze mensen dan over de keurmeester. Voor sommigen zijn deze mensen de “Echte” kenners. Eén daarvan heeft of had (Reek) iets te maken met de Belgische Vereniging. Ik hoorde zo’n 15 jaar geleden al een uitspraak van een Belgische exposant dat het in België onmogelijk was een goede Saarlooswolfhond aan te schaffen. Het zou allemaal brandhout zijn. Ik zou me dan als vertegenwoordiger van de Belgische Vereniging van Saarlooswolfhonden diep schamen.

In ieder geval zou de keurmeester de eigenaresse van Flynn hebben verteld dat haar hond te weinig kenmerken van een Saarlooswolfhond vertoonde om een “Zeer Goed” of een “Uitmuntend” te geven. Misschien dat deze mevrouw nog eens moet nalezen wat de betekenissen van deze kwalificaties zijn. Moet u wel even in het Kynologisch Reglement van de Raad van Beheer kijken. De eigenaresse vroeg zich af wat zij dan gekocht had. Nou mevrouw, geen “Echte” want uw hondje stamt uit een lijn van bastaarden die dankzij stamboomfraude tot Saarlooswolfhond gebombardeerd zijn.

Voor alle duidelijkheid, dit is allemaal op internet terug te vinden dus had u één en ander uitgezocht dan had u zich deze vraag niet hoeven stellen.
Laat ik toch maar het antwoord geven:
Aan vaderskant van deze Flynn: Overgrootvader is Zazi Zen Daoina Sidhe die uit de Tsjech. Wolfhond reu Chrop (Ch. Rop) z. Kladenske stamt. De juiste voornaam is nog steeds een punt van discussie. Verder kom je aan vaderskant Perneault tegen, waarvan iedereen zich afvraagt of dit wel een Saarlooswolfhond was en niet toevallig een Tsjechoslowaakse Wolfhond die als pup in een nestje Saarlooswolfhonden gelegd is. Kijk je dan naar moederskant, dan kom je daar weer Perneault tegen maar ook de Tsjechoslowaakse Wolfhond C. z. Polonin. Hierbij staat de “C” voor Car of voor zijn nestbroer Cek.

Het is daarom zo interessant dat, in het kader van die outcross, iedereen roept dat je na drie of vier generaties weer een nagenoeg “Echte” Saarlooswolfhond hebt gekregen. De uitslagen op deze KCM laten zien dat je na drie, vier of zelfs vijf generaties in een groot aantal gevallen nog steeds ziet dat er kenmerken opduiken die niet van de “Echte” Saarlooswolfhond afkomstig kunnen zijn.

Eén van de reacties over deze hond Flynn komt van een mevrouw die volgens mij ook keurmeester is, gelet op de naam en gelet op het feit dat zij op internet afgebeeld wordt met o.a. een Saarlooswolfhond. Gelukkig mag ze dit ras niet keuren maar moet zij het houden bij de Leonberger. Nogmaals, vooropgesteld dat het dezelfde persoon betreft, zo niet dan is het een wel heel toevallige samenloop van omstandigheden. Ik hoop dan dat zij meer verstand van de Leonberger heeft dan van de SWH. Wat opvalt is echter dat zij meent te moeten opmerken dat de keurmeester, dhr. de Gids in dit geval, “Vreemd plaatste”. Niet conform type “Flynn”.
Nee, natuurlijk niet. Mijn hemel waar zit je verstand. Als die hond, Flynn, te weinig kenmerken heeft om als “Echte” Saarlooswolfhond door het leven te gaan, ga je aan dat type toch niet de voorkeur geven. Ik heb voorts altijd gedacht dat keurmeesters elkaar niet publiekelijk afvallen. Je kan wel zeggen dat je zelf een andere voorkeur hebt maar opmerken dat je je collega “vreemd vindt plaatsen” past mijns inziens niet. Bovendien, ik weet niet hoelang deze mevrouw al keurmeester is maar ik heb begrepen dat dhr. de Gids de Saarlooswolfhond al ruim 20 jaar mag keuren, dat hij daarnaast nog vele andere rassen mag keuren en dat hij bovendien regelmatig ook in het buitenland een graag geziene keurmeester is. Maar, omdat mevrouw toevallig ook lid is van de avls kunnen we een dergelijke uitspraak verwachten. Dus ook een “Echte”.
De rest van de reacties door die andere “Echte” kenners zullen we maar laten voor wat ze zijn.

Het belangrijkste wat elke exposant in gedachten moet houden is dat zijn hond, “Echt” of “Onecht” simpelweg de mooiste is. Zij die daar de grootste problemen mee hebben zijn in veel gevallen ook de personen die hun hond als gelddrukkerij beschouwen. Fokken, fokken, fokken zolang je nog net niet over het randje van bedrijfsmatig heen komt. Kan je leuke reisjes maken, je hypotheek afbetalen en vooral de buitenwereld trachten duidelijk te maken dat jij een “Echte” fokker bent in plaats van een “Echte” vermeerderaar.